Na studiach aktorskich śpiewała partię Jontka z Halki, w telewizyjnym Kabarecie Starszych Panów była mistrzynią pełnych erotyki bluesów, które wykonywała charakterystycznym „omdlewającym” półszeptem. By nie być posądzoną o protekcję swego męża, znanego pisarza Stanisława Dygata, godziła się na filmowe i teatralne epizody. Na szczęście w telewizji była Kleopatrą i Heleną, Ondyną i Doryną, błysnęła wyrazistymi rolami Polly w „Operze za trzy grosze” czy Holly w scenicznej adaptacji „Śniadania u Tiffany’ego”. Do filmu nie miała szczęścia – bardzo późno zagrała bodaj najlepszą w swym aktorskim dorobku rolę Józefiny Polanowej (w serialu „Hotel Polanów i jego goście”); w autorskiej wersji „Ziemi obiecanej” reżyser filmu drastycznie ocenzurował jej kreację Lucy Zuckerowej. W telewizji prowokowała rodzimy magiel swoim rzekomym wyuzdaniem, za to na recitalach – też „gdzieś w Polsce” – budziła zachwyt monodramem „Tabu” (rola Dolores).

Bolała ją własna bezdzietność, fascynowali mężczyźni. Jaka była naprawdę? O tym pisze w swej książce Dariusz Michalski, sięgając do rozmów z przyjaciółmi artystki i jej najbliższymi, do recenzji i wywiadów prasowych, do nieujawnionych publicznie faktów i wypowiedzi, do własnych notatek i spotkań z Kaliną Jędrusik. Książka bogato ilustrowana zdjęciami prywatnymi, filmowymi, telewizyjnymi i teatralnymi.