C.J. Cherryh
Zamieszczamy siódmy rozdział z drugiego tomu powieści C.J. Cherryh „Cyteen”. Objęta patronatem Esensji książka ukazała się nakładem wydawnictwa Solaris.
C.J. Cherryh
Cyteen: Powtórne narodziny
Zamieszczamy siódmy rozdział z drugiego tomu powieści C.J. Cherryh „Cyteen”. Objęta patronatem Esensji książka ukazała się nakładem wydawnictwa Solaris.
C.J. Cherryh
‹Cyteen: Powtórne narodziny›
TEKST WERBALNY Z:
ZAGADNIENIA UNII
Seria wychowania obywatelskiego Unii: Nr 3
Publikacje edukacyjne Reseune: 9799-8734-3, zatwierdzono dla przedziału powyżej 80
Unia, której początek dała Konstytucja z roku 2301, rozwijająca się poprzez przyłączanie i wchłanianie kolejnych struktur rządowych stacji i planet, od początku miała postać systemu federalnego dopuszczającego maksymalną niezależność na poziomie lokalnym. Aby zrozumieć Unię, należy zatem zacząć od założenia typowego lokalnego rządu, którym może być dowolny system aprobowany przez większość zakwalifikowanych naturalnie urodzonych mieszkańców. Prosimy zauważyć: mieszkańców, nie obywateli. Jedynymi segmentami populacji pozbawionymi prawa do głosowania są nieletni i azi, których nie zalicza się do rezydentów dla potrzeb wstępnego głosowania wyborczego, choć azi mogą potem otrzymać prawo głosu od lokalnych władz.
Wstępne głosowanie wyborcze to normalna procedura obywatelska, dzięki której dana społeczność staje się kandydatem, który będzie reprezentowany w Unii. Głosowanie pozwala na wyłonienie przedstawicieli lokalnego Kongresu Konstytucyjnego, który dokona oceny istniejącej struktury rządowej jako ciała reprezentującego wolę elektoratu albo stworzy całkowicie nową strukturę, która następnie może zostać ratyfikowana przez ogół Elektoratu Wstępnego. Drugim zadaniem Kongresu Konstytucyjnego po wyborach jest nadanie obywatelom numerów i rejestracja uprawnionych wyborców, to znaczy wszystkich wyborców, których wiek i numer obywatelski uprawniają ich do oddawania głosów na Radę Dziewięciu i Radę Generalną Unii. Trzecim i ostatnim obowiązkiem Kongresu jest przekazanie danych spisu powszechnego i list wyborców do Biura Obywatelskiego Unii.
Kolejne głosowania wyborcze oraz kolejne Kongresy mogą być powoływane na mocy większościowego głosu lokalnego elektoratu lub zarządzeniem Sądu Najwyższego Unii, zgodnie z odpowiednią procedurą prawną. Przy takim ponownym zasięgnięciu opinii lokalnego elektoratu wszyscy urodzeni w danym miejscu rezydenci, emigranci oraz imigranci otrzymują prawo głosu, to samo dotyczy azich, którzy uzyskali status Obywatela.
W Unii Rada Dziewięciu reprezentuje dziewięć elektoratów grup zawodowych Unii, ze wszystkich list uprawionych w Unii do głosowania. W obrębie tych elektoratów zawodowych głosy są przeliczane proporcjonalnie do odnotowanego poziomu umiejętności zawodowych; oznacza to, że głosy większości elektoratu Nauki są wyrażone jako jedność, ale technik laboratoryjny z pewną liczbą lat doświadczenia może uzyskać dwa, zaś naukowiec cieszący się dużym prestiżem profesjonalnym może uzyskać nawet dziesięć, w zależności od uzyskanych przywilejów - to znaczna różnica, gdyż współczynniki stanowią element określonego wzoru i każdy przyrost jest znaczący. Jednostka może zawsze wnieść wniosek o koleżeńską ocenę swojego rankingu, ale większość awansów jest raczej związana z pracą i doświadczeniem.
Jeśli zwolni się stanowisko w Radzie Dziewięciu, Sekretarz Biura podlegającego temu stanowisku obejmuje stanowisko pełnomocnika do chwili, aż elektorat wybierze następcę; odchodzący Radny może też powołać innego pełnomocnika.
Członków Dziewiątki można w dowolnej chwili wezwać do stawienia się do wyborów, przez wyłonienie kandydata opozycyjnego, przy uzyskaniu wystarczającej liczby podpisów członków Biura na petycji z wnioskiem.
Ostatnimi czasy wyłonienie rywalizujących ze sobą partii politycznych sprawiło, że każdy wakat na takim stanowisku jest okazją do sojuszniczej walki i wyzwaniem dla stanowiska. To sprawiło, że pozycja Sekretarza jest potencjalnie słabsza, zaś rośnie znaczenie wewnętrznych struktur poparcia w obrębie Biura oraz fachowców z administracji, którzy są niezbędni do sprawnego przeprowadzenia operacji zmian na górnych szczeblach administracji.
Radny określa politykę Biura. Sekretarz, będąc powołanym, nakreśla wytyczne i wydaje polecenia administracyjne. Rozmaici szefowie departamentów wprowadzają polecenia w życie, podlegając przez Sekretarza Radnemu, a poprzez niego - Radzie Dziewięciu.
Rada Dziewięciu może zgłaszać propozycje ustaw i głosować nad nimi, w szczególności w kwestiach dotyczących budżetu Biur, krajowej polityki dotyczącej przybyszy z zewnątrz, ale jednogłośna opinia delegacji dowolnej jednostki lokalnej może odrzucić prawo, które odnosi się tylko do tej jednostki z wyłączeniem innych, zaś odrzucenie takiego weta wymaga większości w postaci dwóch trzecich głosów Rady Generalnej i większości w Radzie Dziewięciu. Zasada rządów lokalnych ma zatem pierwszeństwo przed wszystkim, z wyjątkiem najbardziej jednogłośnego głosu w Unii.
Zwyczajna większość Dziewiątki wystarcza dla przegłosowania ustawy, chyba że zostanie zawetowana zwyczajną większościową uchwałą Rady Generalnej Unii, która składa się z jednego ambasadora i pewnej liczby przedstawicieli każdego świata czy stacji należących do Unii, proporcjonalnie do rozmiaru populacji.
Rada Dziewiątki przewodzi obradom Rady Generalnej: Rada Światów (czyli Rada Generalna bez Dziewiątki) może przedłożyć i przegłosować ustawę zwyczajną większością głosów, chyba że zostanie ona odrzucona głosami Dziewiątki.
Rada Światów obecnie składa się z siedemdziesięciu sześciu członków, w tym Przedstawicieli Cyteen. Kiedy obecna jest Dziewiątka, tzn. kiedy Rada obraduje jako Rada Generalna, Przedstawiciele mogą obserwować obrady. Nie mogli, aż do roku 2377, przemawiać ani głosować, co było przywilejem udzielonym Cyteen jako siedzibie rządu, obowiązującym do chwili, aż populacja Unii podwoiła populację Cyteen - liczbę tę osiągnięto podczas spisu powszechnego w tym właśnie roku.
Niektóre podmioty w obrębie Unii stanowią jednostki pozbawione reprezentacji; są to Terytoria Administracyjne Unii, które nie głosują w wyborach lokalnych i podlegając własnym wewnętrznym uregulowaniom, mają taką samą suwerenność co dowolna planeta czy stacja w obrębie przestrzeni Unii.
Terytorium Administracyjne nie podlega lokalnemu prawu, płaci podatki wyłącznie na poziomie Unii i utrzymuje własne siły policyjne, własny system prawny i zasady administracyjne, które mają moc wiążącą dla jego własnych obywateli. Terytorium Administracyjne podlega nadzorowi Biura, do którego przynależy jego podstawowa działalność; Biuro ma prawo interwencji w pewnych dokładnie określonych przypadkach, które są wymienione w statucie Terytorium i mogą być różne dla poszczególnych Terytoriów.
Omówienie elementów Unii nie byłoby pełne bez nadmienienia o szczególnym charakterze Cyteen, która ma najgętsze zaludnienie, stanowi też największą część elektoratu oraz jest siedzibą rządu Unii - nad którym oczywiście Cyteen nie ma władzy prawodawczej, jest ponadto siedzibą trzech wpływowych Terytoriów Administracyjnych.
Niektórzy twierdzą, że na Cyteen jest zbyt dużo władzy rządu Unii, co powoduje stłamszenie lokalnych praw. Inni spierają się, że to Cyteen ma zbyt duży wpływ w Unii i podkreślają, że świat ten zawsze miał więcej niż jeden mandat w Dziewiątce. Jeszcze inni, głównie mieszkańcy Cyteen, twierdzą, iż prawdopodobnie cała planeta stanie się terytorium rządowym i wpływy Cyteen w Unii są uzasadnione, jeśli wziąć pod uwagę, jakiego wsparcia Cyteen udziela całemu rządowi. Co oznacza, że Unia jest tak potężna, a wpływ Dziewiątki na tej planecie tak znaczący, że każdy obywatel Unii ma swój udział w rządzeniu Cyteen.
Kolejnym punktem zapalnym jest swobodne wykorzystanie zasobów Cyteen zarówno przez Unię jak i Terytoria Administracyjne, których nie obchodzą lokalne podatki i które nie podlegają władzy Cyteen. Terytoria podkreślają, że ich wkład ekonomiczny w gospodarkę Cyteen jest większy niż pochłaniane przez nie zasoby; a w istocie Cyteen zawdzięcza w dużym stopniu swój rozkwit potędze gospodarczej kilku Terytoriów na Cyteen…
Awionetka wylądowała na lotnisku w Planys i zaczęła kołować w stronę miniaturowego terminala. Justin rozpiął pasy i poczuł, jak powraca uczucie nierealności, które opadło nań po raz pierwszy, gdy samolot oderwał się od ziemi w Reseune.
Aż do tej chwili nie opuszczała go myśl, że ktoś go zatrzyma, bo gra polega na udzieleniu mu zezwolenia na podróż, a potem wmanewrowaniu jego lub Jordana w jakąś sytuację, która mu to uniemożliwi.
Nadal się bał. Były jeszcze inne możliwości, które przychodziły mu do głowy, gorsze niż poddanie któregoś z nich psychoprzesłuchaniu - jak doprowadzenie przez Reseune do sytuacji, którą można byłoby wykorzystać w celu zaszkodzenia Jordanowi lub pogorszenia jego warunków bytowych. Próbował odepchnąć takie myśli od siebie.
Musiał z tym żyć. Albo zwariować.
– kanał informacyjny ogólny
