Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 19 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Wyszukaj / Kup

Najlepsze książki dekady – wybór czytelników Esensji

Esensja.pl
Esensja.pl
Miło nam poinformować, że czytelnicy „Esensji” wybrali w głosowaniu książkę pierwszej dekady XXI stulecia. Dziś prezentujemy pierwszych 30 miejsc głosowania czytelniczego.

Esensja

Najlepsze książki dekady – wybór czytelników Esensji

Miło nam poinformować, że czytelnicy „Esensji” wybrali w głosowaniu książkę pierwszej dekady XXI stulecia. Dziś prezentujemy pierwszych 30 miejsc głosowania czytelniczego.
Zasady głosowania były proste – spośród ponad 100 propozycji przygotowanych przez naszą redakcję (część z nich była pojedynczymi tomami, część cyklami, których rozdzielanie wydawało nam się niesłuszne) czytelnicy wybierali (bez określania kolejności) do 10 książek. Każdy głos traktowany był jako jeden punkt, suma punktów decydowała o miejscu na naszej liście. Książki (i cykle), które przedstawiliśmy w rankingu miały jedną wspólną cechę – data pierwszego polskiego wydania musiała mieścić się w przedziale 2001-2010. Cykle kwalifikowaliśmy do tego okresu, nawet wtedy, gdy pierwszy tom pojawił się przed rokiem 2001, ale większość cyklu przypadła na pierwszą dekadę XXI stulecia.
Możemy więc ogłosić, że zwycięzcą naszego plebiscytu okazał się „Lód” Jacka Dukaja. Jego sukces nie jest chyba wielkim zaskoczeniem – ten tytuł pojawia się w większości podsumowań 10-lecia, jako jedna z najważniejszych pozycji ostatnich lat. Na „Lód” zagłosowało ponad 30% czytelników i jego zwycięstwo ani przez chwilę nie było zagrożone.
Drugie miejsce dla Cormaca McCarthy’ego za oszczędną lecz wstrząsającą „Drogę” – kolejny tytuł, który zdobył dużo rozgłosu (ale już nie tyle, by opłaciło się sprowadzić do kin film na nim oparty). Tym niemniej postapokaliptyczna opowieść McCarthy’ego mocno zapadła w pamięć każdemu, kto ją przeczytał, a my poświęciliśmy jej kilka recenzji i redakcyjną dyskusję.
Dukaj i McCarthy to w ogóle najpopularniejsi pisarze naszego plebiscytu – pierwszy wprowadził do trzydziestki aż cztery swoje pozycje, a drugi trzy książki. „Inne pieśni” Dukaja – najlepsza polska powieść fantastyczna wszech czasów według „Esensji” – zajęła zresztą ostatnie miejsce na podium, nie dopuszczając tam pewnego młodego czarodzieja…
A oto pierwsza trzydziestka waszego wyboru:
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Wyszukaj / Kup
1. Jacek Dukaj ‹Lód›
Pisząc o tej powieści, nie sposób stosować się do reguł kierujących zamrożoną częścią Dukajowskiego świata. „Lód” bywa i zerem, i jedynką; i zimny, i gorący. Oryginalna, by nie rzec: nowatorska, jest owa książka zarazem czarownie anachroniczna; niekiedy żwawa i niepozwalająca się oderwać, innym razem prosi się o powolne czytanie po jednej, dwu stronach; mając filozoficzne ambicje, wydaje się czasem wręcz łotrzykowską przygodówką. Jest nietypową fantastyką, a we fragmentach nietuzinkowym romansem; lekturą nadzwyczaj wymagającą, która wszakże co rusz hołduje schematom (niedzisiejszej) literatury popularnej. Słowem: monumentalnością, odzwierciedlającą się nie tylko w liczbie stron, ale przede wszystkim w ogromie pomysłów, wielowarstwowości, dopracowaniu, mogą chyba wśród polskiej literatury ostatniej dekady konkurować z „Lodem” jedynie „Miasta pod Skałą”, zupełnie poza tym niepodobne. O ile jednak powieść Huberatha jest językowo skromna, o tyle Dukaj imponuje stylem nie mniej niż pozostałymi aspektami książki. Momentami można odnieść wrażenie, iż autor miał koncepcję tak potężną, że okiełznać jej w pełni nie był w stanie nawet on sam.
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Wyszukaj / Kup
2. Cormac McCarthy ‹Droga›
McCarthy w swej powieści stosuje oszczędny, wręcz minimalistyczny warsztat: krótkie dialogi dotyczą przede wszystkim przetrwania, zdawkowe opisy koncentrują się na czynnościach mężczyzny-ojca. Brak wyodrębnienia dialogów, brak rozdziałów, brak jakichkolwiek nazw geograficznych czy oznaczeń czasu, rezygnacja z części interpunkcji – nieistotne szczegóły nie przesłaniają rozpaczliwej walki o przeżycie, a prostota narracji potęguje emocjonalne wrażenie pustki i desperacji. Nie ma tu falloutowych mutantów, baz wojskowych, stimpaków i leżącej w schowkach broni maszynowej. Jest za to opowieść o ekstremach, skrajnościach, do jakich zdolna jest ludzka natura, biegunach miłości, czułości i poświęcenia (prometejskiego „ognia” człowieczeństwa, jaki niosą w sobie ojciec i syn) oraz zezwierzęcenia, okrucieństwa i podłości. Dzięki temu „Droga” uderza mocno i nie pozostawia obojętnym, na długo zapadając w pamięć. Nie można się oprzeć pytaniom: co JA bym zrobił? Czy JA walczyłbym w obliczu zagłady? Czy JA byłbym w stanie ochronić swą rodzinę, swego syna? Na szczęście nie musimy odpowiadać na te pytania. W ten sposób McCarthy uświadamia nam, w jakim tak naprawdę raju toczymy swe beztroskie żywoty. Wspaniała powieść.
WASZ EKSTRAKT:
90,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Wyszukaj / Kup
3. Jacek Dukaj ‹Inne pieśni›
W warstwie fabularnej „Inne pieśni” to opowieść o człowieku złamanym przez wojnę, który powoli odzyskuje godność. To również opowieść o alternatywnej Ziemi, na której istnieją latające miasta (no dobrze, jedno miasto) i której mieszkańcy skolonizowali Księżyc. Jest to też opowieść o inwazji Obcych – całkiem niezrozumiałych istot, których pierwsza enklawa pojawiła się w Afryce. Jednak najbardziej rzucającą się w oczy cechą powieści Jacka Dukaja jest uniwersum oparte na jednym prostym założeniu: co by było, gdyby to Arystoteles miał rację i świat składałby się z Materii i kształtującej ją Formy? Autor zabiera nas na podróż przez i poza ten świat, oszałamiając czytelników roztaczaną przed nimi wizją rzeczywistości jednocześnie znanej i obcej.
„Inne pieśni” wymykają się wszelkim klasyfikacjom i choćby dlatego zasłużyły sobie na miejsce wśród dziesiątki wybrańców. Tak samo wymykają się próbie opisania ich w krótkiej notce, co może być dodatkową zachętą do sięgnięcia po nie.
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Wyszukaj / Kup
4. Joanne K. Rowling ‹Harry Potter› (cykl)
Ciężko napisać coś nowego i sensownego o serii, która stała się najgłośniej omawianym popkulturowym wydarzeniem mijającej dekady. Fenomen popularności Harry’ego Pottera analizowany był na wszelkie możliwe sposoby, akcentujące zarówno walory literackie, jak i zakrojoną na szeroką skalę kampanię marketingową. Nie będzie przesadą stwierdzenie, że cały świat ogarnęło szaleństwo potteromanii, przecząc nie tylko temu, że współcześnie dzieci nie interesują się już książkami, ale także udowadniając, że nadal możliwe jest porozumienie pomiędzy czytelnikami najmłodszymi oraz dorosłymi. Cykl J.K. Rowling wzbudził niemałe kontrowersje; autorkę oskarżano o plagiaty, antyreligijność, promowanie okultyzmu i czarnej magii czy wątpliwych etycznie wartości (sam pomysł podziału na czarodziei i Mugoli), i wiele podobnych, głównie bzdurnych rzeczy. Pomijając jednak wszystkie konteksty rozbuchanej popularności książek o nastoletnim czarodzieju, należy uczciwie przyznać, że Rowling w pełni zasłużyła na sukces. Stworzony przez nią świat jest prawdziwie magiczny, urokliwy i zabawny, choć zarazem jest w nim miejsce dla okrucieństwa i smutku; wcale nie tak jednowymiarowy, jak chcieliby tego liczni krytycy. Autorce udała się niełatwa sztuka – zawładnęła wyobraźnią milionów ludzi, opowiadając w gruncie rzeczy prostą, archetypiczną wręcz historię o dojrzewaniu do stania się bohaterem, udowadniając tym samym – i chwała jej za to – niesłabnącą siłę literatury.
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Wyszukaj / Kup
5. Neil Gaiman ‹Amerykańscy bogowie›
„Amerykańscy bogowie” to kilka gatunków powieści, cudem pomieszczonych w jednej książce. Jest tam powieść drogi, jest thriller i czarny kryminał, jest też głęboka opowieść o ludzkich duszach dawniej i dziś. Opowieść toczy się płynnie, nie pozwala zaczerpnąć tchu, a jednocześnie sugeruje, że jest w niej drugie dno. Ta książka zdaje się dotykać prastarych pokładów ludzkiej duchowości, sięgających czasów łowców mamutów i specjalistów do łupania krzemienia, pokładów, które nadal w nas tkwią, choć przemalowaliśmy i wypolerowaliśmy je do czysta. A przynajmniej tak nam się zdaje. Gaiman zdołał stworzyć swój świat złożony z codzienności Stanów Zjednoczonych, na którą nakłada się druga, dostępna dla nielicznych warstwa rzeczywistości. Obraz ten fascynuje swoją pełnością, bogactwem typów ludzkich i nieludzkich, niezwykłością zdarzeń; wreszcie – precyzją w opisie miejsca. Zdołał również zyskać czytelnicze zaufanie, obiecał bardzo wiele, odsłonił rąbek tajemnicy, za którą miało znajdować się Wielkie Nieznane.
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Wyszukaj / Kup
6. Andrzej Sapkowski ‹Trylogia husycka› (cykl)
Dalsza droga twórcza Andrzeja Sapkowskiego po opublikowaniu „Pani Jeziora” była wielką niewiadomą. Nie brakowało co prawda sygnałów, że autor „Wiedźmina” fantasy klasyczną zamieni na historyczną, ale jak poradzi sobie z nową scenografią, tematyką i bohaterami? Na odpowiedź trzeba było czekać ponad trzy lata a niejednoznaczna recepcja „Narrenturmu” i kolejnych tomów „Trylogii husyckiej” pokazuje, że trudno tu o osąd, który pogodziłby choćby większość czytelników. Bezdyskusyjna jest wartość pracy, jaką Sapkowski wykonał w ramach historycznego riserczu i której wyniki przekazał na kartach trylogii. Cenne było sięgnięcie po leżący odłogiem – a bardzo ciekawy – okres historyczny i (jak to u Sapkowskiego – wzbogacone współczesną perspektywą) spojrzenie na tygiel narodowy i polityczny, jakim było południe Polski i Czechy w pierwszej połowie XV wieku. Pozostał również charakterystyczny styl pisarza z Łodzi, bo ani lekkość, ani ostrość frazy nie ustępuje tej, którą mieliśmy w cyklu wiedźmińskim.
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Wyszukaj / Kup
7. Stephen King ‹Mroczna Wieża› (cykl)
Opus magnum współczesnego mistrza grozy. Siedmiotomowy cykl powstawał na przestrzeni ponad dwudziestu lat, spinając bogatą twórczość Kinga w jedno uniwersum z pogranicza fantasy, westernu i horroru. Sama już mnogość odwołań, czasem bezpośrednich, a czasem bardziej zawoalowanych, do innych jego powieści, daleko posunięta autoreferencyjność (dość powiedzieć, że jednym z kluczowych bohaterów staje się pisarz Stephen King) to gratka dla wielbicieli prozy amerykańskiego pisarza. „Mroczna Wieża” broni się również jako osobne dzieło; to niezwykle barwna, wciągająca opowieść o niepokojąco dziwnym fantastycznym świecie, mrocznym i tajemniczym, będącym skrzyżowaniem inspiracji popkulturowych (wykorzystanych z dużą swobodą, w myśl – pozytywnie rozumianego – postmodernizmu) z oryginalnymi, nie mniej intrygującymi pomysłami autora. I choć poszczególne części nie zawsze prezentują równie wysoki poziom, traktowany jako całość cykl „Mroczna Wieża” to bez wątpienia szczytowe osiągnięcie Kinga, suma zalet i wad jego prozy, a nade wszystko lektura emocjonująca i satysfakcjonująca, na epicka w iście amerykańskim stylu. Warto dodać, że sam autor najwyraźniej nie uznaje opowieści o rewolwerowcu Rolandzie i jego ka-tet za zamknięty rozdział twórczości – niedawno zapowiedział, że przymierza się do napisania ósmego tomu (o roboczym tytule „The Wind Through the Keyhole”), zaś Ron Howard przygotowuje się do przeniesienia „Mrocznej Wieży” na duży i mały ekran.
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Wyszukaj / Kup
8. Peter Watts ‹Ślepowidzenie›
Straszna książka, okropna książka. Dla kogoś, kto tylko czyta, okropna, bo po niej każda inna wydaje się mdła i banalna. A dla kogoś, kto sam pisze, już w ogóle – przeciętny autor po zapoznaniu się ze „Ślepowidzeniem” powinien odwiesić komputer na kołek i zająć się czymś pożyteczniejszym, bo i tak wiadomo, że niczego ani w jednej dziesiątej tak niezwykłego nie uda mu się stworzyć. „Ślepowidzenie” to w gatunku SF absolutny numer jeden kilku ostatnich lat. Watts ma wiedzę tak rozległą, że momentami trudno uwierzyć, iż powieść napisała jedna osoba, jeszcze większą wyobraźnię, a do tego wszystkiego potrafi także zagrać na uczuciach czytelnika – umie zaintrygować, przestraszyć, rozbawić i wzruszyć.
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Wyszukaj / Kup
9. Chuck Palahniuk ‹Fight Club. Podziemny krąg›
Książka Chucka Palahniuka to jedna z najbardziej chorych powieści w historii literatury – tak: chorych, nie: szalonych, ale poronionych i niebezpiecznych. Takich, jak świat i czasy, które „Fight Club” opisuje. Trudno o równie ciętą satyrę na radosną konsumpcję, korporacyjne wyścigi i wielkomiejską stronę amerykańskiej kultury jako taką; przy tym jest ta krótka książka świetnie napisana, tak wartka, że trudno nadążyć za wydarzeniami, i piekielnie pesymistyczna. Prócz tego nadal estetyczna – całe szczęście, Palahniuk nie doszedł jeszcze wtedy do poziomu „Guts”. A dlaczego niebezpieczna? Bo kiedy życie nie daje żyć, niejeden współczesny mężczyzna (a może nie tylko?) musi marzyć o założeniu lub wstąpieniu do pobliskiego fight clubu – raczej nie po to, by wypłakać się w obfity biust byłego kulturysty.
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
Wyszukaj / Kup
10. Wojciech Cejrowski ‹Gringo wśród dzikich plemion›
Wojciech Cejrowski jako „Gringo wśród dzikich plemion” zaprasza nas na wyprawę w głąb amazońskiej dżungli, by poznać ostatnich dziko żyjących Indian, by zrozumieć ich dusze. A także by niekiedy pośmiać się z niesamowitych sytuacji, które przedstawia z wdziękiem wybitnego komika. „Gringo…” to książka niezwykła: przygodowa i podróżnicza, mądra i pełna humoru. Pozwala odwiedzić krainy, do których nigdy się nie wybierzemy. Pozwala poznać ich mieszkańców, którzy są tak różni od nas. A kiedy się odwiedzi wszystkie te miejsca w jedną noc, pozostaje żal, że to już koniec.
11. Stieg Larsson ‹Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet›
12. Neal Stephenson ‹Peanatema›
13. Neal Stephenson ‹Cryptonomicon›
14. Henning Mankell ‹Komisarz Wallander› (cykl)
15. Jarosław Grzędowicz ‹Księga jesiennych demonów›
16. Cormac McCarthy ‹To nie jest kraj dla starych ludzi›
17. Marek Krajewski ‹Eberhard Mock› (cykl)
18. Umberto Eco ‹Historia brzydoty›
19. Mario Vargas Llosa ‹Szelmostwa niegrzecznej dziewczynki›
20. Jonathan Littell ‹Łaskawe›
21. Ted Chiang ‹Siedemdziesiąt dwie litery›
22. Jacek Dukaj ‹Perfekcyjna niedoskonałość›
23. Anna Brzezińska ‹Saga o zbóju Twardokęsku› (cykl)
24. Jacek Dukaj ‹Czarne oceany›
25. Cormac McCarthy ‹Krwawy południk›
26. Haruki Murakami ‹Norwegian Wood›
27. Haruki Murakami ‹Kronika ptaka nakręcacza›
28. Olga Tokarczuk ‹Bieguni›
29. Ian R. MacLeod ‹Wieki światła›
30. Siergiej Łukianienko ‹Głębia› (cykl)
       China Miéville ‹Blizna›
       Wit Szostak ‹Chochoły›
       
(trzy pozycje ex-aequo).
• • •
Upominki książkowe wylosowali:
  • Joanna Prałat, Leszno
  • Hanna Sztwiertnia, Wrocław
  • Zofia Główka, Ostrowiec Świętokrzyski
  • Łukasz Miszk, Kraków
  • Kacper Malicki, Gdańsk
koniec
11 stycznia 2011

Komentarze

12 I 2011   13:38:47

fantastyka rządzi :)

12 I 2011   16:54:51

Imponująca dziesiona. Czytelnicy Esensji wiedzą, co dobre ;)

28 II 2011   22:36:39

Ile osob bralo udzial w glosowaniu?

10 V 2012   21:27:23

sześć maksymalnie (sądząc po wyborze)

24 VI 2012   17:52:41

Lód serio pierwszy? Ostatnio zacząłem to czytać ale nie dałem rady. :/
Cholernie nudne jak dla mnie. Ale skoro piszą że książka genialna, to może warto przeboleć początek (podróż pociągiem), o ile potem się rozkręca.

14 V 2021   12:19:48

Lod jest genialny, czyta sie z zaparatym tchem, kazde zdanie, kazda strone, kazdy rozdzial... podroz w pociagu i tyle w niej wydarzen, genialne nowatorskie przemyslenia, fenomenalnie inteligentne humorystyczne dialogi, zaskakujace sceny, ciakawi, niepospolici bohaterowie troche nieziemscy w ich oryginalnosci i geniuszu. Zostalo mi jeszcze 356 stron do przeczytania... youpiiii :)

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Okładka <i>Amazing Stories Quarterly</i> z wiosny 1929 r. to portret jednego z Małogłowych.<br/>© wikipedia

Stare wspaniałe światy: Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
Andreas „Zoltar” Boegner

11 IV 2024

Czy „Nowy wspaniały świat” Aldousa Huxleya, powieść, której tytuł wykorzystałem dla stworzenia nazwy niniejszego cyklu, oraz ikoniczna „1984” George’a Orwella bazują po części na pomysłach z „After 12.000 Years”, jednej z pierwszych amerykańskich antyutopii?

więcej »

Fantastyczne Zaodrze, czyli co nowego w niemieckiej science fiction? (24)
Andreas „Zoltar” Boegner

7 IV 2024

Kontynuując omawianie książek SF roku 2021, przedstawiam tym razem thriller wyróżniony najważniejszą nagrodą niemieckojęzycznego fandomu. Dla kontrastu przeciwstawiam mu wydawnictwo jednego z mniej doświadczonych autorów, którego pierwsza powieść pojawiła się na rynku przed zaledwie dwu laty.

więcej »

Fantastyczne Zaodrze, czyli co nowego w niemieckiej science fiction? (23)
Andreas „Zoltar” Boegner

14 III 2024

Science fiction bliskiego zasięgu to popularna odmiana gatunku, łącząca zazwyczaj fantastykę z elementami powieści sensacyjnej lub kryminalnej. W poniższych przykładach chodzi o walkę ze skutkami zmian klimatycznych oraz o demontaż demokracji poprzez manipulacje opinią publiczną – w Niemczech to ostatnio gorąco dyskutowane tematy.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Inne recenzje

Do księgarni marsz: Lipiec 2022
— Joanna Kapica-Curzytek, Marcin Mroziuk, Joanna Słupek

W podziemnym kręgu: Niektórzy po prostu chcą patrzeć, jak świat płonie
— Marcin Knyszyński

Czy książki czytają ludzi? Autorzy kontra czytelnicy
— Agnieszka Hałas, Anna Nieznaj, Beatrycze Nowicka, Agnieszka ‘Achika’ Szady

Do księgarni marsz: Maj 2019
— Esensja

To czego nie można odtworzyć
— Dawid Kantor

Sir Roland pod Mroczną Wieżą stanął
— Katarzyna Piekarz

Przeczytaj to jeszcze raz: My nie marzniemy
— Anna Nieznaj

Do księgarni marsz: Lipiec 2017
— Esensja

Bogowie też lubią iluzję
— Dominika Cirocka

Do księgarni marsz: Listopad 2016
— Esensja

Tegoż twórcy

Krótko o książkach: Upływ czasu
— Joanna Kapica-Curzytek

Krótko o książkach: W ciemnych barwach
— Miłosz Cybowski

O tym, czego nie boi się Dukaj
— Mieszko B. Wandowicz

Człowiek przeżywający
— Joanna Kapica-Curzytek

To czego nie można odtworzyć
— Dawid Kantor

Wybawca lekki jak piórko
— Dominika Cirocka

Obcość jest w nas
— Miłosz Cybowski

Sir Roland pod Mroczną Wieżą stanął
— Katarzyna Piekarz

Pomiędzy światami
— Katarzyna Piekarz

Pudełko nie czarno-białe
— Dominika Cirocka

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.