"Gdyby było inaczej, co byśmy zrobili z przypadkami, gdy ten sam utwór czytany po latach podoba nam się, choć wcześniej nas odrzucił, albo nie podoba się, choć byliśmy za młodu zachwyceni. To przecież częste przypadki. A sam utwór się w tym czasie nie zmienił."

Dla jasności wklejam moje zdanie z dawniejszego postu na dowód, że nie chodziło mi o upływ epok.

Poza tym zgoda.

No - jak zwykle, pewnie chodzi nam w jednej rozmowie o kilka różnych spraw.

a) podobanie się, wraz z tego zjawiska "dorośleniem" i ogólnie zmienianiem się wraz z upływem czasu "osobistego" nie jest miernikiem geniuszu
b) bo o nim można by orzekać w jakimś uniwersalnym trybie, sponad indyw. gustów i ich przemian z wiekiem
c) zmienność osądów o genialności dzieła raz, a innym razem brak takich osądów nie kwalifikuje / dyskwalifikuje dzieła jako genialnego 9choć, w sumie, powinien to być dość dobry sposób);
d) nowatorstwo to jeszcze nie geniusz sam w sobie (sprawa jasna); autorzy, którzy tak sądzą, raczej się mylą; to że po jakimś czasie ktoś stwierdzi, że ich nowatorstwo jest genialne, nie wyznacza jeszcze pewności orzekania o genialności (por. C.) - tak by wychodziło.

Przypominam, że ja nie mówiłem nic o geniuszu. Użyłem tego słowa przy Bachu w odpowiedzi na Twój przykład. Mimo wszystkich zalet Twardocha ani Dukaja, od których zaczęliśmy, nie nazwałbym geniuszami.

O.
A można spytać dlaczego?

Tzn. nie "ojo, jak to nie geniusze, przecież piszą tak fajosko" tylko wedle jakich kryteriów i czy wedle tych kryteriów ktoś inny (w miejsce przykładowo Dukaja czy Twardocha) akurat by się kwalifikował, hm?

Nie wiem, to pytanie do kogoś mądrzejszego ode mnie. Ja chyba żadnych kryteriów "geniuszostwa" nie podałem. Wystrzegam się jak ognia używania wielkich słów typu "geniusz" albo "osąd historii". Tego nie osądza się jednoosobowo i nazajutrz. W takiej rozmowie od razu rzucam broń i poddaję się.

nie, no, jasna sprawa.
Po prostu skusiło mnie Twoje wyznanie, że "Mimo wszystkich zalet Twardocha ani Dukaja, od których zaczęliśmy, nie nazwałbym geniuszami." - znaczitsja, czymś się kierujesz. W indywidualnej, rzecz jasna, kwalifikaCJI.
Tylko tegom był ciekaw.

pozdrawiam

No właśnie kieruję się tym, o czym napisałem powyżej, czyli niechęcią do wielkich słów i niewiarą w siebie jako w wyrocznię. Czytam Twardocha i jestem sobie zadowolony sam dla siebie. Milczę. Nie potrzebuję tego uzewnętrzniać. Dopiero gdy czytam wydziwiania na jego temat, które są nonsensowne, odzywam się. Ale nie roszczę sobie pretensji do ocen Twardocha. Roszczę sobie pretensje do oceniania recenzentów, którzy przyjmują postawy biblijne, tzn. nie wiedzą, co czynią. Bóg im przebaczy, więc ja już nie muszę.

Także pozdrawiam i dziękuję za rozmowę.

I tu 100% poparcia.
W istocie, Autorzy komentowanego artykułu zbyt lekce sobie traktują swoje zadanie.
Napisać coś w rodzaju "że coś mi się jakoś coś nie tego, ech, ech" i ładować to w sieć jako choćby opis [do] książki - to nieładnie.