Po 1. [Wycięte przez redakcję]

Po 2. >>Co ciekawe, akcja wszystkich znanych mi książek fantasy traktujących o Wikingach1), toczy się w czasie postępującej chrystianizacji

Nie wiem dlaczego ucięło część wpisu:

A w jakich czasach miałaby się toczyć akcja książek o Wikingach, skoro "era Wikingów" (daty symbolicznie wyznaczające początek i koniec: 793-1066) to właśnie "czasy postępującej chrystianizacji"? Nie widzę zatem w tym nic "ciekawego", to tylko "oczywista oczywistość"...

Opowiedziana historia Skafloka jakoś szczególnie mnie nie porwała (czytałam tę książkę już jakiś czas temu), natomiast język pamiętam do dziś - piękny, plastyczny, urzekający z lekką nutą magii:). Każdy element świata przedstawionego, każde opisane zjawisko "żyje", wibruje, pulsuje jakimś własnym światłem, energią.

@ja Należę do fanów recenzji pisanych przez Panią BN; jestem nałogowym czytaczem i raczej nie sugeruję się niczyją opinią ale kilka razy sięgnęłam po polecaną przez recenzentkę lekturę i się nie zawiodłam.
Pańskie uwagi nie przestają mnie zadziwiać. Właściwie to jeszcze bardziej zdumiewa mnie fakt, że istnieją osoby, które zadają sobie trud recenzowania, za który to, nie dość, że nie dostają wynagrodzenia, to najczęściej spotykają je jeszcze jakieś połajanki i złośliwe uwagi.

Co do Wikingów - w takim razie może ujmę to inaczej, żeby nie było wątpliwości - dlaczego motywy z mitologii nordyckiej w znanych mi książkach fantasy są już przedstawiane jako elementy religii ustępującej pola

Z drugiej strony spotkałam się kiedyś z teorią - nie mnie oceniać jej prawdopodobieństwa, bo się nie znam, że mit o Odynie widzącym na Yggdrasilu powstał już pod wpływem Chrześcijaństwa, więc nie wykluczam, że wątki i motywy kojarzone w popkulturze z mitami nordyckimi mogły powstać już w czasach wpływów tego drugiego.

Aha - nie czytałam wydanej przez paru laty książki niemieckiego autora pt. "Thor", ale recenzja znaleziona w internecie, której autor zdawał się wiedzieć coś na temat mitologii i dowodził, że tak naprawdę powieść ma niewiele wspólnego z mitologią nordycką (a ponadto pisał, że książka jest nudna) zniechęciła mnie do lektury.

>A w jakich czasach miałaby się toczyć akcja książek o >Wikingach, skoro "era Wikingów" (daty symbolicznie >wyznaczające początek i koniec: 793-1066) to właśnie "czasy >postępującej chrystianizacji"? Nie widzę zatem w tym nic >"ciekawego", to tylko "oczywista oczywistość"...

Czytalem teorie ze wlasnie rozwoj chrzescijanstwa w Europie polozyl kres wikingowi (czyli rajdom lupiezczym mieszkancow polnocy) - kosciol (wtedy) zakazywal posiadania chrzescijan jako niewolnikow a wlasnie handel wzietymi w niewole byl glownym motorem ekonomicznym.

Co do ksiazki - wspaniala, polecam tez inne czyli 3 serca i 3 lwy i Wodnikowe dzieci (najslabsza), sam poluje na cykl o miescie Ys ktore Anderson napisal z zona. Tematyka "polnocna" to byl zreszta konik autora, jego przodkowie pochodzili z tamtych terenow i czesto wracal do tych klimatow jak chocby w zacnym (teczowym:-) opowiadaniu z Dangerous Visions.

Anderson jest świetnym pisarzem, ja z kolei Wodnikowe dzieci bardzo polecam. Autor jest świetny w realizacji "tematyki północnej", jak to określił Lysy.