
Wyszukaj w | MadBooks.pl |
WASZ EKSTRAKT: | |
---|---|
Zaloguj, aby ocenić |
10 najlepszych książek 2016 r.A oto i wyniki Waszego głosowania na książki roku 2016, wybierane spośród naszych nominacji. W tym roku rywalizacja była niezwykle zaciekła i różnice dzielące pierwsze trzy pozycje są minimalne.
Esensja10 najlepszych książek 2016 r.A oto i wyniki Waszego głosowania na książki roku 2016, wybierane spośród naszych nominacji. W tym roku rywalizacja była niezwykle zaciekła i różnice dzielące pierwsze trzy pozycje są minimalne. Oto mamy piątkę bohaterów: czterech przyjaciół i Nowy Jork. To właśnie Nowy Jork był dla mnie magnesem. Byłam ciekawa, jak autorka uchwyci zwyczajne życie w tak magicznym i niezwykłym miejscu, jakim jest Big Apple, które wszyscy znają z pocztówek i teledysków, ale zapominają, że tam też toczy się normalne życie z przyziemnymi problemami. Yanagihara wprowadza nas stopniowo w historię czwórki przyjaciół. Poznajemy ekscentrycznego artystę J.B., początkującego aktora Willema, zdezorientowanego architekta Malcolma i wreszcie najbardziej tajemniczego z całej czwórki – prawnika Jude’a. 24,49% głosów Główną bohaterką „Łaski” jest Maria Lenarczyk, pracująca w 1985 roku jako nauczycielka w szkole podstawowej w miasteczku, w którym dorastała. Okazuje się, że jej powrót w rodzinne strony nie był chyba najszczęśliwszym pomysłem, gdyż tajemnicze okoliczności śmierci jednego z jej uczniów zupełnie wytrącają Marię z równowagi. Zaczyna ona przypuszczać, że sprawa zmarłego Wojtka może mieć związek z tym, co przytrafiło się jej samej przed trzydziestu laty, kiedy na kilka dni zaginęła w pobliskim lesie. Sześcioletnią Marysię odnaleziono wtedy całą we krwi (ale nie jej własnej!) i niepamiętającą co jej się przytrafiło. Kiedy po Wojtku giną kolejne dzieci, główna bohaterka próbuje na własną rękę wytropić mordercę, a także odkryć mroczną tajemnicę kryjącą się w jej przeszłości. 23,81% głosów Zbiór wariacji na temat „Odysei”, które, by użyć słów Homera, „wyrwały się z zagrody zębów” Wita Szostaka. Miniatury przedstawiające różne wersje losów Odyseusza, króla Itaki, latami wracającego po wojnie na swoje ziemie. Ale czy jego powrót rzeczywiście tyle trwał? I czy się skończył? I czy skończył się dobrze; albo może dobrze się stało, że nie miał końca? Szostak literacko opisał, najpewniej nie bez dystansu, to, co może brać się z długoletniej samotności, z sytuacji skrajnych — oraz z idących śladem niepewności mitów. I jest w tym chyba, prócz nawiązania do starożytności, sporo opowieści wigilijnej. 23,13% głosów William Gibson napisał książkę-zagadkę, powieść o dwóch światach, będących odgałęzieniami kontinuum, w którym ludzkość znalazła sposób na przesyłanie informacji w przeszłość. W jednym z tych światów nastąpiła globalna katastrofa, drugi ku swojej katastrofie zmierza, lecz czytelnik nie znajdzie w „Peryferalu” ani szczegółowego opisu tego, co bohaterowie nazywają pulą, ani też tradycyjnego postapo. Wizja przyszłości, zwłaszcza tej bardziej odległej, ma swój unikalny charakter, można by wręcz napisać – smak. Pisarz opisuje ją w przebłyskach, ale tak, by czytelnik odniósł wrażenie, że są one elementami większej, ukrytej całości. Autor „Neuromancera” nie stosuje wobec odbiorcy taryfy ulgowej, wrzuca go w sam środek intrygi bez żadnego wprowadzenia. Przez pierwsze kilkaset stron czytelnik musi pracowicie składać kolejne elementy układanki. Wybrana przez autora forma sprawia, że „Peryferal” jest powieścią intrygującą, zaproszeniem do intelektualnej gry. Ważne jest to, co zostało napisane, ale równie istotne są luki, przestrzenie między rozdziałami i wszystko to, co znajduje się poza kadrem. Pisarz bardzo dużo pozostawia inwencji czytelnika. Warto polecić „Peryferal” tym, którzy poszukują literackich wyzwań i niebanalnej wizji przyszłości. 21,09% głosów Nikt tak nie pisze o polskiej architekturze jak Filip Springer. Ale dziennikarza zainteresowania nie ograniczają się do domów, dworców czy domów handlowych. W „Mieście Archipelag” dziennikarz próbuje na naszą współczesną Polskę spojrzeć dużo szerzej – w szczególności Polskę prowincjonalną. Wyrusza w podróż do trzydziestu dawnych miast wojewódzkich, aby zobaczyć, jak współcześnie sobie radzą. Ogląda miejsca, rozmawia z ludźmi. Wyłania się z tego opowieść o tej mniej znanej Polsce, o jej problemach i codziennym życiu, opowieść, jakiej w polskiej literaturze od dawna nie było. 19,05% głosów „Harda” i „Królowa” to opowieść o córce, siostrze, żonie i matce europejskich władców, dumnej, silnej duchem Świętosławie, która mimo nie sprzyjających okoliczności i kolejnych ciosów od losu, nieodmiennie próbowała brać swój los we własne ręce. Ciekawe pomysły, świetnie wykreowani bohaterowie, dobry styl, dużo emocji i zdarzeń, interesująco przedstawione realia. 18,37% głosów Opowieść, która doskonale zachowuje równowagę między autorską wyobraźnią a konwencjonalnymi motywami fantastyki. Przede wszystkim – nie jest nudno. W „Asystencie czarodziejki” zamiast nastoletniego chłopca-sierotki o nadludzkim talencie mamy zbliżającego się do wczesnej emerytury pomocnika wybitnej mistrzyni magii, który pogodził się z brakiem własnego daru magicznego i zaprząta go raczej kwestia ułożenia sobie spokojnego życia u boku narzeczonej niż ratowanie świata. Szefową Vincenta Thorpe’a jest Margueritte de Breville – mistrzyni magii niezmiernie inteligentna i równie apodyktyczna, specjalistka od niebezpiecznych misji, z powodu ryzykownych pomysłów zwana Szaloną Meg. Razem z narzeczoną Vincenta, malarką Amandine Cerise (czarującą acz niemagiczną), drugą maginią – blond pięknością Belinde Chamomille i uczennicą tej ostatniej, Kathryn Verd, zostają wciągnięci w wir wydarzeń, które rozpoczęły się dwieście lat wcześniej magicznym rozdarciem kontynentu. 17,69% głosów „Krótką historię siedmiu zabójstw” można odczytywać na różne sposoby: powieść gangsterską, polityczną, a nawet sensacyjną, książkę o różnych formach władzy i przemocy, obrazach nierówności i dyskryminacji. Jest to portret Jamajki lat siedemdziesiątych XX wieku, wtedy – kraju „na rozdrożu”, po politycznym zwrocie w lewo, dokonanym po odejściu od władzy konserwatystów. Jamajka – jak pokazuje to James – była w owym czasie szczególnie podatna na zewnętrzne wpływy. Kogo tutaj nie ma: to pole działania dla kubańskich komunistów, kolumbijskich speców od przerzutu narkotyków i „chłopców” z CIA, czujnie obserwujących rozwój politycznych wydarzeń. W tle brzmią znane przeboje tamtych czasów (ich tytuły są zestawione przez tłumacza na końcu książki), a fani grupy Rolling Stones znajdą tutaj dla siebie szczególnie wiele ciekawostek. Centralnym punktem powieści staje się zamach na Boba Marleya, jamajską megagwiazdę muzyki reggae. Muzyk i kilka osób z jego otoczenia zostali postrzeleni na dwa dni przed organizowanym przez niego koncertem charytatywnym. Miał on być wydarzeniem prowadzącym do złagodzenia ostrej kampanii przedwyborczej – i głosem poparcia dla ówcześnie rządzącego lewicowego premiera. Autor stara się tutaj pokazać, że ostra walka polityczna może przenosić się na inne sfery i prowadzić do eskalacji fizycznej przemocy. Przesłanie nie budzi wątpliwości: wszystko może stać się kwestią polityczną. 17,01% Świat nawiedzany katastrofami tak często, że to, co my nazywamy „postaopkalipsą” dla jego mieszkańców to po prostu piąta pora roku. W takim właśnie świecie przyszło żyć Essun, dla której od zagłady świata wazniejsza jest śmierć jednego dziecka i porwanie drugiego. To, że śmierc i porwanie są dziełem jej męża jest w tym wszystkim niezbyt ważne, podobnie jak nadciągająca kolejna piąta pora roku. Ale tym razem ludzkość może jej nie przetrwać… 16,33% głosów Olga, niezbyt piękna, niekoniecznie taka młoda, pozbawiona perspektyw, trafia do magicznej krainy. Kraina ta nie potrzebuje zbawicieli, nie toczy się w niej epicka wojna, mieszkańcy nie opowiadają sobie legend o Wybranej. Żyje tam jednak czarodziej, którego gospodynią zostaje bohaterka. Początkowo może wydawać się, że osią opowieści będą przygody Olgi „po drugiej stronie lustra”. Wraz z upływem czasu jednak czytelnik przekonuje się, że znacznie ważniejsze od tego, co Olga znalazła po tej drugiej stronie, jest to, co zostawiła za sobą. Jej dzieciństwo, kontakty z matką, radzenie sobie z codziennością, nieudany związek. Większa część akcji osadzona jest też nie w domu czarodzieja, a w zwykłej, szarej rzeczywistości. Olga i osty” nie jest (a przynajmniej jest nie tylko) opowieścią o kobiecie, która pewnego dnia znajduje przejście do czarodziejskiego świata. To historia o zmaganiu się z przeszłością i teraźniejszością, próbach znalezienia swojego miejsca, depresji i trudnych relacjach z innymi. 14,29% głosów ![]() 24 stycznia 2017 |
Oto co zrecenzowaliśmy w drugiej połowie wakacji.
więcej »Czasami wyróżniane przez specjalistów książki nie mają żadnego większego oddźwięku w fandomie. Przyczyny są zapewne różne – tak, jak bardzo różne są tym razem przedstawione tytuły niemieckiej SF.
więcej »Ponad pół wieku upłynęło od książkowej premiery „Odysei kosmicznej 2001” i filmu Stanleya Kubricka o tym samym tytule. Oba są klasykami w swojej kategorii. I oba nie straciły dziś nic ze swojej jakości.
więcej »Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner
Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner
Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner
Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner
Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner
Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner
Do księgarni marsz: Październik 2022
— Joanna Kapica-Curzytek, Marcin Mroziuk, Joanna Słupek
Krótko o książkach: Wzloty i (głównie) upadki
— Miłosz Cybowski
Wracać wciąż do domu
— Beatrycze Nowicka
Vivat Academia, vivant cantatrices!
— Anna Nieznaj
Nie przegap: Kwiecień 2017
— Esensja
Kilka końców świata
— Dominika Cirocka
Esensja czyta: Marzec 2017
— Dawid Kantor, Daniel Markiewicz, Agnieszka ‘Achika’ Szady, Konrad Wągrowski
Nie chcielibyście takiego życia
— Witold Werner
Esensja czyta: Styczeń 2017
— Miłosz Cybowski, Dawid Kantor, Anna Kańtoch, Joanna Kapica-Curzytek, Beatrycze Nowicka, Marcin Osuch, Konrad Wągrowski
Książki Roku 2016 – nominacje
— Esensja
10 największych rozczarowań muzycznych 2016 roku
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
10 najlepszych komiksów 2016 roku
— Esensja
Porażki i sukcesy 2016, czyli filmowe podsumowanie roku
— Piotr Dobry, Gabriel Krawczyk, Jarosław Robak, Konrad Wągrowski, Kamil Witek
50 najlepszych płyt 2016 roku
— Esensja
Najgorsze filmy 2016 roku
— Esensja
50 najlepszych filmów 2016 roku
— Esensja
Książki Roku 2016 – nominacje
— Esensja
Najlepsze komiksy 2016 roku
— Esensja
Gadzie wariacje
— Jarosław Loretz
Innego końca świata nie będzie
— Miłosz Cybowski
Śledztwo po omacku
— Marcin Mroziuk
Koniec, czyli początek
— Marcin Mroziuk
Brune, gdzie jesteś?
— Marcin Mroziuk
Gdy tropikalny raj staje się piekłem na ziemi
— Marcin Mroziuk
Trylogia Ciągu: Mona Liza Turbo
— Miłosz Cybowski
Zanikanie, czyli rzecz o „Cudzych słowach”
— Mieszko B. Wandowicz
Rodzinne tragedie
— Marcin Mroziuk
Trylogia Ciągu: Graf Zero
— Miłosz Cybowski
Prezenty świąteczne 2022: Prezenty książkowe
— Esensja
Nie przegap: Luty 2022
— Esensja
Prezentownik książkowy 2021
— Esensja
10 najśmieszniejszych lub najdziwniejszych książkowych scen ze zwierzętami
— Esensja
10 naj…: 11 twarzy jesieni
— Esensja
Do księgarni marsz: Grudzień 2020
— Esensja
Do księgarni marsz: Listopad 2020
— Esensja
Do księgarni marsz: Październik 2020
— Esensja
Do księgarni marsz: Wrzesień 2020
— Esensja
Do księgarni marsz: Sierpień 2020
— Esensja
Nie chcę być malkontentem, ale czy to nie powinien być plebiscyt na ulubioną, a nie najlepszą książkę? Patrząc na waszą listę typów - 100 pozycji, mało kto (jeśli ktoś w ogóle) przeczytał wszystkie - więc jak miałby je wszystkie porównać i ocenić?