Slash, pairing, shipping i inne angielskie wyrazy.
Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.
Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.
Niekoniecznie jasno pisane: Superheroizm psychodeliczny
Najsłynniejszą superbohaterską grupą mutantów Marvela od zawsze była i jest X-Men. Tego nikt nie podważa, w końcu Chris Claremont (ale nie tylko) wywindował pod koniec dwudziestego wieku popularność Cyclopsa i spółki na poziom niespotykany. Ale oprócz X-Men istniały i istnieją też inne grupy – dziś zajrzymy do najlepszego okresu jednej z nich, drugiej po X-Men według chronologii założenia. Poznajmy Nowych Mutantów z czasów, gdy rysował ich sam Bill Sienkiewicz.
Niedzielny krytyk komiksów: Można się nią ogolić!
Historia z przygodami pirackimi jest swoistą ciekawostką w dorobku Szarloty Pawel. Artystce kilkukrotnie zdarzyło się tworzyć od nowa swoje historie, ale w przypadku tej opowieści wygląda na to, że były to aż trzy podejścia. W tym tekście skupię się na ostatniej odsłonie, tej z przełomu lat 1982-83, wskazując jednocześnie co ciekawsze różnice w stosunku do wcześniejszych wersji oraz pozwolę sobie na kilka dygresji.
Kulawe konie: Sez. 3. odc. 6. Prawda jak oliwa zawsze na wierzch wypływa
Po raz kolejny mamy okazję się przekonać, że chociaż agenci ze Slough House pod wieloma względami może nie dorównują kolegom z Regent’s Park, to nie sposób odmówić im pomysłowości, odwagi i waleczności (nawet jeśli cechy te nie rozkładają się równomiernie w ich grupie). Nie możemy mieć natomiast pewności, czy porażka Ingrid Tearney spowoduje, że w MI5 rzeczywiście nastąpią zmiany na lepsze.
W krainie Wojennego Młota: Luty 2024
Mimo dodatkowego dnia tegoroczny luty nie obfitował w nadmiar warhammerowych nowinek.
PRL w kryminale: Femme fatale za kierownicą
„Zaczęło się w Zakopanem” to pierwsza – z dotychczas znanych – gazetowa „powieść milicyjna” Pawła Borysa Henelta, która nie ukazała się na łamach „Słowa Powszechnego”. I pierwsza, w której jako główny bohater nie pojawia się Wiktor Zaruba, chociaż nie brakuje w niej jego najbliższych współpracowników. Pod nieobecność majora na najważniejszego funkcjonariusza MO wyrasta porucznik Zbigniew Madej.
Oblicza strachu
Jak pisać o końcu świata, gdy wszystko wokół nas się rozpada? Można tak jak Eugenia Kuzniecowa, której znakomita powieść „Drabina” została książką roku 2023 w Ukrainie.
Reacher: Sez. 2. odc. 1. Specjalna grupa śledcza na celowniku
Twórcy serialu nie zdecydowali się na ekranizowanie powieści Lee Childa po kolei, gdyż drugi sezon przedstawia wydarzenia z jedenastej w cyklu „Elity zabójców”. Niewątpliwą zaletą tego rozwiązania – oprócz atrakcyjnej sensacyjnej fabuły – jest zaś możliwość lepszego poznania przez widzów przeszłości Jacka Reachera.
– kanał informacyjny ogólny [pomoc…] – kanał informacyjny działu [więcej…] – kanał informacyjny blogu
książkoweksiążkowe (wybrane)
Tony Stark jako syrenka w ciążyZapraszam do spenetrowania straszliwego świata wyobraźni fanek, przy czym słowo „spenetrowanie” zostało użyte nie bez powodu. Wiecie, co to slash? Oprócz takiej ukośnej kreski na klawiaturze? No to się dowiecie. I nic już nigdy nie będzie takie samo.
Agnieszka ‘Achika’ SzadyTony Stark jako syrenka w ciążyZapraszam do spenetrowania straszliwego świata wyobraźni fanek, przy czym słowo „spenetrowanie” zostało użyte nie bez powodu. Wiecie, co to slash? Oprócz takiej ukośnej kreski na klawiaturze? No to się dowiecie. I nic już nigdy nie będzie takie samo. O fanfikach napisałam już kiedyś w Esensji niewielki tekst, jednak było to prawie dwie dekady temu. Od tamtego czasu zjawisko się rozrosło, wypuściło wielce osobliwe odnogi, zaś oprócz filmów i książek zagarnęło gry komputerowe, seriale i właściwie wszystko, co ma jakąkolwiek fabułę. Pojawiły się nawet bardzo specyficzne fanfiki pisane nie przez miłośników dzieł popkultury, ale przez fanki zespołów muzycznych czy drużyn piłkarskich, jednak to twórczość na tyle odrębna, że nie będę się nad nią rozwodzić. Slash, pairing, shipping i inne angielskie wyrazy. Czasownik „to ship” przez wiele lat oznaczał wysyłanie towarów, jednak już nawet słownik Webstera uznał fanowskie znaczenie. Jak wieść głosi, około roku 1996 w gronie fanów serialu „Z Archiwum X” od skrótu słowa „relationship” (związek międzyludzki) spontanicznie utworzyło się określenie „shipper”, a z niego z kolei czasownik. Oznacza on łączenie w parę bohaterów płci dowolnej, którzy w oryginalnym utworze nie są sobą zainteresowani. Na przykład: „Zawsze shippowałam Hermionę z Harrym” albo „Fanki lubią shippować Lestrade’a i Molly”. „Slash”, oprócz znaczeń w stylu „ciąć, chlastać” oznacza ukośnik. Taki, jakim przyjęło się zaznaczać w tagach lub streszczeniach występujące w tekście pary. Nie musi wcale chodzić o seks – wystarczy, że obie połówki podobają się sobie z wzajemnością. Wcale też niekoniecznie obie strony są płci męskiej. Przyjęło się jednak używać określenia „slash” na romanse męsko-męskie. W innych przypadkach stosuje się „pairing” na przykład „Mój ulubiony pairing to Natasza/Clint” albo „Nie lubię nieklasycznych pairingów”. Ale zacznijmy od początku.  Mało, że dostałem dożywocie, to jeszcze do czytania mam tylko cholerne fanfiki!!! Dawno, dawno temu, na bardzo odległym twardym dysku… Pierwsze opowiadania inspirowane popkulturowym uniwersum pojawiły się prawdopodobnie wkrótce po rozpoczęciu emisji serialu „Star Trek”, aczkolwiek brak jest wiarygodnych źródeł. Teksty publikowane były w papierowych fanzinach o niewielkim zasięgu; prawdziwa eksplozja twórczości nastąpiła wraz z rozwojem internetu. W chwili, gdy to piszę, liczba fanfików z samego tylko cyklu „Gwiezdnych wojen” na stronie fanfiction.net sięga 54 tysięcy z hakiem. Dla porównania – w październiku 2001, kiedy pisałam poprzedni esej, było ich tam niewiele ponad trzy tysiące. Na początku XXI wieku główny gatunek fanfików na Fanfiction.necie oraz poświęconych fantastyce forach dyskusyjnych stanowiły humorystyczne lub przygodowe opowieści osadzone w świecie „Gwiezdnych wojen” lub „Władcy Pierścieni”. Zazwyczaj dopowiadały one dalsze ciągi przygód bohaterów, wypełniały luki w fabule, albo przedstawiały jej alternatywne rozwiązania. Najlepszy przykład to tekst oparty na pomyśle, że Darth Vader nie zginął na drugiej Gwieździe Śmierci i ma się nieźle, lecz oprócz układania sobie relacji z synem i córką, musi przygotować się do procesu sądowego za zbrodnie wojenne. W innym tekście Luke i Leia odnaleźli swoją babcię Shmi. W jeszcze innym Qui-Gon przeżył walkę z Maulem (przerwa na reklamę). W uniwersum Marvela od wiosny 2019 mnożą się fanfiki, gdzie Tony Stark wyszedł cało ze starcia z Thanosem. Pierwszy fanfik, w którym nie ginie Kylo Ren, pojawił się dzień po premierze IX Epizodu. I tak dalej. Punktem wyjścia wersji alternatywnej często bywa właśnie to, że nie ginie któraś z postaci uśmierconych przez prawowitego autora (taki wątek nosi nazwę fix-it), zaś tekst opowiada przebieg spowodowanych tym wydarzeń. Nie zawsze są to zmiany szczególnie istotne. Dobrym przykładem jest powieść Kasiopei „Syn Gondoru”, w której Boromir nie zginął i podróżował wraz z Meriadokiem i Pippinem. Nie zmieniło to niczego w akcji, natomiast pozwoliło pogłębić psychikę wszystkich postaci i dało asumpt do wielu dramatycznych, a czasami wielce zabawnych scen i dialogów: – A nie chcesz sobie w tym przeprać skarpet przed wylaniem wody? – spytał Pippin wnosząc naręcze kubków. – To niemożliwe – odparł krótko Boromir i nie zakładając butów sięgnął po miednicę i ruszył do okna. – A bo? – zainteresował się Merry. – Bo jak je zdjąłem, wyrwały mi się i uciekły. – I gdzie teraz są?- roześmiał się Pippin. – A skąd mam wiedzieć? – to mówiąc, Boromir z rozmachem chlusnął zawartością miednicy za okno. – Mam nadzieję, że nie stał tam żaden ent – mruknął. – Bo jeśli tak, to obawiam się, że zwiędnie.   Romans, przygoda i cierpienie W ostatnich latach miałam wrażenie, że trudno już znaleźć fanfik bez wątku slashowego, jednak kiedy na potrzeby tego tekstu zrobiłam parę zestawień liczbowych, uświadomiłam sobie, że padam ofiarą własnego filtrowania. Mianowicie lubię fabuły, w których główny bohater cierpi, ale wszystko dobrze się kończy („bohater sponiewierany ma +100 do zajebistości”). No a kiedy ustawię sobie listę tekstów pod tym kątem, okazuje się, że w większości przypadków cierpi dlatego, że został zgwałcony. Tak jakby nie istniały inne sposoby poniewierania. Przecież taki Bucky Barnes naprawdę ma za sobą dramatyczne przeżycia, po co ma jeszcze do tego być napastowany przez połowę agentów Hydry. Poza tym cierpienia nie muszą w ogóle oznaczać tortur, tylko na przykład konieczność dokonania dramatycznego wyboru albo padnięcie ofiarą niesłusznego posądzenia o zdradę.  Bohater sponiewierany Rys. Achika …co nie oznacza, że wszystkie te fanfiki zawierają szczegółowe opisy gwałtów – tak zwane Explicit Content to raptem 17% tekstów na Ao3. Często są to tylko reminiscencje, zaś większość akcji opiera się na ratowaniu głównego bohatera i późniejszym stopniowym odzyskiwaniu równowagi psychicznej. Przy czym trzeba podkreślić, że niektóre autorki potrafią przekopać się przez tonę fachowych źródeł związanych z leczeniem traumy, aby wiarygodnie pokazać sytuację od strony emocjonalnej. Na szczęście większość slashowych opowiadań bazuje na romansie, więc seks – o ile w ogóle do niego dochodzi – jest konsensualny. Bardzo często też relacje męsko-męskie stanowią tylko dodatek do głównej fabuły i spokojnie można by je zastąpić przyjaźnią, co zresztą wyszłoby tej fabule zdecydowanie na dobre. |
Jajko nie zmaterializowało się magicznie, ani nie zniósł go Tony. Jajko "osierocone" przez inną parę kruków w zoo podłożył im do gniazda Clint, opiekun ptaszarni. Jak wiele osób się domyśla, kruczy pisklak, który się wylągł, otrzymał imię Peter.
Od siebie dodam, że istnieje slash Dobby/Hagrid. ("Dobby się rozciągnie, sir!")
Powinnam była jako motto tekstu dać cytat "I tylko jeża przelecieć się nie da".
Nie kuś losu ;P
Będąc na DA widziałam całe mnóstwo fanartów Sonic Hedgehog.
Kto zaręczy, że ktoś nie wpadł na pomysł by i o bohaterze gierki coś takiego napisać :>
@Achika
Jest takie porzekadło "Lepiej mieć stosunek z jeżem niż trzy lata być żołnierzem". Niejaki Jeż Jerzy został wcielony do armii, ale szybko odesłano go do domu, bo jego obecność w jednostce "fatalnie wpływała na morale rekrutów, przeświadczonych, że odbycie stosunku z jeżem zwalnia ze służby wojskowej".
A co na to jeż? Że on chciałby też.
Pod wpływem artykułu i imaginacji na temat opisanych fanfików rozsądna część mojego umysłu zwinęła się w kulkę, podkuliła porośnięte gęstą sierścią skrzydła i zaczęła z cicha skowyczeć.
A co do tych najbardziej odjechanych, to ja się zastanawiam, czy ich autorzy/autorki mieli od razu pomysł "a teraz opiszę Starka jako syrenę", czy raczej "napisałem/łam opowiadanie ptakach i zwierzątkach, ale pewnie nikt się nim nie zainteresuje... hmmm, te fanfiki mają szerokie grono odbiorców... to może pozmieniam imiona swoich bohaterów, kruka nazwę Tony Stark..."
W filmie "To nie wypanda" główna bohaterka w sekretnym dzienniczku rysuje chłopaka, który wpadł jej w oko, jako syrenkę (syrenka). Najwyraźniej jest to bardzo rozpowszechniona... fantazja.
Czy „Nowy wspaniały świat” Aldousa Huxleya, powieść, której tytuł wykorzystałem dla stworzenia nazwy niniejszego cyklu, oraz ikoniczna „1984” George’a Orwella bazują po części na pomysłach z „After 12.000 Years”, jednej z pierwszych amerykańskich antyutopii?
więcej »
Kontynuując omawianie książek SF roku 2021, przedstawiam tym razem thriller wyróżniony najważniejszą nagrodą niemieckojęzycznego fandomu. Dla kontrastu przeciwstawiam mu wydawnictwo jednego z mniej doświadczonych autorów, którego pierwsza powieść pojawiła się na rynku przed zaledwie dwu laty.
więcej »
Science fiction bliskiego zasięgu to popularna odmiana gatunku, łącząca zazwyczaj fantastykę z elementami powieści sensacyjnej lub kryminalnej. W poniższych przykładach chodzi o walkę ze skutkami zmian klimatycznych oraz o demontaż demokracji poprzez manipulacje opinią publiczną – w Niemczech to ostatnio gorąco dyskutowane tematy.
więcej »Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner
Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner
Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner
Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner
Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner
Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner
Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner
Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner
I gwiazdka z nieba nie pomoże, kiedy brak natchnienia
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Tajemnica beczki z solą
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Serializacja MCU
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Od Lukrecji Borgii do bitew kosmicznych
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Półelfi łotrzyk w kanale burzowym
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Zwariowane studentki znów atakują
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Transformersy w krainie kucyków?
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Płomykówki i gadzinówki
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Jedyna nadzieja w lisiczce?
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Ken odkrywa patriarchat, czyli bunt postaci drugoplanowych
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Po przeczytaniu tego artykułu jeszcze jedna myśl mnie naszła - mianowicie wyobraziłam sobie czytelników Esensji, a zarazem ojców 12-13 letnich córek, którzy po lekturze tego tekstu przypominają sobie, że pociecha coś wspominała niedawno, że ma nowe hobby, opowiadania pisze, taka ostatnio grzeczna, siedzi sobie w pokoju, czyta :D