Abstrahując od islamu, który nie jest tu istotą rzeczy: właściwie każda religia powstaje na bazie innych wierzeń i lokalności, i każda tworzona jest również albo tylko dla celów niereligijnych. Dotyczy to greckiego politeizmu, judaizmu, chrześcijaństwa, islamu etc. I nie wynika z tego ani słuszność, ani niesłuszność, ani dążenie do prawdy, ani się od niej oddalanie. Człowiek przy tym z natury jest religijny; praktycznie nie znam nikogo, kto by nie był, może z kilkoma wyjątkami, choć znam bardzo wielu, którzy szczerze temu zaprzeczają. I doskonale rozumiem ludzi, którzy są tak zniesmaczeni tą im kulturowo najbliższą, że szukają czegoś przeciwnego, albo wmawiając sobie, iż to coś nie ma wad, albo mając zbyt małą wiedzę. (Zresztą mało kto zna doktryny religii, które wyznaje; na przykład znakomita większość chrześcijan wierzy w nieśmiertelność duszy. A doktryny są ważniejsze w religii niż to, co robią inni wierzący. Większości znanych mi zasad islamu nie akceptuję. Ale często różnią się one od tych, o których z reguły się mówi).

Swoją drogą — twierdzenie, że „islam, jako religia młodsza, w tej fazie nadal jest”, również wymaga pewnego doprecyzowania. Bo rozwój islamu toczy się inaczej niż chrześcijaństwa; jestem skłonny zaryzykować tezą, że gdyby nie zislamizowana kultura arabska, to cywilizacja europejska, a w dużej mierze nauka, byłaby teraz na sporo niższym poziomie. W tak zwanych wiekach ciemnych (nie: całym średniowieczu, ale pierwszej jego połowie — to zupełnie inne epoki) arabscy myśliciele byli na dużo wyższym poziomie niż spoganizowani Europejczycy; przede wszystkim byli piśmienni i zachowali łączność kulturową ze starożytnością, chociaż religia była nowa. To oni przynieśli — za Arystotelesem — empiryzm czy sporo logiki i biologii, mieli wyżej rozwiniętą matematykę itp.

Nie, no jeśli ktoś wymyśla religię dla swoich celów, to z założenia jest ona niesłuszna, bo jest rozmyślną manipulacją. Słuszna religia z założenia powinna być prawdą objawioną.

Swoją droga, Zoroastryzm był, moim zdaniem, bardziej sensowny. Ale widać wygrała chęć wiary w to, że dobry bóg jest silniejszy i jest z nami.

Ej, ale bez robienia wody z mózgu, czyż założeniem Chrześcijaństwa nie jest, że dusza jest nieśmiertelna? W moim wyobrażeniu wyniesionym z dzieciństwa funkcjonuje to na zasadzie, że człowiek umiera, dusza jest rozliczana, trafia albo na wieczne tortury, albo na lżejsze tortury z nadzieją na trafienie w lepsze miejsce, albo do nieba (niebo nawiasem pisząc, przerażało mnie także, wizja niekończącego się apelu na wielkim placu Nowego Jeruzalem, w tej białej szacie z palmą w dłoni, brrrrr), a po końcu świata dostaje ciało.

Też prawda, że poniekąd samiśmy sobie to na głowę ściągnęli - dawniej, burząc i "cofając" ten bardziej światły islam i chyba teraz też - w każdym razie spotkałam się z opinią, że to mieszanie się mocarstw w sprawy na Bliskim Wschodzie zaowocowały radykalizacją. Niestety, nie znam historii najnowszej w stopniu wystarczającym, by to rozsądzić.

1. Nie całkiem: 1.1. Jeśli religia ma cele pozareligijne, które współbrzmią z dobrem rozumianym przez tę religię; na przykład: państwo w formie X jest dobre, a więc jest Dobrem, a więc jest zgodne z wolą Bożą, a więc należy politycznie budować takie państwo. 1.2. „Jam częścią tej siły, która wiecznie zła pragnąc, wiecznie dobro czyni”. Można w złym celu przypadkiem doprowadzić ludzi do prawdy. Albo pragnąc dobra, przypadkiem ich od niej oddalić. Czym innym wola, czym innym skutek.

2. Joseph Ratzinger vel B16, vel Palpatine: „słowo »zmartwychwstanie« […] zakłada jednak uprzednią śmierć całego człowieka. Nieśmiertelność duszy trzeba odrzucić jako ideę do głębi sprzeczną z tym, co biblijne”. („Śmierć i życie wieczne”, Warszawa 2005, s. 75).

3. Myślę, że tak właśnie było. Ale na ile to, na ile inne czynniki? — nie mam pojęcia.

@mbw: Pełny cytat brzmi: "Nieśmiertelność duszy trzeba — według rzeczników przedstawionej wyżej koncepcji — odrzucić jako ideę do głębi sprzeczną z tym, co biblijne." (s.88 wyd.1986) Generalnie nie zalecam wyrywania zdań z kontekstu, w którym (w tym przypadku) mowa jest o myśli greckiej i jej wpływie na myśl chrześcijańską.

Czy wyrywanie myśli z kontekstu? Jest to sensowna interpretacja chrześcijaństwa. Natomiast, owszem, mój poważny błąd: ze względu na tę niewygodną okoliczność, jaka wiąże się z dwuznacznością myślnikowych wtrąceń — to, innymi słowy, że mogą one wedle ogólnie przyjętej konwencji oznaczać zarówno część cytowanego zdania, jak i wtrącenie samego cytującego — sięgając po to zdanie ze swojego artykułu, potraktowałem owo wtrącenie jako własne. Za co mocno przepraszam, nie odwołując jednak myśli teologicznej.

(Zwłaszcza że to właśnie w myśli greckiej — zwłaszcza u uznawanego często za zapowiedź chrześcijaństwa Platona — często mowa o faktycznej nieśmiertelności duszy).

Ja bym się jednak spierała. Przecież w wyznaniu wiary jest:
"Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny."
Z czego wynika, że zmartwychwstanie dotyczy ciała.
Zresztą, skoro pierwszym, który zmartwychwstał był Jezus (nawiasem mówiąc, gdzieś mi się w pamięci obija, jak ktoś mi mówił, że tylko Jezus zmartwychwstaje, czyli robi to własną siłą, wierni będą wskrzeszeni, czyli ożywieni siłą boską) - wątpię, by religia zakładała, że Jezus umarł całkiem. Chyba zresztą jest "wyzionął ducha". Czy to nie tak było, że ten duch zstąpił do Szeolu, aby zabrać stamtąd dusze dobrych Żydów (czy tylko ich?), gdy ciało umarło.

Czy dusza, (sama nie bardzo wierzę w jej istnienie), nie ma z założenia być tym, co zostaje po śmierci?

Tak po prawdzie, to na lekcjach religii nikt na poważnie mnie nie uczył doktryny, tylko rysowało się gołębie i szlaczki z winorośli na marginesach, żeby zaliczyć.

O fakt zmartwychwstania i życia wiecznego Jezus jeszcze za życia toczył spór z saduceuszami, przytaczając na potwierdzenie tego cytaty z Mojżesza i proroków.
Po śmierci swego ciała Jezus zstąpił do piekieł, nie do piekła, ale po szczegóły odsyłam do opracowań teologicznych.
Jeśli chodzi o nauczanie religii, są zdania, że powinno się wrócić do tego, co robił Jezus: dzieci błogosławił, dorosłych nauczał (a nie odwrotnie). Ale jakieś podstawy muszą być przepracowane za młodu.

Ale już w liceum to można było coś bardziej konkretnego wyłożyć.

mbw
Ale pieprzysz człowieku brednie. Istnienie paru synagog w Iranie jest dla ciebie dowodem braku antysemityzmu... Ale to, że w Iranie powszechnie neguje się i to już na poziomie edukacji Holokaust, pominąłeś. To że Iran na poziomie ONZ, jako jedyny kraj, zgłasza zastrzeżenia wobec rezolucji dot. negacjonizmu Holokaustu, też pominąłeś. To że Iran organizuje i to z wysokimi nagrodami konkurs na karykatury ofiar Holokaustu (który neguje, takie islamskie dwójmyślenie), też pominąłeś. To że w Iranie naucza się, że Żydzi są nie ofiarami, ale sprawca,mi II wojny, tez pominąłeś. Niezły z ciebie manipulant.