Weekendowa Bezsensja: 11 największych katastrof kulinarnych literatury popularnej„Raz przesoli, raz przypali, jak nie zjedzą, to wywali – to kuchnia Romana!” – tak wiele lat temu na melodię znanego włoskiego przeboju śpiewał pewien discopolowy zespół. Zobaczmy, jakie potrawy i w jak malowniczy sposób nie udały się bohaterom naszych ulubionych książek.
Aleksandra Graczyk, Agnieszka Hałas, Karina Murawko-Wiśniewska, Agnieszka ‘Achika’ SzadyWeekendowa Bezsensja: 11 największych katastrof kulinarnych literatury popularnej„Raz przesoli, raz przypali, jak nie zjedzą, to wywali – to kuchnia Romana!” – tak wiele lat temu na melodię znanego włoskiego przeboju śpiewał pewien discopolowy zespół. Zobaczmy, jakie potrawy i w jak malowniczy sposób nie udały się bohaterom naszych ulubionych książek. Wszyscy miłośnicy prozy Joanny Chmielewskiej z pewnością pamiętają krowie wymię z „Bocznych dróg”. Przygotowane zostało według przepisu od koleżanki jako wyrafinowany przysmak, którym rodzina bohaterki próbowała przekupić przedstawiciela pewnej ważnej a tajnej instytucji, by pomógł im w poszukiwaniach zaginionej ciotki Teresy. – Widzę, rozumiesz, że on to żuje i żuje, i żuje… – opowiadała mi później wieczorem. – I nic mu z tego żucia nie wychodzi. W końcu tak dyskretnie wyjął coś z pyska i odłożył na talerz. Myślę sobie, że chyba jest niedobrze, więc prędko też spróbowałam. Ukroić się nawet dało, ale potem… Koniec! Słuchaj, opona samochodowa, nic innego! I to chyba od ciężarówki! Okazało się, że wymiączko powinno być przed usmażeniem w postaci kotletów gotowane przez „najmarniej dwie i pół godziny. Inaczej nawet pies tego nie pogryzie!”. Powieści Małgorzaty Musierowicz to istny katalog klęsk kulinarnych – cytatów wystarczyłoby na cały ranking. A to Gabrysia zwęgla morszczuka (czytelnicy, pamiętajcie: należy posypać rybę mąką przed smażeniem!), a to Ida daje do drożdżowych bułeczek trzynaście deka drożdży zamiast trzech, to znów Geniusia w dobrej wierze zaprawia Maćkowi herbatę kwaśnym mlekiem. Jednak niewątpliwie jedną z najbardziej spektakularnych katastrof jest upieczenie przez roztargnioną z zakochania Idę piernika w „Noelce”: Musiała jeszcze iść po jajka, masło i cukier, bo jej młodsza siostra Ida właśnie sknociła piernik, wlewając do ciasta zamiast słoiczka płynnego miodu – słoiczek płynnego smalcu, i upiekła to wszystko z mnóstwem bakalii. Niestety, smalec był przyjemnie słony i zawierał sporo cebulki oraz majeranek, co wyszło na jaw dosłownie przed chwilą, kiedy to specjał Idusi został wydobyty z piekarnika i oszołomił wszystkich swą nieznaną wonią. Porzucając na chwilę klimaty realistyczne możemy przenieść się na planetę Dychtonia. Goszczący Ijona Tichego mnisi z zakonu Destrukcjanów przyrządzają mu do jedzenia fragmenty zdziczałych mebli (Dziś dostałem nieźle przyrządzoną poręcz…), zaś w siedzibie oo. Prognozytów żywność powstaje ze specjalnych plemników skropionych wodą. Nie zawsze się to jednak udaje: W magazynie (…) musiał panować zupełny chaos, skoro między paczuszki z gastronomicznymi plemnikami zawieruszyły się inne: zamiast deseru wyrósł mi na talerzu magnetofon, a i to nie nadający się do użytku, bo miał na szpulkach tasiemki od kalesonów. 4. Niebieska zupa Bridget Jones i wyrafinowana kuchnia… to chyba jasne, że rezultat musi być co najmniej dziwny. Ktoś powiedział jej, że pory i selery dawane do zupy należy związać nitką, a że nasza bohaterka miała tylko niebieską, cała zupa ufarbowała się na intensywny błękit. Bridget ma dobrych przyjaciół, którzy zjedli całość bez wybrzydzania, choć naukowcy twierdzą, że niebieska barwa jedzenia jest najbardziej odstręczająca ze wszystkich. O porażce z konfiturą pomarańczową litościwie nie będziemy wspominać. Ania z Zielonego Wzgórza upiekła dla żony nowego pastora ciasto, do którego zamiast olejku waniliowego wlała leczniczy balsam, który Maryla umieściła w buteleczce po olejku. Biedna dziewczyna miała katar, więc nie mogła sprawdzić, co wlaściwie wlewa, ale i tak najadła się okropnego wstydu, bo ciasto wyszło ohydnie. A swoją drogą, trzymanie lekarstw razem z przyprawami to dziwny pomysł. Dobrze przynajmniej, że nie był to proszek do prania (patrz punkt 11). W klasycznej (filmowej) trylogii „Gwiezdnych wojen” nie pojawia się wiele jedzenia, ale to, które jest, zyskuje nieśmiertelną pamięć fanów: niebieskie mleko, które nalewa ciotka Luke’a, oraz korzeniuszka gotowana przez Yodę. Nieco częściej bohaterowie posilają się w książkach: „Cienie Imperium” zawierają scenę, w której Lando przyrządza gulasz – choć według niego potrawa jest udana, rodzeństwo Skywalkerów zgodnie stwierdza, że: Zawartość michy wyglądała na coś pośredniego między resztkami stopionego buta a nawozem polanym zawartością zaczerpniętą z dna bagna. Śmierdziało podobnie. Bożonarodzeniowa kolacja w rodzinie Adriana Mole została przez głównego bohatera podsumowana zwięzłym „Indyk wyszedł OK, ale byłoby lepiej, gdybyśmy przed pieczeniem usunęli z jego wnętrza podroby i plastikowe torebki”. (Sue Towsend „Adrian Mole. Męki dorastania”) Lub, w innej wersji tłumaczenia, „Indyk był w porządku. Byłby lepszy, gdyby przed pieczeniem zostały usunięte ścięgna i torba plastykowa”. (Sue Towsend „Bolesne dojrzewanie Adriana Mole’a”) Cóż, angielska kuchnia nigdy nie była rewelacyjna. 8. Pancerna kura „Podróż z rondlem” Edith Unnerstad opowiada o wakacyjnej wyprawie pewnej wielodzietnej rodziny, której ojciec wynalazł trójdzielny szybkowar z gwizdkiem. Od pewnego kontrahenta dostają oni dwie kury, ale jedna zostaje skradziona przez włóczęgę, a druga okazuje się twardością dorównywać wymiączku. Gdy siedliśmy do stołu, a mama zabrała się do krojenia tej kury, która nam pozostała, ptak okazał się tak żylasty, że musiał zająć się nim tata. Kroił i kroił, i stwierdził, że to tak, jakby człowiek kroił gumę. A kiedy każdy z nas dostał wreszcie swoją porcję, kawałki mięsa wyskakiwały nam spod noży jak żywe. A że w dodatku Mirre zapomniała o soli, to rozumiecie chyba, że nie mieliśmy nadzwyczajnej uczty. Mama zaczęła nad swoim kawałkiem recytować Szekspira: „Bodaj to trwałe, zbyt wytrwałe ciało Stopniało, w lotną parę się rozwiało” – mówiła, ale złośliwe skrzydełko leżało na jej talerzu twarde i żylaste i nic sobie nie robiło ani z Szekspira ani z noża. Pozostając w klimatach drobiowych przypomnijmy kolejne osiągnięcie kulinarne bohaterów Joanny Chmielewskiej. W „Lesiu” żona tytułowego bohatera zostaje zaproszona przez znajomych na imprezę plenerową polegającą na upieczeniu gęsi w ognisku. Najpierw gospodyni nie chce im sprzedać odpowiedniego ptaka, tłumaczą się nieodpowiednią ku temu porą roku, potem okazuje się, że najbliższa okolica nie obfituje w opał… Wreszcie głód zwycięża, gęś zostaje wydobyta i: Gęś wyglądała nieco dziwnie. Grzbiet miała spalony na węgiel wraz z pierzem, pierś zaś jakby nietkniętą żarem. Żaden z fragmentów jej zwłok nie nadawał się do zjedzenia, acz wysiłki w tym kierunku czynione były wręcz godne podziwu. Skonsumowano zatem częściowo spalone, a częściowo surowe kartofle z wnętrza i plując nadpalonym pierzem oraz wydłubując z zębów włókna straszliwie twardego mięsa, postanowiono zakończyć ucztę. Kiedy za samodzielne przygotowywanie podwieczorku zabiera się Elegancko Wychowana Młoda Dama (eleganckie wychowanie rozumiemy jako „nigdy nie zrobiła własnoręcznie nawet herbaty”), należy spodziewać się porażki. Jeżeli dodatkowo czynność ta ma miejsce we wraku statku rozbitego na nieznanej wyspie, porażka ma szansę być wyjątkowo malownicza: – Nie udały się, prawda? – zapytała. – Tak podejrzewałam, mąka jest za bardzo wilgotna. Biedny kapitan Roberts trzymał homara w beczce z mąką, żeby wyjadał wołki zbożowe, i jestem pewna, że tak nie powinno się robić. Ciasteczka smakowały „jak kawałek nadpsutego drewna”, ale Milu dzielnie zjadł dwa, co było chyba cięższą próbą męskości niż wszystkie rytuały plemienne. W powieści Centkiewiczów „Tumbo z przylądka Dobrej Nadziei” murzyński chłopiec podróżujący na statku w charakterze pasażera na gapę zostaje pomocnikiem kucharza. Kiedy dostaje polecenie zagniecenia ciasta na makaron, przypomina sobie, że jego starsza siostra podsypywała czasem garść mąki, żeby ciasto się nie kleiło. Sięga więc na półkę po pojemnik z czymś białym… niestety, kuk nie był przesadnie porządnicki i na stolnicy zamiast mąki ląduje proszek do prania. A biedny Tumbo cieszył się, że ta mąka taka bialutka… • • •
Wyszukaj / Kup Niewątpliwą katastrofą było także odkrycie tajemnicy papieskich przepisów kulinarnych w opowiadaniu Jakuba Ćwieka „Gotuj z papieżem”. Tu jednak cytatu ani opisu nie będzie, gdyż byłby to spoiler stulecia – ciekawskich zapraszamy do przeczytania tekstu Kuby. 13 marca 2010 |
Czy „Nowy wspaniały świat” Aldousa Huxleya, powieść, której tytuł wykorzystałem dla stworzenia nazwy niniejszego cyklu, oraz ikoniczna „1984” George’a Orwella bazują po części na pomysłach z „After 12.000 Years”, jednej z pierwszych amerykańskich antyutopii?
więcej »Kontynuując omawianie książek SF roku 2021, przedstawiam tym razem thriller wyróżniony najważniejszą nagrodą niemieckojęzycznego fandomu. Dla kontrastu przeciwstawiam mu wydawnictwo jednego z mniej doświadczonych autorów, którego pierwsza powieść pojawiła się na rynku przed zaledwie dwu laty.
więcej »Science fiction bliskiego zasięgu to popularna odmiana gatunku, łącząca zazwyczaj fantastykę z elementami powieści sensacyjnej lub kryminalnej. W poniższych przykładach chodzi o walkę ze skutkami zmian klimatycznych oraz o demontaż demokracji poprzez manipulacje opinią publiczną – w Niemczech to ostatnio gorąco dyskutowane tematy.
więcej »Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner
Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner
Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner
Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner
Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner
Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner
Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner
Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner
Do księgarni marsz: Grudzień 2021 – marzec 2022
— Miłosz Cybowski, Joanna Kapica-Curzytek, Marcin Mroziuk, Joanna Słupek
Esensja czyta: Maj 2017
— Miłosz Cybowski, Dawid Kantor, Joanna Kapica-Curzytek, Magdalena Kubasiewicz, Jarosław Loretz, Marcin Mroziuk, Katarzyna Piekarz
Esensja czyta: Listopad 2011
— Jędrzej Burszta, Miłosz Cybowski, Anna Kańtoch, Joanna Kapica-Curzytek, Beatrycze Nowicka
Książki naszej młodości
— Esensja
Esensja czyta: Styczeń 2010
— Anna Kańtoch, Paweł Laudański, Marcin Mroziuk, Beatrycze Nowicka, Mieszko B. Wandowicz, Konrad Wągrowski
Prezenty świąteczne: 100 książek, które powinieneś położyć pod choinką
— Esensja
Esensja czyta: Październik-listopad 2009
— Jędrzej Burszta, Jakub Gałka, Anna Kańtoch, Michał Kubalski, Marcin T.P. Łuczyński, Joanna Słupek, Mieszko B. Wandowicz, Konrad Wągrowski, Krzysztof Wójcikiewicz
Weekendowa Bezsensja: Streszczenia lektur (5)
— Agnieszka Szady
Książki kwartału: Wiosna 2009
— Esensja
Esensja czyta: Maj-czerwiec 2009
— Jakub Gałka, Anna Kańtoch, Michał Kubalski, Daniel Markiewicz, Joanna Słupek, Agnieszka Szady, Mieszko B. Wandowicz, Konrad Wągrowski
Wszystko, czego nigdy nie chcielibyście wiedzieć o… Esensji (31)
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
40 najgorszych okładek płyt 2021 roku… i bonus z pupą
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Muzyka 18+, czyli muzyka a branża porno (reaktywacja)
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Wszystko, czego nigdy nie chcielibyście wiedzieć o… Esensji (30)
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Wszystko, czego nigdy nie chcielibyście wiedzieć o… Esensji (29)
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
40 najgorszych okładek płyt 2020 roku i bonus
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Wszystko, czego nigdy nie chcielibyście wiedzieć o… Esensji (28)
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Wszystko, czego nigdy nie chcielibyście wiedzieć o… Esensji (27)
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Jak poradzić sobie z brakiem dostępu do fryzjera, czyli 10 filmów z niesfornymi włosami
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Jeszcze więcej filmowych wirusów
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski
Słowiańskie elfy rzeczne
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Witaj w ciemnym mieście Grimm
— Magdalena Kubasiewicz
Esensja czyta: Lipiec 2016
— Miłosz Cybowski, Anna Kańtoch, Magdalena Kubasiewicz, Jarosław Loretz, Anna Nieznaj, Beatrycze Nowicka, Agnieszka ‘Achika’ Szady, Konrad Wągrowski
W ponurym mieście Grimm
— Magdalena Kubasiewicz
Pożegnanie ze Światem Dysku
— Magdalena Kubasiewicz
Esensja czyta: Wrzesień 2015
— Miłosz Cybowski, Jacek Jaciubek, Jarosław Loretz, Agnieszka ‘Achika’ Szady, Konrad Wągrowski
Esensja czyta: Sierpień 2015
— Miłosz Cybowski, Jacek Jaciubek, Marcin Mroziuk, Agnieszka ‘Achika’ Szady
Esensja czyta: Maj 2015
— Miłosz Cybowski, Jacek Jaciubek, Marcin Mroziuk, Beatrycze Nowicka, Joanna Słupek, Agnieszka ‘Achika’ Szady
Esensja czyta: Wrzesień 2014
— Miłosz Cybowski, Jacek Jaciubek, Daniel Markiewicz, Beatrycze Nowicka, Joanna Słupek
Śmierć Świata Dysku?
— Magdalena Kubasiewicz
Po komiks marsz: Marzec 2024
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch, Agnieszka ‘Achika’ Szady
Po komiks marsz: Luty 2024
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch, Agnieszka ‘Achika’ Szady
Krótko o filmach: Walka Thora z podwodnym Sauronem
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
I gwiazdka z nieba nie pomoże, kiedy brak natchnienia
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Tajemnica beczki z solą
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Serializacja MCU
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Od Lukrecji Borgii do bitew kosmicznych
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Półelfi łotrzyk w kanale burzowym
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Zwariowane studentki znów atakują
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
Transformersy w krainie kucyków?
— Agnieszka ‘Achika’ Szady
ciastka w Nacji jadł Mau a nie Milu