Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 19 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Haruki Murakami
‹O czym mówię, kiedy mówię o bieganiu›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułO czym mówię, kiedy mówię o bieganiu
Tytuł oryginalny走ることについて語るときに僕の語ること
Data wydania14 kwietnia 2010
Autor
PrzekładJędrzej Polak
Wydawca Muza
ISBN978-83-7495-806-6
Format192s. 145×205mm
Cena24,—
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Człowiek biegnący
[Haruki Murakami „O czym mówię, kiedy mówię o bieganiu” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Nowa książka Harukiego Murakamiego nie jest poradnikiem dla sportowców ani osób chcących schudnąć. To jednak żadne zaskoczenie. Ciekawszym wydaje się fakt, że „O czym mówię, kiedy mówię o bieganiu” nie jest też klasyczną powieścią popularnego u nas japońskiego twórcy.

Daniel Markiewicz

Człowiek biegnący
[Haruki Murakami „O czym mówię, kiedy mówię o bieganiu” - recenzja]

Nowa książka Harukiego Murakamiego nie jest poradnikiem dla sportowców ani osób chcących schudnąć. To jednak żadne zaskoczenie. Ciekawszym wydaje się fakt, że „O czym mówię, kiedy mówię o bieganiu” nie jest też klasyczną powieścią popularnego u nas japońskiego twórcy.

Haruki Murakami
‹O czym mówię, kiedy mówię o bieganiu›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułO czym mówię, kiedy mówię o bieganiu
Tytuł oryginalny走ることについて語るときに僕の語ること
Data wydania14 kwietnia 2010
Autor
PrzekładJędrzej Polak
Wydawca Muza
ISBN978-83-7495-806-6
Format192s. 145×205mm
Cena24,—
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Tym razem Murakami nie zaprasza czytelnika do jednego ze swoich fantastycznych światów, nie każe mu też śledzić historii nieszczęśliwych miłości bohaterów. Zamiast tego otrzymujemy coś na kształt pamiętnika spisanego na przestrzeni kilkunastu miesięcy. Dla fanów pisarza będzie to niewątpliwie łakomy kąsek – autor „Norwegian Wood” prezentuje się tutaj „od kuchni”, zdradza fragmenty własnej biografii (szczególnie te dotyczące początków pracy twórczej), wchodząc z czytelnikiem w niespotykaną dotąd, naprawdę bliską relację. Bliską dlatego, że nie przemawia już głosem stworzonych przez siebie postaci, ale swoim – w dodatku brzmiącym tu niezwykle mocno. I tak oto dochodzimy do momentu, w którym książka może spodobać się nie tylko już rozmiłowanym w prozie Japończyka.
„O czym mówię, kiedy mówię o bieganiu” opowiada również o pewnej filozofii życiowej – filozofii nie zakładającej rywalizacji, prób prześcigania innych, ale wyznaczania sobie kolejnych i kolejnych celów, następnie osiągania ich bądź godzenia się z porażką, nie oznaczającą jednak kresu dążeń. Murakami buduje tu piękne metafory biegania, pisania, wreszcie życia. Pokazuje własną drogę – dokładnie taką, jaką musiał przemierzyć, by stać się tym, kim jest. Nie odbiera przy tym nikomu prawa do wyboru innej ścieżki, z humorem i dystansem mówi o własnych przyzwyczajeniach czy niedostatkach.
Mimo wszystko jednak wspomnianego wyżej humoru nie ma tutaj zbyt wiele. Przyzwyczajeni do zabawnych dialogów i surrealistycznych zdarzeń czytelnicy będą musieli właściwie na nowo przyzwyczaić się do prozy laureata World Fantasy Award. „Wspominkowa” konwencja wymusiła na Murakamim pewne zmiany, w większości oczywiste (skoro piszemy pamiętnik, to nie możemy mówić ludziom, że podczas joggingu spotkaliśmy gadającą owcę). Na szczęście pozostał styl – o co można się było obawiać z dwóch powodów: po pierwsze, wydawnictwo zdecydowało się na przekład z angielskiego, co samo w sobie jest zbrodnią przeciwko czytającej części ludzkości, po drugie, powierzyło go nowemu tłumaczowi (a Japończyka przekładano już w Polsce z angielskiego). Na szczęście Jędrzej Polak wykazał się dużą starannością i wyczuciem, dzięki czemu w nowej książce pojawiają się charakterystyczne dla Murakamiego zwroty.
Niewątpliwie mamy do czynienia z książką bardzo dla pisarza ważną – niezwykle osobistą, odkrywającą jego pogląd na codzienne życie, własną pracę, na siebie samego. W pewnym momencie pisze on „biegnę, więc jestem”. Czytelnik jeszcze przynajmniej przez chwilę pobiec nie może. Musi się najpierw zastanowić, co w jego własnym życiu jest odpowiednikiem biegania. Czy ma w ogóle coś takiego? Murakami sprawia, że zaczynamy myśleć o pasji na nowo. A przecież nie ma nic lepszego niż jak najczęstsze odkrywanie w sobie pokładów energii do przekraczania kolejnych barier. Z prozą japońskiego autora jest to nieco łatwiejsze.
koniec
7 lipca 2010

Komentarze

08 VII 2010   12:02:02

Mi książka się bardzo podobała, chociaż nie czytałem wcześniej nic tego autora - książkę polecił mi znajomy. Polecał też Norwegian Wood, ale wybrałem tą, bo akurat sam zacząłem biegać i biegam do dzisiaj, ale to inna historia :) Bardzo inspirująca i ciekawa, szczególnie dla biegaczy, chociaż na pewno nie tylko, bo tak jak w recenzji jest napisane, bieganie tutaj jawi się też jako metafora życia, pracy.

12 VII 2010   10:06:25

Ja na początek przygody z beletrystyczną twórczością autora poleciłbym "Koniec Świata i Hard-Boiled Wonderland" - jedną z jego wczesnych powieści. Niby prostsza konstrukcyjnie i bardziej przystępna niż, dajmy na to, "Kroniki ptaka-nakręcacza" - ale jest w niej wszystko, co u Murakamiego najlepsze.

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Mała Esensja: Trudne początki naszej państwowości
Marcin Mroziuk

18 IV 2024

W dziesięciu opowiadań tworzących „Piastowskie orły” autorzy nie tylko przybliżają kluczowe momenty z panowania pierwszej polskiej dynastii władców, lecz również ukazują realia codziennego życia w tamtej epoce. Co ważne, czynią to w atrakcyjny dla młodych czytelników sposób.

więcej »

Superwizja
Joanna Kapica-Curzytek

15 IV 2024

Zamieszkały w Berlinie brytyjski reportażysta podróżuje po niemieckim wybrzeżu. Jego znakomite „Duchy Bałtyku” są zapisem odkrywania, skrawek po skrawku, esencji niemieckiej duszy.

więcej »

PRL w kryminale: W kamienicy na Złotej
Sebastian Chosiński

12 IV 2024

W 1957 roku, na fali październikowej „odwilży”, swój powieściowy debiut opublikowała – dotychczas zajmująca się głównie dziennikarstwem – Anna Kłodzińska (w tym momencie miała już czterdzieści dwa lata). Wtedy nikt jeszcze nie mógł przewidywać, że za sprawą książki „Śledztwo prowadzi porucznik Szczęsny” na literacką scenę wkroczy jedna z najbardziej znanych postaci peerelowskiej literatury kryminalnej.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Tegoż twórcy

Co pisarzowi w duszy gra
— Marcin Mroziuk

Portrety i metafory
— Marcin Mroziuk

Melodia smętnego popu
— Daniel Markiewicz

Barwny Murakami
— Daniel Markiewicz

Znika coś więcej niż słoń
— Daniel Markiewicz

Kronika pisarza przynudzacza (czasami)
— Daniel Markiewicz

Definicja przegadania
— Daniel Markiewicz

Dwa światy
— Daniel Markiewicz

Esensja czyta: IV kwartał 2008
— Artur Chruściel, Ewa Drab, Jakub Gałka, Daniel Gizicki, Anna Kańtoch, Paweł Sasko, Agnieszka Szady, Konrad Wągrowski

Ludzie i małpy
— Daniel Markiewicz

Tegoż autora

Zapomną o nas
— Daniel Markiewicz

Mistrzostwo formy
— Daniel Markiewicz

Walc nasz (zbyt) powszedni
— Daniel Markiewicz

Odmienne stany moralności
— Daniel Markiewicz

Czytając (dobre) science fiction
— Daniel Markiewicz

Całodobowe szczęście
— Daniel Markiewicz

Nieustające wakacje
— Daniel Markiewicz

Trudna miłość
— Daniel Markiewicz

Szeptanie traumy
— Daniel Markiewicz

Magiczna apokalipsa
— Daniel Markiewicz

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.