Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 23 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Camilla Läckberg
‹Latarnik›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułLatarnik
Tytuł oryginalnyFyrvaktaren
Data wydania9 listopada 2011
Autor
PrzekładInga Sawicka
Wydawca Czarna Owca
CyklFjällbacka
ISBN978-83-7554-295-0
Format496s. 135×210mm
Cena39,90
Gatunekkryminał / sensacja / thriller
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Miłość jako najniebezpieczniejszy stan umysłu
[Camilla Läckberg „Latarnik” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Będąc mieszkańcem szwedzkiej Fjällbacki, można odczuwać pewien dyskomfort związany z pojawianiem się na rynku kolejnych powieści Camilli Läckberg. Owszem, z jednej strony pisarka dba o to, aby o miasteczku było głośno na całym świecie, z drugiej jednak - robi wiele, aby jej czytelnicy nabrali przekonania, że spora jego populacja to zbrodniarze z poważnymi zaburzeniami psychicznymi. „Latarnik” zaś jedynie potwierdza tę tezę…

Sebastian Chosiński

Miłość jako najniebezpieczniejszy stan umysłu
[Camilla Läckberg „Latarnik” - recenzja]

Będąc mieszkańcem szwedzkiej Fjällbacki, można odczuwać pewien dyskomfort związany z pojawianiem się na rynku kolejnych powieści Camilli Läckberg. Owszem, z jednej strony pisarka dba o to, aby o miasteczku było głośno na całym świecie, z drugiej jednak - robi wiele, aby jej czytelnicy nabrali przekonania, że spora jego populacja to zbrodniarze z poważnymi zaburzeniami psychicznymi. „Latarnik” zaś jedynie potwierdza tę tezę…

Camilla Läckberg
‹Latarnik›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułLatarnik
Tytuł oryginalnyFyrvaktaren
Data wydania9 listopada 2011
Autor
PrzekładInga Sawicka
Wydawca Czarna Owca
CyklFjällbacka
ISBN978-83-7554-295-0
Format496s. 135×210mm
Cena39,90
Gatunekkryminał / sensacja / thriller
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Camilla Läckberg bardzo regularnie dostarcza swoim wielbicielom strawę intelektualną. Od chwili debiutu przed dziesięcioma laty praktycznie każdego roku – z jednym małym wyjątkiem na początku kariery – pojawia się na rynku jej nowa powieść, której bohaterami są komisarz Patrik Hedström z posterunku w prowincjonalnym Tanumshede oraz jego małżonka, specjalizująca się w pisaniu książek biograficznych i opartych na faktach powieści sensacyjnych, Erika Falck (oraz ich rozrastająca się rodzina). „Latarnik” jest już siódmą odsłoną cyklu, która poprzedzona została zarówno utworami bardzo dobrymi („Kaznodzieja”, 2004), niezłymi („Księżniczka z lodu”, 2002; „Kamieniarz”, 2005; „Niemiecki bękart”, 2007; „Syrenka”, 2008) i jedną, bez której seria spokojnie mogłaby się obyć („Ofiara losu”, 2006). Najnowsza na polskim rynku książka Läckberg zalicza się do grupy drugiej, co oznacza, że jest bardzo przyzwoitym thrillerem psychologicznym. Który na dodatek – u tej autorki to już zresztą tradycja – podejmuje bardzo ważny problem społeczny. Co prawda, nie nowy ani dla niej, ani dla innych pisarzy skandynawskich (vide Stieg Larsson, Liza Marklund, Kristina Ohlsson, Thomas Kanger), ale na pewno wciąż boleśnie aktualny – przemoc w rodzinie, znęcanie się nad kobietami i niewydolność systemu opieki społecznej w kraju, który, jak do tej pory, słynął raczej z rozbudowanej pomocy socjalnej.
Zaczyna się „Latarnik” niemal sielankowo. Władze gminy z Erlingiem Larsonem na czele przygotowują się do otwarcia wielkiej inwestycji, która ma rozsławić Fjällbackę i Tanum w całej Szwecji. Ma ona przyciągnąć najpierw żądnych sławy celebrytów ze Sztokholmu i Göteborga, za którymi z kolei przybędą tabunami zwykli obywatele i turyści. Projekt Badis, bo o nim mowa, to ekskluzywne spa i hotel, na które pieniądze wyłożyło, poza gminą, również rodzeństwo Berkelinów – Vivianne (będąca notabene nową partnerką życiową Erlinga) i Anders. Z ramienia władz stronę finansową nadzoruje Mats Sverin, świetny ekonomista, który zaledwie parę miesięcy wcześniej powrócił do rodzinnego miasteczka z Göteborga; słowem – spadł Larsonowi, za wszelką cenę pragnącemu zrehabilitować się za wpadkę, jaką była organizacja zakończonego tragedią reality show „Fucking Tanum” (co zostało opisane w „Ofierze losu”) prosto z nieba. Coś jednak Sverinowi w rachunkach się nie zgadza, dlatego też planuje po weekendzie rozmowę z Andersem, która ma rozwiać wszystkie wątpliwości. Ale do rozmowy tej nie dochodzi. W poniedziałek bowiem Sverin nie pojawia się w pracy; gdy nie przychodzi również we wtorek, zaniepokojeni pracownicy urzędu gminy informują o tym jego rodziców, którzy natychmiast udają się do mieszkania syna, gdzie znajdują go nieżywego – z wielką dziurą po kuli w potylicy. Sielanka kończy się niezwykle dramatycznie.
Od momentu, w którym zakończyła się „Syrenka”, zaszło też kilka zmian w życiu Patrika i Eriki oraz ich bliskich. Przede wszystkim Falck urodziła bliźnięta – dwóch chłopców, Adriana i Noela. Ale to koniec dobrych wieści. Z powodu stresu Hedström doznał zapaści i wylądował w szpitalu, gdzie zdiagnozowano ostrą niewydolność sercową; w tym samym czasie jadące razem samochodem Falck i jej siostra miały wypadek samochodowy, w wyniku którego Anna poroniła. Kilka miesięcy później Patrik dochodzi do zdrowia i wraca nawet do pracy ze zwolnienia lekarskiego; jego szwagierce jednak znacznie trudniej jest pogodzić się ze stratą, jaką poniosła, co odbija się także na kondycji psychicznej Eriki. Trudno się więc dziwić, że Hedström, mimo pewnych dolegliwości, dowiedziawszy się o śmierci Sverina, rzuca się od razu w wir wydarzeń. Z jednej strony chce udowodnić sobie, że wciąż jest pełnowartościowym policjantem, z drugiej – podświadomie szuka ucieczki od problemów rodzinnych (choć i tak należałoby go uznać za wzorcowo przykładnego ojca i męża). Komisarz szybko nabiera przekonania, że przyczyn zabójstwa należy szukać w göteborskiej przeszłości ofiary, dlatego też w trakcie dochodzenia Patrik parokrotnie – a to z Paulą Morales, to znów z Martinem Molinem bądź Göstą Flygare – jeździ do Göteborga, by dowiedzieć się jak najwięcej na temat tego, czym Mats zajmował się wcześniej. Informacje, do których docierają policjanci, rodzą coraz więcej wątpliwości i pytań. Tym bardziej gdy dowiadują się, że poprzedni pracodawca Sverina, organizacja pozarządowa Fristad, udzielała pomocy kobietom maltretowanym przez swoich mężów i że niekiedy było to wsparcie wykraczające poza granice prawa.
Mimo tropów prowadzących do Göteborga, zbrodnia została jednak popełniona we Fjällbace i to przede wszystkim tutaj prowadzone jest dochodzenie. Rekonstruując ostatnie dni życia Matsa, Patrik trafia na Gråskär, przez miejscowych nazywaną Wyspą Duchów, gdzie po bardzo długiej nieobecności pojawiła się nie tak dawno Annie Wester, przed laty szkolna koleżanka Eriki i wielka miłość Sverina, którego po zdaniu matury porzuciła dla… stolicy. Wszystko wskazuje na to, że Annie mogła być ostatnią osobą, która widziała swego byłego kochanka żywym, oczywiście oprócz tego, który go zabił. Czy jednak zechce pomóc policji? Tym bardziej że sama zdaje się znajdować w kiepskiej kondycji psychicznej… Śledztwo bardzo długo zwyczajnie się ślimaczy, kolejne spotkania i rozmowy nie prowadzą do żadnych konkretnych ustaleń. Frustrację Hedströma pogłębia jeszcze fakt, że odnosi on wrażenie, iż większość rozmówców nie jest z nim szczera, ukrywa coś ważnego, co mogłoby pomóc policji ująć sprawcę zbrodni. W główny nurt opowieści Läckberg tradycyjnie wplotła historię z zamierzchłej przeszłości, której bohaterami są latarnik Karl Jacobsson, jego żona Emelie oraz pomocnik Julian Sontag. Tym razem nie ma ona jednak żadnego realnego wpływu na wydarzenia współczesne; jedynym, co łączy przeszłość z teraźniejszością, jest miejsce – Wyspa Duchów, na której co jakiś czas zachodzą niewytłumaczalne przez zdrowy rozsądek zdarzenia. Ta nowela zawierająca się w powieści ma też inną zaletę – świetnie obrazuje surową protestancką obyczajowość końca XIX wieku.
Mroczny nastrój „Latarnika” autorka przełamuje w sposób doskonale nam już znany – poprzez uwypuklenie postaci dwóch miejscowych nieudaczników, prawdziwych życiowych pechowców: komendanta posterunku w Tanumshede Bertila Mellberga (który chcąc po raz kolejny pogrzać się w blasku reflektorów, wprowadza jedynie zamieszanie w śledztwie) oraz kierującego gminą Errlinga Larsona (który wszystko, czego się dotknie, zamienia w proch i pył). Sporo miejsca szwedzka pisarka poświęca również codziennym troskom Eriki związanym z opieką nad trojgiem już dzieci, co przydaje powieści, niestety, trochę harlequinowego posmaku. Można podejrzewać, że służy to nakłonieniu do sięgnięcia po książki czytelniczek, które nieszczególnie gustują w literaturze detektywistycznej, za to bardzo zajmują je codzienne problemy matek karmiących i zmieniających brudne pieluchy. Swoją drogą, czy naprawdę w gronie osób bliskich pisarce nie ma ani jednej, która potrafiłaby ją przekonać, że – cytując polskiego „klasyka” – nie powinna iść tą drogą? Że jej powieści zyskają wiele na wartości artystycznej, gdy ich bohaterka przestanie się babrać w dziecięcych kupach? Trudno pozbyć się bowiem wrażenia, że począwszy od „Ofiary losu”, Läckberg coraz mniej pomysłów na to, jak zagospodarować postać Eriki Falck. W „Księżniczce z lodu” i „Kaznodziei” odgrywała ona jeszcze bardzo istotną, wręcz napędową, rolę w dochodzeniach prowadzonych przez Patrika; teraz jednak bardziej irytuje, niż pomaga. Pal licho, że spowalnia akcję, gorzej, że zwyczajnie trywializuje fabułę! Na szczęście „Latarnika” ratują te fragmenty, w których Erika schodzi na dalszy plan, a autorka przypomina sobie, że potrafi z dużą maestrią opisywać meandry ludzkich losów, zakamarki ich serc i umysłów.
koniec
20 lutego 2012

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Szereg niebezpieczeństw i nieprzewidywalnych zdarzeń
Joanna Kapica-Curzytek

21 IV 2024

„Pingwiny cesarskie” jest ciekawym zapisem realizowania naukowej pasji oraz refleksją na temat piękna i różnorodności życia na naszej planecie.

więcej »

PRL w kryminale: Biały Kapitan ze Śródmieścia
Sebastian Chosiński

19 IV 2024

Oficer MO Szczęsny, co sugeruje już zresztą samo nazwisko, to prawdziwe dziecko szczęścia. Po śledztwie opisanym w swej debiutanckiej „powieści milicyjnej” Anna Kłodzińska postanowiła uhonorować go awansem na kapitana i przenosinami do Komendy Miejskiej. Tym samym powinien się też zmienić format prowadzonych przez niego spraw. I rzeczywiście! W „Złotej bransolecie” na jego drodze staje wyjątkowo podstępny bandyta.

więcej »

Mała Esensja: Trudne początki naszej państwowości
Marcin Mroziuk

18 IV 2024

W dziesięciu opowiadań tworzących „Piastowskie orły” autorzy nie tylko przybliżają kluczowe momenty z panowania pierwszej polskiej dynastii władców, lecz również ukazują realia codziennego życia w tamtej epoce. Co ważne, czynią to w atrakcyjny dla młodych czytelników sposób.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Tegoż twórcy

Esensja czyta: Grudzień 2012
— Kamil Armacki, Jacek Jaciubek, Anna Kańtoch, Jarosław Loretz, Daniel Markiewicz, Beatrycze Nowicka, Konrad Wągrowski

Sumienie starego policjanta
— Sebastian Chosiński

Esensja czyta: Maj 2012
— Miłosz Cybowski, Anna Kańtoch, Joanna Kapica-Curzytek, Daniel Markiewicz, Joanna Słupek, Konrad Wągrowski

Esensja czyta: Luty 2012
— Jędrzej Burszta, Miłosz Cybowski, Anna Kańtoch, Joanna Kapica-Curzytek

Gwałt na psychice
— Sebastian Chosiński

Sypiając z wrogiem
— Sebastian Chosiński

Zbrodniarz podany na tacy
— Sebastian Chosiński

Miłość i śmierć wykute w kamieniu
— Sebastian Chosiński

Wyprawa do najciemniejszych zakątków ludzkiej duszy
— Sebastian Chosiński

Jak wyhodować zbrodniarza
— Sebastian Chosiński

Tegoż autora

Płynąć na chmurach
— Sebastian Chosiński

Ptaki wśród chmur
— Sebastian Chosiński

„Czemu mi smutno i czemu najsmutniej…”
— Sebastian Chosiński

Pieśni wędrujące, przydrożne i roztańczone
— Sebastian Chosiński

W kosmosie też znają jazz i hip hop
— Sebastian Chosiński

Od Bacha do Hindemitha
— Sebastian Chosiński

Z widokiem na Manhattan
— Sebastian Chosiński

Duńczyk, który gra po amerykańsku
— Sebastian Chosiński

Awangardowa siła kobiet
— Sebastian Chosiński

Czekając na…
— Sebastian Chosiński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.