Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 19 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Yann Martel
‹Życie Pi›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułŻycie Pi
Tytuł oryginalnyLife of Pi
Data wydania9 stycznia 2013
Autor
PrzekładMagdalena Słysz
Wydawca Albatros
ISBN978-83-7659-928-1
Format400s.
Cena34,20
Gatunekobyczajowa
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Cztery zwierzęta w łódce, nie licząc chłopca
[Yann Martel „Życie Pi” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Miliony sprzedanych egzemplarzy, kilka prestiżowych nagród i jedno poważne oskarżenie o plagiat. Filmowa adaptacja na afiszach polskich kin to dobra okazja, aby przypomnieć głośną powieść Yanna Martela. I ostrzec przed błędem, jakim jest obejrzenie filmu przed lekturą książki.

Kamil Armacki

Cztery zwierzęta w łódce, nie licząc chłopca
[Yann Martel „Życie Pi” - recenzja]

Miliony sprzedanych egzemplarzy, kilka prestiżowych nagród i jedno poważne oskarżenie o plagiat. Filmowa adaptacja na afiszach polskich kin to dobra okazja, aby przypomnieć głośną powieść Yanna Martela. I ostrzec przed błędem, jakim jest obejrzenie filmu przed lekturą książki.

Yann Martel
‹Życie Pi›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułŻycie Pi
Tytuł oryginalnyLife of Pi
Data wydania9 stycznia 2013
Autor
PrzekładMagdalena Słysz
Wydawca Albatros
ISBN978-83-7659-928-1
Format400s.
Cena34,20
Gatunekobyczajowa
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Po likwidacji indyjskiego ogrodu zoologicznego byli gospodarze postanawiają sprzedać zwierzęta w Kanadzie. Statek, którym podróżują z synami i inwentarzem, ulega jednak katastrofie. Szesnastoletni Pi, być może jedyny ocalały, zmuszony jest dryfować po Pacyfiku w towarzystwie zebry, orangutana, hieny i Richarda Parkera – czterystofuntowego tygrysa bengalskiego. Po krótkim okresie względnego spokoju do głosu dochodzi łańcuch pokarmowy i dla trzech pierwszych zwierząt żegluga się kończy. Odtąd chłopak i tygrys muszą twardo walczyć o przetrwanie. A wszystko to i tak pretekst do snucia rozważań o większych i mniejszych tajemnicach życia.
Pomysł Martela chciałoby się nazwać oryginalnym, ale istnieją wątpliwości. Już po zdobyciu sławy i uhonorowaniu Nagrodą Bookera wytknięto autorowi, że „pożyczył” sobie fragment z książki „Max and the Cats” Moacyra Scliara, gdzie również mamy pływające zoo, tonący statek i rejs łódką chłopca z drapieżnikiem. Choć wymowa obydwu powieści jest inna, a u Scliara kotowate reprezentuje jaguar, podobieństwo i tak wydaje się przekraczać granice inspiracji. Groźbę pozwu sądowego zażegnało spotkanie dwóch autorów. Nie wiadomo, jakich argumentów użył Martel, ale jeśli był równie przekonywający jak w powieści, to nic dziwnego, że Scliar przyznał mu rację.
Powiastka filozoficzna z domieszką egzotycznej przygody nieczęsto zostaje bestsellerem. Kanadyjskiemu pisarzowi udało się połączyć dwa wyjątkowe talenty. Pierwszy to umiejętność opowiedzenia w prosty sposób nietuzinkowej historii – odwrotnie niż u wielu współczesnych autorów, choćby u popularnego ostatnio Davida Mitchella. W „Życiu Pi” trudno dopatrzeć się walorów czysto językowych. Styl jest oszczędny, często bardziej reporterski niż literacki, a mimo to treść krąży w rejonach literatury pięknej. Dzięki temu powieść, choć nie lekka tematycznie, jest łatwa do przyswojenia dla każdego odbiorcy, od profesora po gimnazjalistkę. Można ją też czytać na plaży i w zatłoczonym autobusie. Stąd popularność i ogromne nakłady.
Druga zdolność Martela tkwi w sposobie formułowania poglądów. Z ust narratora padają rozmaite spostrzeżenia na temat miejsca człowieka w królestwie zwierząt, miejsca zwierząt w królestwie ludzi oraz miejsca człowieka w społeczeństwie i we własnym kosmosie. Można się z nimi zgadzać lub nie, ale uwagę zwraca ich artykulacja – zawsze w lekko dowcipnym tonie, bez ideologizowania i toczenia piany, za to z przemawiającymi do wyobraźni argumentami. Obojętnie, czy mowa o humanitarnej wyższości ogrodowego wybiegu nad sawanną, czy przewagą synkretyzmu religijnego nad doktrynalnym zamykaniem horyzontów, wszystko bardziej przypomina dobrotliwą gawędę niż przemowę z trybuny lub ambony, co delikatnie skłania do refleksji „może faktycznie coś w tym jest?”. I to już jest istotny powód, aby książkę przeczytać, choć nie jedyny.
Koniecznie zabierzcie ze sobą „Życie Pi”, jeśli będziecie wypływać w rejs statkiem. Autor tak szczegółowo przedstawił zasady morskiego survivalu (połowu ryb, konstrukcji destylatora wody, efektywnego pełnienia wachty, itd.), że trudno uwierzyć, aby mogły nie zadziałać w praktyce. Taka dokładność ma też drugą stronę. W przeciwieństwie do delikatnego w wymowie filmu, w książce nie brak scen nieapetycznych i okrutnych. Tam, gdzie adaptacja Anga Lee czaruje obrazami morskiego dna i odbijającego się w oceanie nieba, nastrój powieści bywa daleki od bajki – mamy tu opisane podstawy szlachtowania żółwia, konsekwencje zjedzenia tygrysich odchodów czy szczegóły odparzeń, jakim podlega ludzka skóra przy długim kontakcie z solą morską.
Naturalizm dodaje jednak wiarygodności warstwie przygodowej. Opowieść o zmaganiu z przyrodą i własnymi słabościami, nawet po odjęciu filozoficzno-symbolicznej otoczki, sama w sobie pozostałaby przekonywująca. Martwimy się losem tratwy w czasie sztormu (przecież tyle wysiłku bohater włożył w jej urządzenie), trzymamy kciuki za Pi, gdy próbuje tresować Richarda Parkera, korzystając z trapiącej kota choroby morskiej, wreszcie nawet za samego tygrysa, kiedy wydaje się już niezdolny do znoszenia trudów podróży. Choć z czasem na cały rejs pada inne światło, nie przekreśla to przygodowych walorów opowieści.
A o czym, tak naprawdę, jest tak historia? Wielu twierdzi, że o religii. Głównym powodem, dla którego dorosły już Pi opowiada Martelowi o dawnej podróży, jest przecież obietnica, że można dzięki niej uwierzyć w Boga. Z powieści wyłania się wyraźnie utylitarna koncepcja religii (która raczej nie spodoba się dogmatycznym wyznawcom, zdobyłaby za to uznanie Pascala), ale wydaje się tylko częścią większej całości. Chodzi raczej o pewne podejście do życia, tutaj przedstawione w okolicznościach sprowadzonych do ekstremum, ale możliwe do zastosowania także w mniej dramatycznych sytuacjach. Jak mówi Pi, „wybrać zwątpienie jako filozofię życia to tak, jakby wybierać bezruch jako sposób przemieszczania się w przestrzeni”. Rzecz w tym, aby zawsze coś trzymało nas przy życiu, a repertuar możliwych idei jest na tyle szeroki, aby każdy mógł zdecydować się na coś dla siebie.
W filmie przesłanie pozostaje takie samo, choć wszystko uproszczono, włącznie z kreacją głównego bohatera, szczegółami podróży i przede wszystkim kwestiami filozoficznymi, wyglądającymi, jakby doklejono je do efektownego obrazu nieco na siłę. Poznajemy jednak główny motyw i zakończenie opowieści, dlatego po seansie lektura książki wiele traci na atrakcyjności i nie ma już większego sensu. Za to w odwrotnej kolejności – jak najbardziej.
koniec
21 stycznia 2013

Komentarze

21 I 2013   21:12:48

90%? Pan żartować, ładny film i... tyle.

21 I 2013   22:10:23

Ale to zdaje się recenzja książki.

22 I 2013   13:30:11

racja ;]

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

PRL w kryminale: Biały Kapitan ze Śródmieścia
Sebastian Chosiński

19 IV 2024

Oficer MO Szczęsny, co sugeruje już zresztą samo nazwisko, to prawdziwe dziecko szczęścia. Po śledztwie opisanym w swej debiutanckiej „powieści milicyjnej” Anna Kłodzińska postanowiła uhonorować go awansem na kapitana i przenosinami do Komendy Miejskiej. Tym samym powinien się też zmienić format prowadzonych przez niego spraw. I rzeczywiście! W „Złotej bransolecie” na jego drodze staje wyjątkowo podstępny bandyta.

więcej »

Mała Esensja: Trudne początki naszej państwowości
Marcin Mroziuk

18 IV 2024

W dziesięciu opowiadań tworzących „Piastowskie orły” autorzy nie tylko przybliżają kluczowe momenty z panowania pierwszej polskiej dynastii władców, lecz również ukazują realia codziennego życia w tamtej epoce. Co ważne, czynią to w atrakcyjny dla młodych czytelników sposób.

więcej »

Superwizja
Joanna Kapica-Curzytek

15 IV 2024

Zamieszkały w Berlinie brytyjski reportażysta podróżuje po niemieckim wybrzeżu. Jego znakomite „Duchy Bałtyku” są zapisem odkrywania, skrawek po skrawku, esencji niemieckiej duszy.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Inne recenzje

Dwa życia
— Eryk Remiezowicz

Tegoż twórcy

Człowiek jest tylko szympansem na tym świecie
— Joanna Kapica-Curzytek

Esensja czyta: Lipiec 2012
— Miłosz Cybowski, Jacek Jaciubek, Joanna Kapica-Curzytek, Magdalena Kubasiewicz, Daniel Markiewicz, Beatrycze Nowicka, Konrad Wągrowski

Dwa życia
— Eryk Remiezowicz

Tegoż autora

Zapomniany wędrowiec
— Kamil Armacki

Barok w pigułce
— Kamil Armacki

Duże ilości fantasy naraz
— Kamil Armacki

Na ubitej ziemi
— Kamil Armacki

Pieśń nad pieśniami
— Kamil Armacki

Życie intymne Myrmidonów
— Kamil Armacki

Kill ’Em All
— Kamil Armacki

Tragedia maltańska
— Kamil Armacki

Trzeci Dumas
— Kamil Armacki

Drugie życie kota
— Kamil Armacki

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.