"Wielka szkoda, że nie został do tej tematyki okrojony."

To żart, prawda?
Chyba, że wielką szkodą jest również, że "Ulisses" nie został okrojony do monologu Molly Bloom...

Książka, to książka, autor pisze ją kompletną. Wedle tego podsumowania "Gwałt ma Melpomenie" Słonimskiego nigdy już nie ujrzałby światła dziennego (choć, kto wie, może już nie ujrzy), bo kto tam by się znał na międzywojennym teatrze... A warsztat pisarski Słonimskiego, jego wysokiej próby sztuka pisania recenzji?... Kto teraz pisuje takie recenzje, które same byłyby perełkami literatury?

Panie Danielu, ja wiem, że Pan nie słyszał np. o Jeanie Sarmencie czy o finezji aktorskiej pani Ćwiklińskiej, ale może warto po Słonimskiego siegnąć, by nauczyć się pisać recenzje rzeczy niedobrych, w taki sposób, by sama recenzja okazała się niedobra.
Faktycznie, wybór tekstów S. Rushdiego jest raczej przeznaczony dla kolekcjonerów jego twórczości i trudny w odbiorze bez znajomości kontekstu - zarówno opisywanych utworów i osób, jak i sytuacji w jakiej powstawały, lecz nawoływania do okrojenia go są niczym ta żartobliwa recenzja Biblii pióra U. Eco, która kończyła się sugestią, by całość skrócić do pierwszych pięciu ksiąg i nadać bardziej chwytliwy tytuł, np. "Desperaci Morza Czerwonego".

Serdecznie pozdrawiam,
WK

"(...) by sama recenzja okazała się niedobra. "

Oczywiście winno być "by sama recenzja _nie_ okazała się niedobra. "

Porównanie z Biblią akurat uznaję za nietrafione, bo jednak mamy do czynienia z pewną całością. Z jaką całością mamy natomiast do czynienia u Rushdiego? "Autor pisze ją kompletną" w kontekście pojedynczych, mniej lub bardziej ulotnych/celowych tekstów, nie brzmi zbyt przekonująco. Biblię zatem zostawiłbym w spokoju, co innego zbiór tak różny w tematyce i poziomie ważności. Pozdrawiam.

Biblia nie jest jednym utworem. Pomijam, że nawet Księga Izajasza ma trzech "Izajaszów-Autorów". Fakt - jest bardziej antologią niż przedmiotowy zbiór, gdyż porusza różną tematykę (Pieśń nad Pieśniami a Księgi Machabejskie, na ten przykład) i pisana jest przez różnych autorów.

Gdy Salman Rushdie, kryjąc się po angielskich mieszkadłach jako Joseph Anton walczył o to, by wydano _cokolwiek z jego nazwiskiem_ "Imaginary homelands" przyjęły właśnie taką a nie inną formę. Właśnie taki zestaw tekstów zyskał aprobatę autora. Może warto to uszanować. Jakoś nie pamiętam też, żeby S. Rushdie wypowiadał się w jakikolwiek sposób na temat nieaktualności tamtych jego tekstów, czy woli przykrawania tego zbioru. A zatem? Wyrywamy kartki wbrew autorowi? Czy to nie wstęp do cenzury?

Pozdrawiam,
WK

Fajny tekst. Do pośmiania się.