Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 19 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

‹Kroki w nieznane. Almanach fantastyki 2006›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułKroki w nieznane. Almanach fantastyki 2006
Data wydania1 grudnia 2006
RedakcjaKonrad Walewski
Wydawca Solaris
CyklKroki w Nieznane
ISBN83-89951-54-1
Format530s. 130×205mm; oprawa twarda
Cena45,—
Gatunekfantastyka
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Fantastyczne antologie: Rezonanse
[„Kroki w nieznane. Almanach fantastyki 2006” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Kroki w nieznane 2006” czyli drugi tom „reaktywowanej” serii antologii okazał się lekturą ciekawszą od swojego poprzednika.

Beatrycze Nowicka

Fantastyczne antologie: Rezonanse
[„Kroki w nieznane. Almanach fantastyki 2006” - recenzja]

„Kroki w nieznane 2006” czyli drugi tom „reaktywowanej” serii antologii okazał się lekturą ciekawszą od swojego poprzednika.

‹Kroki w nieznane. Almanach fantastyki 2006›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułKroki w nieznane. Almanach fantastyki 2006
Data wydania1 grudnia 2006
RedakcjaKonrad Walewski
Wydawca Solaris
CyklKroki w Nieznane
ISBN83-89951-54-1
Format530s. 130×205mm; oprawa twarda
Cena45,—
Gatunekfantastyka
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Po lekturze dwóch antologii redagowanych przez Konrada Walewskiego mogę stwierdzić, że lubi on dobierać teksty tak, by korespondowały one ze sobą. Podobne motywy, pomysły, klimaty powtarzają się w kolejnych utworach (choć nie dotyczy to wszystkich). W „Krokach…” z 2005 w kilku miejscach odniosłam wrażenie, że z tego powodu wybrane zostały opowiadania zbyt zbliżone do siebie, ze szkodą dla różnorodności zbioru. W tomie z 2006 podobieństwa są subtelniejsze, nadają ton, pozwalają śledzić powracające motywy. Efekt końcowy zasługuje na uznanie. W przypadku tego tomu najszerzej reprezentowana jest tematyka związana ze sztuką.
Bohater otwierającego zbiór „Imperium lodów” jest dobrze zapowiadającym się kompozytorem. Cenię sobie Jeffreya Forda – za jego styl, wdzięk, z jakim snuje swe opowieści, umiejętność budowania klimatu i zwykle nienachalne lecz sugestywne pomysły (tutaj jest to synestezja oraz jej fantastyczne implikacje). I tym razem się nie zawiodłam, do gustu przypadło mi także przewrotne, zaskakujące zakończenie.
Muzyką zajmuje się też jeden z bohaterów „Częściowego zaćmienia” Grahama Joyce’a. Na pochwałę zasługuje pomysł główny – nie chcąc zdradzać za wiele napiszę tylko, że jest on związany z kreatywnością i snami. Co ważne, tekst nie jest tylko tego pomysłu prezentacją, ale przekonuje jako historia o ludziach.
Temat ludzkiej wyobraźni poruszony zostaje również w „Wodach Meriba” Tony’ego Ballantyne’a. To kolejny przykład fantastyki świata o zmienionej topologii – wygląda to tak, jakby autor wziął sobie za punkt wyjścia wyrażenie o wąskich horyzontach myślowych (wiem, że po angielsku nie brzmi to identycznie ale sens jest zbliżony). Opowiadanie wzbudziło we mnie ambiwalentne odczucia (może to ze względu na mocno surrealistyczną estetykę), ale zaintrygowało.
U Grega Egana w „Powodach do zadowolenia” jest z kolei mowa o gustach, ale nie tylko – pisarz opowiada historię człowieka, u którego nieprawidłowo funkcjonują ośrodki przyjemności. Jako że na neurobiologii się nie znam, rozważania na temat sensowności zastosowanych technologii mogłam odepchnąć na plan nieco dalszy a skupić się na samym pomyśle. „Powody…” spodobały mi się zdecydowanie bardziej niż „Moralność wirusologa” czy „Gloria”. Wielu autorów SF szukało ducha w maszynie, Egan jest odważniejszy – szuka maszyny w duchu.
Powracając zaś do wątków okołomuzycznych – bohaterami „Kamienia” Edwarda Bryanta są członkowie zespołu, którego występy łączą dźwięk, światło oraz technikę stymu, czyli przekazu emocji pomiędzy głównym wykonawcą a odbiorcami. Pierwszy podrozdział nie wypadł zachęcająco – jest nieco pretensjonalny i został nienajlepiej przetłumaczony. Potem gdy na arenę wydarzeń wkraczają bohaterowie, robi się ciekawiej. A może po prostu mam słabość do opowieści o charyzmatycznych wokalistach, cierpiących na syndrom „żyj szybko, umrzyj młodo”. Warto porównać, „Kamień” z „TV Ciał0” Jeffa Noona, gdzie postawione zostaje to samo pytanie – jak bardzo artysta powinien odsłonić się przed publicznością, do jakiego stopnia „oddać” odbiorcom i jaką ponosi za to cenę.
Odskocznią od tematyki „artystycznej” są „Koty Pawłowa” Olega Diwowa o naukowcach pracujących nad zmodyfikowanymi genetycznie i sterowanymi za pomocą cyberwszczepów zwierzętami. Poza pomysłami na owe zwierzęta, niejako przy okazji autor przedstawia życie uwikłanych w politykę bohaterów i wieńczy całość nieco przewrotnie. Nawiasem pisząc, zastanawiam się, czy Diwow przypadkiem nie zobaczył kiedyś tego fotomontażu.
Koty (choć pośrednio) pojawiają się także w „Antycznościach” Johna Crowleya. To opowiadanie z gatunku „historia o niezwykłych wydarzeniach snuta przez angielskiego dżentelmena w klubie” – czytałam już kilka takich i przyznam, że nie do końca rozumiem, dlaczego autorzy najwyraźniej lubią stosować tę konwencję, w moim odczuciu nieszczególnie żywotną. Może to sentyment dla młodzieńczych lektur? Opowiadanie Crowleya czyta się gładko, pomysł jest zabawny, ale nie jest to utwór, który zostaje z czytelnikiem na długo.
Do gustu przypadły mi natomiast „Lekcje latania”. Po zapoznaniu się z paroma przykładami zaczynam coraz bardziej lubić opowiadania Kelly Link. Mają swój charakter – gdybym miała szukać porównań, rzekłabym, że autorce bliżej do twórczości Jonathana Carrolla czy Terry’ego Bissona, niż do bardziej typowej fantastyki. W „Lekcjach…” Link inteligentnie i zgrabnie wprowadza motywy z mitologii greckiej do „naszego” świata. Udała jej się także kreacja bohaterów, kreślonych lekko i z przymrużeniem oka1).
Dobre wrażenie zrobiła też „Przemiana Martina Lake’a” Jeffa VenderMeera, jedna z historii z miasta Ambergris. Tytułowy bohater jest malarzem. VanderMeer interesująco przedstawia jego losy – najpierw wyrywki z życia artystycznej bohemy, a potem dramatyczne wydarzenia, w które Lake zostaje wplątany. Zwraca uwagę styl i klimat opowiadania, ale najciekawszym pomysłem jest jego konstrukcja – „faktyczne” losy malarza zostają skonfrontowane z opisami i interpretacjami jego dzieł oraz domniemaniami biografów artysty. Czytelnik uśmiecha się z politowaniem, czytając te wstawki, tak bardzo krytycy mylą się w swoich próbach odgadnięcia inspiracji, ukrytych znaczeń, uczuć i myśli Lake’a. Zdecydowanie opowiadanie skłania do refleksji.
Konwencja, w jakiej napisano „I odjechał rycerz mój” Mariny i Siergieja Diaczenków, czyli fantasy z rekwizytami rodem z SF, zapewne nie każdemu przypadnie do gustu. Można się też szybko domyślić tożsamości głównej bohaterki. We mnie opowiadanie wzbudziło mieszane odczucia, ale potępiać go nie zamierzam. Niektóre sceny były mniej udane, ale koncept, na jakim zostało oparte jest niezły.
O „Audytorium” Jacka Womacka pisałam już przy okazji recenzowania „Wielkiej księgi fantasy”. Przeczytałam je ponownie i mogę stwierdzić, że zdecydowanie lepiej prezentuje się ono w „Krokach w nieznane”, bo tu wpasowuje się w nastrój i tematykę dominującą w antologii. Można by sądzić, że w tej sytuacji łatwiej „zniknie w tłumie” ale efekt okazał się odwrotny. Zastosowane przez Womacka subtelne środki sprawiły, że tekst mógł lepiej „wybrzmieć” umieszczony w sieci wzajemnych skojarzeń.
.„Album ślubny” Davida Maruska miał spory potencjał, choć – moim zdaniem – autor przedobrzył, zapomniał, że czasem mniej znaczy więcej. Pomysł na tytułowy album i tworzenie „odbitek” był świetny i ośmielę się stwierdzić, że sceny przeglądania przez małżonków „zdjęć” weselnych wystarczyłyby w zupełności na całe opowiadanie. Tymczasem „przeciągnięcie” akcji w odległą przyszłość sprawia, że utwór staje się chaotyczny a emocjonalne oddziaływanie tekstu słabnie.
Przyzwoicie prezentuje się „Zrozumieć człowieka”. Thomasowi M. Dishowi udało się przedstawić parę bohaterów w sposób niebanalny, na uwagę zasługuje też cierpka pointa. Motyw wyczyszczenia pamięci (tam akurat wybiórczego) jako sposobu na rozpoczęcie nowego życia i związanych z tym późniejszych wątpliwości pojawił się również u Jeffreya Thomasa w „Sezonie na skóry” ze zbioru opowiadań o Punktown.
Dosyć słabo natomiast wypadła „Absolutna nieokreśloność” Lucy Sussex. Tematyka, czyli Werner Heisenberg i jego udział w badaniach Rzeszy nad bombą atomową w czasie drugiej wojny światowej ma potencjał, jednak zawiodła realizacja. Miało być ambitnie, wyszło chaotycznie i nieprzekonująco. O krótkim „Co z nami będzie” Teda Chianga pisałam już wcześniej. Rzecz o implikacjach podróży w czasie – ani to złe, ani też szczególnie zapadające w pamięć.
Lekturę tego tomu kroków polecam ze zdecydowanie większym zapałem. Z drugiej strony ostrzegam, że czytelnik oczekujący klasycznego SF raczej nie znajdzie tu wiele dla siebie.
koniec
28 kwietnia 2016
1) Osobom mającym dostęp do starych numerów „Science fiction” polecam dla porównania lekturę dwóch dobrych opowiadań w podobny sposób wykorzystujących spuściznę starożytnych Greków: „Telemacha” Anny Borówko (która po interentowym researchu okazała się Anną Nieznaj) oraz „I precz przepędź wszystkie moje sny” Gintasa Iwanickasa.

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Mała Esensja: Trudne początki naszej państwowości
Marcin Mroziuk

18 IV 2024

W dziesięciu opowiadań tworzących „Piastowskie orły” autorzy nie tylko przybliżają kluczowe momenty z panowania pierwszej polskiej dynastii władców, lecz również ukazują realia codziennego życia w tamtej epoce. Co ważne, czynią to w atrakcyjny dla młodych czytelników sposób.

więcej »

Superwizja
Joanna Kapica-Curzytek

15 IV 2024

Zamieszkały w Berlinie brytyjski reportażysta podróżuje po niemieckim wybrzeżu. Jego znakomite „Duchy Bałtyku” są zapisem odkrywania, skrawek po skrawku, esencji niemieckiej duszy.

więcej »

PRL w kryminale: W kamienicy na Złotej
Sebastian Chosiński

12 IV 2024

W 1957 roku, na fali październikowej „odwilży”, swój powieściowy debiut opublikowała – dotychczas zajmująca się głównie dziennikarstwem – Anna Kłodzińska (w tym momencie miała już czterdzieści dwa lata). Wtedy nikt jeszcze nie mógł przewidywać, że za sprawą książki „Śledztwo prowadzi porucznik Szczęsny” na literacką scenę wkroczy jedna z najbardziej znanych postaci peerelowskiej literatury kryminalnej.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Inne recenzje

Fantastyka bez właściwości
— Artur Chruściel

Z tego cyklu

Mechaniczne żurawie
— Beatrycze Nowicka

Obce dzieci
— Beatrycze Nowicka

Dwadzieścia lat później
— Beatrycze Nowicka

Zmęczenie materiału
— Beatrycze Nowicka

Pewna ścieżka
— Beatrycze Nowicka

Przechadzka
— Beatrycze Nowicka

Między nadzieją a rozpaczą
— Beatrycze Nowicka

Względność wrażeń
— Beatrycze Nowicka

Ciężkie życie seks-zabawek
— Beatrycze Nowicka

Podróże – część druga
— Beatrycze Nowicka

Tegoż autora

Tryby historii
— Beatrycze Nowicka

Imperium zwane pamięcią
— Beatrycze Nowicka

Gorzka czekolada
— Beatrycze Nowicka

Krótko o książkach: Kąpiel w letniej wodzie
— Beatrycze Nowicka

Kosiarz wyłącznie na okładce
— Beatrycze Nowicka

Bitwy nieoczywiste
— Beatrycze Nowicka

Morderstwa z tego i nie z tego świata
— Beatrycze Nowicka

Z tarczą
— Beatrycze Nowicka

Rodzinna sielanka
— Beatrycze Nowicka

Wiła wianki i to by było na tyle
— Beatrycze Nowicka

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.