Trzy magiczne słowa:
dysleksja
dysgrafia
dyskalkulia
Plus zwolnienie z WF-u i współczesny analfabeta cierpiący na sto różnych przypadłości gotowy.

Powiem tak, że z podstawówki pamiętam kolegę, który faktycznie miał problem z zapisywaniem słów i uważam, że to było nieudawane.
Natomiast strategia wyrabiania dzieciom orzeczenia o dysleksji po to, żeby nie musiało się uczyć ortografii i było łagodniej oceniane na egzaminach z polskiego było niestety swego czasu nagminne.

Jesteś pełnosprawny freynir? Często nabijasz się z ludzi bez którejś z kończyn, niewidomych czy niesłyszących? Bo widzisz dysleksja to też taka ograniczająca pewne możliwości ułomność na którą człowiek nią dotknięty niewiele może poradzić. Doprawdy zastanawiam się jak ktoś może czuć się uprawniony do wydawania takich lekceważące osądów. Widzisz tak się składa, że ja jestem dyslektykiem. I miałem to szczęście, że w latach 80 jakiś tobie podobny "mędrzec" nie uznał mnie za "współczesnego analfabetę" czy "lenia" tylko mądra polonistka w podstawówce skłoniła moich rodziców do pójścia ze mną do poradni pod której psychologiczną opieką przez wiele miesięcy diagnozowano a później próbowano coś zrobić z tą przypadłością. Ale nie da się dysleksji "naprawić" - można nieco ograniczyć jednak człowiek już taki pozostaje. Do dziś robię błędy bo ich zwyczajnie nie widzę a mój charakter pisma jest "lekarski". Ale uwielbiam czytać i mimo wszystko całkiem sporo piszę. Więc jeśli nie wiesz o czym piszesz to może następnym razem zastanów się czy warto tak autorytarnie zabierać głos.

@ender73-Powiem tak, najczęściej i najchętniej nabijam się sam z siebie. Nie jestem perfekcjonistą, często popełniam głupie błędy, którym mógłbym zapobiec, gdybym pomyślał zamiast działać. Za to jestem lekko przewrażliwiony na nadużywanie tych trzech zespołów do wyjaśnienia wszystkich problemów z nauką. A spowodowane jest to tym, o czym wspomniała Beatrycze- nadużywaniem orzecznictwa psychologicznego w latach 80-tych i 90-tych ubiegłego wieku.
Z faktyczną dysleksją spotkałem się kilkukrotnie i wiem (przynajmniej ze strony obserwatora), jak ciężko jest komuś takiemu zauważyć np. literówkę.

@freynir - Najwyraźniej każdy ma coś na czego punkcie jest lekko przewrażliwiony bo, jak zapewne zauważyłeś, mnie akurat nieco drażni swobodne sprowadzenie kwestii dysleksji do swego rodzaju modnego cwaniactwa doraźnie ułatwiającego "szkolne boje". Zapewne zjawisko nadużywania orzeczeń psychologicznych w tej kwestii istnieje co jednak nie usprawiedliwia wrzucania do jednego worka razem z "podrobionymi" prawdziwych dyslektyków. Wybacz, że się nieco uniosłem - ja też nie traktuję siebie jakoś szczególnie poważnie i nie wiem czy mam jakiekolwiek zalety choćby nieco równoważące me wady. Ale wiem, że choćbym nie wiem jak bardzo się starał pewnych rzeczy nie przeskoczę bo taki akurat już jestem. I pamiętam tego smutnego dzieciaka, któremu przez lata szkoła wydawała się udręką dopóki ktoś nie zauważył, że nie jest wcale "głupi", "leniwy", "nieuważny" itp. tylko pomimo całkiem wysokiej inteligencji pewnych rzeczy nie można od niego wymagać bo przypominałoby to oczekiwanie od daltonisty rozpoznawania kolorów ;) Pozdrawiam :)