Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 20 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Aya Goda
‹Tao›

EKSTRAKT:40%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułTao
Tytuł oryginalny
Data wydania25 stycznia 2011
Autor
PrzekładTomasz Bieroń
Wydawca Zysk i S-ka
SeriaNaokoło świata
ISBN978-83-7506-451-3
Format304s. 145×205mm
Cena32,90
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Podróż na wschód: Przez bezdroża Tybetu z chińskim malarzem i nudną narracją
[Aya Goda „Tao” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Książka japońskiej pisarki ma tytuł „Tao”, ale obliczony jest on chyba tylko na przyciągnięcie specyficznej grupy czytelników, bo o taoizmie nie ma tam żadnych wzmianek. Aya Goda opisała swoje przeżycia z pobytu w Chinach w burzliwym roku 1989, kiedy to zakochana w młodym, buntowniczym malarzu wędrowała z nim od Szanghaju do Lhasy i z Tybetu na tropikalną wyspę Hajnan.

Agnieszka ‘Achika’ Szady

Podróż na wschód: Przez bezdroża Tybetu z chińskim malarzem i nudną narracją
[Aya Goda „Tao” - recenzja]

Książka japońskiej pisarki ma tytuł „Tao”, ale obliczony jest on chyba tylko na przyciągnięcie specyficznej grupy czytelników, bo o taoizmie nie ma tam żadnych wzmianek. Aya Goda opisała swoje przeżycia z pobytu w Chinach w burzliwym roku 1989, kiedy to zakochana w młodym, buntowniczym malarzu wędrowała z nim od Szanghaju do Lhasy i z Tybetu na tropikalną wyspę Hajnan.

Aya Goda
‹Tao›

EKSTRAKT:40%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułTao
Tytuł oryginalny
Data wydania25 stycznia 2011
Autor
PrzekładTomasz Bieroń
Wydawca Zysk i S-ka
SeriaNaokoło świata
ISBN978-83-7506-451-3
Format304s. 145×205mm
Cena32,90
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Można się domyślić, że artysta zafascynowany historią Tybetu nie będzie miał w Chinach łatwo. Jeśli dodamy do tego fakt, że akcja toczy się właśnie w tym roku, w którym w tym regionie z powodu zamieszek ogłoszono stan wojenny, a kilka miesięcy później miała miejsce masakra na placu Tienanmen, to łatwo zgadnąć, że malarz i jego narzeczona (cudzoziemka, co samo w sobie było już problemem) będą wpadać z jednych kłopotów w drugie.
Notka z tyłu okładki obiecuje niezwykłe przygody: bohaterowie „zdezelowaną ciężarówką, samolotem i pociągiem uciekają przed rozbójnikami i urzędnikami”. Brzmi jak coś z filmów o Indianie Jonesie, prawda? I owszem – dzieje się sporo, pojawiają się nawet starożytne świątynie, jednak wszystko opisane jest w nudny, powierzchowny sposób. Dostajemy sporo informacji o Tybecie, ale tego Tybetu nie czujemy. Ot, choćby trzeci rozdział drugiej części (tak ta książka jest podzielona): Aya Goda i Cao Yong jedzą obiad w małym barze. „Potrawa przyniesiona przez stare tybetańskie małżeństwo jest tak okropna, że odkładam pałeczki”. Cao udziela właścicielom lekcji gotowania i następne danie jest już smaczniejsze… tyle, że czytelnik nie dowiaduje się nawet, z czego się składało (gwoli sprawiedliwości trzeba jednak dodać, że później pojawiają się informacje o spożywaniu gotowanych króliczych głów i innych tego typu przysmaków). Nie mówiąc już o tym, że w wielką miłość, która jest przyczyną wszystkich wydarzeń, musimy uwierzyć na słowo. Być może autorka chciała się skupić raczej na stronie reportażowej, być może jest to kolejny problem z drewnianym stylem, w każdym razie między Ayą i Yongiem właściwie nie ma żadnej chemii. Na dodatek właściwie nie dowiadujemy się, co – poza kopiami starożytnych fresków i portretami przygodnie spotkanych osób – Cao Yong właściwie maluje. Powodem opisanej w powieści ucieczki jest jego wystawa „nieprawomyślnych” obrazów, ale opisane są one bardzo ogólnikowo1).
Książka – z wyjątkiem części poświęconych retrospekcjom – napisana została w czasie teraźniejszym, co samo w sobie zubaża styl, a w dodatku zdania są tak krótkie i proste, że często robią wrażenie raczej notatek niż pełnoprawnej powieści: „Zatrzymujemy się przed pięknym dużym drewnianym domem u stóp góry. W obejściu krowy i kury. Pies nas obszczekuje i z domu wychodzi właściciel”. Najgorzej jest z opisami ponurych lub dramatycznych wydarzeń, robią one wrażenie dziecięcego wypracowania:
„Na placu przed świątynią Dżokhang odbyła się wielka uroczystość mająca służyć wypędzeniu chińskich komunistów, którzy się tutaj osiedlali, żeby zawładnąć krajem. Szamani ulepili figurki żołnierzy ChAL-W z campa i masła, ustawili je na placu i rozpoczęli taniec wojenny. Szlachtowali figurki mieczami. Grudy zlepionej masłem mąki walały się po całym placu. Mieszkańcy Tybetu z nadzieją spojrzeli w niebo, oczekując, że bogowie przybędą im na ratunek. Zobaczyli tylko białe chmury, które powoli sunęły po błękitnym niebie.”
Z kolei fragmenty dotyczące historii Tybetu przypominają wyimki z encyklopedii: „Król tej ziemi oddał Gyide Nyimagunowi swoją córkę za żonę i uczynił go swoim następcą. Jego trzej synowie podzielili kraj między siebie. Najstarszy Ribagun rządził Moyu, średni Zhaxi Deguan Purangiem, a najmłodszy Dezogun Xiangxiongiem, czyli Ali. Moyu, w południowym Kaszmirze, stało się królestwem Ladakhu, w graniczącym z Nepalem Purangiem powstało państwo o tej samej nazwie, a w Xiangxiongu Guge. W Ali nastąpił okres bezprecedensowego rozkwitu” – i tak w tym stylu przez dwie strony. Zamiast takich wtrętów ciekawsza byłaby mapka pokazująca trasę wędrówek Ayi i Cao, ponieważ wędrują oni po kilku prowincjach Chin, a mało który polski czytelnik zna geografię tego kraju na tyle dobrze, aby wiedzieć, gdzie leży Guangzhou czy Liuzhou.
Owszem, dowiadujemy się paru ciekawych i w większości dość makabrycznych rzeczy między innymi o tybetańskich pochówkach (mocno przypominających zaratusztriańskie: zwłoki dorosłych sieka się na kawałki i oddaje sępom, zaś niemowlęta wrzuca do rzeki) albo pielgrzymach obcinających sobie fragmenty palców, jednak wszystko to zatopione jest w głębinach męczących opisów błąkania się od miasta do miasta i od urzędu do urzędu.
Książki raczej nie polecam – co najwyżej osobom, dla których istotną wartością tekstu jest fakt, że to wszystko naprawdę zdarzyło się autorce.
koniec
25 lutego 2020
1) Oczywiście z ciekawości sprawdziłam, jakie dzieła tego malarza można zobaczyć w internecie. Głównie są to do bólu komercyjne widoczki Wenecji i innych miast śródziemnomorskich – aż myślałam, że zachodzi przypadkowa zbieżność nazwisk, co u Chińczyków nie byłoby niczym dziwnym, ale notka w Wikipedii mówi, że Cao Yong istotnie odbył artystyczne podróże po Francji i Włoszech. Są też, dość nieliczne, inspirowane Tybetem obrazy o niepokojącej symbolice i nastroju (zapewne podobne do tych, które pokazał na owej nieszczęsnej wystawie, skonfiskowanych przez władze i zniszczonych), a także kilka grafik wykonanych zupełnie innym, nowoczesnym i nieco drapieżnym stylem.

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

PRL w kryminale: Biały Kapitan ze Śródmieścia
Sebastian Chosiński

19 IV 2024

Oficer MO Szczęsny, co sugeruje już zresztą samo nazwisko, to prawdziwe dziecko szczęścia. Po śledztwie opisanym w swej debiutanckiej „powieści milicyjnej” Anna Kłodzińska postanowiła uhonorować go awansem na kapitana i przenosinami do Komendy Miejskiej. Tym samym powinien się też zmienić format prowadzonych przez niego spraw. I rzeczywiście! W „Złotej bransolecie” na jego drodze staje wyjątkowo podstępny bandyta.

więcej »

Mała Esensja: Trudne początki naszej państwowości
Marcin Mroziuk

18 IV 2024

W dziesięciu opowiadań tworzących „Piastowskie orły” autorzy nie tylko przybliżają kluczowe momenty z panowania pierwszej polskiej dynastii władców, lecz również ukazują realia codziennego życia w tamtej epoce. Co ważne, czynią to w atrakcyjny dla młodych czytelników sposób.

więcej »

Superwizja
Joanna Kapica-Curzytek

15 IV 2024

Zamieszkały w Berlinie brytyjski reportażysta podróżuje po niemieckim wybrzeżu. Jego znakomite „Duchy Bałtyku” są zapisem odkrywania, skrawek po skrawku, esencji niemieckiej duszy.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Z tego cyklu

Waiguoren w Ogrodzie Pokornego Zarządcy
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Polityczne dzieje subkontynentu
— Miłosz Cybowski

Kraj jak sekta
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Propagandowe podróże
— Miłosz Cybowski

Co się gotuje w kaukaskim kotle
— Sebastian Chosiński

Żywot gajdzina poczciwego
— Agnieszka Szady

Brytyjski oficer w stepie szerokim
— Agnieszka Szady

I oplata mnie jedwabnymi rzemykami przydymionych swoich spojrzeń
— Agnieszka Szady

Tegoż autora

Po komiks marsz: Marzec 2024
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch, Agnieszka ‘Achika’ Szady

Po komiks marsz: Luty 2024
— Piotr ‘Pi’ Gołębiewski, Marcin Knyszyński, Marcin Osuch, Agnieszka ‘Achika’ Szady

Krótko o filmach: Walka Thora z podwodnym Sauronem
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Weekendowa Bezsensja: Wszystko, czego nigdy nie chcielibyście wiedzieć o… Esensji (31)
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

I gwiazdka z nieba nie pomoże, kiedy brak natchnienia
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Tajemnica beczki z solą
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Serializacja MCU
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Od Lukrecji Borgii do bitew kosmicznych
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Półelfi łotrzyk w kanale burzowym
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Zwariowane studentki znów atakują
— Agnieszka ‘Achika’ Szady

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.