Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 26 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Otylia Jędrzejczak, Paweł Skraba, Paweł Hochstim
‹Otylia. Moja historia›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułOtylia. Moja historia
Data wydania27 listopada 2019
Autorzy
Wydawca Sine Qua Non
ISBN978-83-81296-15-1
Format400s. 150×215mm
Cena42,99
Gatunekbiograficzna / wywiad / wspomnienia, non‑fiction
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Wygrać nie tylko w sporcie
[Otylia Jędrzejczak, Paweł Skraba, Paweł Hochstim „Otylia. Moja historia” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Otylia Jędrzejczak jest najbardziej utytułowaną polską pływaczką w historii. „Moja historia” to opowieść o przeżyciach towarzyszących jej podczas największych sukcesów sportowych i wielkim życiowym dramacie, który był jej udziałem.

Joanna Kapica-Curzytek

Wygrać nie tylko w sporcie
[Otylia Jędrzejczak, Paweł Skraba, Paweł Hochstim „Otylia. Moja historia” - recenzja]

Otylia Jędrzejczak jest najbardziej utytułowaną polską pływaczką w historii. „Moja historia” to opowieść o przeżyciach towarzyszących jej podczas największych sukcesów sportowych i wielkim życiowym dramacie, który był jej udziałem.

Otylia Jędrzejczak, Paweł Skraba, Paweł Hochstim
‹Otylia. Moja historia›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułOtylia. Moja historia
Data wydania27 listopada 2019
Autorzy
Wydawca Sine Qua Non
ISBN978-83-81296-15-1
Format400s. 150×215mm
Cena42,99
Gatunekbiograficzna / wywiad / wspomnienia, non‑fiction
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Dostarczyła kibicom tylu sportowych wzruszeń i emocji. Ma na swoim koncie trzy medale olimpijskie: jeden złoty oraz dwa srebrne (wszystkie zdobyte w Atenach w 2004 roku), a także wiele medali mistrzostw świata i mistrzostw Europy. Na jej wspaniałej karierze długim cieniem położył się tragiczny wypadek samochodowy, w którym zginął jej brat Szymon, a ona sama odniosła poważne obrażenia. Wróciła do czynnego sportu. Obecnie jest mamą dwójki dzieci, wykłada na uczelni i zajmuje się pracą charytatywną na rzecz promowania aktywności fizycznej.
W książce zdecydowała się opowiedzieć o swoim życiu; wsparli ją w tym przedsięwzięciu dwaj dziennikarze: Paweł Hochstim i Paweł Skraba. Wraz z Otylią wracamy do jej lat dzieciństwa w Rudzie Śląskiej, pierwszych lat jej kariery pływackiej. Już na początku lektury widzimy, że opowieść nie będzie unikać tego, co dla sportsmenki najtrudniejsze: ważną osobą w tych wspomnieniach jest nieżyjący Szymon. Można powiedzieć, że jego osoba jest w tej książce obecna, i to aż do ostatniej strony.
Otylia Jędrzejczak nie bez emocji opisuje, jak doszło do wypadku i jak – wraz z rodzicami – wracała po nim do w miarę normalnego życia, już zdecydowanie innego niż to, co „przed”. Wszystko uległo przewartościowaniu. Pływaczka wspomina, na kogo mogła w tamtym czasie liczyć, a kto w danym momencie się nie sprawdził. Jej sytuacja była także sprawdzianem dla dziennikarzy – możemy tu przeczytać, kto z tej branży pozwalał sobie na „nieczystą” grę, a kto szanował prywatność sportsmenki. Dużo tu gorzkich refleksji o naturze dziennikarstwa tabloidowego. I żalu, że w pogoni za zdjęciami za paręset złotych niektórzy są w stanie brutalnie łamać wszelkie etyczne granice.
Najwięcej miejsca zajmują jednak w książce kulisy sportowych sukcesów Otylii. Było ich wiele (i to z tego powodu tak bardzo przydałby się na końcu indeks z listą osiągnięć sportsmenki, co uporządkowałoby nam również samą lekturę). Ciekawie opisane jest to, czego w transmisjach z igrzysk olimpijskich nie widać: chodzi o atmosferę w wiosce olimpijskiej i sympatyczne kontakty, które wtedy się nawiązują. Ale też kulisy bezpośredniej rywalizacji. Mało kto, pamięta, że między dwoma finałami olimpijskimi w Atenach Otylia miała zaledwie kilkadziesiąt minut (i jeszcze musiała wyjść w tym czasie na dekorację po pierwszym starcie). Opis tego czasu „pomiędzy” to prawdziwa dramaturgia. Taki właśnie jest sport…
Zanim jednak kilka minut na pływalni przyniesie w finale medal lub tytuł mistrzowski, trzeba spędzić całe lata na treningach. Otylia Jędrzejczak szacuje, że w basenie przepłynęła dystans równy obwodowi Ziemi. Wiele jest w książce refleksji związanych z tym, czym jest trening dla sportowca oraz wspomnień o innych, którzy trenowali z Otylią i spędzali z nią także czas wolny. Środowisko pływaków jawi się jako w miarę zgrane, szanujące siebie nawzajem. Jędrzejczak o wielu osobach wypowiada się z sympatią.
Szczególne miejsce zajmuje w „Mojej historii” trener Paweł Słomiński. Z perspektywy czasu pływaczce trudno jest jednoznacznie ocenić ich wspólną pracę. Bez wątpienia doszła pod jego opieką do wielkich sukcesów, ale z drugiej strony – Jędrzejczak nie kryje, że był osobą nader toksyczną, mającą destrukcyjny wpływ na jej osobowość. Z perspektywy czasu jednak można przypuszczać, że oboje szanują się wzajemnie, czego dowodem może być to, że Paweł Słomiński wypowiada się w tej książce własnymi słowami. Można przypuścić, że podsumowanie przemyśleń Otylii o tym okresie współpracy z trenerem miało dla niej wartość terapeutyczną.
Przejmujące są fragmenty notatek adresowanych do Szymona – pochodzą z różnych okresów jej życia, są również te pisane krótko po tragicznym wypadku. To też była dla niej terapia, o czym zawodniczka mówi otwarcie. Przez cały czas jej kariery wspierała ją psycholog Beata Mieńkowska, która również zabiera głos w książce. Znajdziemy w tej biografii wypowiedzi wielu osób: rodziców, innych pływaków, obecnego partnera Otylii Jędrzejczak – Pawła Przybyły. Oboje tworzą nader udany związek i są rodzicami dwójki dzieci, które wnoszą w ich życie mnóstwo radości.
Sportsmenka ciekawie mówi również o swoim przejściu w „normalność” po zakończeniu kariery. To wbrew pozorom ogromnie ważny moment w biografii każdego sportowca. Jak zaznacza, koniec kariery nie zawsze odbywa się bezboleśnie. Są przypadki, gdy sportowcy z różnych dyscyplin nie są w stanie sobie poradzić w zwykłym życiu, gdy mija reżim treningów i startów. Pływaczka opowiada nam o swojej pracy charytatywnej (tu ważną rolę odegrała lektura książki „Oskar i pani Róża”) oraz działań na rzecz promowania aktywności fizycznej u dzieci i młodzieży. Choć o tym rozdziale jej życia najlepiej chyba mówią tutaj zdjęcia. Fotografie są mocną stroną całej książki, są ciekawym zapisem długiej sportowej drogi Otylii Jędrzejczak, a jednocześnie też nostalgicznym wspomnieniem (sporo jest wspólnych zdjęć Otylii z bratem). Jest też na fotografiach pływaczka w swojej nowej roli – mamy i partnerki Pawła.
„Moja historia”, choć być może fanom pływaczki nie powie niczego nowego, wywołuje bardzo pozytywne wrażenie. Otylia Jędrzejczak nie moralizuje tu na siłę, nie próbuje wyciągać uniwersalnych wniosków ani formułować pretensjonalnych, „coelhopodobnych” życiowych reguł. Pisze o wszystkim jako o czymś, co było jej udziałem i dzieli się z innymi swoimi emocjami i wspomnieniami. Ale z drugiej strony nie sposób nie myśleć o tej książce jako o lekcji życia dla czytelników. Ludzka psychika jest w stanie przezwyciężyć najdramatyczniejsze chwile. Widać tu jednak, że nad jej „siłą” trzeba mocno pracować, bo nic tu nie bierze się z niczego. Tak samo jak sportowe sukcesy. „Uczyłam się na błędach i przezwyciężałam porażki, by ostatecznie wygrać nie tylko w sporcie”, przyznaje we wstępie Otylia Jędrzejczak.
koniec
7 kwietnia 2020

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Studium utraty
Joanna Kapica-Curzytek

25 IV 2024

Powieść czeskiej pisarki „Lata ciszy” to psychologiczny osobisty dramat i zarazem przejmujący portret okresu komunizmu w Czechosłowacji.

więcej »

Szereg niebezpieczeństw i nieprzewidywalnych zdarzeń
Joanna Kapica-Curzytek

21 IV 2024

„Pingwiny cesarskie” jest ciekawym zapisem realizowania naukowej pasji oraz refleksją na temat piękna i różnorodności życia na naszej planecie.

więcej »

PRL w kryminale: Biały Kapitan ze Śródmieścia
Sebastian Chosiński

19 IV 2024

Oficer MO Szczęsny, co sugeruje już zresztą samo nazwisko, to prawdziwe dziecko szczęścia. Po śledztwie opisanym w swej debiutanckiej „powieści milicyjnej” Anna Kłodzińska postanowiła uhonorować go awansem na kapitana i przenosinami do Komendy Miejskiej. Tym samym powinien się też zmienić format prowadzonych przez niego spraw. I rzeczywiście! W „Złotej bransolecie” na jego drodze staje wyjątkowo podstępny bandyta.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Tegoż autora

Studium utraty
— Joanna Kapica-Curzytek

Szereg niebezpieczeństw i nieprzewidywalnych zdarzeń
— Joanna Kapica-Curzytek

Superwizja
— Joanna Kapica-Curzytek

Destrukcyjne układy
— Joanna Kapica-Curzytek

Jeszcze jeden dzień bliżej naszego zwycięstwa
— Joanna Kapica-Curzytek

Wspierać rozwój
— Joanna Kapica-Curzytek

Jak w operze
— Joanna Kapica-Curzytek

Nie wierzyć w nieprawdę
— Joanna Kapica-Curzytek

Smuga cienia
— Joanna Kapica-Curzytek

Bieg codziennego, zwykłego życia
— Joanna Kapica-Curzytek

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.