Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 20 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Jacek Piekara
‹Ani słowa prawdy›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułAni słowa prawdy
Data wydania2 grudnia 2005
Autor
Wydawca RUNA
ISBN83-89595-23-0
Format448s. 125×185mm
Cena29,50
Gatunekfantastyka
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Prequel pliiiz!
[Jacek Piekara „Ani słowa prawdy” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Połączenie sprytu Kajka, siły Kokosza i umiejętności ciotki Jagi, czyli swojski czarodziej Arivald w wydaniu książkowym przemierza świat wzdłuż i wszerz, rozwiązując problemy głową, pięścią i różdżką. „Ani słowa prawdy” Jacka Piekary to książkowe wznowienie dobrze już znanych przygód czarodzieja, wzbogacone o dwie opowieści premierowe.

Wojciech Gołąbowski

Prequel pliiiz!
[Jacek Piekara „Ani słowa prawdy” - recenzja]

Połączenie sprytu Kajka, siły Kokosza i umiejętności ciotki Jagi, czyli swojski czarodziej Arivald w wydaniu książkowym przemierza świat wzdłuż i wszerz, rozwiązując problemy głową, pięścią i różdżką. „Ani słowa prawdy” Jacka Piekary to książkowe wznowienie dobrze już znanych przygód czarodzieja, wzbogacone o dwie opowieści premierowe.

Jacek Piekara
‹Ani słowa prawdy›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułAni słowa prawdy
Data wydania2 grudnia 2005
Autor
Wydawca RUNA
ISBN83-89595-23-0
Format448s. 125×185mm
Cena29,50
Gatunekfantastyka
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Zaczęło się w roku 1992 na łamach śp. „Fenixa”, gdy obok Silverbergowego „Na scenę wkracza żołnierz, a po nim wkracza drugi”, na tejże scenie pokazał się także niejaki Arivald.
Arivald bowiem wcale nie był czarodziejem. Miał za sobą karierę najemnego żołnierza, śpiewaka i poety, niestrudzonego podróżnika. […] Początkowo zamierzał oddać zarówno niebieski płaszcz, jak i kryształową kulę, różdżkę oraz Księgę Czarów […]. Ale […] zdecydował, że zostanie czarodziejem.
No i został. Czarów wprawdzie znał niewiele (a i te nie zawsze się udawały), ale skutecznie i umiejętnie nadrabiał braki w wykształceniu doświadczeniem oraz zdobytym „w poprzednich wcieleniach” sprytem, zdrowym rozsądkiem i niebagatelną krzepą.
Był dociekliwy, uparty i pracowity. A przy tym niebywale zdolny. […] Gdyby był szkolony od dziecka, zapewne mógłby się stać najwybitniejszym z żyjących magów.
Ano, niestety, został. Niestety, gdyż z każdym kolejnym opowiadaniem Arivald coraz rzadziej używał sprytu i siły, wyręczając się coraz to nowymi czarami. W rezultacie opowieści o tym, jak sobie radzić prostymi rozwiązaniami wyewoluowały w stronę historyjek o tym, że na każdy problem jest odpowiedni czar. Zatraciła się gdzieś radość, bijąca z pierwszych tekstów. Nastrój stał się coraz bardziej zbliżony do tego znanego z cyklu o Mordimerze Madderdinie: coraz mniej tu humoru, coraz mniej pięści, coraz więcej wszechpotężnej magii (no, magii akurat w świecie Inkwizytora niewiele, ale…). Jak tak dalej pójdzie, nikogo nie zdziwi crossover tych dwóch postaci.
Jakaś dziwna moda zapanowała wśród wydawców. Moda, która głosi, że zbiór opowiadań, składający się na cykl, należy traktować jako powieść i przez to nie drukować spisu treści. Przeto bez zakładki z lekturą ani rusz, a i nijak (przed kupnem) nie można się zorientować, co dana książka właściwie zawiera. Dla zainteresowanych podobną informacją, podaję więc spis treści:
  • „To, co najważniejsze”
  • „Sekrety Tajemnego Bractwa” (opowiadanie znane jako „Arivald z Wybrzeża”)
  • „Cudak z Cudakowego Lasu”
  • „Nie wszystko złoto, co się świeci (i na odwrót)”
  • „Czarodziejki Chaosu”
  • „Robaczek świętojański”
  • „Ani słowa prawdy”
  • „Arivald i wiedźmy”
  • „Kiedy czeka Nowy Świat”
  • „Klątwa wiedźmiarzy”.
Dwa ostatnie opowiadania składają się na 30% objętości książki, będąc napisanymi specjalnie na tę potrzebę (cała reszta wyszła już w postaci książkowej w „Arivaldzie z Wybrzeża” w roku 2000, nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka). Niestety, nie są perłami zbioru. Miast czerpać garściami z elementów zastałego świata Arivalda, Jacek Piekara postanowił dorzucić doń Nowe. Owo Nowe to zarówno Nowy Świat, odkryty właśnie przez śmiałych (bądź stukniętych) żeglarzy, do którego wybrać się planują wszyscy (z wyjątkiem magów, z wyjątkiem Arivalda), jak i świat wzmiankowanych jedynie dotychczas wiedźmiarzy1), pozostających w stanie permanentnego konfliktu z cywilizacją Arivalda. W obu opowieściach Arivald wyprawia się więc daleko od znajomych stron, spotyka nowych ludzi (i nie tylko ludzi), łazi to tu, to tam, rozmawia, knuje (lub knuć próbuje), niekoniecznie osiągając zamierzony efekt. Humoru w tym wszystkim jak na lekarstwo – a wydaje się, że to właśnie śmiech był siłą napędową popularności maga w polskiej literaturze fantasy.
Czy czekają nas kolejne opowieści o Arivaldzie z Wybrzeża? Może przy kolejnym wznowieniu jego przygód… Życzyłbym sobie i Wam, by nastąpiło to jednak szybciej – i by kolejne historie zawierały większą dawkę leczniczego humoru, przy mniejszej zawartości magii w magii. Może mały prequel…?
koniec
15 lutego 2006
1) W jednej z recenzji wyczytałem, że wiedźmiarze stanowią odwrotność wiedźminów… Cóż, ja chyba innego Sapkowskiego czytałem.

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

PRL w kryminale: Biały Kapitan ze Śródmieścia
Sebastian Chosiński

19 IV 2024

Oficer MO Szczęsny, co sugeruje już zresztą samo nazwisko, to prawdziwe dziecko szczęścia. Po śledztwie opisanym w swej debiutanckiej „powieści milicyjnej” Anna Kłodzińska postanowiła uhonorować go awansem na kapitana i przenosinami do Komendy Miejskiej. Tym samym powinien się też zmienić format prowadzonych przez niego spraw. I rzeczywiście! W „Złotej bransolecie” na jego drodze staje wyjątkowo podstępny bandyta.

więcej »

Mała Esensja: Trudne początki naszej państwowości
Marcin Mroziuk

18 IV 2024

W dziesięciu opowiadań tworzących „Piastowskie orły” autorzy nie tylko przybliżają kluczowe momenty z panowania pierwszej polskiej dynastii władców, lecz również ukazują realia codziennego życia w tamtej epoce. Co ważne, czynią to w atrakcyjny dla młodych czytelników sposób.

więcej »

Superwizja
Joanna Kapica-Curzytek

15 IV 2024

Zamieszkały w Berlinie brytyjski reportażysta podróżuje po niemieckim wybrzeżu. Jego znakomite „Duchy Bałtyku” są zapisem odkrywania, skrawek po skrawku, esencji niemieckiej duszy.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Tegoż twórcy

Przenajświętsza Rzeczypospolita 300 lat temu
— Maciej Kowalski

Singiel na dworze króla Artura
— Michał Foerster

Przeraźliwa pustka
— Wojciech Gołąbowski

Stary, nowy Mordimer
— Radosław Scheller

Szczęśliwa trzynastka
— Radosław Scheller

Sentymenty sentymentami, a żreć i chędożyć trzeba
— Wojciech Gołąbowski

Kochając inkwizytora
— Eryk Remiezowicz

Czarny płaszcz, ogniste serce
— Wojciech Gołąbowski

Tegoż autora

Zbierając okruchy przeszłości
— Wojciech Gołąbowski

Gdy szukasz własnej drogi
— Wojciech Gołąbowski

Tylko praca dyplomowa, niestety
— Wojciech Gołąbowski

O pożytkach ze zdrowych zębów oraz powrót do Liszkowa
— Wojciech Gołąbowski

Ryzykowny pomysł za sto punktów
— Wojciech Gołąbowski

Niewykorzystany potencjał
— Wojciech Gołąbowski

Nawet jeśli nie wierzysz w duchy, one wierzą w ciebie
— Wojciech Gołąbowski

10 naj… : Wehikuły czasu
— Wojciech Gołąbowski, Marcin Osuch, Agnieszka ‘Achika’ Szady

Jak pić, to w wesołym towarzystwie
— Wojciech Gołąbowski

Szkoła dorzucania do stosu
— Wojciech Gołąbowski

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.