Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 23 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Sigrid Nunez
‹Przyjaciel›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPrzyjaciel
Tytuł oryginalnyThe Friend
Data wydania12 czerwca 2019
Autor
PrzekładDobromiła Jankowska
Wydawca Pauza
ISBN978-83-953523-0-0
Format206s. 145×205mm
Cena39,90
Gatunekobyczajowa
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Człowiek, pies i śmierć
[Sigrid Nunez „Przyjaciel” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Przyjaciel” Sigrid Nunez to spokojna, kameralna, ale niekoniecznie prosta opowieść o zwierzęciu i jego więzi z człowiekiem, o starości, przemijaniu i żałobie. A także o doli pisarza postrzeganej jako swego rodzaju fatum.

Agnieszka Hałas

Człowiek, pies i śmierć
[Sigrid Nunez „Przyjaciel” - recenzja]

„Przyjaciel” Sigrid Nunez to spokojna, kameralna, ale niekoniecznie prosta opowieść o zwierzęciu i jego więzi z człowiekiem, o starości, przemijaniu i żałobie. A także o doli pisarza postrzeganej jako swego rodzaju fatum.

Sigrid Nunez
‹Przyjaciel›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPrzyjaciel
Tytuł oryginalnyThe Friend
Data wydania12 czerwca 2019
Autor
PrzekładDobromiła Jankowska
Wydawca Pauza
ISBN978-83-953523-0-0
Format206s. 145×205mm
Cena39,90
Gatunekobyczajowa
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Nowy Jork, czasy współczesne. Starzejący się znany pisarz, narcyz i lowelas, zmarł śmiercią samobójczą. Jego dużego rasowego psa imieniem Apollo przygarnia bliska znajoma, chociaż w jej wynajętym mieszkaniu obowiązuje zakaz trzymania zwierząt. To właśnie ona – powoli, z licznymi dygresjami – snuje opowieść o zmarłym, którego uważała za swojego mentora. O jego żonach, studentkach, seksistowskich poglądach, o tym, jak z biegiem lat zmieniła się mentalność w światku literackim i uczelnianym. Opowiada też o własnym doświadczeniu żałoby i o nawiązywaniu relacji z psem, który po swojemu przeżywa rozłąkę z panem. Interpretacja tytułu tej powieści dostarczyłaby dobrego tematu na wypracowanie. Czy tytułowym przyjacielem jest Apollo, czy jego nieżyjący pan, z którym narratorkę łączyły długoletnie, niejednoznaczne więzy?
O niej samej dowiadujemy się finalnie bardzo niewiele. Jest niezamężną wykładowczynią akademicką w średnim wieku i nie mówi nam prawie nic więcej na swój temat. Woli opisywać mężczyznę, który pozostawał najważniejszą postacią w jej dorosłym życiu, chociaż nie była to w pełni zdrowa relacja.
Istotnym wątkiem w „Przyjacielu” jest profesja pisarza i związane z nią stresy, wątpliwości oraz wewnętrzne dramaty, ujęte ze specyficznej perspektywy, w której literat staje się niejako więźniem, zakładnikiem swojego talentu. Znani mi autorzy niekoniecznie postrzegają siebie w takim świetle – może dlatego, że nie wykładają creative writingu na nowojorskiej uczelni…
Książka Sigrid Nunez wzbudziła mój podziw, gdy chodzi o konstrukcję, a właściwie warsztatową maestrię – oszczędność słów w połączeniu z wielowarstwowością przekazu, gra nawiązaniami i symboliką (scena z łabędziami!) – natomiast emocjonalnie chyba nie poruszyła we mnie tych strun, które powinna, ale nie wiem, czy potrafię określić, dlaczego. Może takie nagromadzenie refleksji na temat życia, śmierci i pisarstwa (postrzeganego górnolotnie jako powołanie czy wręcz przeznaczenie) wydało mi się ostatecznie nieco płytkie? Żałuję też, że autorka nie zdecydowała się bardziej rozbudować tła. Akcja powieści rozgrywa się w Nowym Jorku – mieście dość charakterystycznym – a równie dobrze mogłaby się dziać w dowolnej amerykańskiej lub europejskiej metropolii. Doceniłam za to moment, gdy Nunez na chwilę wywraca opowiadaną historię na nice (czy przyjaciel narratorki rzeczywiście nie przeżył próby samobójczej? A jak to naprawdę było z jego psem?), przypominając nam, że literatura pozostaje przede wszystkim sztuką odpowiednio przekonującego kreowania iluzji.
Zakończenie wydało mi się przewidywalne, ale stanowi nieubłagane i logiczne dopełnienie tej historii – trudno oczekiwać innego.
koniec
14 października 2020

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Szereg niebezpieczeństw i nieprzewidywalnych zdarzeń
Joanna Kapica-Curzytek

21 IV 2024

„Pingwiny cesarskie” jest ciekawym zapisem realizowania naukowej pasji oraz refleksją na temat piękna i różnorodności życia na naszej planecie.

więcej »

PRL w kryminale: Biały Kapitan ze Śródmieścia
Sebastian Chosiński

19 IV 2024

Oficer MO Szczęsny, co sugeruje już zresztą samo nazwisko, to prawdziwe dziecko szczęścia. Po śledztwie opisanym w swej debiutanckiej „powieści milicyjnej” Anna Kłodzińska postanowiła uhonorować go awansem na kapitana i przenosinami do Komendy Miejskiej. Tym samym powinien się też zmienić format prowadzonych przez niego spraw. I rzeczywiście! W „Złotej bransolecie” na jego drodze staje wyjątkowo podstępny bandyta.

więcej »

Mała Esensja: Trudne początki naszej państwowości
Marcin Mroziuk

18 IV 2024

W dziesięciu opowiadań tworzących „Piastowskie orły” autorzy nie tylko przybliżają kluczowe momenty z panowania pierwszej polskiej dynastii władców, lecz również ukazują realia codziennego życia w tamtej epoce. Co ważne, czynią to w atrakcyjny dla młodych czytelników sposób.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Tegoż autora

Czy książki czytają ludzi? Autorzy kontra czytelnicy
— Agnieszka Hałas, Anna Nieznaj, Beatrycze Nowicka, Agnieszka ‘Achika’ Szady

Życie seksualne profesorów
— Agnieszka Hałas

W toksycznej matni
— Agnieszka Hałas

Milczenie ryb
— Agnieszka Hałas

W oparach chloru
— Agnieszka Hałas

Martwy człowiek wygląda jak krewetka
— Agnieszka Hałas

Babcia w kuchni lata nago, Józek goni ją z szufladą: o pisaniu scen miłosnych
— Agnieszka Hałas

9 sposobów na opowiadanie
— Agnieszka Hałas

Raz, dwa, Edward już cię ma! – redaktorki Esensji omawiają „Zmierzch”
— Agnieszka Hałas, Anna Kańtoch, Magdalena Kubasiewicz, Anna Nieznaj

Mediewistka z błędną etykietką
— Agnieszka Hałas

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.