Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 20 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

‹Cyberpunk Girls›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCyberpunk Girls
Data wydania12 listopada 2020
Wydawca Uroboros
ISBN978-83-280-8335-6
Format448s. 135×202mm
Cena39,99
Gatunekfantastyka
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Questy poboczne
[„Cyberpunk Girls” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Cyberpunk girls” to antologia dość wyrównana, jeśli chodzi o poziom opowiadań. Autorki nieźle wpisały się w konwencję, przynajmniej jeśli chodzi o jej aspekt rozrywkowy.

Beatrycze Nowicka

Questy poboczne
[„Cyberpunk Girls” - recenzja]

„Cyberpunk girls” to antologia dość wyrównana, jeśli chodzi o poziom opowiadań. Autorki nieźle wpisały się w konwencję, przynajmniej jeśli chodzi o jej aspekt rozrywkowy.

‹Cyberpunk Girls›

EKSTRAKT:60%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułCyberpunk Girls
Data wydania12 listopada 2020
Wydawca Uroboros
ISBN978-83-280-8335-6
Format448s. 135×202mm
Cena39,99
Gatunekfantastyka
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Dzięki premierze gry „Cyberpunk 2077” ta fantastyczna podkonwencja znowu stała się modna, z czego postanowili skorzystać wydawcy książek. Jedną z takich „publikacji towarzyszących” jest antologia „Cyberpunk girls”, zawierająca opowiadania polskich autorek. Przyznam, że zazwyczaj mam mieszane uczucia w przypadku takiego parytetowego podejścia – zawsze przychodzi mi na myśl, że gdyby wydano zbiór reklamowany jako pisany wyłącznie przez mężczyzn, zaraz podniósłby się jazgot. Choć trzeba przyznać, że istotnie cyberpunk raczej kojarzy się z pisarzami, niż z pisarkami (z pamięci mogę wymienić tylko Pat Cadigan), więc pomysł nie był taki zły.
W antologii znalazło się siedem opowiadań sześciu autorek, z czego dwie napisały po dwa teksty, a pod jednym utworem podpisały się dwie osoby. Zbiorek otwiera bardzo przyzwoite „Heartbyte” Martyny Raduchowskiej, czyli historia pewnej kobiety, która znalazła się na krawędzi i musi walczyć o życie, podejmując rozmaite szemrane zlecenia. Całość jest dynamiczna, na pochwałę zasługuje zarówno główny pomysł z sercem, jak i drobne smaczki w rodzaju aplikacji NumaNuma (skojarzenia muzyczne jak najbardziej uprawnione). Nie jestem przekonana, czy warto było wprowadzać na karty obecnie nam panującego koronawirusa – skoro akcja rozgrywa się w przyszłości, moim zdaniem lepiej byłoby wymyślić inną nazwę albo chociaż napisać, że to jakiś kolejny szczep. Drugie opowiadanie Raduchowskiej pt. „Mindblow” to już w zasadzie epizodzik – ot, klimatyczna scenka. Jeśli miałabym porównywać, to o wiele lepiej wykorzystał ten pomysł Ian McDonald w „Sanjeevie i robociarzach” z „Dni cyberabadu”.
Spośród autorów, których opowiadania znam głównie z internetowych magazynów i antologii, Magdalenę Kucenty uważam za najciekawszą autorkę, zdecydowanie zasługującą na papierowe wydanie swojej twórczości (sądząc z zapowiedzi wydawniczych na ten rok, jest na to spora szansa). W „Cyberpunk girls” można przeczytać jej „Dziewczynę, której nie było” – historię pewnej kurierki z biednej dzielnicy, która częściowo w wyniku przypadku, a częściowo przez własną ciekawość wplątuje się w kłopoty. Płynnie napisane, z paroma fajnymi pomysłami, niemniej jest to kolejna wariacja na temat dość dobrze znanej historii spod znaku „pionek odkrywa machinacje systemu”.
Podobnie można napisać o „Spandau” Jagny Rolskiej – sprawna narracja i odpowiednio nakreślony świat przedstawiony, ale też kolejna realizacja szablonu fabularnego bardzo typowego dla cyberpunka (tym razem chodzi o rzeczywistość wirtualną). Rolska jest także autorką ostatniego opowiadania zbioru pt. „Amber”. Osobiście nie zaklasyfikowałabym go jako cyberpunk, tylko po prostu SF. Czyta się dość płynnie, gdzieś w pamięci mi majaczy bardzo zbliżone w założeniach odnośnie świata opowiadanie, niestety nie mogę sobie przypomnieć autora; bohaterami była dwójka dzieciaków na plaży, wychowanków prymitywnej społeczności, dziewczynka odkryła coś, co nie pasowało do jej świata. Przy okazji – zdaję sobie sprawę, że takie osoby jak najbardziej istniały i nadal istnieją, niemniej wspominany przez jedną z bohaterek prominentny polityk jest tak plugawym-samcem-alfa-ciemiężcą, że zrobiła się z tego karykatura.
Czasami poszatkowana chronologicznie narracja intryguje czytelnika i skłania go do intelektualnego wysiłku. W przypadku „Dotknąć ciemności” Krystyny Chodorowskiej i Gabrieli Paniki chaotyczność relacji budziła we mnie wyłącznie irytację – niektóre fragmenty wydały się zbędne, inne zdaje się miały nakreślić świat przedstawiony, ale wyszło to cokolwiek na siłę, z kolei inne wprowadzały niepotrzebne zamieszanie (opis walczących żołnierzy, który okazywał się dziecięcą zabawą). Wątek porwań dzieci przypadł mi do gustu ze względu na pomysłowe przedstawienie zagrożeń współczesnej technologii. Szkoda, że zamiast porządnie go doprowadzić do końca, autorki gdzieś w połowie dołączyły drugi, który urwały jeszcze gwałtowniej.
„Nitro” Agaty Suchockiej to z kolei historia członkini gangu pragnącej wygrać motocyklowy wyścig. Miejscami wygląda tak, jakby autorka siliła się bycie kontrowersyjną, z drugiej strony zakończenie okazuje się dość klasyczne i w pewien sposób moralizatorskie. Nie bardzo też rozumiem, czemu pewien bohater drugoplanowy przedłożył złośliwość nad pragmatyzm, zważywszy, że wszystko wskazuje na to, iż poprzednim razem takie zachowanie przyniosło mu straty.
Podsumowując, „Cyberpunk girls” może dostarczyć parę godzin rozrywki. Autorki dobrze wpisały się w konwencję, z drugiej strony opowiadania nie oferują niczego naprawdę nowatorskiego, po prostu rozgrywane są w nich pewne charakterystyczne cyberpunkowe motywy. Pod względem językowym teksty te są do siebie bardzo podobne. Magdalena Kucenty odrobinę wyróżnia się na plus wplatanym w dialogi slangiem, Agata Suchocka na minus paroma pretensjonalnymi wyrażeniami („w jego jaskini Eros i Tanatos tańczą w nierozerwalnym uścisku, (…) w lochach Charona czekają na nią udręka i ekstaza”), niemniej, nie jestem pewna, czy gdyby ktoś usunął dane osobowe ze spisu treści, byłabym w stanie rozróżnić poszczególne autorki.
koniec
7 stycznia 2021

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

PRL w kryminale: Biały Kapitan ze Śródmieścia
Sebastian Chosiński

19 IV 2024

Oficer MO Szczęsny, co sugeruje już zresztą samo nazwisko, to prawdziwe dziecko szczęścia. Po śledztwie opisanym w swej debiutanckiej „powieści milicyjnej” Anna Kłodzińska postanowiła uhonorować go awansem na kapitana i przenosinami do Komendy Miejskiej. Tym samym powinien się też zmienić format prowadzonych przez niego spraw. I rzeczywiście! W „Złotej bransolecie” na jego drodze staje wyjątkowo podstępny bandyta.

więcej »

Mała Esensja: Trudne początki naszej państwowości
Marcin Mroziuk

18 IV 2024

W dziesięciu opowiadań tworzących „Piastowskie orły” autorzy nie tylko przybliżają kluczowe momenty z panowania pierwszej polskiej dynastii władców, lecz również ukazują realia codziennego życia w tamtej epoce. Co ważne, czynią to w atrakcyjny dla młodych czytelników sposób.

więcej »

Superwizja
Joanna Kapica-Curzytek

15 IV 2024

Zamieszkały w Berlinie brytyjski reportażysta podróżuje po niemieckim wybrzeżu. Jego znakomite „Duchy Bałtyku” są zapisem odkrywania, skrawek po skrawku, esencji niemieckiej duszy.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Tegoż autora

Tryby historii
— Beatrycze Nowicka

Imperium zwane pamięcią
— Beatrycze Nowicka

Gorzka czekolada
— Beatrycze Nowicka

Kosiarz wyłącznie na okładce
— Beatrycze Nowicka

Bitwy nieoczywiste
— Beatrycze Nowicka

Morderstwa z tego i nie z tego świata
— Beatrycze Nowicka

Z tarczą
— Beatrycze Nowicka

Rodzinna sielanka
— Beatrycze Nowicka

Wiła wianki i to by było na tyle
— Beatrycze Nowicka

Supernowej nie zaobserwowano
— Beatrycze Nowicka

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.