Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 5 grudnia 2023
w Esensji w Esensjopedii

John P. Strelecky
‹Powrót do kawiarni na końcu swiata›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPowrót do kawiarni na końcu swiata
Tytuł oryginalnyReturn To The Why Cafe
Data wydania11 stycznia 2021
Autor
PrzekładAlicja Laskowska
Wydawca Aktywa
CyklKawiarnia na końcu świata
ISBN978-83-957574-2-6
Format272s. 135×195mm
Cena45,—
Gatunekmainstream, obyczajowa
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Czy żyjemy „swoim” życiem?
[John P. Strelecky „Powrót do kawiarni na końcu swiata” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Powrót do kawiarni na końcu świata”, kontynuacja poprzedniej książki, przynosi nowe pytania i przemyślenia dotyczące życia. Nie wszystkie są odkrywcze, ale czasami dobrze jest wrócić do tego, co już wiemy.

Joanna Kapica-Curzytek

Czy żyjemy „swoim” życiem?
[John P. Strelecky „Powrót do kawiarni na końcu swiata” - recenzja]

„Powrót do kawiarni na końcu świata”, kontynuacja poprzedniej książki, przynosi nowe pytania i przemyślenia dotyczące życia. Nie wszystkie są odkrywcze, ale czasami dobrze jest wrócić do tego, co już wiemy.

John P. Strelecky
‹Powrót do kawiarni na końcu swiata›

WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPowrót do kawiarni na końcu swiata
Tytuł oryginalnyReturn To The Why Cafe
Data wydania11 stycznia 2021
Autor
PrzekładAlicja Laskowska
Wydawca Aktywa
CyklKawiarnia na końcu świata
ISBN978-83-957574-2-6
Format272s. 135×195mm
Cena45,—
Gatunekmainstream, obyczajowa
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Główny bohater powraca po dziesięciu latach do Kawiarni Dlaczego Tu Jesteś, opisanej w „Kawiarni na końcu świata”. Wita się z dawnymi znajomymi: to kucharz Mike oraz kelnerka Casey. Za sprawą dziwnego zbiegu okoliczności lokal znajduje się tym razem na Hawajach, jest piękna pogoda, a wokół wspaniałe krajobrazy. Poza tym wszystko jest takie samo jak dawniej: jest dużo dobrego jedzenia, a czas upływa na inspirujących rozmowach o życiu i smakowaniu urody Hawajów.
Do kawiarni trafia też kobieta w średnim wieku, Jessica. Jakże przypomina ona głównego bohatera, gdy po raz pierwszy zjawił się w tym miejscu! Wpatrzona w ekran telefonu komórkowego, spięta, zmartwiona, czy zdąży na czas, pełna obaw o własną przyszłość. To utrudnia jej życie „pełną piersią”, z oddechem i bez stresu.
W poprzedniej części egzystencjalne rozważania toczyły się wokół trzech pytań, i tutaj także autor stawia czytelnikowi (i książkowym postaciom) trzy problemy do przemyślenia. Chodzi o uświadomienie sobie sensu życia, a także upewnienie się, czy aby na pewno żyjemy „swoim” życiem, takim, jakie się nam podoba i jakiego pragnęliśmy? Jeśli nie, „Powrót do kawiarni na końcu świata” może podsunąć nam pomysły i rozwiązania, co zmienić, by nasza rzeczywistość była wokół nas bardziej znośna i nam przyjazna. Trzeciego pytania nie zdradzę, ale też ono najsłabiej wybrzmiewa w książce i w gruncie rzeczy mogłoby ono być całkowicie pominięte bez szkody dla całości treści.
Jest w książce bardzo wiele scen – przypowieści, by zwrócić na przykład uwagę na opisy nauki surfingu. Trzeba umieć znaleźć „swoją falę” i ją wykorzystać – podobnie jest w życiu. Sympatyczna postać córki Mike’a, Emmy, przypomina, aby szukać w sobie „wewnętrznego dziecka”, nie tracić spontaniczności, ufności wobec życia i tych, którzy nas otaczają.
Jeśli potraktujemy „Powrót do kawiarni na końcu świata” jako inspirację do przemyśleń, ta pozycja powinna spełnić swoją rolę. Bardzo dobrze, że autor zwraca uwagę, jak dużo czasu tracimy na niepotrzebne czynności. Dobrze jest nauczyć się zachowywać zdrową równowagę pomiędzy pracą a wolnym czasem, nie zawsze warto odkładać różne rzeczy na później. Potem może już nie być sprzyjających okazji do zrobienia tego czy owego. Trzeba zatem umieć dokonywać właściwych wyborów.
Jednak gdy zinterpretujemy książkę dosłownie – okaże się mało życiowa, a wręcz nierealistyczna. Autor szczególnie wiele miejsca poświęca niezgodzie wobec pracy na etacie, uznając ją za zajęcie zabijające kreatywność i odbierające wolność. Skrajny indywidualizm nie dla wszystkich może tu być do przyjęcia. Główny bohater z dumą (a może nawet i z wyższością) podkreśla, że pracuje przez rok, a w ciągu kolejnego roku robi sobie wolne i podróżuje, dokąd chce. Trudno sobie wyobrazić, jak funkcjonowałby świat, gdyby wszyscy, albo przynajmniej większość ludzi poszła za jego przykładem. Co w takiej sytuacji miałyby na przykład zrobić osoby mające rodziny? Między wierszami znajdziemy także radę: pisz książki, oczywiście wyłącznie bestsellery, a odtąd inni będą płacić za twoje podróże. To też prowokuje do polemiki: po pierwsze, pisanie to naprawdę nie jest takie łatwe zajęcie, a wyjazdy na spotkania autorskie (do czego, jak się domyślam, wzdycha autor) z czasem zaczynają nużyć i przestają być idealnym sposobem na życie. No i po drugie – gdyby wszyscy bez wyjątku oddawali się tego rodzaju kreatywnym zajęciom (podążając za swoim wewnętrznym głosem), świata chyba… nie byłoby?
Powieściowa bohaterka Jessica wykazuje się, w moim odczuciu, nader anielską cierpliwością, gdy pozostali tłumaczą jej, co powinna zmienić w swoim życiu. Może nas zrazić trochę „łopatologiczne” podejście autora do wyjaśniania życiowych prawd i wskazywania popełnianych błędów. Nie brakuje też tak typowego dla amerykańskiej kultury specyficznego podejścia do udzielania rad: oto podsuwam ci najlepsze we wszechświecie rozwiązanie i tylko ono jest skuteczne.
Lekturę utrudnia, niestety, bardzo przeciętny, wręcz rzemieślniczy przekład, pełen irytujących anglicyzmów. Gdyby je poprawić i przenieść na znacznie wyższy poziom ładniejszej, bardziej literackiej i wysmakowanej polszczyzny, cała książka i zawarte w niej liczne przypowieści – a niektóre z nich są wartościowe i ciekawe – miałyby okazję zupełnie inaczej, pełniej wybrzmieć. Dlatego mamy poczucie, że coś tracimy, gdy musimy przedzierać się przez koszmarki w rodzaju: „przez jakiś czas nie pozwoliliśmy sobie na bycie podekscytowanymi życiem” lub „sama dokładnie często tak się czuję”.
Rozważanie rozmaitych egzystencjalnych kwestii zawsze przynosi wiele istotnych korzyści. Może zainspirować do zmian, może też utwierdzić nas w przekonaniu, że nasze życie jest właśnie akurat takie, jakie chcemy. Po lekturze „Powrotu do kawiarni na końcu świata” nie powinniśmy mieć problemów z udzieleniem sobie odpowiedzi na tytułowe pytanie.
koniec
15 sierpnia 2021

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Wrażenia, kąty widzenia, sytuacje
Joanna Kapica-Curzytek

3 XII 2023

Zbiór tekstów prozatorskich ”Wariograf” jest debiutem książkowym Tomasza Krakowiaka i może się pod wieloma względami podobać.

więcej »

Mała Esensja: Nadmorskie zagadki sprzed pół wieku
Wojciech Gołąbowski

2 XII 2023

Co robi szefowa warszawskiego gangu na wakacjach nad Bałtykiem? Nudzi się! Ma przecież dopiero 12 lat i musi słuchać rodziców… Czy można się więc dziwić, że zainteresuje się „Kapeluszem za sto tysięcy”?

więcej »

PRL w kryminale: Jeden mały wisiorek, a tyle komplikacji
Sebastian Chosiński

1 XII 2023

Tak się złożyło, że dwa pierwsze zeszyty opublikowane w serii „Ewa wzywa 07…” przez Helenę Skuteli pod pseudonimem Sekuła (wcześniej był jeszcze jeden podpisany nazwiskiem Turbacz) doczekały się ekranizacji w ramach serialu „07 zgłoś się”. Były to „Ślad rękawiczki” oraz „Kartka z notesu”, którą Krzysztof Szmagier w wersji filmowej przechrzcił na „Wisior”.

więcej »

Polecamy

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”

Stare wspaniałe światy:

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Tegoż twórcy

Zastanowić się nad sensem życia
— Joanna Kapica-Curzytek

Inspiracja do buntu
— Joanna Kapica-Curzytek

Tegoż autora

Wrażenia, kąty widzenia, sytuacje
— Joanna Kapica-Curzytek

Przeszczep
— Joanna Kapica-Curzytek

Niektóre rzeczy są zbyt mocne
— Joanna Kapica-Curzytek

Między literacką fikcją a faktami
— Joanna Kapica-Curzytek

Wyrównać rachunki
— Joanna Kapica-Curzytek

Lakuny
— Joanna Kapica-Curzytek

Świadkowie
— Joanna Kapica-Curzytek

Wszystkich polskich hut królowa
— Joanna Kapica-Curzytek

Od pandemii do pandemii
— Joanna Kapica-Curzytek

Wszyscy ze wszystkimi
— Joanna Kapica-Curzytek

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.