Ha, widzę, że mieliśmy podobne odczucia.

(w sumie zabawne, książka miała swoją premierę jakiś czas temu, tymczasem recenzje pojawiły się na Polterze, Katedrze i Esensji w zasadzie w ciągu ostatniego tygodnia). A i ja reckę na swoją stronkę wrzuciłam w niedzielę.

Obeszłam się nieco łagodniej, ale tak, jak i Ty -było to rozczarowanie. Beagle'a stać na więcej a "W Kalabrii" jest takie nijakie. Pozdrawiam!

Dobieram swoje lektury dość losowo, więc nie znasz dnia ni godziny;-)

Jeśli dobrze kojarzę, było to moje pierwsze spotkanie z autorem i myślę, że w zupełności mi wystarczy. To nie jest ten realizm magiczny, który by mi odpowiadał.

Mnie się bardzo podobała "Pieśń karczmarza/oberżysty" i opowiadania z tego samego uniwersum "Olbrzymie kości" (ale były wydane dawno temu, więc miałam je z biblioteki), niezłych było także kilka opowiadań z rozmaitych antologii.
Natomiast wychwalany przez wielu "Ostatni jednorożec" jakoś mnie nie porwał (i tak był ładniej napisany niż "W Kalabrii").
Swoją drogą czytałam recenzje innych książek Beagle'a - bardzo krytycznych. Więc chyba po prostu pisze nierówno.

Zresztą powiem Ci, że mam czasem takie wrażenie, że spośród tych pisarzy, którzy naprawdę coś świetnego napisali, większości trafiła się w ten sposób jedna książka/cykl, czasem kilka, a reszta już prezentuje się gorzej.

A czytał ktoś może "Ptaki, które zniknęły" z UW? Bo kusi mnie, ale przyznam, że kilka kiepskich pozycji zniechęciło mnie do nowszych książek z serii UW.

Nie chciałbym generalizować, więc przymajoruje– po tej ilości książek, którą w swoim dotychczasowym życiu przeczytałem (tak uprę się na ilość, nie liczbę, myślę że można je jak akta– mierzyć w m.b.) również stwierdziłem, że poza nielicznymi wyjątkami większość autorów ma jedną, dwie książki wybitne, kilka średnich a cała reszta to niestety podkładki pod atrament z zaliczek i faktur.
Co do serii UW– przypomina mi "Fantastyka Poleca", póki miał nad tym jakąś kontrolę Parowski, wychodziły ciekawe pozycje, potem coś chyba poszło nie tak.

Moje fantastyczne lektury są na tyle zróżnicowane, że nie jestem pewien, czy mam jakiegoś autora, którego czytałbym na tyle dużo, żeby móc potwierdzić lub zaprzeczyć Twojemu spostrzeżeniu. (No dobra, Erikson i McDonald, ale obaj faktycznie piszą nierówno, choć regularnie na poziomie, który zadowala moje gusta.)

Beatrycze, "Ptaki" uważam za znakomite, solidna 80% (do recenzji jeszcze nie siadłem, ale pewnie wezmę się na to za dniach).

Freynir, aż tak źle chyba nie jest, choć przyznaję, że sięgam po kolejne odsłony raczej z przyzwyczajenia niż faktycznego zainteresowania. (Zresztą, całe linie wydawnicze Maga ostatnio są tak prowadzone, że nigdy nie wiadomo, czego się spodziewać, a wydawca zdaje się głuchy na wszelkie głosy krytyki.)

@Miłosz - dzięki za informację, to chyba się skuszę na nie, akurat w przyszłym tygodniu będę sobie zamawiać (inna sprawa, że stosik do przeczytania już jest wysoki - ale ostatnio akurat jest więcej interesujących mnie premier, to wolę kupić, póki pamiętam).

>większość autorów ma jedną, dwie książki wybitne, kilka średnich >a cała reszta to niestety podkładki pod atrament z zaliczek i >faktur.

@freynir mylisz się. Większość autorów nie ma ani jednej książki wybitnej... ;-)
A tych nielicznych co piszą/pisali świetnie albo dobrze i równo na poletku fantastyki jest może nie na pęczki, ale całkiem sporo: Tolkien, Wells, Poe, Dick, Lem, Strugaccy, Le Guin, Vonnegut, Borges, Sapkowski... Oczywiście prawie wszystkim zdarzają się słabsze teksty.

Mnie osobiście "Pieśń oberżysty" wynudziła, a "Ostatni jednorożec" się mi podobał (jedno i drugie przed laty), ale nie na tyle, żeby zostawić jakiś trwały ślad w psychice jak paru innych autorów fantasy.

Ja wiem, czy Sapkowski... Wiedźmin był super (wyjąwszy "Panią jeziora"), z trylogii husyckiej przeczytałam tylko tom pierwszy, wynudził mnie setnie, potem była "Żmija", której fragmenty już wystarczyły, bym wiedziała, że po to nie sięgnę. Napisany po latach "Sezon burz" był już słaby w porównaniu z wcześniejszymi książkami o Geralcie.

Borgesa dostałam w prezencie dwa tomy opowiadań - jeden był nawet ciekawy, drugi już zmęczyłam.

To prawda, że Le Guin pisała równo, choć też zdarzały jej się rzeczy jeszcze lepsze i rzeczy nieco słabsze.

Ciekawe, bo ja też trylogii husyckiej nie doczytałem... Tyle, że zaliczyłem dwa tomy. "Żmija" ma nędzną opinię, ale dla mnie była całkiem niezła, choć to nie Wiedźmin. Lubię orientalne klimaty.

Sapkowski nawet jak ma słabsze kawałki, to i tak są one napisane barwnym językiem, a postacie mają w sobie to coś. W przypadku trylogii husyckiej miałem jednak wrażenie, że nie czytam powieści, tylko ciąg skeczy przeplatanych bijatykami... Napisane dobrze, ale coś nie pykło...

"Sezon burz" smakował trochę jak dobrze przyrządzony, ale odgrzewany kotlet. Złe to nie było, ale w ustach się nie rozpływał.

Borges wielkim pisarzem jest, niezależnie czy się komuś jego opowiadania podobają, czy nie... ;-)

A już myślałem, że tylko ja miałem kłopot z trylogią husycką. Zmęczyłem pierwszy tom (dla mnie cała treść, to "chłopak przespał się z niewłaściwą dziewką i ucieka") i darowałem sobie resztę. ;)