Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 18 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Damon Galgut
‹Obietnica›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułObietnica
Tytuł oryginalnyThe Promise
Data wydania15 czerwca 2022
Autor
PrzekładDariusz Żukowski
Wydawca Czarne
SeriaPowieści
ISBN978-83-8191-482-6
Format344s. 125×205mm
Cena44,90
Gatunekmainstream
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Dysfunkcjonalna rodzina, dysfunkcjonalny kraj
[Damon Galgut „Obietnica” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Powieść „Obietnica” południowoafrykańskiego pisarza odsłania przed nami mroczne dziedzictwo upadającego apartheidu i po mistrzowsku opowiada o ludzkich emocjach.

Joanna Kapica-Curzytek

Dysfunkcjonalna rodzina, dysfunkcjonalny kraj
[Damon Galgut „Obietnica” - recenzja]

Powieść „Obietnica” południowoafrykańskiego pisarza odsłania przed nami mroczne dziedzictwo upadającego apartheidu i po mistrzowsku opowiada o ludzkich emocjach.

Damon Galgut
‹Obietnica›

EKSTRAKT:70%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułObietnica
Tytuł oryginalnyThe Promise
Data wydania15 czerwca 2022
Autor
PrzekładDariusz Żukowski
Wydawca Czarne
SeriaPowieści
ISBN978-83-8191-482-6
Format344s. 125×205mm
Cena44,90
Gatunekmainstream
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Książka została wyróżniona nagrodą Bookera w 2021 roku. Wcześniej utwory tego autora dwukrotnie znalazły się wśród finalistów tego wyróżnienia: „Dobry lekarz” w 2003 (u nas wydany przez Wydawnictwo Pigmalion w 2007 roku) oraz w 2010 - „W obcym pokoju”. Damona Galguta można więc wymieniać w jednym szeregu z innymi wybitnymi pisarzami z RPA, którzy otrzymali nagrodę Bookera: Nadine Gordimer czy John Maxwell Coetzee.
Moje pierwsze spostrzeżenie jest takie, że „Obietnica” bardzo różni się stylistycznie od powieści „W obcym pokoju”, którą określiłam jako „pejzażową”, złożoną ze zdań mających w sobie oddech i przestrzeń. Tutaj technika pisania (porównywana do Virginii Woolf i Williama Faulknera) jest zupełnie inna; proza jest gęsta, szorstka, powikłana i mocno emocjonalna. Angażująca czytelnika bez reszty, nie pozwalająca myśleć o niczym innym.
Jest to bez wątpienia dosyć trudna i wymagająca lektura, przede wszystkim dlatego, że jest mocno osadzona w realiach Republiki Południowej Afryki. Niuanse jej współczesnej historii nie są zbyt dobrze znane polskim czytelnikom i czytelniczkom, co może wpłynąć na odbiór książki. Wielu anglojęzycznych recenzentów podkreśla, że trudne relacje panujące w opisanej w powieści rodzinie (białych) Swartów symbolizują mocno poszarpane w RPA za sprawą apartheidu więzi społeczne. I że dużo czasu będzie musiało jeszcze upłynąć, zanim cokolwiek zmieni się w tym względzie na lepsze. Dysfunkcjonalna rodzina jest więc jak dysfunkcjonalny kraj: niszczy ludzi, nie pozwala dojść do głosu temu, co w nich pozytywnego.
Oś fabuły stanowi ostatnie życzenie umierającej matki, Rachel Swart. Chciała, aby ich czarna służąca Salome otrzymała w spadku położony na terenie ich własności dom, w którym od wielu lat zamieszkuje z kilkunastoletnim synem. Ojciec Manie robi wszystko, by nie spełnić ostatniej woli zmarłej żony. Gdy sam jakiś czas później umiera, sytuacja jest nadal nieuregulowana. Przejmująca spadek trójka rodzeństwa - Amor, Astrid i Anton - jest podzielona jeśli chodzi o ewentualne wyegzekwowanie woli matki. Pojawiają się etyczne pytania o gotowość dotrzymania słowa, spełnienia obietnicy także wobec kogoś, kto się o to nie upomina.
„Obietnica” jest też przejmującym portretem rodzinnym, dalekim od kreowanej w ułamku sekundy iluzji wspólnoty na zdjęciu, na którym wszyscy się uśmiechają. W rodzinie Swartów nie brakuje problemów: jest nieudane małżeństwo, zdrada, alkoholizm, depresja. Więzi między rodzeństwem są słabe i nie ma w nich pozytywnych uczuć. Niezałatwiona od śmierci matki sprawa spadku drenuje je i pustoszy, co znakomicie potrafił pokazać w swojej prozie Galgut.
Powieść jest dla mnie przenikliwym i nie dającym spokoju studium rozkładu międzyludzkich więzi, braku porozumienia i atomizacji. Opisaną tutaj destrukcję można rozumieć także dosłownie, w sensie biologicznym. Nad wszystkimi zawisa widmo śmierci, którego nie da się oddalić. Każdy musi się z nią ułożyć, każdy jest wobec niej sam. Damon Galgut preparuje tu emocje każdego z bohaterów, prześwietla ich myśli, kreśli ich wewnętrzny świat z konsekwencją i dużą dozą psychologicznej prawdy. Wizja świata południowoafrykańskiego autora nie jest być może optymistyczna, ale trzeba jednak pamiętać, że po drugiej stronie wszystkiego, co łączy się ze śmiercią - jest zawsze życie.
koniec
28 lipca 2022

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Superwizja
Joanna Kapica-Curzytek

15 IV 2024

Zamieszkały w Berlinie brytyjski reportażysta podróżuje po niemieckim wybrzeżu. Jego znakomite „Duchy Bałtyku” są zapisem odkrywania, skrawek po skrawku, esencji niemieckiej duszy.

więcej »

PRL w kryminale: W kamienicy na Złotej
Sebastian Chosiński

12 IV 2024

W 1957 roku, na fali październikowej „odwilży”, swój powieściowy debiut opublikowała – dotychczas zajmująca się głównie dziennikarstwem – Anna Kłodzińska (w tym momencie miała już czterdzieści dwa lata). Wtedy nikt jeszcze nie mógł przewidywać, że za sprawą książki „Śledztwo prowadzi porucznik Szczęsny” na literacką scenę wkroczy jedna z najbardziej znanych postaci peerelowskiej literatury kryminalnej.

więcej »

Destrukcyjne układy
Joanna Kapica-Curzytek

11 IV 2024

W czeskiej powieści kryminalnej „Pięć martwych psów” najważniejsze są zwierzęta, i to nie tylko te tytułowe. Zespół śledczych z Ołomuńca musi poradzić sobie z trudnym zadaniem.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Tegoż twórcy

Esensja czyta: Listopad 2016
— Miłosz Cybowski, Joanna Kapica-Curzytek, Beatrycze Nowicka, Konrad Wągrowski

Tegoż autora

Superwizja
— Joanna Kapica-Curzytek

Destrukcyjne układy
— Joanna Kapica-Curzytek

Jeszcze jeden dzień bliżej naszego zwycięstwa
— Joanna Kapica-Curzytek

Wspierać rozwój
— Joanna Kapica-Curzytek

Jak w operze
— Joanna Kapica-Curzytek

Nie wierzyć w nieprawdę
— Joanna Kapica-Curzytek

Smuga cienia
— Joanna Kapica-Curzytek

Bieg codziennego, zwykłego życia
— Joanna Kapica-Curzytek

Oblicza strachu
— Joanna Kapica-Curzytek

Smutki i radości
— Joanna Kapica-Curzytek

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.