Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 7 grudnia 2023
w Esensji w Esensjopedii

Georges Simenon
‹Głowa skazańca›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułGłowa skazańca
Tytuł oryginalnyTête d’un homme
Data wydania2007
Autor
PrzekładKrzysztof Błoński
Wydawca Universitas
CyklKomisarz Maigret
ISBN978-83-242-0768-8
Format184s.
Gatunekkryminał / sensacja / thriller
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Przeczytaj to jeszcze raz: Maigret pod rękę z Dostojewskim i Nietzschem
[Georges Simenon „Głowa skazańca” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Gdyby Georges Simenon napisał „Głowę skazańca” pod koniec lat 60. bądź na początku 70. ubiegłego wieku, kiedy to powstały jego ostatnie powieści o komisarzu Maigrecie – byłoby dla mnie rzeczą oczywistą, że wyszła mu tak dobra książka. Ale Belg wymyślił tę historię na początku swojej kariery literackiej, kiedy wciąż jeszcze z potężnego kamiennego bloku (to lekko ironiczne nawiązanie do postury legendarnego policjanta) wyrąbywał jego postać.

Sebastian Chosiński

Przeczytaj to jeszcze raz: Maigret pod rękę z Dostojewskim i Nietzschem
[Georges Simenon „Głowa skazańca” - recenzja]

Gdyby Georges Simenon napisał „Głowę skazańca” pod koniec lat 60. bądź na początku 70. ubiegłego wieku, kiedy to powstały jego ostatnie powieści o komisarzu Maigrecie – byłoby dla mnie rzeczą oczywistą, że wyszła mu tak dobra książka. Ale Belg wymyślił tę historię na początku swojej kariery literackiej, kiedy wciąż jeszcze z potężnego kamiennego bloku (to lekko ironiczne nawiązanie do postury legendarnego policjanta) wyrąbywał jego postać.

Georges Simenon
‹Głowa skazańca›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułGłowa skazańca
Tytuł oryginalnyTête d’un homme
Data wydania2007
Autor
PrzekładKrzysztof Błoński
Wydawca Universitas
CyklKomisarz Maigret
ISBN978-83-242-0768-8
Format184s.
Gatunekkryminał / sensacja / thriller
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Na ponad setkę opisanych przez Georges’a Simenona śledztw prowadzonych przez komisarza Maigreta zdecydowana większość z nich zakończyła się pełnym sukcesem, to jest wsadzeniem za kratki zbrodniarza. Choć nie zawsze sprawiało to paryskiemu policjantowi satysfakcję. Z taką właśnie sytuacją mamy do czynienia w „Głowie skazańca” – jednej z wczesnych i nie bez powodu cieszących się dużym uznaniem powieści Belga. Simenon napisał ją w lutym 1931 roku w Paryżu, w sprzedaży ukazała się natomiast siedem miesięcy później (nakładem wydawnictwa Fayard) jako dziewiąta pozycja w serii. O jej popularności na przestrzeni minionych dziewięciu dekad świadczy chociażby liczba adaptacji filmowych. „Głowę skazańca” przenoszono bowiem na ekran aż ośmiokrotnie. Po raz pierwszy dwa lata po premierze i zrobił to nie byle kto, bo sam Julien Duvivier; w komisarza wcielił się natomiast Harry Baur. Po wojnie po książkę tę sięgali filmowcy amerykańscy (1949), angielscy (1962), włoscy (1965), francuscy (1967, 1983, 1994) i holenderscy (1969), a Maigret miał twarz Charlesa Laughtona, Ruperta Daviesa, Gina Cerviego, dwukrotnie Jeana Richarda (raz w czerni i bieli, raz w kolorze), Jana Teulingsa oraz Bruna Cremera.
Jeżeli jakieś dzieło jest ekranizowane tak często, nie może być w tym przypadku – zwyczajnie oznacza to, że jest dobre. I nie sposób temu zaprzeczyć. Przede wszystkim dlatego, że punkt wyjścia fabuły jest zupełnie inny niż zazwyczaj. W nocy z 8 na 9 lipca (możemy się domyślać, że chodzi o 1930 rok) w podparyskim Saint-Cloud, jakieś dziesięć kilometrów od centrum stolicy, w piętrowej willi zostaje popełnione podwójne morderstwo. Ofiarami padają bogata ponad siedemdziesięcioletnia Amerykanka, pani Henderson, oraz jej francuska pokojówka i zarazem dama do towarzystwa Elise Chatrier. Sprawca zadał obu kobietom w sumie osiemnaście ciosów nożem. Najbardziej zaskakujący był jednak fakt, że z domu nic nie skradziono, należało zatem wykluczyć motyw rabunkowy. Czyli co – szaleniec? mściciel? Prowadzący dochodzenie Maigret znajduje na miejscu zbrodni sporo śladów, które prostą drogą kierują go do dwudziestosiedmioletniego Josepha Heurtina, pracującego jako dostawca w kwiaciarki. Mężczyzna twierdzi oczywiście, że nie dopuścił się tak niegodziwego czynu, ale dowody są jednoznaczne. Komisarz nie ma innego wyboru, jak aresztować go i oddać w ręce sędziego Comeliau.
Wkrótce potem Heurtin staje przed sądem i zostaje skazany na śmierć. Wyrok ma zostać wykonany w połowie października. Zazwyczaj po zakończeniu dochodzenia Maigret nie przyglądał się już dokładnie oczekującym na wymierzenie kary bądź już odsiadującym wyroki byłym „podopiecznym”. W tym przypadku dzieje się jednak inaczej. Sprawa Josepha wciąż nie daje komisarzowi spokoju – do tego stopnia, że prosi najpierw sędziego Comeliau, a następnie samego ministra sprawiedliwości o zgodę na specyficzny „eksperyment” (używa takiego właśnie określenia). Ma on zostać przeprowadzony w noc poprzedzającą wykonanie wyroku śmierci na Heurtinie. A na czym polega? Trzy dni wcześniej za sprawą komisarza Joseph otrzymuje gryps, a w nim wiadomość, że w nocy z 15 na 16 października drzwi jego celi zostaną otwarte, on ma z tego skorzystać i uciec, przeskakując przez więzienny mur. W grypsie pojawia się też dokładny plan korytarzy, jakimi ma wyjść z budynku i zapewnienie, że na zewnątrz czekać będzie na niego cywilne ubranie.
To piekielnie zuchwałe i karkołomne działanie, które – komisarz doskonale zdaje sobie z tego sprawę – może zakończyć się wielkim skandalem medialnym i koniecznością jego przedwczesnego odejścia z Quai des Orfèvres. A jednak jest gotowy, aby podjąć ryzyko. Bo, mimo obciążających Heurtina dowodów, nie wierzy w jego winę. Owszem, to pewne, że feralnej nocy był w willi w Saint-Cloud, ale nie zabił. Albo więc miał wspólnika, który za niego wykonał „mokrą robotę”, albo… został wrobiony. Od momentu przejścia przez mur więzienia La Santé Joseph jest śledzony przez inspektorów Maigreta, który ma nadzieję, że nieświadomy prowokacji mężczyzna doprowadzi go do rzeczywistego sprawcy mordu. Szybko jednak okazuje się, że nie będzie to wcale takie proste; inwigilowany wymyka się bowiem spod obserwacji, co staje się zaczątkiem kolejnych dramatycznych wydarzeń.
„Głowa skazańca” to kolejny znakomity kryminał Georges’a Simenona z potężną podbudową psychologiczną. I z bohaterem – nie, wcale nie chodzi o Heurtina – który sprawia wrażenie, jakby został przeniesiony do Paryża żywcem z powieści Fiodora Dostojewskiego. Przyznam, że trudno byłoby mi uwierzyć, gdyby belgijski pisarz twierdził, iż wcale nie wpadł na ten koncept po przeczytaniu „Biesów”. Postać ta ma bowiem tyle wspólnych cech z Nikołajem Stawroginem, że nie może to być jedynie dziełem czystego przypadku. Z drugiej strony Simenon mógł czerpać inspiracje z dzieł Fryderyka Nietzschego, a nade wszystko z opublikowanego w 1887 roku traktatu „Z genealogii moralności”. Taki właśnie przeciwnik staje naprzeciw Maigreta – prowokuje go, stara się wodzić go za nos, udowadniać mu swoją wyższość intelektualną i moralną. Czynienie zła, manipulowanie ludźmi jest dla niego celem samym w sobie; w ten sposób bierze odwet na społeczeństwie, które go na swój sposób odtrąciło. I jest bardzo bliski zwycięstwa. Gdyby tylko nie wątpliwości Maigreta…
koniec
22 sierpnia 2022

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Święta przychodzą same
Joanna Kapica-Curzytek

6 XII 2023

„Światełko w oknie” przypomina, że oczekiwanie na Boże Narodzenie nie dla wszystkich jest czasem radosnym i szczęśliwym. Wielką otuchą dla smutnych serc może być czyjeś wsparcie i życzliwość.

więcej »

Wrażenia, kąty widzenia, sytuacje
Joanna Kapica-Curzytek

3 XII 2023

Zbiór tekstów prozatorskich ”Wariograf” jest debiutem książkowym Tomasza Krakowiaka i może się pod wieloma względami podobać.

więcej »

Mała Esensja: Nadmorskie zagadki sprzed pół wieku
Wojciech Gołąbowski

2 XII 2023

Co robi szefowa warszawskiego gangu na wakacjach nad Bałtykiem? Nudzi się! Ma przecież dopiero 12 lat i musi słuchać rodziców… Czy można się więc dziwić, że zainteresuje się „Kapeluszem za sto tysięcy”?

więcej »

Polecamy

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”

Stare wspaniałe światy:

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Z tego cyklu

Kto zamordował Kallego?
— Sebastian Chosiński

Czcij bliźniego swego!
— Sebastian Chosiński

Tak nieprawdopodobne, że aż przerażające
— Sebastian Chosiński

Zetrzeć uśmiech z twarzy niegodziwca
— Sebastian Chosiński

Biali i czarni – bohaterowie i kanalie
— Sebastian Chosiński

Wallander kontra komunistyczni fundamentaliści
— Sebastian Chosiński

Gliniarz po i w trakcie przejść
— Sebastian Chosiński

Eddie, Gino i Tony
— Sebastian Chosiński

Gliniarz na rowerze
— Sebastian Chosiński

Pozornie bez związku, niemal bez trupa
— Wojciech Gołąbowski

Tegoż twórcy

Klasyka kina radzieckiego: Generalska córka
— Sebastian Chosiński

Klasyka kina radzieckiego: Z Mińska do Nowego Jorku
— Sebastian Chosiński

Klasyka kina radzieckiego: Moskiewskie zaułki jak Paryż
— Sebastian Chosiński

Komisarz z wyrzutami sumienia
— Sebastian Chosiński

Namiętni Holendrzy
— Sebastian Chosiński

W czterech ścianach
— Sebastian Chosiński

Trudne życie wiejskiego nauczyciela
— Sebastian Chosiński

Dlaczego giną uczciwi ludzie?
— Sebastian Chosiński

Miłość szczęścia nie daje
— Sebastian Chosiński

Tęsknota i rozczarowanie
— Sebastian Chosiński

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.