Login:
Hasło:
Pamiętaj mnie

Zapomniałem hasła	Nie mam jeszcze konta
Zaloguj przez:

dzisiaj: 7 czerwca 2023

Puchatek: Żenada i wstyd
Jak wielokrotnie pouczają starsi – co nagle, to po diable. „Puchatek: Krew i miód” potwierdza to w całej rozciągłości.
Kulawe konie: Sez. 1. odc. 1. Witajcie w czyśćcu (a może nawet w piekle)
Nie ulega wątpliwości, że twórcy „Kulawych koni” znakomicie potrafią operować kontrastami i igrać z przyzwyczajeniami widzów. I tak na początku pierwszego odcinka wprawdzie obserwujemy dynamiczną akcje przeprowadzoną przez agentów służb specjalnych, ale szybko wydarzenia toczą się w zgoła odmiennym tempie, Co istotne, mimo to napięcie wciąż utrzymuje się na wysokim poziomie.
Bywało lepiej
„Jesteśmy snem” to zbiór trzech krótkich powieści Ursuli K. LeGuin. Zbiór dość nierówny, bo zawarte w nim historie są leciwe i mało zajmujące, szczególnie dla współczesnego czytelnika.
Wporzo
„Niepodległość. Terra Alta II” to powieść kryminalna, ale przy okazji jest zaangażowanym głosem w dyskursie o tożsamości Katalonii.
Upadek Rycerza: Część 5. Rycerz odnowiony
Tego już w czasach TM-Semic nie poznaliśmy. Batman pokonał Azraela, a sam Azrael najwyraźniej poszedł po rozum do głowy, Robin powrócił do jaskini, Nightwing pojawił się ni stąd ni zowąd i tylko rozczarowanego i obrażonego Alfreda nadal brakuje. Bruce Wayne wrócił do roli człowieka-nietoperza, prawda? No niestety, sprawa jest trochę bardziej skomplikowana.
Niejednoznaczny kot
Jeżeli w ruinach kurortu znajdziesz nietknięte drzwi, a obok nich tajemniczą figurkę, na wszelki wypadek jej nie dotykaj, a już na pewno nie podnoś! Tytułowa bohaterka filmu „Suzume” przez swoją lekkomyślność zostaje wciągnięta w niesamowitą przygodę, w trakcie której będzie musiała uratować swój kraj oraz zakocha się w… żółtym krzesełku.
Harry Potter? Narnia? Mozart!
Szafka z zegarem w szkolnej bibliotece okazuje się przejściem do świata fantazji. Brzmi jak początek streszczenia powieści dla młodzieży młodszej? Trochę tak, bo „Czarodziejski flet” Floriana Sigla to niejako próba pożenienia opery Mozarta z motywami typowo szkolnymi: wredny szpaner, sympatyczny fajtłapa, atrakcyjna koleżanka, budzący strach dyrektor. A po drugiej stronie – przygody, ratowanie świata i… królewna. Kogo wybierze bohater?

Książki

Magazyn CCXXVI

Pobierz magazyn

Podręcznik

Nowości

książkowe

Ostatnie lato w mieście
Gianfranco Calligarich
Krew niewinnych
Mitchell Hogan
Pożoga
Ilona Andrews
Kolorowe zeszyty (wyd. I uzupełnione)
Konrad Wągrowski, Marcin Osuch

więcej »

Zapowiedzi

książkowe

Cienie Pecan Hollow
Caroline Frost
Heaven
Mieko Kawakami
Święto nieważkości
Michał Tabaczyński
Za plecami
Haśka Szyjan

więcej »

Andrzej Gawliński
‹Nekrofil›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Nekrofil
Data wydania	15 września 2021
Autor	Andrzej Gawliński
Wydawca	Wydawnictwo Kryminalistyczne
ISBN	978-83-947969-7-6
Format	364s.
Cena	49,99
Gatunek	kryminał / sensacja / thriller, non‑fiction
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	MadBooks.pl
Wyszukaj w	Selkar.pl
Wyszukaj w	Skąpiec.pl

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Seryjni…: „Smród dochodzący z pieca kuchennego”
[Andrzej Gawliński „Nekrofil” - recenzja]

Sebastian Chosiński

Nikt oczywiście takiego zestawienia robił nie będzie, ale całkiem możliwe, że pochodzący z Poznania Edmund Kolanowski jest najbardziej brutalnym i okrutnym seryjnym zabójcą w dziejach polskiej kryminologii. Na tle jego zwyrodniałych czynów bledną, o ile to w ogóle możliwe, „dokonania” innych tego typu przestępców. „Nekrofil” Andrzeja Gawlińskiego to pierwsza literacka analiza kryminalistyczna jego sprawy.

Sebastian Chosiński

Seryjni…: „Smród dochodzący z pieca kuchennego”
[Andrzej Gawliński „Nekrofil” - recenzja]

Andrzej Gawliński
‹Nekrofil›

EKSTRAKT:	80%
WASZ EKSTRAKT: 0,0 %
Zaloguj, aby ocenić

Tytuł	Nekrofil
Data wydania	15 września 2021
Autor	Andrzej Gawliński
Wydawca	Wydawnictwo Kryminalistyczne
ISBN	978-83-947969-7-6
Format	364s.
Cena	49,99
Gatunek	kryminał / sensacja / thriller, non‑fiction
Zobacz w	Kulturowskazie
Wyszukaj w	MadBooks.pl
Wyszukaj w	Selkar.pl
Wyszukaj w	Skąpiec.pl

Wyszukaj / Kup

Sprawdź cenę

Trzeba przyznać, że przez długie lata pochodzący z Poznania Edmund Kolanowski był, poza Wielkopolską, postacią mało znaną. Nawet ci, którzy interesowali się seryjnymi zabójcami z czasów Polski Ludowej, wiedzieli o nim niewiele albo i zgoła nic. Ukazywały się artykuły i książki, kręcono filmy (fabularne i dokumentalne), ba! powstawały nawet spektakle teatralne na temat innych okrutnych zwyrodnialców – od działającego w czasie i krótko po drugiej wojnie światowej Władysława Mazurkiewicza (potocznie nazywanego w Krakowie „eleganckim mordercą”) i Zdzisława Marchwickiego (rzekomego „Wampira z Zagłębia”), poprzez (Joachima Knychałę (który otrzymał od milicjantów pseudonim „Frankenstein”) i Pawła Tuchlina (w aktach sprawy nazywanego „Skorpionem”), aż po wciąż jeszcze żyjących i przebywających obecnie w zamkniętym ośrodku w Gostyninie Leszka Pękalskiego (określanego mianem „Wampira z Bytowa”) oraz Mariusza Trynkiewicza (którego prasa w czasach kiedy popełniał swoje zbrodnie „ochrzciła” „Szatanem z Piotrkowa”) – o Kolanowskim pisano oszczędnie, najczęściej umieszczając jego historię pomiędzy innymi (vide „Zapis zbrodni. Relacje z poznańskich sal sądowych” Kazimierza Brzezickiego czy „Policjant. Okrutne zbrodnie, głośne śledztwa” Jerzego Jakubowskiego).

Może dlatego, że popełniane przez niego czyny były tak odrażające, iż nawet literackie studia nad nimi wywoływały w potencjalnych autorach odrazę. Dopiero w 2014 roku ukazał się zbeletryzowany reportaż „Martwe ciała” Michała Larka i Waldemara Ciszaka, a po siedmiu kolejnych – pomijam dwie powieści, jakie ukazały się „po drodze”, ponieważ mieszają one fakty z fikcją – utrzymana w stylu „true crime” analiza kryminalistyczna Andrzeja Gawlińskiego „Nekrofil. Edmund Kolanowski – Zimny Chirurg”. Gawliński (rocznik 1989) jest z wykształcenia kryminalistykiem i suicydologiem; studia ukończył w Olsztynie i tam dzisiaj – jako doktor nauk prawnych – wykłada. Od kilku lat kieruje założonym przez siebie Centrum Kryminalistyki i Medycyny Sądowej (w jego ramach prowadzi liczne szkolenia); działa w Polskim Towarzystwie Suicydologicznym oraz Polskim Towarzystwie Kryminalistycznym. Od 2020 roku wyniki swoich badań i analiz publikuje w Wydawnictwie Kryminalistycznym, którego jest właścicielem.

W tym czasie – poza kilkoma innymi publikacjami – przedstawił w formie książkowej analizy kryminalistyczne działalności sześciu polskich seryjnych morderców, zarówno z czasów PRL-u, jak i III RP: Bogdana Arnolda (2020), Mieczysława Zuba (2021), Edmunda Kolanowskiego (2021), Joachima Knychały, Piotra Trojaka i Mariusza Sowińskiego (wszystkie z 2022 roku). Dzisiaj zajmę się książką o Kolanowskim – głównie dlatego, że w swym niewyobrażalnie bezdusznym modus operandi poznaniak był ewenementem na skalę światową. Zgodnie z przytoczoną przez Andrzeja Gawlińskiego najnowszą klasyfikacją parafilii nekrofilskich, sporządzoną przez indyjskiego profesora medycyny sądowej Anila Aggrawala, przypadek „Zimnego Chirurga” (tak zbrodniarz sam o sobie mówił) nosi znamiona nekrofilii fetyszystycznej z elementami nekrofilii czuciowej i fantazyjnej, a nawet – choć w niewielkim natężeniu – agresywno-maniakalnej. Co by nie mówić, to wyjątkowo odrażające zaburzenie preferencji seksualnych.

Tyle że podobnych, wartościujących określeń w książce Andrzeja Gawlińskiego nie znajdziecie. Autor „Nekrofila” nie osądza bowiem, a jedynie analizuje konkretny przypadek. Wystrzega się więc, jak na naukowca przystało, wyrażeń nacechowanych emocjonalnie. Co oczywiście nie oznacza, że pozycję o Edmundzie Kolanowskim czyta się bez zaangażowania. Temat sprawia, że nawet gdyby czytelnikowi bardzo na tym zależało (każdy z nas ma przecież własne granice wrażliwości) – jest to praktycznie niemożliwe. O ile Larek i Ciszak w „Martwych ciała” oparli się w dużej mierze na rozmowach z milicjantami biorącymi udział w dochodzeniu, o tyle Gawliński wziął pod lupę głównie akta sądowe, teczkę osobową zbrodniarza z okresu jego przebywania w poznańskim Areszcie Śledczym, wreszcie artykuły z prasy lokalnej (rozmawiał między innymi z byłą dziennikarką tygodnika „Wprost” Iwoną Gajdzińską, która w połowie lat 80. przeprowadziła wywiad z Kolanowskim). Zaskakujące może być to, że autor książki nazywa niekiedy przestępcę familiarnie „Edmundem”, ma to jednak związek przede wszystkim z chęcią niepowtarzania w tekście w nieskończoność jego nazwiska; temu samemu celowi służy stosowane synonimicznie określenie „Nekrofil”.

Opowieść o „Zimnym Chirurgu” nie jest jego biografią, aczkolwiek znajdziemy w niej całkiem sporo informacji na temat dzieciństwa i młodości Kolanowskiego – dochodziło wtedy bowiem do zdarzeń, które ukształtowały psychikę przyszłego dewianta i zabójcy, sprawiły, że wszedł na drogę rozwoju psychofizycznego, która ostatecznie doprowadziła go na stryczek. Gawliński nie robi jednak tego po to, aby wzbudzić litość czy w jakikolwiek sposób wytłumaczyć zbrodniarza – to po prostu próba rzeczowej odpowiedzi na pytanie, kiedy i jak to wszystko się zaczęło. Nie bez znaczenia był więc zapewne fakt, że matka często zabierała go w dzieciństwie na cmentarz Miłostowo, gdzie pochowany był zmarły w wieku zaledwie dwóch lat starszy brat Edmunda, Andrzej. Ta obsesja mogła sprawić, że atmosfera cmentarza, obecność zwłok nie wydawała się chłopcu – w przeciwieństwie do wielu jego rówieśników – czymś przerażającym czy odstręczającym. Z wiekiem, odrzucany przez kolegów w szkole i sanatoriach, w których przebywał w związku ze złym stanem zdrowia, niepotrafiący nawiązać normalnych relacji z dziewczynkami, a później kobietami – szukał w drugim człowieku uległości i podporządkowania. A kto mógł być mu bardziej uległy niż trupy?

Kolanowski zabijał (na różnych etapach śledztwa przyznawał się do trzech morderstw, w tym do pozbawienia życia jedenastoletniej Aliny K.), wykopywał i bezcześcił zwłoki kobiet (ich wiek był dla niego nieistotny), okaleczał je, wycinając narządy płciowe i piersi, by następnie na strychu kamienicy przy ulicy Wodnej 20 w Poznaniu, w której mieszkał, przyszywać je do wykonywanych własnoręcznie z gąbki manekinów (nazywał je „kukłami”) i odbywać z nimi stosunki. Po kilku dniach palił je w piecu kuchennym bądź kaflowym, jaki mieścił się w pokoju mieszkalnym, co wywoływało okropny smród, który przeszkadzał zarówno domownikom, jak i sąsiadom. A jednak nikt z nich, nawet mieszkająca ze zbrodniarzem pod jednym dachem konkubina Gabriela T. (matka jego urodzonej we wrześniu 1982 roku córki), nie zawiadomił milicji. W tym kontekście można wręcz przecierać oczy ze zdumienia, czytając zeznania kobiety, która przyznaje się, że wiedziała o jego włamaniach do kostnic i bezczeszczeniu zwłok (przyznał jej się do tego), że znajdowała w popielniku wycięte przez Kolanowskiego fragmenty ciał kobiecych… a mimo to milczała.

Podobnie jak Larek i Ciszak, także Gawliński nie wspomina ani słowem, czy z tego powodu spotkały Gabrielę T. jakieś „nieprzyjemności” ze strony wymiaru sprawiedliwości. Nie ma nawet mowy o tym, czy jej postępowanie było klasyfikowane jako „niezawiadomienie o popełnieniu przestępstwa”. Swoją drogą niezwykle ciekawa byłaby współczesna relacja kobiety na temat jej znajomości z Kolanowskim. Jeśli oczywiście wciąż jeszcze żyje i chciałaby mówić. Chyba jednak nie chce, skoro dotąd nie dotarli do niej dziennikarze śledczy. Choć może nawet dotarli, tylko milczą, nie chcąc „rozgrzebywać ran”. Wróćmy jednak do książki Gawlińskiego, w której autor, przyglądając się kolejnym przestępstwom popełnianym przez „Nekrofila”, analizuje, w jaki sposób zmienia się jego modus operandi, jak eskaluje jego okrucieństwo: od napadów na kobiety i prób gwałtów w okolicach jeziora Rusałka (na początku lat 70. ubiegłego wieku) do zabójstw w celu zdobycia zwłok, które można by sprofanować (dekadę później).

To przerażająca lektura! Bo też to, czego dopuszczał się Edmund Kolanowski, nie ma odpowiednika w polskiej kryminologii. Warto dodać jeszcze, że książka Andrzeja Gawlińskiego jest bogato ilustrowana. Zamieszcza on nie tylko zdjęcia z wizji lokalnych czy miejsc przestępstw, ale również – i to wymaga szczególnie mocnych nerwów – pochodzące z akt sprawy fotografie zbezczeszczonych zwłok. Nie ku ekscytacji, lecz lepszemu zrozumieniu ewolucji działań „Zimnego Chirurga”.

13 marca 2023

Komentarze

Dodaj komentarz

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Wyjść ze złotej klatki
Joanna Kapica-Curzytek

7 VI 2023

„Aktoreczka” to swego rodzaju romantyczna bajka dla dorosłych, rozgrywająca się w świecie sławy i luksusu. Jest dobrze napisana, czyta się świetnie, choć pewne rzeczy mogłyby tu wybrzmieć lepiej.

więcej »

Gwałt niech się gwałtem odciska!
Sebastian Chosiński

5 VI 2023

Po rozstaniu z Eberhardem Mockiem Markowi Krajewskiemu pozostał, przynajmniej jak na razie, już tylko jeden bohater – komisarz (względnie kapitan, w zależności od roli, jaką w danym momencie pełni) Edward Popielski. Po dwóch misjach, w których rywalizował z agentami Abwehry, w „Pasożycie” przychodzi mu ponownie nacisnąć na odcisk Sowietom. Ceną w tej walce jest życie szpiegujących przeciwko „czerwonym” agentów „Dwójki”.

więcej »

PRL w kryminale: Szpital grozy
Sebastian Chosiński

2 VI 2023

Błędy lekarskie są przykrą codziennością. Zwłaszcza w pracy chirurga, która jest szczególnie odpowiedzialna i stresogenna. Czasami pacjent umiera na stole operacyjnym, niekiedy już po zabiegu. Takie właśnie wydarzenie jest punktem wyjścia „Szklanki czystej wody” – kolejnej „powieści milicyjnej” Jerzego Edigeya, w której jedną z głównych ról odgrywa major Janusz Kaczanowski, oficer Komendy Stołecznej MO.

więcej »