Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 25 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Roger Zelazny
‹Pan Światła›

EKSTRAKT:100%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPan Światła
Tytuł oryginalnyLord of Light
Data wydania9 listopada 2006
Autor
PrzekładPiotr W. Cholewa
Wydawca ISA
ISBN83-7418-124-9
Format288s. 135×205mm
Cena29,90
Gatunekfantastyka
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Ludzie jak bogowie, bogowie jak ludzie
[Roger Zelazny „Pan Światła” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Zdaje się, że marzenie, aby stać się równym bogom, jest stare jak ludzkość. Nieco młodsze są podejmowane przez autorów próby opisania owych awansujących bądź już awansowanych do roli bogów ludzi. „Pan Światła” dotyczy drugiej z tych możliwości – bohaterowie powieści Rogera Zelaznego dysponują potężną władzą od tak dawna, że na pierwotne charaktery kolonizatorów z Ziemi nałożyły się osobowości hinduskich bóstw. W „Panu Światła” granica pomiędzy fałszem a prawdą jest cienka – tu każdy, przynajmniej częściowo, może się stać tym, kogo udaje.

Anna Kańtoch

Ludzie jak bogowie, bogowie jak ludzie
[Roger Zelazny „Pan Światła” - recenzja]

Zdaje się, że marzenie, aby stać się równym bogom, jest stare jak ludzkość. Nieco młodsze są podejmowane przez autorów próby opisania owych awansujących bądź już awansowanych do roli bogów ludzi. „Pan Światła” dotyczy drugiej z tych możliwości – bohaterowie powieści Rogera Zelaznego dysponują potężną władzą od tak dawna, że na pierwotne charaktery kolonizatorów z Ziemi nałożyły się osobowości hinduskich bóstw. W „Panu Światła” granica pomiędzy fałszem a prawdą jest cienka – tu każdy, przynajmniej częściowo, może się stać tym, kogo udaje.

Roger Zelazny
‹Pan Światła›

EKSTRAKT:100%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułPan Światła
Tytuł oryginalnyLord of Light
Data wydania9 listopada 2006
Autor
PrzekładPiotr W. Cholewa
Wydawca ISA
ISBN83-7418-124-9
Format288s. 135×205mm
Cena29,90
Gatunekfantastyka
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Tak właśnie dzieje się z Brahmą, Wisznu czy Sziwą – niegdyś zwykłymi ludźmi, którzy teraz przy pomocy zmutowanych mocy parapsychicznych oraz zdobyczy nowoczesnej techniki (przypominam prawo Clarke’a, które mówi, że dostatecznie rozwinięta technika jest nieodróżnialna od magii) władają światem. Władają i jednocześnie utrzymują prosty lud w ciemnocie, bo wszak boskość nie znosi konkurencji. Nieco inaczej wygląda przypadek Mahasamatmana, który woli nazywać się po prostu Samem. Sam jest akceleracjonistą, pragnie dać ludziom dostęp do techniki i tak jak bogowie wykorzystują tradycję hinduizmu, aby rządzić, tak Sam wykorzystuje tradycję buddyzmu, aby tym rządom się przeciwstawić. Zrodzona z wyrachowania doktryna okazuje się zaskakująco żywa i prawdziwa, zaś fałszywy Budda w pewnym momencie osiąga nawet – choć w mocno przewrotny sposób – stan nirwany.
To nakładanie się na siebie różnych osobowości skutkuje między innymi specyficzną mieszanką sacrum i profanum. W „Panu Światła” zdarza się, iż górnolotna rozmowa dwóch bogów płynnie przechodzi w dowcipny dialog dwojga ludzi lub odwrotnie. Język – nie tylko w dialogach, ale i w narracji – jest pierwszą zaletą, na którą zwraca się uwagę przy czytaniu książki. Miejscami na wschodnią modłę bogaty i pełen wyszukanych metafor, miejscami „po europejsku” żartobliwy i konkretny, ale zawsze plastyczny i niezwykle silnie działający na wyobraźnię. Bo „Pan Światła” to prawdziwa uczta dla ludzi obdarzonych wyobraźnią; sceny wykreowane przez Zelaznego zostają w pamięci lepiej niż wiele filmów. I mam tu na myśli zarówno sceny epickie, np. bitwę nad rzeką Vedrą, jak i te kameralne – np. rozmowę Sama i Kali w Pawilonie Ciszy. Ta rozmowa znajduje się w jednym z moim ulubionych rozdziałów – tym, który rozgrywa się w Niebiańskim Mieście. Poetyckie odrealnienie baśniowej scenerii łączy się tu z niesamowitą intensywnością emocji, gdy spod masek niemal nieśmiertelnych bogów wyzierają ludzie. Oczywiście są to ludzie mocno niezwykli – wszak w stworzonym przez Zelaznego świecie idea reinkarnacji realizuje się dosłownie poprzez techniczny wynalazek transferu umysłowości z ciała do ciała. Bohaterowie noszą więc kolejne ciała, gromadząc w swoim życiu doświadczenia niedostępne dla zwykłych zjadaczy chleba. Zelazny przekonująco oddaje psychikę istot długowiecznych, tę mieszankę nabytej przez wieki mądrości, zblazowania, tęsknoty za dawnymi czasami, dystansu, ale i zaangażowania, które po części wynika po prostu z poszukiwania jak najsilniejszych emocji.
Trudno jednoznacznie powiedzieć, na czym polega największy urok tej powieści. Czy jest to język, czy wykreowany z rozmachem świat, w którym elementy kultury indyjskiej na równych prawach współistnieją z elementami SF, czy niebanalne postacie, z których moją ulubioną (i jednocześnie też chyba najbardziej skomplikowaną) jest Jama – bóg śmierci, który potrafi kochać i który nigdy nie był młody… Czy wreszcie fabuła, precyzyjnie rozplanowana tak, że jest tu miejsce i na przepiękne opisy, i na sporo dynamicznej akcji. Czy może najważniejszy jest fakt, że „Pan Światła” to po prostu mądra historia, i to zarówno w drobiazgach (celne obserwacje, przemycane tu i ówdzie perełki wschodniej filozofii), jak i w ogólnej wymowie. „Pan Światła”, jak większość znakomitych opowieści, zawiera w sobie sporo goryczy i smutku i nie chodzi tu bynajmniej tylko o „drogo okupione zwycięstwo” – to dla Zelaznego zbyt proste. Chodzi o spojrzenie z szerszej, niemal właśnie „boskiej” perspektywy, czyli o scenę, gdy Sam uświadamia sobie, że niezależnie od tego, jak zakończy się jego bunt, jednocześnie poniesie klęskę i wygra.
O „Panu Światła” można by pisać jeszcze długo, i to w samych superlatywach. Scena zejścia Sama do Studni Piekieł, postać demona Taraki, rozważania o różnicy pomiędzy nieznanym a niepoznawalnym… Tutaj właściwie każda scena, każda postać czy dialog z takich czy innych względów godne są uwagi. „Pan Światła” to dla mnie książka-ideał. Oparta na oryginalnym pomyśle, inteligentna, przejmująca i świetnie napisana. Dokładnie taka powieść, jakich chciałabym czytać jak najwięcej i jakich, niestety, wciąż jest zbyt mało…
koniec
22 stycznia 2007

Komentarze

23 I 2013   00:02:32

"książka-ideał." ano tak .

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Szereg niebezpieczeństw i nieprzewidywalnych zdarzeń
Joanna Kapica-Curzytek

21 IV 2024

„Pingwiny cesarskie” jest ciekawym zapisem realizowania naukowej pasji oraz refleksją na temat piękna i różnorodności życia na naszej planecie.

więcej »

PRL w kryminale: Biały Kapitan ze Śródmieścia
Sebastian Chosiński

19 IV 2024

Oficer MO Szczęsny, co sugeruje już zresztą samo nazwisko, to prawdziwe dziecko szczęścia. Po śledztwie opisanym w swej debiutanckiej „powieści milicyjnej” Anna Kłodzińska postanowiła uhonorować go awansem na kapitana i przenosinami do Komendy Miejskiej. Tym samym powinien się też zmienić format prowadzonych przez niego spraw. I rzeczywiście! W „Złotej bransolecie” na jego drodze staje wyjątkowo podstępny bandyta.

więcej »

Mała Esensja: Trudne początki naszej państwowości
Marcin Mroziuk

18 IV 2024

W dziesięciu opowiadań tworzących „Piastowskie orły” autorzy nie tylko przybliżają kluczowe momenty z panowania pierwszej polskiej dynastii władców, lecz również ukazują realia codziennego życia w tamtej epoce. Co ważne, czynią to w atrakcyjny dla młodych czytelników sposób.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.