Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 18 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Orhan Pamuk
‹Dom ciszy›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDom ciszy
Tytuł oryginalnySessiz Ev
Data wydania26 lutego 2009
Autor
PrzekładAnna Akbike Sulimowicz
Wydawca Wydawnictwo Literackie
ISBN978-83-08-04312-7
Format406s. 148×210mm
Cena35,—
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Co to jest historia
[Orhan Pamuk „Dom ciszy” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
„Dom ciszy” to druga powieść tureckiego noblisty Orhana Pamuka, w Polsce jednak ukazuje się po „Śniegu” czy pochodzącej z 2003 roku „Stambuł. Wspomnienia i miasto”. Co ciekawe, książka nie odbiega mocno od późniejszych dzieł pisarza. Jak to się popularnie mówi, „trzyma poziom”.

Michał Foerster

Co to jest historia
[Orhan Pamuk „Dom ciszy” - recenzja]

„Dom ciszy” to druga powieść tureckiego noblisty Orhana Pamuka, w Polsce jednak ukazuje się po „Śniegu” czy pochodzącej z 2003 roku „Stambuł. Wspomnienia i miasto”. Co ciekawe, książka nie odbiega mocno od późniejszych dzieł pisarza. Jak to się popularnie mówi, „trzyma poziom”.

Orhan Pamuk
‹Dom ciszy›

EKSTRAKT:80%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułDom ciszy
Tytuł oryginalnySessiz Ev
Data wydania26 lutego 2009
Autor
PrzekładAnna Akbike Sulimowicz
Wydawca Wydawnictwo Literackie
ISBN978-83-08-04312-7
Format406s. 148×210mm
Cena35,—
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
„Chmury, ponure burze, niezrozumiałe myśli! Wszyscy jesteśmy niewolnikami kogoś, kogo nie znamy”, stwierdza jedna z postaci powieści. Niewolnikami, ale kogo? Otóż, historii, która jest właściwym bohaterem książki. Jej oblicza pokazuje Pamuk na przeróżne sposoby, sięgając do dawnych czasów, średniowiecznych dokumentów, wspomnień z młodości Fatmy (kobiety zamieszkującej tytułowy dom), życiorysów młodych Turków, a także do współczesnych wydarzeń.
Fabuła „Domu ciszy” pozornie ma niewielki związek z historią. Oto obserwujemy prowincjonalne nadmorskie miasteczko, do którego latem 1980 roku w odwiedziny do babci przyjeżdża trójka młodych wnuków. Chcą się zabawić, spędzić jakoś wakacje z rówieśnikami, a przede wszystkim zabić wszechobecną nudę. Równolegle do tych wydarzeń rozgrywa się jeszcze kilka wątków.
Jeden z nich to wspomnienia Fatmy, której mąż odrzucił tradycyjną kulturę turecką i postanowił napisać 47-tomową encyklopedię o tym, że Boga nie ma. Z historią starszej pani ściśle wiąże się los jej służącego, tajemniczego karła Recepa, o którego pochodzeniu i kalectwie dowiadujemy się w dalszej części książki. Wspomniane wątki rozgrywają się wewnątrz tytułowego domu. Natomiast tuż obok toczy się życie tureckiego pokolenia X, młodych ludzi (w tym wnuków Fatmy), starających się na przeróżne sposoby rozerwać podczas nudnych wakacji. Mamy więc kilka równorzędnych opowieści, które łączy dom Fatmy, a ściślej, tragiczna historia, która rozegrała się w nim przed laty.
Bo właśnie historia jest najbardziej interesującym tematem „Domu ciszy”. Pamuk przedstawia różne jej oblicza. Czy jest tak, jak chciał Francis Fukuyama, że nadszedł koniec historii? W to, zdaje się, wierzą wnuki Fatmy i bawiąca się nad morzem turecka młodzież. A może sami możemy, jak Hasan, siostrzeniec Recepa, próbować kształtować nasz los? Jest jeszcze inne oblicze historii – to tajemnicza siła, która wyłazi z mroków przeszłości i w brutalny sposób ingeruje w życie bohaterów. Jest jak klątwa, jak zaciągnięte dawno długi, które trzeba będzie spłacić.
To tylko niektóre z interpretacji, zresztą „Dom ciszy” można odczytywać na różne sposoby. Jest to, jak wspomniałem, bardzo ciekawy obraz i jednocześnie komentarz do sytuacji Turcji z lat osiemdziesiątych. Możemy przyjrzeć się problemom ówczesnych ludzi (głównie młodych), a także sytuacji politycznej, choć ta ostatnia zarysowana jest bardzo delikatnie. Wydarzenia polityczne są jakby trochę obok, Pamuk nie pokazuje ich bezpośrednio (np. ani słowa o mającym się wydarzyć niebawem zamachu stanu). Mają jednak bezpośredni wpływ na bohaterów, podobnie zresztą jak wspomnienia mieszkanki domu, Fatmy.
Wszystko splata się ze sobą jak w klasycznej powieści detektywistycznej, pozornie odległe od siebie wątki okazują się być jedną nicią. Rozszyfrowanie tej zagadki – chociaż, przyznajmy, niezbyt trudnej – jest zadaniem czytelnika. A raczej czystą przyjemnością, bo „Dom ciszy” czyta się wyśmienicie, styl Pamuka jest porywający, tajemniczy. Zdumiewające, że druga powieść tureckiego pisarza nie odbiega od jego późniejszych dokonań, jak choćby „Nazywam się Czerwień”. Jest równie dobra.
koniec
24 sierpnia 2009

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Superwizja
Joanna Kapica-Curzytek

15 IV 2024

Zamieszkały w Berlinie brytyjski reportażysta podróżuje po niemieckim wybrzeżu. Jego znakomite „Duchy Bałtyku” są zapisem odkrywania, skrawek po skrawku, esencji niemieckiej duszy.

więcej »

PRL w kryminale: W kamienicy na Złotej
Sebastian Chosiński

12 IV 2024

W 1957 roku, na fali październikowej „odwilży”, swój powieściowy debiut opublikowała – dotychczas zajmująca się głównie dziennikarstwem – Anna Kłodzińska (w tym momencie miała już czterdzieści dwa lata). Wtedy nikt jeszcze nie mógł przewidywać, że za sprawą książki „Śledztwo prowadzi porucznik Szczęsny” na literacką scenę wkroczy jedna z najbardziej znanych postaci peerelowskiej literatury kryminalnej.

więcej »

Destrukcyjne układy
Joanna Kapica-Curzytek

11 IV 2024

W czeskiej powieści kryminalnej „Pięć martwych psów” najważniejsze są zwierzęta, i to nie tylko te tytułowe. Zespół śledczych z Ołomuńca musi poradzić sobie z trudnym zadaniem.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Tegoż twórcy

Ojco- i synobójstwa
— Marcin Mroziuk

Esensja czyta: Październik 2016
— Miłosz Cybowski, Joanna Kapica-Curzytek, Jarosław Loretz, Marcin Mroziuk, Joanna Słupek, Agnieszka ‘Achika’ Szady, Konrad Wągrowski

Miasto, pamięć i melancholia
— Joanna Kapica-Curzytek

Stambuł – stolica świata
— Joanna Kapica-Curzytek

Przyjaciel jest jak my sami
— Michał Foerster

Esensja czyta: III kwartał 2008
— Michał Foerster, Jakub Gałka, Anna Kańtoch, Michał Kubalski, Daniel Markiewicz, Paweł Sasko, Konrad Wągrowski, Marcin T. P. Łuczyński

Zbrodnia w miniaturze
— Michał Foerster

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.