Dołącz do nas na Facebooku

x

Nasza strona używa plików cookies. Korzystając ze strony, wyrażasz zgodę na używanie cookies zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Więcej.

Zapomniałem hasła
Nie mam jeszcze konta
Połącz z Facebookiem Połącz z Google+ Połącz z Twitter
Esensja
dzisiaj: 18 kwietnia 2024
w Esensji w Esensjopedii

Connie Willis
‹Niebieski księżyc›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułNiebieski księżyc
Data wydania25 lutego 2010
Autor
PrzekładMaciejka Mazan, Maria Gębicka-Frąc, Dariusz Kopociński, Patryk Sawicki
Wydawca Solaris
CyklThe Best of Connie Willis
ISBN978-83-7590-041-5
Format450s.
Cena41,90
Gatunekfantastyka
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup

Z przewagą powagi
[Connie Willis „Niebieski księżyc” - recenzja]

Esensja.pl
Esensja.pl
Connie Willis to dla złośliwych recenzentów autorka bardzo niewdzięczna. Po świetnej „Śmierci na Nilu” ukazał się bowiem „Niebieski księżyc”, drugi tom jej opowiadań, który jest… jeszcze lepszy niż pierwszy.

Anna Kańtoch

Z przewagą powagi
[Connie Willis „Niebieski księżyc” - recenzja]

Connie Willis to dla złośliwych recenzentów autorka bardzo niewdzięczna. Po świetnej „Śmierci na Nilu” ukazał się bowiem „Niebieski księżyc”, drugi tom jej opowiadań, który jest… jeszcze lepszy niż pierwszy.

Connie Willis
‹Niebieski księżyc›

EKSTRAKT:90%
WASZ EKSTRAKT:
0,0 % 
Zaloguj, aby ocenić
TytułNiebieski księżyc
Data wydania25 lutego 2010
Autor
PrzekładMaciejka Mazan, Maria Gębicka-Frąc, Dariusz Kopociński, Patryk Sawicki
Wydawca Solaris
CyklThe Best of Connie Willis
ISBN978-83-7590-041-5
Format450s.
Cena41,90
Gatunekfantastyka
WWW
Zobacz w
Wyszukaj wMadBooks.pl
Wyszukaj wSelkar.pl
Wyszukaj wSkąpiec.pl
Wyszukaj / Kup
Jak w „Śmierci na Nilu” dominowały opowiadania humorystyczne, tak w „Niebieskim księżycu” przeważają teksty poważniejsze, całość zaś, włącznie z poprzednim tomem, daje dobre pojęcie o twórczości amerykańskiej pisarki. Opowiadania pozwolę więc sobie omówić częściowo zbiorczo, od czasu do czasu nawiązując do tekstów ze „Śmierci na Nilu”.
Perełką drugiego tomu jest bez wątpienia „W »Rialto«”, jedno z najlepszych opowiadań Connie Willis i zarazem jedno z najlepszych opowiadań, jakie czytałam w ogóle, choć stwierdzenie to może wyglądać ryzykownie, biorąc pod uwagę fakt, że „W »Rialto«” na dobrą sprawę nie ma fabuły – ot, pewna kobieta przyjeżdża na konferencję naukową, gdzie następuje seria zabawnych pomyłek. Ale jak to zostało napisane! Hollywood w opowiadaniu Willis jest miejscem magicznym, egzystującym na skraju rzeczywistości realnej i filmowej. Już sama specyficzna atmosfera Miasta Snów wystarcza, by zaintrygować, a przecież jest jeszcze w opowiadaniu mnóstwo dobrego humoru, są celne dialogi, a wszystko to uzupełnione odrobiną miłości oraz… fizyki kwantowej. Całość zaś jest pełną wdzięku pochwałą swobodnego podejścia do życia i odrobiny szaleństwa, której warto się poddać.
„Niebieski księżyc”. Connie Willis napisała kilka tekstów opierających się na podobnym schemacie: oto za przyczyną czegoś lub kogoś życie samotnej (najczęściej) kobiety zmienia się w chaos, po czym, w wyniku szeregu humorystycznych perypetii, bohaterka odnajduje szczęście w ramionach właściwego mężczyzny. Na podobnym pomyśle zbudowana została niefantastyczna (i bardzo dobra) powieść „Przewodnik stada" oraz trzy teksty z poprzedniego tomu („Pogrom komiczny”, „Krótka przerwa”, „Cud”), a także wspomniane wcześniej „W »Rialto«”. „Niebieskiemu księżycowi” brak niepowtarzalnego klimatu tego opowiadania, niemniej jest to historia ciepła, zabawna i mocno urokliwa.
„Sydon w lustrze” to pierwszy w zbiorze poważny tekst i zarazem pierwsze opowiadanie SF. Autorka wrzuca czytelnika od razu na głęboką wodę – do świata, w którym istnieją tzw. lustra czyli ludzie przejmujący namiętności innych ludzi. Takim lustrem jest główny bohater, wplątany w dramat dwóch osób człowiek, który, za sprawą swego nietypowego talentu, staje się mimowolnie – bo przemiany nie można powstrzymać – jednocześnie katem i ofiarą. Całość mocno symboliczna (symbolem jest tytułowy sydon, stworzenie, którego nie da się oswoić; zdolność głównego bohatera również odczytywać można w kategoriach metafory), a zarazem sprawdza się jako mocna, gęsta od emocji proza, momentami balansująca na granicy sentymentalizmu, ale na szczęście jej nie przekraczająca.
„Jack”, „Obserwator przeciwpożarowy” oraz „Wichry w Marble Arch” to trzy historie, które łączy tematyka w mniejszym bądź większym stopniu nawiązująca do bombardowania Londynu. Wszystkie też opowiadają o czymś zupełnie innym, niż pozornie mogłoby się wydawać – „Obserwator przeciwpożarowy” z początku sprawia wrażenie komedii pomyłek (podróżnik w czasie, który miał towarzyszyć przyszłemu św. Pawłowi, ląduje w Katedrze św. Pawła z czasów II wojny światowej), a „Wichry w Marble Arch” odbiera się wręcz jako… horror. Stopniowo jednak opowieści ewoluują, odsłaniając kolejne warstwy znaczeń i – co ważne – nie tracąc przy tym klarownej linii fabularnej. Najlepiej ów proces widać na przykładzie „Wichrów…”, gdzie w początkowych partiach tekstu rozmowy bohaterów dotyczące ich znajomych wydają się niepotrzebne, gdyż odciągają uwagę od tego, co czytelnik uważa wówczas za najważniejsze, czyli od grozy metra, w ostatecznym rozrachunku jednak to one okazują się najistotniejsze. Z trzech wymienionych opowiadań to właśnie „Wichry…”, miejscami zabawne, a miejscami bardzo przejmujące, najsilniej przemawiają do emocji.
„Daisy w słońcu”. Połączenie w jednej historii niepokojów dorastającej dziewczyny ze światem kończącym się wybuchem słońca uznać można za dość karkołomne, jednak Willis i takie pomysły potrafi obronić. Pod względem nastroju tekst przypomina tytułowe opowiadanie ze zbioru „Śmierć na Nilu”, tak jak ono, „Daisy…” hipnotyzuje oniryczną narracją, jest jednak bardziej zagmatwane (w pozytywny sposób) i niejednoznaczne; ma też bardziej satysfakcjonujące zakończenie.
„Duch Prawdy” to kolejny tekst z cyklu humorystycznych, choć pozbawiony charakterystycznego dla wcześniej omawianych opowiadań elementu chaosu. Również tutaj pojawia się miłość, są także sympatyczni bohaterowie, ciekawy pomysł z duchem racjonalisty oraz mocna puenta. W porównaniu z poważniejszymi dziełami Willis „Duch Prawdy” może sprawiać wrażenie błahostki, jest to jednak lekka, odprężająca lektura i zarazem godne zwieńczenie wartego polecenia zbioru.
koniec
15 kwietnia 2010

Komentarze

Dodaj komentarz

Imię:
Treść:
Działanie:
Wynik:

Dodaj komentarz FB

Najnowsze

Superwizja
Joanna Kapica-Curzytek

15 IV 2024

Zamieszkały w Berlinie brytyjski reportażysta podróżuje po niemieckim wybrzeżu. Jego znakomite „Duchy Bałtyku” są zapisem odkrywania, skrawek po skrawku, esencji niemieckiej duszy.

więcej »

PRL w kryminale: W kamienicy na Złotej
Sebastian Chosiński

12 IV 2024

W 1957 roku, na fali październikowej „odwilży”, swój powieściowy debiut opublikowała – dotychczas zajmująca się głównie dziennikarstwem – Anna Kłodzińska (w tym momencie miała już czterdzieści dwa lata). Wtedy nikt jeszcze nie mógł przewidywać, że za sprawą książki „Śledztwo prowadzi porucznik Szczęsny” na literacką scenę wkroczy jedna z najbardziej znanych postaci peerelowskiej literatury kryminalnej.

więcej »

Destrukcyjne układy
Joanna Kapica-Curzytek

11 IV 2024

W czeskiej powieści kryminalnej „Pięć martwych psów” najważniejsze są zwierzęta, i to nie tylko te tytułowe. Zespół śledczych z Ołomuńca musi poradzić sobie z trudnym zadaniem.

więcej »

Polecamy

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie

Stare wspaniałe światy:

Poetycki dinozaur w fantastycznym getcie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza wojna... czasowa
— Andreas „Zoltar” Boegner

Wszyscy jesteśmy „numerem jeden”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Krótka druga wiosna „romansu naukowego”
— Andreas „Zoltar” Boegner

Jak przewidziałem drugą wojnę światową
— Andreas „Zoltar” Boegner

Cyborg, czyli mózg w maszynie
— Andreas „Zoltar” Boegner

Narodziny superbohatera
— Andreas „Zoltar” Boegner

Pierwsza historia przyszłości
— Andreas „Zoltar” Boegner

Zobacz też

Inne recenzje

Esensja czyta: Lipiec 2013
— Miłosz Cybowski, Joanna Kapica-Curzytek, Jarosław Loretz, Daniel Markiewicz, Paweł Micnas, Beatrycze Nowicka, Agnieszka Szady, Konrad Wągrowski

Tegoż twórcy

Sympatyczna telepatyczna błahostka
— Konrad Wągrowski

Esensja czyta: Lipiec 2013
— Miłosz Cybowski, Joanna Kapica-Curzytek, Jarosław Loretz, Daniel Markiewicz, Paweł Micnas, Beatrycze Nowicka, Agnieszka Szady, Konrad Wągrowski

If it’s by Connie Willis…
— Anna Kańtoch

Poza linią życia
— Małgorzata Krzyżaniak

Copyright © 2000- – Esensja. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Jakiekolwiek wykorzystanie materiałów tylko za wyraźną zgodą redakcji magazynu „Esensja”.