powrót do indeksunastępna strona

nr 3 (XLV)
kwiecień 2005

 Czerwona pigułka, niebieska pigułka czy porost bedłkowaty?
‹Lupus #1›
W pierwszych chwilach lektury skojarzyłem “Lupusa” z filmem “Fear and Loathing in Las Vegas” Terry Gilliama. Kilka stron później do głowy przyszedł mi jeszcze “Stary człowiek i morze” Hemingwaya. Potem byłem już zbyt zaabsorbowany lekturą by myśleć o czymkolwiek innym.
Zawartość ekstraktu: 90%
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Wielka podróż, ostatnie wakacje przed zanurzeniem się po szyję w prawdziwym życiu - pracy, rodzinie, zeznaniach podatkowych. Być może jedyna szansa żeby zasmakować beztroski, przygody, wolności. Czas by się zastanowić i poukładać sprawy zanim będzie za późno. Krótko mówiąc, przerwa z życia to może mało oryginalny, ale niezwykle pociągający motyw, który raz na jakiś czas pojawia się w jednym z dziełek popsztuki. W “Easy Riderze” bohaterowie wsiadali na motocykl, zapalali jointa i jechali w stronę horyzontu. W “Lupusie” tytułowy bohater i jego najlepszy przyjaciel Tony kupują przechodzony kosmiczny kontenerowiec, wrzucają na ruszt któryś z bogatej kolekcji halucynogenów i ruszają na ryby. I to nie byle jakie płotki a prawdziwe morskie potwory, które zamiast wędką bezpieczniej łowić taktycznymi ładunkami wybuchowymi. Dodatkiem do ryb staje się spotkana przypadkiem w barze dziewczyna, Sanaa, która zabiera się w narkotyczno - ichtiologiczny trip z bohaterami. Początkowo oczywiście panuje sielanka, ale jak we wspomnianym “Easy Riderze”, wydarzenia z czasem zaczną przyjmować coraz gorszy obrót...
Póki co jednak Frederik Peeters dotyka samego sedna natury - tej rozumianej jako zbitka zwierząt, roślin i krajobrazów, jak i tej ludzkiej. Lupus i Tony przesiadują więc z wędkami na skalnych klifach gapiąc się w spławik, dożylnie, doustnie i donośnie zażywają zdobycze międzyplanetarnego narkobiznesu, a w przerwach polują na jeszcze jedną, tym razem damską zdobycz, która orbituje pomiędzy jednym a drugim myśliwym. Jest w tych scenach “Lupusa” wyciszenie i koncentracja na trójce bohaterów, tkwiących gdzieś na rubieżach rzeczywistości. Są małe dramaty, jest nie dająca o sobie zapomnieć przeszłość, zazdrość, współzawodnictwo, które spycha w końcu na bok Wielką Przygodę. Lapus jako narrator historii czyni obserwacje, przy których trudno nie uśmiechnąć się z nostalgią - o oddalaniu się starych przyjaciół, o tym jak niewiele wiemy o sobie nawzajem... Wyprawa bohaterów stopniowo zmienia się w coś, czego żaden z nich się nie spodziewał, a Peeters doskonale radzi sobie z prowadzeniem czytelnika przez meandry tej historii - od początkowej euforii, przez wyciszenie i kryzys, po końcowy dramat.
“Lupus” to jednak również komiks przygodowy (w dodatku w konwencji science fiction) i przygoda nie daje tu o sobie zapomnieć. Są okryte tajemnicą łowiska, nieuchwytne ryby - giganty, podejrzane barowe znajomości, wszechobecne dragi... Sztafaż science fiction dodaje temu wszystkiemu tylko uroku. Zamiast łowić ryby z banalnego molo mamy wielkie kwasowe kaniony, ryby zakrzywiające pole grawitacyjne i statki kosmiczne w tle. Kto by się jednak obawiał fantastycznej konwencji, niech odetchnie z ulgą. To wciąż stary dobry Peeters, ten sam, który kilka lat temu dał nam się poznać jako autor i jeden z bohaterów komiksu “Niebieskie pigułki”, w którym snuł opowieść o swoim związku z nosicielką HIV. Tematyczny skok pomiędzy tym ostatnim komiksem a “Lupusem” jest z pozoru kosmiczny, ale w gruncie rzeczy nie taki wielki - przeważająca część opowieści to znów obyczajowa historia o trójce uczuciowych rozbitków.
Z niespieszną, snująca się w swoim rytmie fabułą doskonale współgra oprawa graficzna komiksu. Peeters rysuje w charakterystyczny, nieco uproszczony sposób, pozwalający natychmiast odczytać emocje bohaterów, a równocześnie udanie przedstawić nie_tak_bardzo zaawansowaną technologię przyszłości, skrzelodyszne koszmary chorych na umyśle wędkarzy czy skaliste krajobrazy odległych planet. Kreska Peeteresa jest tylko pozornie luźna i niedbała. W porównaniu do “Niebieskich pigułek” widać pójście w stronę realizmu i większej szczegółowości rysunków. Kadrowanie we współpracy z monologami Lupusa odpowiednio buduje tempo historii. W efekcie powstaje to, o co nieraz trudno: klimat.
Tom pierwszy “Lupusa” to bardzo dobry początek dłuższej opowieści. Na tyle spójny, że można go czytać jako zamkniętą całość, na tyle rozbudowany, że natychmiast po skończeniu tomu pojawia się ochota na więcej. I życzmy sobie, aby czekanie na to “więcej” nie trwało zbyt długo. Tymczasem polecam zarzucenie czegoś relaksującego, wyciągnięcie w fotelu i trip w świat groźnego międzyplanetarnego wędkarstwa i trudnych międzyludzkich relacji. Warto.



Tytuł: Lupus #1
Tytuł oryginalny: Lupus
Scenariusz: Frederik Peeters
Rysunki: Frederik Peeters
Tłumaczenie: Wojciech Nowicki
Wydawca: POST
Cykl: Lupus
ISBN: 83-919142-5-9
Cena: 29,50 zł
Data wydania: luty 2005
Ekstrakt: 90%
powrót do indeksunastępna strona

82
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.