powrót do indeksunastępna strona

nr 7 (XLIX)
wrzesień 2005

 Słabo przyprawione
‹Smak życia 2›
„Często smak życia odbiera nam apetyt”. Pod tym hasłem mógłby się podpisać bohater kontynuacji „Smaku życia”, Xavier. „Często kiepskiego sequela lepiej nie oglądać, żeby nie wypaczyć sobie dobrego wspomnienia pierwszej części”. To sentencja dla widza „Smaku życia 2”.
Zawartość ekstraktu: 40%
‹Smak życia 2›
‹Smak życia 2›
Do nakręconego w 2002 roku „Smaku życia” jak ulał pasował potoczny przymiotnik „fajny”. Cedric Klapisch zrobił film ciepły, pozytywny, przyjemny dla oka. Nie było to szczególnie oryginalne arcydzieło, aczkolwiek sympatyczne i wesołe. Sięgnął wtedy po motyw międzynarodowego poplątania języków i obyczajowości siódemki uczestników programu stypendialnego, upchanych w jednym apartamencie w Barcelonie. Głównym bohaterem tej pokręconej historyjki był student ekonomii, Francuz Xavier. Film w samej Francji zgromadził trzy miliony widzów, co stanowiło wystarczający bodziec do zrobienia kolejnej części.
Akcja drugiej części startuje pięć lat później. Zgodnie ze skrytymi w akademickim żywocie marzeniami, Xavier (Romain Duris) rezygnuje z obiecującej kariery w finansjerze i poświęca się pisarstwu. „Realizuje się” raczej przy tworzeniu scenariuszy telewizyjnych mydlanych oper. Zawodowe spełnienie, czyli powieść życia leży odłogiem, żadne wydawnictwo nie ma ochoty uczestniczyć w jej wydaniu. Jakby niepowodzeń było mało, Francuzowi kompletnie nie układa się z kobietami. Chociaż zmienia je jak rękawiczki, żadna nie jest „tą jedną jedyną”. Nieobliczalny los rzuca go ponownie w towarzystwo dawnych przyjaciół. Z Angielką Wendy (Kelly Reilly) przyjdzie mu tłumaczyć skrypt jednego ze swoich serialowych dzieł, następnie w Sankt Petersburgu zagości na weselu Williama (Kevin Bishop) z rosyjską baletnicą. Przy okazji czekają go liczne uczuciowe perypetie.
„Smak życia 2”, niestety, włącza się do gromadnie reprezentowanego panteonu nieudanych kontynuacji. Nie ma w tym filmie wdzięku i uroki jedynki, jest za to chaotycznie prowadzona narracja i nieporywająca fabuła. Niby całość opiera się na sprawdzonym z pierwszego „Smaku życia” schemacie komplikacji sercowych i wielokulturowości, ale w wydaniu trzydziestolatków nie jest już tak wesoło jak za studenckich lat. Klapisch usiłował wpleść w komedię portret zbiorowy tejże grupy wiekowej, zaznaczyć, całkiem serio, że dla bohaterów okres beztroski i młodzieńczych porywów serca nieodwracalnie się zakończył. Robi to przy pomocy osadzonej w centrum osoby Xaviera, bodaj najbardziej szczeniackiej i nieodpowiedzialnej ze wszystkich postaci. Xavier wiecznie żyje marzeniami, jest idealistą, pogubionym w życiu na każdej płaszczyźnie: zawodowej, miłosnej, rodzinnej.
Bałaganiarsko prowadzoną treść po trochu rekompensuje drugoplanowa obsada. Kelly Reilly energicznie i z widoczną sympatią do granej roli kreuje Wendy. Świetna jest Cecile De France, jedyna, która przypomina nam, że oglądamy komedię. Jest autorką przezabawnego epizodu z odwiedzinami u ojca Xaviera. Szkoda, że wyjątkowo poskąpiono jej scen. Zupełnie niefortunny występ zaliczył grający główną rolę Romain Duris. Jego Xavier jest bezbarwny i z aparycją bliższą Goofy’emu niż pociągającemu amantowi, ciężko znaleźć racjonalną przyczynę otaczającego go wianuszka pięknych kochanek.
Oryginalny tytuł, aluzja do rosyjskich lalek matrioszek, zamkniętych jedna w drugiej, ma być rzekomo metaforą sensu filmu, w której to bohaterowie przeżywając namiętne wzloty i upadki, dochodzą nareszcie do ideału, z którym chcą spędzić resztę życia. Niezbyt to wydumane przesłanie, a takie bezpłciowe podanie zabiłoby nawet najbardziej odkrywczą puentę.
„Smak życia 2” rzeczywiście ma sporo wspólnego z rosyjską lalką. Oba produkty są równie tandetne. A smak życia? Mdły i kropka.



Tytuł: Smak życia 2
Tytuł oryginalny: Les Poupées russes
Reżyseria: Cédric Klapisch
Zdjęcia: Dominique Colin
Scenariusz: Cédric Klapisch
Obsada: Lucy Gordon, Cécile De France, Romain Duris, Kevin Bishop, Audrey Tautou
Muzyka: Loïc Dury, Laurent Levesque
Rok produkcji: 2005
Kraj produkcji: Francja, Wielka Brytania
Dystrybutor: SPI
Data premiery: 12 sierpnia 2005
Czas projekcji: 125 min.
WWW: Strona
Gatunek: komedia
Ekstrakt: 40%
powrót do indeksunastępna strona

61
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.