Kiedy jest się niekonwencjonalnym arystokratą, eksporterem kocimiętki, szczęśliwym posiadaczem nietypowego personelu dworskiego oraz pary bliźniąt w najpotworniejszej fazie dojrzewania, należy być baaardzo ostrożnym, gdyż życie jest pełne pułapek i groźnego koloru różowego. Homo hominis sapiens aqua minerale – jak mawia landgraf von Selerberg, któremu przydarzyły się te i kilka innych rzeczy. Co zrobił selerberski kowal z połówką krowy? Jakie artykuły można znaleźć w czasopiśmie „Nowoczesny Barbakan”? Co to jest wilkołąk? Ile razy i dlaczego miga wiosna, oraz czym zajmują się rusały? Na te pytania można znaleźć odpowiedzi w zbiorze opowiadań pt. „Róża Selerbergu”.

Poza wesołą rodzinką von Selerberg, wystąpią także gościnnie kudłate smoki z Lengorchii w wersji bieżnikowanej (czytaj: odświeżonej).

„Przyczajony rycerz, ukryty smok”
czyli romantyczno-prześmiewcza wyprawa poszukiwawcza; zagwarantowane smoki, skarby, zbójcy i bonus w postaci kota.

Tradycja przeznacza siódmemu synowi niezwykłe przygody i czyny nadzwyczajne. Nigdy nikomu nie przyszło do głowy spytać owego bohatera, czy jest mu to na rękę. Eril Stagmont wolałby żyć sobie cicho i spokojnie jako syn czwarty, piąty, albo wręcz jako jedynak – poza zasięgiem oka ironicznej Fortuny. Niestety, mimo wielu środków ostrożności, nie zdoła umknąć przeznaczeniu. Pewnego dnia budzi się ze strasznym kacem, dowiadując się z przerażeniem, iż właśnie poręczył słowem, honorem (i pieniędzmi), że zabije grasującego w okolicy smoka.

„Saga o ludziach MOD-u”
czyli sceny z życia smokobójców.
„Podaj swój PESEL, przebrzydła poczwaro!!!”

Panta rhei. Minęły już romantyczne czasy, kiedy rycerz samowtór z giermkiem stawał walecznie przeciw smoczej bestii. Dziś zarówno smok, jak i smokobójca mają numery ewidencyjne. Smoker płaci daninę skarbówce, a smok nie robi tego tylko dlatego, że wykazuje zerowe przychody. Co jednak się dzieje, kiedy smok nielegalnie dokona zaboru mienia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub w podobny sposób przekroczy prawo? Wtedy do akcji wkraczają chłopcy (lub dziewczyny) z Miejskiego Oddziału Drakonizacyjnego!

W połowie lat sześćdziesiątych dwudziestego wieku pojawił się we Wrocławiu nikomu nieznany młody poeta z Mikołowa, który swoim debiutem wstrząsnął polską sceną literacką. Spowodował wiele skandali i naraził się wielu czynnikom. Wyskakiwał przez okna, pisał wiersze na plecach swoich kobiet, ciął sobie żyły, nacinał twarz i nieustannie prowokował otoczenie. A przede wszystkim gorszył tradycyjnych czytelników nową, odważną, wręcz heretycką metaforyką i obscenicznością. Wyrąbywał nową ścieżkę w polskiej Literaturze.

Srokowski znalazł motywy jego gorszących zachowań. Dał oryginalną i zaskakującą wykładnię etyczną jego drogi życiowej, a także obnażył kulisy śmierci.

Znalazł nowe dokumenty i nowych świadków. Książka Srokowskiego może okazać się książką wręcz sensacyjną. Po raz pierwszy ujawnia bunt poety w więzieniu, a także zachowania konfidentów wobec Wojaczka i środowiska literackiego. Poznajemy też, co poeta czytał i o czym z przyjaciółmi rozmawiał, czego się bał i jak reagował na strach. Jaki był dla swoich kobiet i jaką rolę odegrała w jego życiu miłość. A także jak dziewczyny Wojaczka były o niego zazdrosne. Dowiemy się też, jak Wojaczek po śmierci stypendia dostawał. I dlaczego pewien znany poeta boi się o Wojaczku mówić. I najważniejsze, otrzymujemy zupełnie nową i zdumiewającą interpretację poezji Wojaczka.

W 1944 roku James Falcon, kapitan kontrwywiadu armii USA, trafia do Belgii. Tam, na tyłach frontu, prowadzi tajną walkę z wampirami, wykorzystywanymi przez nazistowskie Niemcy do rozbijania siatek ruchu oporu. Choć wydaje mu się, że odniósł zwycięstwo, trzynaście lat później w Londynie, wezwany przez MI6 i CIA, kolejny raz musi stawić czoło krwiożerczym, morderczym bestiom. Odkrywa, że szczególnie pomocna w zwalczaniu wampirów jest szczepionka przeciwko grypie, ale nie osiąga pełnego sukcesu. Najbardziej bezwzględny i sprytny z jego wrogów, Rumun Duca, ucieka do Ameryki.

Od tego czasu Falcon żyje nieustannie w strachu. Wampiry bowiem nigdy nie zapominają i nie przebaczają swym oprawcom…

Elfy wymazały całą wiedzę o swoim świecie z pamięci genialnego młodego przestępcy Artemisa. Teraz jednak potrzebują go, i to szybko… Podczas gdy Artemis przygotowuje kradzież impresjonistycznego płótna, jego rywalka, zła wróżka Opal, planuje ucieczkę z więzienia: klonuje samą siebie, zostawia w celi swoją kopię i teraz, wreszcie wolna, szykuje odwet. Chce zemścić się na wszystkich, przez których trafiła za kratki. Ma zamiar zniszczyć świat, z Artemisem włącznie… Tymczasem zastawia pułapkę na kapitan Holly Niedużą i komendanta Bulwę. Holly zostaje pomówiona o popełnienie ohydnej zbrodni…

Tylko Artemis może powstrzymać rozsierdzoną Opal. Aby to się udało, będzie musiał oczyścić Holly z zarzutów, wydobyć z więzienia krasnala-kleptomana Mierzwę Grzebaczka i przekonać superinteligentnego centaura, że nie pozjadał on wszystkich rozumów.

Czy Artemis przypomni sobie w porę o świecie elfów?

„Jastrzębie Wzgórze” otwiera wstrząsająca scena wykonania mafijnego wyroku, której świadkiem jest ojciec ofiary. Kuba, bohater tej niezwykłej, pełnej dramatycznych wydarzeń historii jest wcieleniem biblijnego patriarchy. Kierując się wiarą i instynktem oraz opierając ludzkiej zawiści próbuje on budować przyszłość rodzinnej posiadłości, tytułowego Jastrzębiego Wzgórza.

Mocne archetypiczne postaci, niemal organicznie związane z ziemią, sprawiają, że „Jastrzębie Wzgórze” nabiera charakteru przypowieści: o miłości, nienawiści i przebaczeniu. O walce dobra ze złem, która nigdy się nie kończy.

Nazwisko: Bakly
Profesja: były gladiator, najemnik
Zadania: przyjmie każde (za odpowiednią zapłatą)
Najbardziej nie lubi: magii
Przyjaciele: nic mu nie wiadomo na ten temat
Wrogowie: wielu, zbyt wielu…

Pomimo, że Bakly nie przepada specjalnie za magią, ta ciągle staje na jego drodze. To przez nią ma najwięcej kłopotów i to przez nią musi spłacić pewien rodowy dług. Najmuje się nie tylko jako „prywatny detektyw”, ale też ratuje przed śmiercią na stosie pewną, młodą czarownicę (bynajmniej z nie z dobroci serca).

Najemnik wyrusza też do Wolnej Strefy jako ochroniarz buchaltera Ochinota, osoby wielce utalentowanej w tropieniu przekrętów i wspieraniu bogaczy w pomnażaniu ich „skromnych” majątków… Tam również Bakly dostanie nietypowe zlecenie. Przecież, czymś te długi rodzinne trzeba spłacać, a nasz bohater podejmie się każdego zadania…

Cóż, najemnik nie ma lekkiego życia, a jego mroczne i przerażające wspomnienia jest w stanie złagodzić jedynie wódka. Jakakolwiek, nawet ta najgorszego gatunku, byle pozwoliła zapomnieć o koszmarze przeszłości… I trudno się temu dziwić, zwłaszcza, gdy na jego drodze pojawiają się złowrogie typki spod ciemnej gwiazdy i wojownicy ninja – mistrzowie w zadawaniu tortur.

Trzeba uczciwie przyznać, że ilość brutalnych scen może zmrozić delikatne serca niewiast, ale bez obaw, nie jest to typowa książka trafiająca tylko w męskie gusta, panie też znajdą tu coś dla siebie…

Niezbyt odległa przyszłość, człowiek opanował układ słoneczny, posiadł też umiejętność teleportowania się z miejsca na miejsce, o ile zna koordynaty miejsca docelowego. Teleportować można się w obrębie planety, nikomu jednak nie udał się skok przez kosmiczną pustkę. Ta umiejętność odmieniła cały świat, ale nie odmieniła samego człowieka. Jego postępowaniem kierują wciąż te same namiętności – a „Gwiazdy moim przeznaczeniem” są jedną z najlepszych książek o zemście.

Niejaki Foyle jest zwykłym pracownikiem na statku kosmicznym, ani inteligentnym, ani ambitnym, szary człowiek jakich wiele. Do czasu, gdy wrak rozbitego statku, na którym z determinacją walczy o życie jedyny rozbitek – Foyle właśnie – zostaje obojętnie ominięty przez inny statek. Foyle wpada we wściekłość i poprzysięga zemstę ludziom, którzy nie chcieli uratować rozbitka.

Od tej chwili akcja nabiera nieprawdopodobnego tempa. Samotny mściciel w dążeniu do zemsty staje się nadczłowiekiem, zdolnym do nieprawdopodobnych czynów. Powieść Bestera to od lat absolutny hit, obowiązkowa lektura każdego miłośnika fantastyki.

Rozpoczęło się końcowe odliczanie… Rakiety z głowicami atomowymi są już gotowe do odpalenia. Nikt się nie spodziewa, że właśnie Polsce przypadnie niechlubna rola wywołania ostatecznej wojny. A wszystko z powodu ambicji nowego prezydenta, który postanowił uczynić z naszego kraju atomowe mocarstwo. Jak na rasowego polityka przystało, nie wziął pod uwagę, że jego program może wymknąć się spod kontroli, a świat stanie w obliczu zagłady…

Młodzi bohaterowie biorą odpowiedzialność za losy przyszłych pokoleń. I nie tylko przyszłych, bowiem cel ich tajnej misji znajduje się w przeszłości. Podjęte przez nich zadanie jest tym trudniejsze, że podróżom w czasie towarzyszą liczne paradoksy, które mogą zmienić obraz świata w teraźniejszości. Może się przecież zdarzyć, że po cofnięciu się w przeszłość syn zawróci w głowie swojej przyszłej matce… Czy któremuś z bohaterów uda się zakończyć „Operację Dzień Wskrzeszenia” z powodzeniem i uratować świat przed atomową katastrofą?

Andrzej Pilipiuk – twórca Jakuba Wędrowycza i kuzynek Kruszewskich – po raz kolejny udowadnia, że potrafi zadziwić nieszablonowymi pomysłami i oryginalną intrygą. Jego wehikuł czasu zabierze Cię w niezapomnianą podróż. Weź udział w Operacji Dzień Wskrzeszenia i daj się ponieść wyobraźni!

Trzecia część przygód Lichotka Stubbsa, który pokonał już złego opiekuna Bazylego Deptacza oraz bandę wstrętnych czarnoKsiężników, współpracujących z potężnym i tajemniczym Dragodonem. Teraz bystry i odważny chłopiec trafi do „upiornego zamczyska”. Kogo tam spotka? Jak potoczą się jego dalsze losy?

1632. Sytuacja w północnych Niemczech jest tragiczna. Głód. Zaraza. Wojna religijna pustosząca miasta. Jedynie arystokracji udało się wyjść z tego niemal bez szwanku; dla chłopów śmierć jest niczym dar od Boga.

2000. Sytuacja w miasteczku Grantville w Wirginii Zachodniej jest świetna. Na ślub siostry Mike’a Stearnsa przybyło mnóstwo ludzi, w tym członkowie miejscowej sekcji Amerykańskiego Stowarzyszenia Górników. Zabawa trwa w najlepsze.

Gdy opada kurz, Mike rusza na czele grupy uzbrojonych górników, żeby sprawdzić, co się stało. Okazuje się, że drogę prowadzącą do miasteczka przecięto niczym mieczem. Po drugiej stronie rozgrywa się iście piekielna scena: mężczyzna wisi przybity do drzwi chaty, a banda ludzi w stalowych pancerzach napastuje jego żonę. Mike i jego ludzie wiedzą, co muszą zrobić. Wolność i sprawiedliwość w amerykańskim stylu wkracza w sam środek wojny trzydziestoletniej.

„Elegia na utraconą gwiazdę” stanowi punkt zwrotny w cyklu Symfonii Wieków.

Smoczyca Anwyn, która przez trzy lata leżała w grobie ze skał i czarnego węgla w stanie podobnym do śmierci, zostaje uwolniona przez kataklizm, którym zakończyło się „Requiem za słońce”. Zdezorientowana i oszołomiona pamięta tylko dwie rzeczy: osobę, która uwięziła ją w smoczej postaci i zamknęła w grobowcu, oraz wszechogarniające pragnienie zemsty.

Tymczasem Achmed, król Firbolgów, odbudowuje zniszczone królestwo, podczas gdy gildia bezlitosnych asasynów planuje pomścić śmierć swojej przywódczyni.

Straszliwie zdeformowana, ale magiczna istota trafia z cyrku osobliwości do pałacu złego despoty, a ten dostrzega w niej narzędzie, dzięki któremu będzie mógł zrealizować swoje plany podboju kontynentu i przejęcia nad nim władzy.

Pojawienie się nowych przywódców, dobrych i złych, długo oczekiwane narodziny dziecka Czasu, mroczne plany asasynów i władców, nieporozumienia wśród Trójki oraz bitwa na śmierć i życie między dwoma smokami o niewyobrażalnej mocy są początkiem chaosu prowadzącego do wojny, która w rezultacie spustoszy połowę świata.

Jane Marple, dama o bystrym umyśle i z pasją detektywa amatora, angażuje się w wyjaśnienie sprawy, która bez jej udziału najprawdopodobniej nigdy nie wyszłaby na jaw. Nikt bowiem nie wierzy pewnej starszej pani (fantazjuje!), opowiadającej o morderstwie (mężczyzna udusił kobietę!) popełnionym w pociągu. Mimo zastrzeżeń do wiarygodności relacji – pani McGillicuddy widziała zdarzenie, podróżując innym pociągiem – śledztwo dla porządku zaczyna się. i szybko kończy: nie znaleziono ciała ofiary ani żadnych śladów zbrodni. Zostaje ono jednak wkrótce wznowione, a obiektem szczególnego zainteresowania staje się ekscentryczna rodzina Crackenthorpów. Panna Marple naprowadza stróżów prawa na tropy warte jej zdaniem sprawdzenia. Sprawa jest zawiła, śledczy raz po raz trafiają w ślepy zaułek. Wygląda na to, że mają do czynienia z wyjątkowo przebiegłym mordercą…

Mieszkańcy Wyżyn są jak ich ziemie – surowi i dumni; wiecznie toczą walki ze sobą i z sąsiadami, kradną bydło, chwytają brańców, powiększają swoje majątki. Jedynie dary pozwalają zachować kruchy pokój. Dary to moc dana im do obrony posiadłości – przechodzi z ojca na syna i z matki na córkę. Darem Barrów jest przywoływanie zwierząt. Kobiety z Cordemantu mają moc odbierania wzroku, słuchu i mowy, Roddowie mogą rzucić klątwę noża, Callemowie potrafią samym słowem poruszać budynki i góry, a brantor Ogge z Drummantu ma dar powolnego wycieńczania. Najlepszy i najgorszy ze wszystkich jest dar Casprów – to moc odczyniania ludzi, zwierząt, roślin, ziemi. Orrec i Gry są potomkami rodu Casprów i Barrów. Dar Gry się ujawnił, lecz dziewczynka nie chce go używać do przywoływania zwierząt podczas polowania. Orrec ma kłopot – jego dar jest dziki. Nie można nad nim panować, a to najbardziej niebezpieczna moc ze wszystkich.

Czym jest grafika użytkowa? Grafika użytkowa to najbardziej uniwersalna dziedzina sztuki. Tłumaczy, zdobi, identyfikuje: wywiera wpływ na otaczający nas świat. Jest na ulicach, we wszystkim, co czytamy, jest na naszych ciałach. Napotykamy ją w znakach drogowych, reklamach, magazynach, na paczkach papierosów, tabletkach przeciwbólowych, jej wyrazem jest logo na naszej koszulce czy metka od marynarki. Jednak nie jest ona współczesnym czy tylko kapitalistycznym fenomenem. Ulice pełne znaków, emblematów, cen, ofert sprzedaży, oficjalnych ogłoszeń i wiadomości charakterystyczne były już dla starożytnych Egipcjan czy średniowiecznych Włochów, a nawet dla narodów Związku Radzieckiego. Grafika użytkowa spełnia wiele funkcji. Segreguje i różnicuje – innymi słowy – wyróżnia jedną firmę, organizację czy nację spośród wielu innych. Informuje – mówi nam jak filetować rybę i jak zarejestrować narodziny. Gra na naszych emocjach i pomaga ustosunkować się do świata wokół nas. Wśród grafików krąży stare, żartobliwe powiedzenie: „Zła grafika jeszcze nikogo nie zabiła”. Oznacza to, że design jest niekonsekwentny, skrajnie dekoracyjny, że jest kwestią wyboru jedynego w swoim rodzaju koloru lub czcionki, a te w zasadzie są tak samo dobre jak każde inne. Dziennikarze uwielbiają używać słowa ‘designerski’, by szerzyć konkretny, cyniczny konsumeryzm, który drażni nas swoją krzykliwą wizualnością: fantazyjne korki do butelek, pseudowiktoriańskie etykiety czy też nowe logo dla nieetycznej firmy. Doprowadziło to do powstania takich sformułowań jak ‘designerska woda’, ‘designerskie jeansy’, a nawet ‘designerskie dzieci’. Niestety, prawdziwi graficy zazwyczaj nie mają nic wspólnego z tego rodzaju kiczem. Wyobraźmy sobie, co by się stało, gdyby grafika użytkowa została nagle zakazana lub zniknęłaby z naszego życia z dnia na dzień. Nie byłoby pisanego słowa, żadnych gazet, żadnych czasopism, internetu, nauki. Książki mieliby tylko bogacze, zamiast pieniędzy pojawiłyby się muszle albo jakieś świecidełka, napisano by kilka dzieł literackich, zostałaby garstka uniwersytetów i skazani byśmy byli na prymitywną medycynę. Wszystko zaś trzeba byłoby starannie pisać ręcznie. Bez procesu projektowania i jego składników – struktury i organizacji, słowa i obrazu, różnicowania – wszystkie informacje musiałyby być przekazywane werbalnie. Świat wkroczyłby w kolejną mroczną erę, okres ignorancji, uprzedzeń, przesądów i krótkiego żywota. Grafika użytkowa nie jest więc frywolnym dodatkiem do życia, jest raczej integralną częścią współczesnego świata – cywilizacji, którą Marshall McLuhan określił jako „człowiek typograficzny”.

Życie kapitana Williama O’Connora znów układa się nie tak jak powinno. Wciąż nie wyrzucił z załogi kuka Butchera i nadal wykazuje odporność na wszelkie rozsądne rady. Co gorsza, piraci Szalonego Hrabiego Christophera de Lanvierre, choć pokonani na Barbados, tańczą na ruinach kolejnych angielskich miast, a diabły morskie, jak na złość, zaczynają się mnożyć. Powodowany chorobliwą szlachetnością O’Connor rzuca wyzwanie de Lanvierre’owi i jego krwiożerczym stronnikom, lecz nie wie, że los szykuje dla niego pułapkę. Dzielnego kapitana fregaty „Magdalena” czeka gra w kości z diabłem morskim, walka o duszę hiszpańskiego admirała, gościna u piratów, malutkie trzęsienie ziemi, zmagania z Czarnym Szkwałem, kilka beczek malagi oraz najdzikszy abordaż w historii wojen morskich. Tymczasem myśli O’Connora przesłania postać powabnej Manueli, która jednakże bynajmniej sobie nie życzy, by ktokolwiek o niej marzył.

Karaibska krucjata zaczyna nabierać tempa niczym budzący się sztorm.

„Człowiek z Wysokiego Zamku” to jedna z najlepszych książek Dicka. Rzecz dzieje się w świecie, w którym historia potoczyła się inaczej – Niemcy i Japonia wygrały II wojnę światową, Stany Zjednoczone Ameryki podzielone są na strefy okupacyjne. Podziemnym bestsellerem jest powieść science fiction, w której USA wojnę wygrały. Miłośnicy fantastyki dobrze wiedzą, kim jest Philip Dick, ale znaczenie tego pisarza wykracza daleko poza granice tej literatury – to po prostu jeden z najciekawszych autorów amerykańskich drugiej połowy XX wieku.

Devon March odkrywa, że w Kruczym Dworze od wielu lat więziona jest tajemnicza, obłąkana czarodziejka. Uzyskuje od niej niepokojące informacje o swojej przeszłości. Na dodatek podczas pełni zaczyna grasować w okolicy krwiożercza, przerażająca bestia i wszystko wskazuje na to, że zamienia się w nią jakiś dotknięty przekleństwem człowiek. Aby rozwiązać mnożące się zagadki, Devon musi ponownie wkroczyć na Schody Czasu. Tym razem przenosi się w lata sześćdziesiąte XX wieku, kiedy Szaleniec, jego stary wróg, znalazł się u szczytu potęgi…

„Krwawy księżyc” to trzeci – po „Czarodziejach Skrzydła Nocy” i „Władczyni demonów” – tom przeznaczonego dla młodzieży cyklu „Kruczy Dwór”, swoistego skrzyżowania książek o Harrym Potterze z serialem „Buffy – postrach wampirów”.

Mała wysepka w stanie Maine przygotowuje się do nadejścia zimowej burzy o niespotykanej sile, która według meteorologów ma być „Sztormem stulecia”. Wraz z pierwszymi płatkami śnieżycy na Little Tall zjawia się tajemniczy przybysz i morduje Marthę Clarendon, jedną z najstarszych mieszkanek wyspy. Dokonawszy krwawej zbrodni Andre Linoge spokojnie zasiada w fotelu, trzymając nieodłączną laskę ozdobioną wilczą głową i… czeka. Wstrząśniętym wyspiarzom oświadcza, że odejdzie, jeśli dadzą mu to, czego chce. Mieszkańcy Little Tall stanowią zżytą i solidarną społeczność, która w razie potrzeby potrafi stawić czoło przeciwnościom losu, lecz tym razem niebezpieczeństwo wydaje się groźniejsze niż kiedykolwiek, a łańcuch tragedii na wyspie wywołuje w nich podejrzenia, że przybysz posiada moc nieznaną człowiekowi. Czego chce od nich Linoge? Czy wyspiarze pokonają zło, które nie wiadomo skąd i dlaczego wdarło się w ich spokojne życie na odludziu?

„Sztorm stulecia” to oryginalna wersja scenariusza miniserialu telewizyjnego zrealizowanego w 1999 roku przez stację ABC, poprzedzona wstępem autora, który przybliża nam genezę opowieści i kulisy powstawania filmu.

W „Opowieściach okrutnych” Pawła Siedlara spotkamy wszystkie sytuacje towarzyszące literaturze grozy: atmosferę niepokoju, tajemne znaki i materializacje, hipnotyczne wizje oraz teleportacje. Autor żongluje literackimi rekwizytami z biegłością równą sztukmistrzom XX wieku. Sytuacje okrucieństwa kreuje Siedlar dawkując swoim czytelnikom atmosferę suspensu rodem z filmów Hitchcocka; a to zagubiony w śnieżycy autobus przekracza granice światów, to znów w pustym, wypalonym domu odżywają dawne wydarzenia, wnikając w Twoją podświadomość i odciskając swoje piętno.

Kiedy zechcesz oderwać się na moment od sytuacji piętrzących się w wyobraźni do granic strachu, znienacka dopadnie Cię hipnotyczny wzrok czarnego psa. Teraz On przejmuje nad Tobą władzę i nie wiesz już naprawdę, kto kogo obserwuje?

To „książka z dreszczykiem” dla dociekliwych, wrażliwych i niespokojnych duchem poszukiwaczy emocji z odrobiną angielskiego humoru.