Centralne miejsce w polu zainteresowań Ireneusza Walczaka zajmuje człowiek. A dokładniej – charakterystyczna dla jego prac postać ludzka widziana od tyłu; często jedynie jej tors. „Budowanie tożsamości” to także narracja o człowieku: historie jednostkowe zestawione na powierzchni obrazów mówiące o kondycji ludzkiej. Jaka jest ta kondycja? Będzie można zobaczyć już 12 stycznia.  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
Ireneusz Walczak – (ur. 1961 r.) jest absolwentem Wydziału Grafiki ASP w Krakowie (oddział w Katowicach). Pracuje w katowickiej uczelni od 1988 r., obecnie jako adiunkt. Na bogaty dorobek artystyczny twórcy składają się liczne wystawy indywidualne i zbiorowe, m.in. w Lipsku, Frankfurcie, Glasgow, Amsterdamie, Berlinie, Sztokholmie oraz uzyskane stypendia i nagrody: Grand Prix Konkursu „Praca Roku” organizowanego przez ZPAP w Katowicach (1992, 2001, 2003), Grand Prix Ogólnopolskiego Konkursu „Wobec wartości” (1988), Grand Prix I Światowego Triennale Małych Form Graficzych (Francja, 1988), Grand Prix Konkursu Malarskiego im. Rafała Pomorskiego, Stypendium Jacksona Pollocka (USA, 1993).  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
Charakterystyczny motyw prac Walczaka stanowi postać ludzka widziana od tyłu, często jedynie jej fragment – tors, przywołujący skojarzenia z rzeźbiarskimi „Plecami” autorstwa Magdaleny Abakanowicz. W polu zainteresowań twórcy centralne miejsce zajmuje istota ludzka. W języku plastycznym artysty odnaleźć można echa ekspresjonizmu, malarstwa amerykańskiego po 1945 r., czy Anglika Francisa Bacona. Walczak posługuje się takimi środkami wyrazu jak zdecydowane „czyste” skontrastowane kolory, mocna, wyraźna linia rysunku oraz zróżnicowana faktura.  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
Uspokojenie agresywnych rozwiązań formalnych obserwować można w cyklu „Mury Przeszłości” z lat 1998-2002, w którym dominuje bardziej stonowana kolorystyka, przeważnie utrzymana w chłodnej gamie barw. W efekcie obrazy stwarzają nastrój metafizyczny, nieco melancholijny i stanowią analizę aktualnej sytuacji jednostki z perspektywy przeszłych zdarzeń, budujących „mury” podziałów i osamotnienia. Cykl „Obecni-Nieobecni” z lat 2002-2003, obraz „Własne lokum” z 2005 r. poruszają kwestię poszukiwania własnego miejsca przez człowieka w świecie, komunikacji międzyludzkiej oraz z otoczeniem.  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
Wystawę malarstwa Ireneusza Walczaka „Budowanie tożsamości” tworzą prace pod tym tytułem, z cyklu rozpoczętego przez artystę w 2004 r. „Budowanie tożsamości” to narracja o człowieku: historie jednostkowe zestawione na powierzchni obrazów mówią o kondycji ludzkiej. Kompozycje malarskie przedstawiają zanurzenie człowieka w otaczającej rzeczywiści i jego dookreślanie siebie w kontakcie ze światem. Spoza pejzaży wewnętrznych, obrazkowych „reportaży” o codzienności, wyziera samotność w tłumie, co sugerują rozdzielone kwarty, ludzie są w nich „osobni”. Artysta środkami wyrazu podkreśla procesualność istnienia jednostki – stan ciągłej zmiany i konstruowania „ja” wynikający z dokonanych wyborów.  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
Hieroglificzne opowieści często stanowią ramę dla centralnej części kompozycji z sylwetką ludzką – to zrzutowanie tej postaci na „ekran”, projekcja jej wnętrza oraz przeżyć rozbita na elementy pierwsze. Kadry poszczególnych momentów egzystencji układają się w kalejdoskopowy obraz. Centralnie umieszczona postać bywa zmultiplikowana. Zastosowany zabieg budzi skojarzenia ze zwierciadlanym odbiciem, Alicją po drugiej, a może już n-tej stronie lustra, z „odciskiem” poprzedniego „ja” przed przekształceniem. Obok siebie funkcjonują różne alter ego.  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
Twórczość Walczka przywodzi na myśl Heideegerowskie „bycie-tu-oto” i „bycie-w świcie”. Chaos i zmienność sytuacji w otaczającej rzeczywistości (serie „małych pól” malowideł) zestawiona z byciem autentycznym możliwym tylko w sytuacji wyjścia poza ten nurt, „stanięcia obok” i oglądu z dystansu (postaci ludzkie z centrum kompozycji). Ireneuszowi Walczakowi udało się uchwycić jednoczesność tych perspektyw i ukazać człowieka w całym spectrum jego sytuacji egzystencjalnej. Artysta stawia w prezentowanych pracach pytanie o tożsamość, na które nie istnieje jednoznaczna odpowiedź ani wzór. Każdy sam odpowiada za własną tożsamość, za dokonane wybory, budowanie sensu życia.  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
Problematyka tożsamości implikuje podstawowe kwestie egzystencjalne – podejmowanie decyzji, czas, pamięć, pokazujące nieustanne trwanie procesu tworzenia siebie, ciągłego reinterpretowania własnego „ja” pod wpływem zaistniałych okoliczności. Malarstwo Ireneusza Walczaka stanowi swoistą psychoanalizę człowieka współczesnego. Obecność wizerunku ciała w twórczości artysty w dobie digitalizacji, która zdaje się je unieważniać, przypomina o jego wpisaniu w ludzką tożsamość. Wystawę Ireneusza Walczaka „Budowanie tożsamości” można oglądać od 12 stycznia do 18 lutego 2007 roku. Wernisaż: 12 stycznia o godz. 17.00. Wystawa jest czynna codziennie z wyjątkiem poniedziałków w godzinach 10.00 – 18.00. Bilety: normalny 5,50 zł, ulgowy 3 zł. W środy wstęp wolny dla młodzieży szkolnej i studentów. Biuro Wystaw Artystycznych w Katowicach40-004 Katowice, Al. W. Korfantego 6 tel. +48 32 259 90 40, +48 32 259 93 24 fax +48 32 259 90 40 Czynne: codziennie (z wyjątkiem poniedziałków) w godz. 10.00 – 18.00 Wstęp: bilet normalny 5,50 zł, ulgowy 3 zł, w środy wstęp wolny dla młodzieży szkolnej i studentów |