Felix Castor to prywatny egzorcysta; jego podwórkiem jest Londyn. Praca pogromcy duchów ma swoje zalety – płacą dobrze, człowiek nigdy się nie nudzi – ale istnieje też ryzyko: wcześniej czy później jakiś duch okazuje się silniejszy.

Próbując wycofać się z zawodu, Castor przyjmuje pozornie łatwe zlecenie pozbycia się ducha nawiedzającego jedno z londyńskich archiwów – w końcu musi z czegoś żyć. Lecz teoretycznie proste egzorcyzmy wkrótce zmieniają się w rozgrywki pod tytułem „Kto Pierwszy Załatwi Castora”, w których o główną nagrodę walczą duchy i demony.

Nic nie szkodzi: Castor umie sobie radzić z umarłymi. To żywi go wkurzają…

Dwie powieści w jednym tomie Klasyki Science Fiction.

„Mąż czarownicy” to klasyczna opowieść SF, jeden z najczęściej filmowanych w Hollywood utworów SF (aż 4 ekranizacje) – niestety, żadna nie dotarła do Polski. Historia żony profesora uniwersyteckiego, która praktykuje magię voodoo, aby dopomóc mężowi w karierze naukowej. Niestety, okazuje się, że żony konkurentów męża do stanowisk na uczelni, to także czarownice. Konflikt jest nieunikniony.

„Wielki czas” to czas zmian, wojna podróżników w czasie, walczących w imieniu dwóch tajemniczych ras: Pająków i Węży. Wojownicy wyruszają w przeszłość i w przyszłość, dokonując w nich zmian, by gdzieś u końca czasu zwycięstwo należało do nich. Greta Forzane pracuje w miejscu poza czasem i przestrzenią, gdzie wraz z innymi zajmuje się terapią żołnierzy, którzy na tej wojnie doznali uszczerbku psychicznego bądź fizycznego.

„Wielki czas” uhonorowano Hugo Award.

Jedna z pierwszych książek autorstwa Jacka Dukaja. W tym obszernym tomie opowiadań, zapowiadającym już przyszły kunszt autora, znalazła się m.in. „Katedra” – opowieść, która zainspirowała Tomasza Bagińskiego i stała się przyczynkiem do kilkuminutowej animacji, nominowanej później do Oscara.

Sam tekst otrzymał Nagrodę Fandomu Polskiego im. Janusza A. Zajdla dla najlepszego opowiadania roku 2000, dyskwalifikując tym samym inny utwór z tomu „W kraju niewiernych” – również nominowany do tego wyróżnienia „Ruch Generała”. Książka zdobyła trzy inne nagrody i znalazła się w gronie finalistów Machinerów, prestiżowych wówczas nagród przyznawanych przez pismo „Machina”.

„Nadzy ludzie” to drugi tom dylogii indochińskiej, rozgrywającej się w wymyślonym przez Bułyczowa państwie Ligon.

W stolicy państwa obraduje międzynarodowa konferencja etnologów i nagle wybucha sensacyjna pogłoska, że w trudno dostępnych górach Ligonu odkryto niewielkie plemię dzikusów, co chodzą całkiem nago i nie znają ognia.

W góry wyrusza ekspedycja naukowa, w jej składzie jest młoda Polka. Grupa dzikusów okazuje się ocalałymi z katastrofy statku kosmicznego humanoidalnymi obcymi. Rzuceni na nieznaną ziemię, bez cywilizacyjnych zdobyczy, stają się ofiarami ludzkiej podłości.