Pełna czarnego humoru, dynamicznej akcji i błyskotliwych konceptów kontynuacja losów Elizabediatha Moncka i innych bohaterów „Wyjątkowo wrednej ceremonii”.

Daleko im do ordynarnych kopidołów. I tym razem nie oni, lecz pod nimi kopią dół. Czy pozwolą się pogrzebać, zostawszy jednocześnie grabarzami nadziei Ocalonej Krainy?

To nie cmentarne pijusy, lecz grabarska elita, tajników magii i alchemii świadoma. Wykładowcy SGGW, czyli Szkoły Głównej Grabarstwa Wyzwolonego, co nie przeszkadza im zajrzeć „Pod Trupka”, do cechowej knajpy grabarskiej, w całym grodzie najweselszej, gdzie znany szlagier intonują w wersji: „Do zakopania jeden trup…”

Ich znakiem rozpoznawczym – śmiertelnie poważne kłopoty i zabójcze kobiety, często jedyni prawdziwi faceci w okolicy. Jeśli więc lubisz zapach cmentarza o poranku…

Grabarze wszystkich krain – łączmy się!

Tym razem Hari – odarty z tożsamości Caine’a – musi stoczyć największą bitwę w swoim życiu, zmierzyć się z potężną korporacją rządzącą Ziemią i anonimowymi masami, gotową zniszczyć wszystko, co kocha. Wrogowie, starzy i nowi, zbroją się, żeby wystąpić przeciw niemu – samotnemu, bezsilnemu kalece. Chodzą słuchy, że Hari jest wrakiem i nie poradzi sobie w walce. Niektórzy chcieliby tego, ale okrutnie się oszukają.

Nie będzie to pieśń o dzielnym Rolandzie, ani o czystym Galahadzie.

To druga opowieść o krucjacie Gastona de Baideaux, w której każdy okruch dobra błyszczy jak złoto pośród błota.

Gdy młody krzyżowiec przybył do Ziemi Świętej, wierzył, że miecze poległych za wiarę, anieli pokrywają wonnym kwieciem. Tymczasem, trup cuchnie tu tak samo jak wszędzie na świecie, zaś krew chrześcijańska i saraceńska jest tak samo czerwona. Jednak młody rycerz nie porzucił swej misji i znów wyrusza na poszukiwanie zaginionego brata.

Ziemia Święta ugina się pod ciężarem grzechu, a Gaston de Baideaux staje oko w oko ze swoim przeznaczeniem.

Pragnęli wejść w posiadanie. Zlecili morderstwo. Potem uznali, że bezpieczniej będzie sprzątnąć także zabójcę.

Żar leje się z nieba. Ogień spopiela ludzkie wnętrza, trawione strachem i pragnieniami. Znikąd ukojenia.

Spiekota. Gorączka. Dławiący zapach więdnących kwiatów i ludzkiej śmierci. Piekielny gorąc…

Nic nie jest takie, jakie miało być

Xiao Long, świeżo upieczony bakałarz, wraca ze szkół w rodzinne strony. Marzy o ciepłej posadce i rozkoszach w ramionach kurtyzan. Wiedziony własnymi namiętnościami, pakuje się w cudze kłopoty. Wtyka nos w sprawy najwyższej wagi, nie wiedząc nawet po kiego grzyba mun… I jego kłopoty kiełkują jak fasola mung.

Z beztroskiego młodzieńca, staje się zwierzyną łowną, ściganą przez wszystkich. Powiedzieć, że po strasznej nocy czeka go straszny dzień, to jeszcze nic…

W kluczowych momentach życia Xiao, coś nieustannie podstawia mu nogę – albo podaje dłoń.

Polubisz go od pierwszego pecha. Od pierwszego głupstwa. I pierwszej ciężkiej próby.

Nie tylko dla amatorów chińszczyzny.

Była to propozycja nie do odrzucenia… Kto by nie chciał zarządzać Królewską Mennicą w Ankh-Morpork i sąsiadującym z nią bankiem? To posada na całe życie. Ale były oszust, Most von Lipwig, odkrywa, że niekoniecznie znaczy to: na długo.

Główny kasjer jest prawie na pewno wampirem. W piwnicy kryje się coś bezimiennego (a i sama piwnica jest raczej bezimienna). Okazuje się też, że Królewska Mennica przynosi straty. Trzystuletni mag zaczepia jego dziewczynę, a jemu samemu grozi ujawnienie mrocznej przeszłości, choć Gildia Skrytobójców może załatwić go wcześniej. Prawdę mówiąc, bardzo wielu ludzi chciałoby widzieć go martwym. Aha… I codziennie musi wyprowadzać prezesa na spacer. Gdzie nie spojrzy, pojawiają się nowi wrogowie.

Czy znajdzie swoje miejsce w tym nowym ŚWIECIE FINASJERY?

Najpierw, KSIĄŻĘ, na swym wspaniałym jednorożcu, wyruszył zabić SMOKA. Droga była ciężka i ponura, ale pokonał ją, czego uczynić nie zdołał ze smokiem. Zabrał więc gada ze sobą, razem z nękającą smoka KSIĘŻNICZKĄ. Droga powrotna była jeszcze gorsza, przeżyli ją cudem. Wróciwszy do zamku odkryli, że demony, które ich w drodze omal nie uśmierciły, ZAGRAŻAJĄ również KRÓLESTWU, a księżniczka zaręczona jest ze starszym bratem księcia…

BŁĘKITNY SŁOWNICZEK:

KSIĄŻĘ – istota płci męskiej, wyposażona w miecz i magicznego wierzchowca, używana do zabijania smoków i ratowania księżniczek.

KSIĘŻNICZKA – istota płci żeńskiej, służy do żenienia z księciem (patrz: królestwo, sojusz).

SMOK – duże, pokryte łuską zwierzę. Znane ze skłonności kolekcjonerskich. Najczęstsza przyczyna śmierci – nadzianie na ostry przedmiot trzymany przez księcia.

ZAGŁADA KRÓLESTWA – powodowana przez czynniki zewnętrzne (demony) lub wewnętrzne (spiski). Trudna do uniknięcia, chyba, że ma się na podorędziu księcia (patrz: śmierć w boju)

KSIĄŻĘ (patrz: część 1) wyruszył, by sprowadzić ARCYMAGA i ślad po nim zaginął. KSIĘŻNICZKA (patrz: KOBIETA) odkrywa, że STARSZY BRAT KSIĘCIA wcale nie jest takim nadętym bucem, za jakiego go miała. Wielmożowie knują za plecami KRÓLA, chcąc go obalić i osadzić na tronie jego starszego syna właśnie. A ten nie mówi „nie”!

BŁĘKITNY SŁOWNICZEK:

ARCYMAG – istota parająca się magią, szansa na uratowanie królestwa. UWAGA, działa poprawnie tylko z dala od alkoholu.

ALKOHOL – TWÓJ WRÓG!

DZIEDZIC TRONU – starszy syn króla. Dostaje królestwo, koronę i księżniczkę.

MŁODSZY BRAT – młodszy syn króla. Nie dostaje niczego (chyba, że nożem w plecy.

KOBIETA – zmienną jest.

KRÓL – cecha charakterystyczna: za dużo zmartwień na głowie.

Aleksander Iwanowicz Priwałow, młody programista z Leningradu, w czasie urlopu spotyka w lesie dwóch sympatycznych naukowców, którzy proponują mu pracę w swojej placówce w pobliskim Sołowcu, fikcyjnym miasteczku na północy Rosji. Wizyta w tajemniczym INBADCZAM-ie (Instytucie Badań Czarów i Magii) staje się początkiem wypadków, które przeczą logice. Ich kulminacją jest niezwykła podróż do świata wyobrażeń, która odbywa się w kierunku odwrotnym do osi czasu…

Powieść „Poniedziałek zaczyna się w sobotę” była satyrą na radzieckie instytuty naukowe, ich niedołężną administrację, awarie sprzętu i nieuczciwych naukowców. Książka doczekała się sequela pt. „Bajka o Trójce”.

Co mówi Prawo Ziemkiewicza, dlaczego Książę Józef Poniatowski został bohaterem, czym najlepiej wyleczyć kaca, jaki jest sens życia, dlaczego Polacy znienawidzili PiS, które z przykazań Bożych jest najważniejsze, kim naprawdę jest Lech Wałęsa, jak żyć i jak umrzeć − a wszystko objaśnione zwięźle i z humorem.

Idealna lektura dla tych, którzy uwielbiają gospodarza telewizyjnego „Antysalonu”, jak i dla tych, których on diabelnie irytuje.

Krótko mówiąc: RAZ od A do Z.

„Gromowładny” to egzotyczna powieść w stylu Borgesa, która nawet na chwilę nie traci tempa i nie rozczarowuje.

Miasto, prawdziwe bądź wymyślone, pojawia się w wielu gatunkach powieści fantastycznych, zwłaszcza w literaturze urban fantasy. Jednak niewiele fikcyjnych powieści w prawdziwie ekstrawagancki sposób czci, odkrywa i bada miasta; rzadko kiedy miasto przestaje być jedynie dekoracją, a staje się pełnoprawnym bohaterem. Na myśl przychodzą Bellona Delany’ego, New Crobuzon Miélville’a, Viriconium Harrisona, Ambergris VanderMeera, Gormenghast Peake’a, Lankhmar Leibera czy niezliczone wizje Londynu autorstwa Moorcocka. Do tej ekskluzywnej listy możemy dodać Ararat, metropolię dotkniętą plagą bogów, gdzie toczy się akcja imponującej debiutanckiej powieści Feliksa Gilmana pt. „Gromowładny”. To mistrzowska powieść, oszałamiająca i nieoczekiwana jak grom z jasnego nieba…

„Gromowładny” robi wrażenie polotem, śmiałością wizji i pomysłowością. Miasto Ararat jest stworzone z takim przepychem i wyczuciem, że od pierwszej strony nie wątpimy w jego realność. Nazewnictwo olśniewa bogactwem przydomków i neologizmów. Kwestie ekonomiczne i społeczno-polityczne zostały przedstawione w solidny i wiarygodny sposób. Poszczególne warstwy miasta są traktowane z należytą uwagą. Bogowie odgrywają subtelną i odpowiednio dziwaczną rolę. Uwagę przykuwają także wzmianki o wielowymiarowości przedstawionego świata. Ararat jest równie nastrojowym miejscem co Ambergis czy New Crobuzon, a także inne miasta „nie z tego świata”, zachowuje jednak oryginalność.

Pierwszy tom najsłynniejszej serii o wampirach, na podstawie którego powstał kultowy serial „Czysta krew”.

Sookie pracuje jako kelnerka w małym miasteczku w Luizjanie. Rzadko chadza na randki, gdyż jej dar czytania w ludzkich umysłach zniechęca mężczyzn. Pewnego dnia pojawia się jednak Bill, jest wysoki, ciemnowłosy i przystojny, a Sookie nic nie „słyszy” w jego umyśle. Wydaje się idealnym chłopakiem dla kelnerki. Tyle że Bill jest wampirem, a w okolicy giną dwie dziewczyny. Zaczyna się polowanie na wampiry.

Korespondenci wojenni – akolici obłąkanego, żądnego krwi boga, zwanego opinią publiczną.

Jego kaprys rzuca ich poza śmierć, czas i zaświaty. Wprost do prywatnej piwnicy Pana Boga, by odkryć krainę Pana Kałasznikowa. Ale i on jest tu tylko sługą.

Afryka to prastary kontynent. Duchy, przodkowie, demony, orisza. Wszyscy tu są. I skądś muszą czerpać energię, by żyć.

To jeszcze szaleństwo, czy już opętanie?

„Czerń” jest pierwszą z czterech minipowieści, składających się na cykl „Upiór Południa”. Wspólnym i przewodnim motywem tych zapisków znad krawędzi światów jest… upał.

Jeszcze space-opera nie zginięła…

Xiu jest wiedźminką. Co znaczy, że zwalcza potwory. A tych nie brakuje w miejscu, gdzie przyszło jej żyć.

W tunelach Czarnego Słońca, w morderczej grawitacji i zabójczej atmosferze, obcość jest normą. Ponieważ ten świat istnieje wbrew prawom natury.

Tu nawet rzeczywistość przestaje być czterowymiarowa. Czasoprzestrzeń ulega deformacjom. Czarne Słońce, umarła gwiazda starsza niż wszechświat, skrywa wiele tajemnic.

Xiu, jej cyborg i przyjaciele będę musieli je odkryć, kiedy zaczną się hekatomby ludzi. Zagłada, która wyszła z tuneli, zwiastuje jedynie początek apokalipsy...

Nominacja do Zajdla w kategorii Powieść 1992 Roku

Tego nie chcecie wiedzieć, gdy co rano, blaszanym pudłem, jedziecie do swoich fabryk, by zarobić na nowe blaszane pudło i zajęcia, które zastąpią wam pracę w dni bez pracy. Do czasu…

Jak w świecie ludzi głupszych od ich samochodów objawiłby się Chrystus? W limuzynie? W tanecznym show? Ważniakom czy kloszardom, skoro ostatni mieli być pierwszymi… Jak głosi Najnowszy Testament: Świat się zatracił. Ludzie są dla siebie jak wilki. Nieprawdziwe zastąpiło prawdziwe. Słowa są puste. Umarło miłosierdzie. Nikt już nie wie ku czemu zmierza. Na niebie latają stalowe machiny, ludzie poruszają się w blaszanych pudłach, rozmawiających dzieli morze. Szklane tafle zaklęły w sobie obraz świata.

Wszystko da się zabetonować, nawet Dobrą Nowinę

To nie fantastyka. To objawienie prawdy ukrytej w Kabale.

Krzyże na białych płaszczach, Orzeł w koronie, litewska Pogoń – to tylko zewnętrzne symbole strasznego boju o równowagę Wszechświata.

Przebudzeni pędzą traktami Żmudzi.

Bliski jest dzień Rozesłania Apostołów, kiedy dwie potęgi staną pomiędzy wbitymi w ziemię mieczami.
Nadciąga burza, w której umrze lub odrodzi się ludzkość.

Zapomnij o wszystkim, co serwował stary dobry Sienkiewicz…