W męskiej obsadzie „Na końcu świata” spotkać można samych znajomych. Główną rolę, maszynistę Ignata, zagrał czterdziestosiedmioletni Władimir Maszkow, absolwent szkoły teatralnej przy Moskiewskim Akademickim Teatrze Artystycznym (MChAT), znany między innymi z „ Kandaharu” (2010) Andrieja Kawuna; w podkochującego się w Sofii Stiepana wcielił się natomiast, pochodzący z Komsomolska w Kraju Amurskim, młodszy od Maszkowa o całe dwie dekady, Wiaczesław Krikunow, który na dużym ekranie zadebiutował przed dwoma laty w „ Zakładniku” Uczitiela. Szerzej nie trzeba też przedstawiać czytelnikom „Esensji” pojawiających się na drugim planie Ukraińca Aleksieja Gorbunowa („ 12”, „ Ten, który gasi światło”, „ Iluzja strachu”, „ Przenicowany świat”, „ Bikiniarze”, „ Ja”, „ Riorita”, „ Dom Słońca”), Litwina Vladasa Bagdonasa („ Idź i patrz”), Ormianina Armena Dżigarchaniana („ Utracone Imperium”) oraz Rosjan Aleksandra Baszirowa („ Ładunek 200”, „ Ojciec”, „ 18/14”, „ Spadkobiercy cara”, „ Prezent dla Stalina”) i nieżyjącego już Jurija Stiepanowa („ Ładunek 200”, „ Dzikie pole”, „ Ranek”, „ Nie trzeba się martwić”). Klasą sam dla siebie po raz kolejny jest jednak wcielający się w rolę mściwego majora Fiszmana prawdziwy tytan pracy (co prawda, już nie socjalistycznej) – Siergiej Garmasz („ Stalingrad”, „ Nasi”, „ 72 metry”, „ 12”, „ Rosyjska gra”, „ 18/14”, „ Morfina”, „ Bikiniarze”, „ Przenicowany świat”, „ Spaleni słońcem 2”, „ Czarna Błyskawica”, „ Zapis namiętności”, „ Kryj się!”, „ Księga Mistrzów”). Główną postać żeńską, ukrywającą się w syberyjskiej tajdze Elzę, zagrała sprowadzona przez reżysera z Niemiec dwudziestoośmioletnia Anjorka Strechel. Ta absolwentka szkoły teatralnej w Hamburgu nie zapisała dotąd na swoim koncie znaczniejszych osiągnięć, bo trudno przecież za takowe uznać główną rolę w mało znanym dramacie obyczajowym Nany Neul „Mein Freund aus Faro” (2008) czy też gościnne występy w serialach kryminalnych „Tatort” i „Telefon 110” (2009). Świata nie podbiły też jeszcze ani Julia Pieriesild („ Zakładnik”), czyli filmowa Sofia, ani Anna Ukołowa („ Park Epoki Radzieckiej”, „ Prostytutki”, „ Cud”), pojawiająca się na ekranie jako jedna z mieszkanek wsi. Za gwiazdę można natomiast uznać autora muzyki do obrazu Aleksieja Jefimowicza. Pochodzący z Belfastu w Irlandii Północnej David Holmes (rocznik 1969) zasłynął już bowiem jako nadworny kompozytor Stevena Soderbergha (vide „Co z oczu, to z serca”, 1998; „Ocean’s Eleven: Ryzykowna gra”, 2001; „Ocean’s Twelve: Dogrywka”, 2004; „Ocean’s 13”, 2007), choć ma na koncie również współpracę między innymi z Haroldem Ramisem („Nawrót depresji gangstera”, 2002), Oliverem Hirschbiegelem („Pięć minut nieba”, 2009) oraz Robertrem Schwentke („RED”, 2010). Za kamerą Uczitiel postawił Jurija Klimowa, swego stałego współpracownika od dziesięciu już lat („Na końcu świata” to ich piąty wspólny film), który dał się jednak poznać również jako operator przy „ Łzy płynęły” (1982) Gieorgija Danieliji oraz „ Pasażerce” (2008) Stanisława Goworuchina.
Tytuł: Na końcu świata Tytuł oryginalny: Край Obsada: Władimir Maszkow, Anjorka Strechel, Wiaczesław Krikunow, Julia Pieriesild, Siergiej Garmasz, Armen Dżigarchanian, Aleksander Baszirow, Vladas Bagdonas, Anna Ukołowa, Siemion Biełocerkowski, Aleksiej Gorbunow, Natalia Kadocznikowa-Podkorytowa, Jewgienij Tkaczuk, Artiemij Grinczenko, Maria Siemionowa, Jurij Stiepanow, Ruben KarapetianRok produkcji: 2010 Kraj produkcji: Rosja Gatunek: dramat Ekstrakt: 80%
Cykl: Warszawski Międzynarodowy Festiwal Filmowy Miejsce: Warszawa Od: 8 października 2010 Do: 17 października 2010 |