Dolny Śląsk to kraina tajemnic i na poły mitycznych skarbów III Rzeszy. Ukrytych w podziemiach starych zamków, w kopalnianych korytarzach, niekiedy w samych centrach dużych miast. Zamaskowane i zaminowane, do dziś dyskretnie pilnowane są przez budzących lęk zagadkowych „strażników” i polskie służby specjalne.

W jaki sposób pokrywa dzbana, w którym mogły być przechowywane zwoje znad Morza Martwego, trafiła na uliczny bazar w Aleksandrii? Co łączyło esseńczyków z Qumran ze starożytną żydowską sektą terapeutów?

Egipt, czasy współczesne. Egiptolog Daniel Knox chce znaleźć odpowiedź na te pytania. Na drodze młodego archeologa staje niebezpieczny, pozbawiony skrupułów fanatyk: wieszczący koniec świata chrześcijański kaznodzieja Ernest Peterson, przekonany, iż ma do spełnienia świętą misję. W starciu z Petersonem Knox cudem unika śmierci. Na domiar złego policja oskarża go o morderstwo, zaś jego współpracowniczka Gaille Bonnard zostaje porwana i grozi jej egzekucja. By uratować dziewczynę, Daniel musi odnaleźć grobowiec herytyckiego faraona Echnatona, który być może kryje ostateczne wyjaśnienie zagadki największego mitu Starego Testamentu – exodusu Izraelitów z Egiptu…

Niezwykła książka z pogranicza dokumentu i publicystyki – zbiór zręcznie beletryzowanych historii będących rozwinięciami artykułów, publikowanych przez autora w „New Yorkerze”. „Panika na poziomie 4” zabiera czytelnika w zapierającą dech w piersi wyprawę do odrębnych mikrokosmosów, do których zwykły człowiek nie ma na co dzień dostępu. Niepoznane, obce, budzące niepokój zjawiska – Preston podróżuje po bezdrożach nauki, bez ustanku balansując na jej krawędzi. Zagląda w okular mikroskopu, pod którym leży próbka ze śmiercionośnym wirusem Ebola, staje oko w oko z autokanibalami – ludźmi ogarniętymi obsesją odgryzania części własnego ciała i poprzez matematyczne równania usiłuje odkryć tajemnicę białego jednorożca, ukrytego na spodniej stronie tapiserii z nowojorskiego muzeum sztuki. Z niezwykłą pasją, żywym publicystycznym językiem zdaje relację z własnych, często przedziwnych doświadczeń, wciągając czytelnika do swojego niesamowitego świata. „Panika na poziomie 4” to tekst, w którym naukowe informacje stapiają się w jedno z emocjonalnymi doznaniami, a fascynacja sekretami rzeczywistości owocuje zachwytem i czystym przerażeniem.

Przyszłość retro, futurystyczna przeszłość, inna współczesność – i inna literatura o przyszłości.

W tej obszernej kolekcji prozy Dukaj jak zawsze oczarowuje: pomysłem, rozmachem kreacji, nowatorską formą, kompozycyjną precyzją i pytaniami, których postawienie nie przyszłoby nam do głowy.

Obok starszych tekstów w tomie znalazły się cztery nowe: „Linia oporu”, „Oko potwora”, „Król Bólu i pasikonik”, „Piołunnik”.

Zawartość zbioru:

Ścigany przez bezwzględnego Verchiela, Aaron wciąż ucieka. Towarzyszy mu były dowódca Potęg, Camael. Oszalały na tle nefilima z przepowiedni, Verchiel zamordował ojca chłopaka i porwał jego przyrodniego brata, autystycznego Steviego, jednak wciąż nie udało mu się dopaść wybrańca.

Uciekinierzy trafiają do niewielkiej, zamieszkiwanej przez zamkniętą społeczność, mieściny w Maine. Aaron, mimo nagabywań byłego dowódcy Potęg, najchętniej odciąłby się od przeszłych wydarzeń. Mimo iż Verchiel depcze mu po piętach, chłopak ciągle próbuje żyć tak, jak kiedyś. Pewnego dnia Camael znika bez śladu. Pozbawiony wsparcia, chłopak musi wreszcie stanąć twarzą w twarz ze swym przeznaczeniem i dowiedzieć się prawdy na temat toczącej się w niebie wojny… Wojny, w której stawką jest władza nad ludzkim rodzajem.

Drugi tom tetralogii „Upadli” pisarza i scenarzysty komiksowego Thomasa Sniegoskiego, współtwórcy między innymi serii o „Buffy – postrachu wampirów”, „Batmana”, czy „Hellboya”. Na podstawie książek o Aaronie powstał miniserial „The Fallen”, wyświetlany w Polsce przez telewizję AXN sci-fi.

W latach 80. XX wieku w Szwecji miały miejsce incydenty z nieznanymi obiektami pływającymi, pojawiającymi się na Bałtyku. „Niespokojny człowiek” to kryminał polityczno-szpiegowski oparty na wydarzeniach historycznych z czasów schyłku zimnej wojny.

Kurt Wallander kończy 55 lat, przenosi się pod Ystad i sprawia sobie psa, o czym zawsze marzył. Lata płyną, komisarz starzeje się i skłonny jest podsumowywać swoje życie. Pewnego dnia dowiaduje się od córki, że będzie dziadkiem.

Ojcem dziecka i przyszłym mężem Lindy jest Hans, syn Håkana von Enke, emerytowanego kapitana szwedzkiej marynarki wojennej. Na przyjęciu z okazji 75. urodzin Håkana Wallander poznaje historię z 1980 roku, kiedy na szwedzkie wody terytorialne wtargnęła obca łódź podwodna. Okrętu nie udało się wtedy zidentyfikować. Dwa lata później, kiedy sytuacja się powtórzyła i szwedzkie dowództwo podjęło decyzję o ataku, von Enke niespodziewanie otrzymał rozkaz, by pozwolić nieznanej jednostce odpłynąć.

Przez resztę życia kapitan usiłował się dowiedzieć, do jakiego państwa należał okręt i co znajdowało się na jego pokładzie. Jest już bliski rozwiązania zagadki, gdy pewnego dnia… znika. Kurt Wallander rozpoczyna śledztwo.

Agenci, morderstwa na zlecenie, archiwa komunistycznego MSW? Kto po zmianie władzy utrzyma się na powierzchni, a kto pójdzie na dno? Za kulisami pozornie sennego przełomu 1988/89 roku rozpoczyna się bezpardonowa walka o wpływy, wielkie pieniądze i nietykalność polityczną. W to wszystko zostaje wplątana warszawska call girl. Anna przez lata była pewna, że tylko ona może decydować o swoim jutrze. Miłość? To bzdura! Liczą się tylko pieniądze – dolary, funty i marki. A jednak pewnego dnia spotyka na swej drodze agenta SB, wyszkolonego do werbowania takich jak ona kobiet. Andrzej pozornie nadal wypełnia obowiązki w MSW, jednak w rzeczywistości rozpoczyna prywatną walkę o fortunę, ukrytą w skrytce francuskiego banku. Czy mu się uda przekonać Annę, że jest kobieta jego życia? Dlaczego właśnie ona została wybrana przez agenta? Jeśli dziewczyna uwierzy miłosnym zaklęciom, czy pomoże kochankowi sięgnąć po majątek? A jeśli odkryje, że gra toczy się znaczonymi kartami?

Na grudzień 2010 r. zapowiedziano premierę filmu nakręconego na podstawie książki „Zwerbowana miłość”.

Kolejna część cyklu z Lincolnem Rhyme i Amelią Sachs w rolach głównych.

Nowy Jork drży ze strachu przed falą zamachów. Ich sprawca dysponuje potężną bronią, niewidzialną i wszechobecną – miejską siecią energetyczną. Potrafi manipulować przesyłem energii, wywołując łuk elektryczny o sile stapiającej stal, a przełączając kilka przewodów w instalacji budynku, potrafi zmienić w śmiertelną pułapkę klamkę u drzwi, metalową poręcz i windę. Tropy wskazują na udział tajemniczej, nowej grupy terrorystycznej. Do akcji włącza się Lincoln Rhyme ze swoim zespołem, przy wsparciu FBI i federalnego departamentu bezpieczeństwa, nadzorując równocześnie pościg za Zegarmistrzem, jednym z niewielu morderców, którym udało się wymknąć Rhyme’owi. Nawał pracy odbija się na stanie zdrowia sparaliżowanego kryminalistyka. Jego zbuntowane ciało może narazić na niebezpieczeństwo członków ekipy śledczej i niewinnych ludzi – ofiary kolejnych zamachów.

Świetny thriller o tajemniczym świecie iluzji, w którym wszystko może się zdarzyć, a zbrodnię łatwiej ukryć…

Oliver Tree po przejściu na emeryturę przez lata starał się odgadnąć, na czym polega sekret Zapomnianej Iluzji. W końcu miał wystąpić, stawiając wyzwanie śmierci, podczas festiwalu sztuki iluzji na Manhattanie. Na oczach publiczności i w obecności kamer telewizyjnych w kierunku żywego celu pomknęły strzały z czterech kusz. Okrzyki bólu były prawdziwe, tak jak – na nieszczęście dla Olivera Tree – krew.

Instynkt mówił sierżant Kathy Mallory, że ma do czynienia z morderstwem. Co ciekawsze, zabójstwo to można było powiązać ze śmiercią pewnej kobiety pół wieku wcześniej…

Śmierć letnią porą to druga powieść serii Monsa Kallentofta o policjantce z Linköping, Malin Fors.

W regionie Östergötland panuje rekordowo gorące lato. Wczesnym rankiem zostaje znaleziona zgwałcona czternastoletnia dziewczynka, błąkająca się nago po największym w mieście parku. Nic nie pamięta, więc komisarz Malin Fors i jej kolega Zeke muszą spróbować dotrzeć do rozwiązania zagadki, dysponując niewielką liczbą tropów.

Rodzice innej dziewczyny zgłaszają jej zaginięcie. Wkrótce przy podmiejskim kąpielisku dokonane zostaje straszliwe odkrycie. Linköping nawiedziła śmierć letnią porą. W ciągu kilku ciepłych lipcowych dni sen o lecie przeradza się w koszmar…

Georg Hofmann przez ponad sześćdziesiąt lat starał się zapomnieć o bolesnych wspomnieniach z dzieciństwa, o tym, jak w jednej chwili stracił dom, rodziców i ojczyznę. Jednak wspomnienia wracają, gdy niewinny wywiad udzielony paryskiej telewizji uruchamia niespodziewaną lawinę wydarzeń…

Anglia, rok 1540. Potężny kanclerz Thomas Cromwell popada w niełaskę i króla Henryka VIII; jego rządy dobiegają końca. Prawnik Metthew Shardlake podejmuje się obrony Elizabeth Wentworth oskarżonej o zamordowanie nastoletniego kuzyna. Zdesperowany milczeniem dziewczyny, której los jest już przesądzony, Sherdlake przystaje na propozycję Cromwella – odroczenie wyroku śmierci na młodej kobiecie w zamian za wykonanie przez niego tajnej misji.

Polski przekład „1Q84” autorstwa Anny Zielińskiej-Elliott jest trzecim na świecie (po koreańskim i chińskim) tłumaczeniem najnowszej powieści Harukiego Murakamiego – tytuł nawiązuje do „1984” George’a Orwella; po japońsku wyraz „dziewięć” wymawia się jak angielskie Q, a q nawiązuje do słowa „question” – pytanie.

Podobnie jak w „Kafce nad morzem” autor rozwija jednocześnie dwa wątki – rozdziały o numerach nieparzystych opowiadają historię kobiety imieniem Aomame, a rozdziały o numerach parzystych historię mężczyzny imieniem Tengo. Oboje w dzieciństwie się znali i wszystko wskazuje na to, że znów spotkają się dwadzieścia lat poźniej. Akcja rozgrywa się w roku 1984, więc, oczywiście, można znaleźć w niej kilka odwołań do powieści Orwella. Dominujące tematy to przemoc i okrucieństwo wobec kobiet oraz działalność sekt religijnych, przedstawionych jako organizacje fanatyczne i niebezpieczne. Wątek ten zdaje się do pewnego stopnia oparty na historii sekty Najwyższej Prawdy Aum, która w 1995 roku dokonała zamachu terrorystycznego w w tokijskim metrze. Autor buduje równoległe światy i wprowadza fantastyczne postaci, jak zawsze w mistrzowski sposób zaciera granice między rzeczywistością a literaturą.

W 2010 roku prezydent USA postanawia raz na zawsze zniszczyć handlarzy kokainą. Zadanie zleca Paulowi Devereaux, emerytowanemu agentowi CIA wyrzuconemu za „zbytnią brutalność” wobec wrogów, zwanemu Kobrą. Kobra dostaje budżet w wysokości 2 miliardów dolarów i pełnomocnictwa, które pozwalają mu działać poza wszelką kontrolą. Po długich przygotowaniach zaczyna akcję przejmowania transportów kokainy, likwidacji przekupionych celników na usługach kartelu. Robi to po cichu, nie bawi się w nagłaśniane aresztowania, przechwytywane statki i samoloty są zatapiane i giną bez śladu, a ich załogi lądują w tajnym więzieniu na ustronnej wysepce. Szef kartelu, Don Diego, orientuje się z czasem, że ma niewidzialnego, lecz potężnego wroga, który może zniszczyć jego imperium. Na domiar złego ma kłopoty ze strony odbiorców koki – mafii europejskich i amerykańskich. Przechodzi do kontrataku i wybucha regularna wojna.

Debiut literacki angielskiego pisarza porównywany do niezapomnianego „Imienia Róży” Umberto Eco, pierwsza z cyklu książek o Matthew Shardlake.

Niezwykłe połączenie kryminalnej intrygi z barwnym, pełnym detalów opisem szesnastowiecznej Anglii.

Jest rok 1537. Anglia nie przeżyła takiego zamętu od wieków. Henryk VIII odmawia uznania zwierzchnictwa papieża i ogłasza się głową Kościoła. Kraj przygotowuje się do zmian. Specjalnie przeszkoleni urzędnicy pod wodzą Thomasa Cromwella, wikariusza generalnego nowego kościoła, wyruszają, by przeprowadzić przejąć monastyry duchownych. Szerzy się przemoc…W jednym z położonych na uboczu, nad brzegiem morza, klasztorów dochodzi do mrożącej krew w żyłach zbrodni. Ciało jednego z komisarzy, Roberta Singletona, zostaje znalezione bezgłowe nieopodal zbezczeszczonych świątynnych zabudowań, na których wymalowano bluźniercze znaki. Z monastyru znikła także bezcenna relikwia. Cromwell zleca sprawę Matthew Shardlake’owi, zaufanemu prawnikowi i wielkiemu zwolennikowi reform. Shardlake wraz z przyjacielem i asystentem, Markiem, rusza tropem zagadki… Czy za zbrodnią stoją wyznawcy szatana, katolicy, czy może zachłanni politykierzy, którzy chcą jak najlepiej wykorzystać niespokojne czasy?

Rodzina Carverów (trójka dzieci, Max, Alicja, Irina, i ich rodzice) przeprowadza się w roku 1943 do małej osady rybackiej, na wybrzeżu Atlantyku, by zamieszkać w domu, który niegdyś należał do rodziny Fleishmanów. Ich dziewięcioletni syn Jacob utonął w morzu. Od pierwszych dni dzieją się tutaj dziwne rzeczy (Max widzi nocą w ogrodzie clowna i dziwne posągi artystów cyrkowych), ale ważniejsze, że dzieci poznają kilkunastoletniego Rolanda, dzięki któremu mogą to i owo dowiedzieć się o miasteczku (np. historię zatopionego w wodach przybrzeżnych, pod koniec pierwszej wojny, okrętu „Orfeusz”) i poznać dziadka Rolanda, latarnika Victora Kraya, który opowie im o złym czarowniku znanym jako Cain lub Książę Mgły, chętnie wyświadczającym usługi, ale nigdy za darmo. Coś, co dzieciom wydaje się jeszcze jedną miejscową legendą, szybko okazuje się zatrważającą prawdą.

„Musiało upłynąć wiele lat, by Max zdołał wreszcie zapomnieć owe letnie dni, podczas których odkrył, niemal przypadkiem, istnienie magii”.

Po rozwiązaniu sprawy Bałwana (opisanej w „Pierwszym śniegu”), która w tak koszmarny sposób dotknęła najbliższych Harry’ego, komisarz Hole porzuca pracę i wyjeżdża do Hongkongu. Stacza się na dno, żyjąc z dnia na dzień, szukając zapomnienia w hazardzie i oparach opium.

Tymczasem w Oslo zostają zamordowane dwie młode kobiety. Podobny sposób dokonania zabójstw wskazuje na tego samego sprawcę – obie dziewczyny mają w ustach dwadzieścia cztery rany powstałe od tajemniczego narzędzia zbrodni. Szef Wydziału Zabójstw decyduje się ściągnąć do Norwegii jedynego człowieka specjalizującego się w seryjnych mordercach – Harry’ego Hole. Wkrótce w spektakularny sposób ginie parlamentarzystka Marit Olsen. Okazuje się, że łańcuch ofiar jeszcze się nie skończył, a wszystkie ślady prowadzą do odludnego górskiego schroniska i przypominającego piekło Konga…

Ruiny Pompejów, pogrzebane przez wybuch Wezuwiusza w 79 r. n.e., stanowią najlepsze, jakim dysponujemy, świadectwo codziennego życia w cesarstwie rzymskim. Ta niezwykła książka stawia sobie za cel odczytanie na nowo tych fascynujących szczątków. Jaki charakter miało to miasto? Co faktycznie jest w stanie powiedzieć nam o ówczesnym życiu – od seksu po politykę, od kuchni po religię, od systemu niewolniczego po poziom wykształcenia?

W gruzach lec musi wiele mitów – sama data wybuchu, prawdopodobnie parę miesięcy późniejsza, niż powszechnie się sądzi, albo higiena łaźni, które musiały być wylęgarniami zarazków, legendarna liczba domów publicznych (najprawdopodobniej tylko jeden), czy też olbrzymia liczba ofiar śmiertelnych (być może niespełna dziesięć procent populacji).

W każdej dziedzinie na całość obrazu światło rzucają wymowne szczegóły – system ulic jednokierunkowych ujawniony na podstawie kolein w jezdniach, porzucone przez malarzy naczynia z farbami, 153 woskowe tabliczki z zapisami transakcji miejscowego bankiera, figurka z kości słoniowej przedstawiająca hinduską boginię, stół należący niegdyś do jednego z morderców Cezara.

A oto niektóre z postaci – ów bankier, Lucjusz Cecyliusz Jukundus, bohater podręcznika łaciny Cambridge Latin Course; Eumachia, zamożna kapłanka, która ufundowała jeden z największych gmachów w Pompejach; Numeriusz Festus Ampliatus, słynny trener gladiatorów i Celadus, gwiazda areny, „pożeracz serc niewieścich”.

To zaledwie kilka z wątków, które składają się na niezwykły, pasjonujący portret antycznego miasta, jego życia i jego trwającego wciąż odkrywania.

Ukończyła szkołę wdzięku z najlepszym wynikiem, umie złożyć ozdobną serwetkę na ponad czterdzieści osiem sposobów, potrafi też z wdziękiem wejść do pokoju i z gracją z niego wyjść, ale całe to wyrafinowanie nie na wiele jej się zda w obecnej sytuacji. Od pięciu lat, od czasu śmierci legendarnej Hazel Whisenknott, założycielki i motoru napędowego Red Mountain Realty, interesy kuleją coraz bardziej, a przyszłość wcale nie wygląda różowo. Kiedy sytuacja wydaje się naprawdę beznadziejna, Maggie wpada na znakomity pomysł, jak temu zaradzić.

Kiedy zaczyna ten plan realizować, poznajemy otaczające ją barwne postacie. Zdaniem Brendy Peoples, jej najlepszej przyjaciółki i współpracowniczki, Maggie prowadzi beztroskie życie: jest szczupła, nie musi się martwić o figurę ani przejmować tym, że opiekun z programu odchudzającego przyłapie ją w ciastkarni. Ethel Clipp, wiekowa, gderliwa i fioletowowłosa sekretarka Red Mountain Realty, wysoko ceni Maggie, natomiast szczerze nie znosi niejakiej Babs Bingington, zwanej „Bestią z Birmingham” – pozbawionej skrupułów właścicielki konkurencyjnej agencji, która wprost nienawidzi Maggie i za wszelką cenę chciałaby ją wygryźć z branży. Przeszłość Miss Alabamy skrywa rozdzierające serce tajemnice, ale dziwnym zbiegiem okoliczności Maggie odkrywa, że praktycznie każdy wokół niej, żywy czy martwy, ma swoje sekrety.

„Wciąż o tobie śnię” to cudowna książka, na którą składają się – w równych proporcjach – urok amerykańskiego Południa, opowieść kryminalna i to charakterystyczne połączenie komizmu i staroświeckiej mądrości, jakiego oczekujemy po jedynej i niepowtarzalnej Fannie Flagg.

Wizjonerski twórca nagrodzonego trzema Oscarami „Labiryntu Fauna” i zdobywca nagrody im. Dashiella Hammetta przedstawiają mrożącą krew w żyłach powieść o walce między ludźmi a wampirami. Pierwsza część trzymającej w napięciu trylogii!

Na nowojorskim lotnisku im. JFK ląduje boeing 777. Gasną w nim wszystkie światła i maszyna zamiera. Kontrolerzy lotu nie są w stanie nawiązać łączności z pilotami, wszystkie okienka i drzwi (również te ewakuacyjne) w samolocie są zatrzaśnięte. Na miejsce przybywa kilka oddziałów służb mundurowych. Przez pewien czas nie mogą jednak dostać się do wnętrza maszyny. Nagle drzwi awaryjne otwierają się, jakby od środka. Funkcjonariusze wchodzą do samolotu, by odkryć, że wszyscy pasażerowie i członkowie załogi są martwi… Wkrótce okazuje się, że miasto (a później cały stan i w końcu państwo) jest celem ataku wampira, a jego ofiary (i w efekcie ich ofiary) staną się wkrótce takie jak on. Co więcej, za całą sprawą stoi jakaś tajemnicza organizacja bądź osoba – człowiek, który wampirowi pomaga…

Ze słowem wstępnym Olivera Sacksa

Przez czternaście miesięcy, od momentu zdiagnozowania choroby aż do śmierci, Anatole Broyard prowadził dziennik, którego fragmenty wraz z wcześniejszym, również autobiograficznym szkicem „Co powiedział cystoskop”, oraz literackimi tekstami o śmierci złożył się na niewielki, lecz poruszający tom esejów „Upojony chorobą”.

„Język śmierci rozczarowuje banałem. Wydaje się, że umieramy, powielając klisze”, napisał. W swojej własnej walce z chorobą – a wkrótce także z nieuchronnie zbliżającą się śmiercią – udało mu się jednak zdobyć na intelektualną dyscyplinę, dzięki której odrzucone zastało tak rozczarowanie, jak i stereotyp. Broyard do końca pozostaje przenikliwy, ironiczny, uważny. „Nie jestem lekarzem, w rolę pacjenta także dopiero się wprawiam. Ale jestem krytykiem i jako chory w stanie krytycznym, powinienem spożytkować mój zawód”. „Upojony chorobą” nie jest głosem rozpaczy, niezgody i gniewu, nie jest też ckliwą, pełną męczeństwa pochwałą rezygnacji. Jest zapisem tego, jak spokojny umysł zwraca się przeciwko bolesnej surowości i pośpiechowi śmierci.

Pełna akcji książka, w której wątki historyczne mieszają się z fantastycznymi, tworząc porywającą opowieść o magii, walce i odkupieniu.

Trzynastowieczne Prusy. Krzyżacy bezwzględnie nawracają pogan. Mnichów wspomaga w tym zbożnym dziele oddział wilkołaków. Perfekcyjnie wyszkoleni, bezwarunkowo posłuszni i nadludzko skuteczni, stanowią doskonałe narzędzie w rękach zakonników. Kiedy więc jedna z tego potwornego oddziału, Lilia, postanawia zerwać z krwawą przeszłością, zakon zaczyna tropić ją jak dzikie zwierzę.

Drugi tom cyklu ukaże się w połowie 2011 roku.

Nowe wydanie w przekładzie Piotra W. Cholewy!

Każda kraina potrzebuje własnej czarownicy…

Na wysokich halach, w rzece pojawia się potwór, a na drodze bezgłowy jeździec. Teraz, kiedy nie ma już babci Obolałej, tylko młoda Tiffany Obolała może strzec granic. By nie wpuścić tu… różnych rzeczy. To jej kraina. Jej obowiązek. Ale zadziwiające, jak pomocna może się okazać horda niesfornych piktali, jeśli tylko skieruje się ich we właściwą stronę i jeśli najpierw przestaną bić się między sobą…

Kiedy w królestwie Delain ginie dobry król Roland, o otrucie władcy zostaje oskarżony jego syn Peter, następca tronu. W rzeczywistości winny zbrodni jest królewski czarnoksiężnik Flagg, jeden z największych żyjących magów. Człowiek, który tysiąc lat swego życia spędził na studiowaniu Wielkiej Księgi Zaklęć. Flagg zrobi wszystko, by władzę objął młodszy syn Rolanda Thomas. Peter zostaje aresztowany, osądzony i skazany na uwięzienie przez resztę życia w celi na szczycie Iglicy. Flagg obejmuje stanowisko doradcy nowego króla – Thomasa. Szepcząc młodzieńcowi na ucho, spiskując i knując, zły czarodziej przejmuje stopniowo władzę nad całym państwem. Z lubością oddaje się swoim ukochanym rozrywkom: prowokuje konflikty, przygląda się rozlewowi krwi… Do czasu, gdy prawowity następca tronu ucieka z wieży, by stawić mu czoła. Tylko Peter może ocalić Delain od horroru, jaki szykuje sadystyczny mag. Jeśli mu się nie uda, drugiej szansy nie będzie…

Na początku był kot. Istota pod każdym względem – inteligencji, fizycznego piękna, wrodzonej tajemniczości i gracji poruszania się – absolutnie doskonała. Inne dokonania naszego Stwórcy, a zwłaszcza te przemieszczające się na dwóch nogach, uznać należy za wypadek przy pracy, prototyp co najwyżej.

Jedenastu autorów, jedenaście różnych prób przeniknięcia odwiecznej kociej tajemnicy. Zebrane przez nas opowiadania reprezentują pełen asortyment gatunków współczesnej fantastyki od klasycznej science fiction poprzez fantasy, horror, space operę, urban fantasy aż po groteskę. Niektórzy z autorów podejmują koci temat nieco przewrotnie, inni całkiem poważnie. W czułym uścisku „Jedenastu pazurów” każdy z czytelników znajdzie coś dla siebie: horror, że aż strach zgasić światło, literacką żonglerkę cytatami, socjologiczno-polityczną analizę wydarzeń ostatniego trzydziestolecia, inspirowaną komputerowymi grami kosmiczną bijatykę, anglosaską dystynkcję i skrzeczącą rzeczywistość.

O kotach pisano od wieków i dalej będzie się pisać, albowiem każde pokolenie próbuje na nowo rozwiązać fascynującą zagadkę kociej natury. Jak dotąd nikomu się nie udało, ale może kiedyś…?

Mirosława Sędzikowska:
Część z moich dziesięciu kotów była czarna, poruszałam się więc po mieszkaniu, spluwając przez lewe ramię i wysuwając dwa palce od uroku.

Paweł Ciećwierz:
Gdybym był kotem, dałbym się głaskać cały dzień albo siedział na piecu.

Piotr Patykiewicz:
Moje beztroskie dzieciństwo skończyło się, gdy zobaczyłem, jak mój pieszczoch, ten stary obłudnik wymiotuje mysim futerkiem…

Paweł Kempczyński:
Adolf, kot mojej dziewczyny, miał jakieś siedem kilo żywej wagi i nienawidził mnie z całej głębi swojego kociego serca.

Jaga Rydzewska:
Jedyny kot, jakiego w życiu miałam, był psem. W dodatku płci żeńskiej.

Łukasz Orbitowski:
Koty… mam wrażenie, że obcuję z czymś świętym i przedwiecznym.

„Obsoletka to – poza wszystkimi medycznymi powiązaniami – wygodna forma literacka dla nielubiących zapominać. Dla ceniących nie tylko dobre wspomnienia, bo jedną z metod szukania sensu jest dla nich analiza straty. Dla tych wreszcie, którym świadomość, że strata może nadejść w każdej chwili z każdej strony – pomaga osiągnąć szczęście”.
– Justyna Bargielska