powrót; do indeksunastwpna strona

nr 08 (CX)
październik 2011

Sztuka dawna i współczesna na aukcji w Warszawie
ciąg dalszy z poprzedniej strony
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Antoni Piotrowski (1853 – 1924) – malarz, rysownik, ilustrator – od roku 1869 uczył się w warszawskiej Klasie Rysunkowej u Rafała Hadziewicza, Aleksandra Kamińskiego i Wojciecha Gersona. W latach 1875-1877 studiował w Akademii Monachijskiej, m.in. u Wilhelma Lindenschmita Młodszego, a w latach 1877-1879 był uczniem Jana Matejki w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Po studiach wyjechał do Paryża, gdzie pozostał na dłużej. Brał udział w Salon Cimaise (1880) i w Salonach Paryskich (1880 i 1881). Od roku 1884 mieszkał w Krakowie, gdzie nauczał na Kursach im. A. Baranieckiego (jego uczennicą była, m.in. O. Boznańska). W latach 1885/1886 przebywał w Bułgarii jako korespondent-ilustrator pism angielskich i francuskich, dokumentujący wojnę bułgarsko-serbską. Do Bułgarii jeździł jeszcze kilkakrotnie; namalował tam cykl obrazów dla Galerii Narodowej w Sofii i zrobił karierę jako portrecista arystokracji. W 1890 był na Krecie, w 1897 i 1903 wyjeżdżał na Bliski Wschód, skąd nadsyłał korespondencję i rysunki z wojny grecko-tureckiej. Od 1900 stale mieszkał w Warszawie, ale podróżował jeszcze do Monachium i Kijowa. Był przede wszystkim malarzem scen rodzajowych, często z życia mazowieckiej wsi. Malował także portrety, sceny historyczne i epizody z powstania styczniowego, w których nawiązywał do twórczości Maksymiliana Gierymskiego. W okresie około roku 1900 tworzył także obrazy fantastyczno-symboliczne (Nimfy i satyry, Idylla pasterska, Prawda i Obłuda). Brał udział w malowaniu panoramy Berezyna (z W. Kossakiem, J. Fałatem, K. Pułaskim, J. Stanisławskim i M. Wywiórskim) oraz panoramy Tatry (z S. Janowskim i innymi). W roku 1887 współpracował przy dekoracji malarskiej kościoła św. Katarzyny w Petersburgu, w 1888 malował plafony w pałacu Hertza w Łodzi. Ilustrował dzieła Henryka Sienkiewicza. Uczestniczył w wielu wystawach, tak w kraju, jak i za granicą. Był współzałożycielem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka„ i członkiem Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych.
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Stanisław Wyspiański (1869 – 1907) – wszechstronnie utalentowany poeta i malarz, wybitny artysta okresu Młodej Polski – syn rzeźbiarza Franciszka, naukę rysunków rozpoczął w 1884 jako wolny słuchacz w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, gdzie później w latach 1887-1889 kształcił się pod kierunkiem Floriana Cynka, Izydora Jabłońskiego, Władysława Łuszczkiewicza i Jana Matejki. Równocześnie studiował historię, filozofię, historię sztuki i literatury na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1889-1890 pracował pod kierunkiem Matejki nad polichromią kościoła Mariackiego. W 1890 podróżował po Europie, był we Włoszech, Szwajcarii, Francji w Niemczech, w Pradze, na Śląsku, w Wielkopolsce i Toruniu. Lata 1891-1894 spędził głównie w Paryżu, gdzie krótko kształcił się w Académie Colarosii, a później pracował samodzielnie. W 1895 wrócił do Krakowa. Był współzałożycielem Tow. Artystów Polskich „Sztuka” (1897), kierownikiem artystycznym pisma „Życie” (1898-1899), a od 1902 prowadził katedrę malarstwa dekoracyjnego w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Działał na różnych polach – projektował malowidła ścienne, witraże, meble, tkaniny, zajmował się ilustracją i zdobnictwem książkowym. We wcześniejszym okresie malował olejno, później przede wszystkim w technice pastelu, tworząc portrety, pejzaże, kompozycje fantastyczno-symboliczne. Był autorem kilkunastu dramatów, które najczęściej sam reżyserował, projektując scenografię i kostiumy.
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Leon Wyczółkowski (1852 – 1936), malarz, grafik i pedagog, był jednym z najwybitniejszych artystów polskich tworzących na przełomie XIX i XX w. Studia artystyczne rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej pod kierunkiem Wojciecha Gersona i Aleksandra Kamińskiego (1869-1873), następnie kontynuował je w monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych u Aleksandra Wagnera (1875-1877), w Krakowie u Jana Matejki (1877/78) i podczas dwukrotnych wyjazdów do Paryża (1878 i 1889). Po studiach zamieszkał we Lwowie, później przeniósł się do Warszawy. Lata 1883-1889 spędził podróżując po Ukrainie i Podolu. W 1895 przeniósł się do Krakowa powołany na wykładowcę tamtejszej Szkoły Sztuk Pięknych. W latach następnych wiele podróżował – do Włoch, Francji, Hiszpanii, Holandii, Anglii. Należał do grona członków-założycieli Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka„. Wiele wystawiał tak w kraju, jak i za granicą. Lata 1929-1936 spędził w Poznaniu i Gościeradzu, dojeżdżając do Warszawy, gdzie (od 1934) prowadził katedrę grafiki w Akademii Sztuk Pięknych. Malował krajobrazy, portrety, sceny rodzajowe, martwe natury i kwiaty. Chętnie posługiwał się techniką pastelu i akwareli, był wybitnym grafikiem, zajmował się też rzeźbą.
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Agra-Art Dom Aukcyjny
00-679 Warszawa, ul. Wilcza 55/63
tel. +48 22 625 08 08
fax +48 22 625 06 09
Czynne: w dni powszednie od godz. 11:00 do 18:00, w soboty od 11:00 do 15:00
powrót; do indeksunastwpna strona

189
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.