powrót; do indeksunastwpna strona

nr 7 (CXIX)
wrzesień 2012

Drzeworyty japońskie w Gliwicach
Galeria Sztuki Współczesnej ESTA
Od 16 września do 20 października w Galerii Sztuki Współczesnej ESTA w Gliwicach odbędzie się wystawa „Drzeworyty japońskie”.
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Ekspozycja poświęcona jest współczesnemu mistrzowi tradycji ukiyo-e. Za jego drzeworyty społeczność w Japonii i Ameryce uważa go za „skarb narodowy” – dzierży on prym nowoczesnego japońskiego rytownictwa. Swoją pracą Akira Kurosaki zyskał światowe uznanie jako główny współczesny rytownik – rozpoznawalny artysta drzeworytu, który ożywił tę japońską technikę i wprowadził ją w dwudziesty pierwszy wiek.
Odkrycie bogactwa drzeworytów ukiyo-e przez malarzy epoki Impresjonizmu sprawiło, że w wyobraźni ludzi zachodu zaczęły one być postrzegane jako kwintesencja japońskiej tradycji. Jednak niewiele wiemy jak technika drzeworytu przetrwała do XXI wieku. Kluczowym artystą, który przyczynił się do rewitalizacji tej techniki w okresie powojennym jest Kurosaki. Urodził się w Mandżurii w 1937 roku, a jego życie i kariera artystyczna przypadają na okres dużych zmian w historii Japonii. W znacznej części swoich prac koncentruje się on na poszukiwaniu miejsca dla siebie i dla sztuki Japonii zarówno w obrębie tradycji Azjatyckiej jak i międzynarodowych ruchów które kształtowały świat sztuki.
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Swoje wczesne lata Kurosaki spędził w kosmopolitycznym i tętniącym życiem mieście portowym Kobe. Znajdował się pod wpływem malarstwa zachodniego i odczuwał sympatię do raczej mrocznego piękna malarstwa niemieckiego, a w szczególności malarstwa północnej Europy. Z łatwością przyznałby, że w tamtym czasie niewiele wiedział o japońskim dziedzictwie kulturowym lub jego azjatyckich korzeniach. Dopiero przeprowadzka do starożytnej stolicy Kyoto w celu studiowania grafiki sprawiła, że znalazł się w tyglu japońskiej tożsamości. Pomimo wojny, jej następstw i ogromnego zamętu w kraju, wiele z tradycyjnych rzemiosł i sztuki przetrwało w Kyoto podtrzymywane przez tamtejsze konserwatywne środowisko. Rozczarowany ograniczeniami narzuconymi przez uczelnię, odnalazł swoją drogę spędzając czas w antykwariatach. Właśnie tam po raz pierwszy natknął się na przykłady drzeworytów. Ich świeżość i bezpretensjonalne piękno wywarły na nim duże wrażenie. Podekscytowany swoim odkryciem zaczął odwiedzać mistrzów rytownictwa i drukarstwa i uczyć się od nich. Byli to ci, którzy przetrwali i kultywowali tradycję warsztatowych (zespołowych) metod pracy, które w XX wieku zaczęły zanikać.
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Tradycyjne ryciny powstawały przy współpracy zespołu składającego się z wydawcy, który zlecał artyście stworzenie oryginalnego rysunku, który następnie był wręczony rytownikowi. Ukończony klocek drzeworytniczy z matrycą był przekazywany drukarzowi, a uzyskany w rezultacie drzeworyt był sprzedawany przez wydawcę. W 1918 roku grupa artystów i krytyków (ogólnie znana jako ruch Sosaku Hanga) zakwestionowała ten sposób współpracy zespołu tworzącego drzeworyt, uważając, że artysta powinien sam kontrolować powstawanie drzeworytu na wszystkich jego etapach. Wielu artystów odwiedzało Europę i wracało z przekonaniem, że rycina raczej jest dziełem sztuki niż reprodukcją malarską. Doprowadziło to do indywidualnego sposobu pracy, nietypowego dla metod tradycyjnych. Im więcej Kurosaki uczył się od rytowników i drukarzy aplikujących farby i robiących odbitki, tym bardziej wątpił w zalety indywidualnego stylu propagowanego przez ruch Sosaku Hanga i tym częściej dostrzegał i szanował korzyści wynikające z tradycyjnego procesu warsztatowego. Szczególny wpływ mieli na niego dziewiętnastowieczni artyści, tacy jak Kunisada, Kuniyoshi oraz w szczególności często groteskowy Yoshitoshi. Zainspirowany ich energią oraz siłą kompozycji i koloru, czuł, że wkład każdego członka zespołu począwszy od artysty, aż do drukarza przyczyniał się do dynamizmu tradycji drzeworytów. W odróżnieniu do jemu współczesnych, idąc za przykładem swoich mentorów artystycznych postanowił ustanowić swój własny sposób pracy warsztatowej.
Więcej informacji na temat wystawy znajdziecie na stronie Galerii ESTA.
Galeria Sztuki Współczesnej ESTA
Raciborska 8, 44-100 Gliwice
tel. 698-614-050
powrót; do indeksunastwpna strona

144
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.