Jest to o tyle ciekawe, jeśli spojrzymy na sprawy w świetle niedawnej premiery polskiego wydania „Pięćdziesięciu twarzy Greya”. We wrześniowych polecankach książkowych zarzucano nam, że wspominamy o publikacji takich książek jak dzieło E L James, a pomijamy o wiele bardziej wartościowe tytuły. Czy tego chcemy, czy nie, ten rodzaj literatury przez kilka najbliższych miesięcy będzie cieszył się niesłabnącą popularnością (podobnie było z Harrym Potterem i „Zmierzchem”) i doczekamy się wielu podobnych opowieści utrzymanych w klimacie romansu dla dorosłych. Już kilka tygodni temu w newsletterze z Virtualo oferowano mi „Bestseller «Pięćdziesiąt twarzy Greya» i kilkanaście tytułów «18+» nawet 40% taniej!” oraz „Kuszące, pobudzające zmysły ebooki”, wśród których znalazły się takie hity jak „Wilgotne miejsca”, „Wojny plemników” i „Trzy oblicza pożądania”.

Podobnie jak Moebius, nie mam problemów z tego typu książkami dlatego, że ich po prostu nie czytam (no dobrze, próbowałem, ale „Pięćdziesiąt twarzy Greya” odrzuciło mnie już na trzeciej stronie). Jednak w przeciwieństwie do wielu eksperymentów komiksowych z lat 70., w których brał udział Giraud, trend zapoczątkowany obecnie przez James ciężko zaklasyfikować do literatury służącej jakiemukolwiek wewnętrznemu czy duchowemu rozwojowi. Być może tworzenie takich książek świadczy o duchowych problemach ich autorów. Być może też potępianie ich w czambuł świadczy o problemach samych krytyków. Nie ulega jednak wątpliwości, że dzieła tego rodzaju także stanowią element kultury. Nie pisząc na ich temat nie unikniemy tego faktu.