powrót; do indeksunastwpna strona

nr 07 (CXXIX)
wrzesień 2013

Wenecja 2013: Mała najbliższa ojczyzna
Alessandro Rossetto ‹Piccola Patria›
„Piccola Patria”, prezentowany w sekcji Orizzonti pierwszy film fabularny znanego dokumentalisty Alessandro Rossetto, nie mówi o Włoszech, tylko o Veneto, regionie administracyjnym znanym w Polsce jako Wenecja Euganejska. Charakteryzuje go silne poczucie odrębności i specyficzny dialekt, dla żyjących tu ludzi prawdziwą ojczyzną jest właśnie to miejsce.
ZawartoB;k ekstraktu: 90%
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
„Ojczyzna to kraj dzieciństwa
Miejsce urodzenia
To jest ta mała najbliższa
Ojczyzna
Miasto miasteczko wieś
Ulica dom podwórko.”
„Oblicze ojczyzny”, Tadeusz Różewicz
Alessandro Rossetto wychował się w Padwie, później, jak przystało na włoskiego filmowca, wyjechał do Rzymu. Jego najsłynniejsze dokumenty, takie jak „Bibione Bye Bye One” z 1999 roku czy poświęcona matce „Chiusura”, opowiadają jednak o Veneto. Do swoich korzeni zdecydował się wrócić także w przypadku długo oczekiwanego, świetnie przyjętego w Wenecji fabularnego debiutu.
Z zamiarem nakręcenia „Piccola Patria” nosił się przez wiele lat. Fabuła wielokrotnie się zmieniała, ale główne założenia pozostały takie same: film miał być nakręcony w dialekcie, z którego zrozumieniem mają problem nawet rdzenni Włosi, miał zawierać dokumentalne wstawki oraz poruszać wątek rasizmu, wciąż bardzo odczuwalnego w tym regionie.
Gdyby pokusić się o próbę streszczenia filmu, fabułę można zamknąć w paru słowach.
Luisa (zmysłowa Maria Roveran) wiąże się z pochodzącym z Albanii Bilalem (Vladimir Doda). Jej rodzice krzywo patrzą na ten związek, zwłaszcza uprzedzony do obcokrajowców ojciec. Sytuację dodatkowo komplikuje złożona relacja łącząca ją z przyjaciółką Renatą (Roberta Da Soller) i pozornie prosty sposób mający umożliwić jej zarobienie dodatkowych pieniędzy.
Młodzi debiutanci i znalezieni dosłownie na ulicy amatorzy dotrzymują kroku tak doświadczonym aktorom jak Lucia Mascino czy Mirko Artuso, który przeraża w roli oślepionego przez nienawiść ojca. Jednak to Veneto gra w filmie główne skrzypce.
W przedstawionym w debiucie Rossetto regionie rytm życia wyznaczają wiejskie imprezy i polityczne zebrania, podczas których nasilają się nastroje rasistowskie. To świat absurdów, gdzie do Albańczyka krzyczy się „ty czarnuchu” i nie chce się już dotknąć królika po tym, jak nadano mu chińskie imię. To świat, gdzie dobry obcokrajowiec, to martwy obcokrajowiec. Nad wszystkim góruje znajdujący się w Villafranca di Verona hotel „Antares”, gdzie nakręcono większość zdjęć. Czarny, milczący moloch nasuwa skojarzenie z „Odyseją kosmiczną” Kubicka.
Film nie boi się ryzyka, nie boi się seksu i brudu. Jest szorstki, ale też piękny wizualnie, zapytany o inspiracje reżyser nieprzypadkowo powoływał się na „Pianistkę” Michaela Haneke. Widać, że reżyser dobrze zna ten świat i chyba nawet go lubi, choć daleko mu od ideału. A może właśnie dlatego.



Tytuł: Piccola Patria
Zdjęcia: Daniel Mazza
Rok produkcji: 2013
Kraj produkcji: Włochy
Gatunek: dramat
Wyszukaj w
:
Wyszukaj w: Skąpiec.pl
Wyszukaj w: Amazon.co.uk
Zobacz w:
Ekstrakt: 90%
powrót; do indeksunastwpna strona

39
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.