powrót; do indeksunastwpna strona

nr 08 (CXXX)
październik 2013

Online: Kiedy powiem sobie dość
Gry w kości mają wiele odmian. Ze względu na bardzo dużą losowość zapewne wiele osób za taką rozrywką nie przepada, jest jednak gra, od której czasem trudno się oderwać. I to nie tylko ze względu na tytuł – „Can’t stop”.
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
To bardzo prosta, a jednocześnie wciągająca gra, w którą może grać od 2 do 4 osób i w każdej konfiguracji sprawdza się bardzo dobrze. Na planszy mamy 11 torów oznaczonych liczbami od 2 do 12. Każdy tor odpowiada jednej z liczb, którą możemy wyrzucić za pomocą 2 kostek. Ze względu na różnice w prawdopodobieństwie uzyskania pewnych kombinacji, tory mają różną długość. Skrajne, oznaczone wartościami 2 i 12, są najkrótsze, a ten z liczbą 7 najdłuższy. Po torach przesuwamy znaczniki – każdy z graczy ma 11 znaczników kolorowych oraz 3 znaczniki neutralne. Celem graczy jest dojście swoimi znacznikami do końca dowolnych trzech torów, a ten, kto dokona tego jako pierwszy, wygrywa.
Gra polega na rzutach czterema kośćmi, z których tworzymy dwie dowolne pary (przy czterech kościach możemy utworzyć trzy zestawy par) i przesuwamy jeden, dwa lub trzy znaczniki neutralne o jedno pole na wskazanych torach – każda para kości wskazuje na jeden konkretny tor.
Rzucać kośćmi możemy jak długo chcemy, pod warunkiem, że wartości na kościach odpowiadają tym liczbom, na których aktualnie mamy znaczniki neutralne, czyli po każdym rzucie jesteśmy w stanie przesunąć się przynajmniej o 1 pole. Jeżeli nie jesteśmy w stanie wykonać ruchu, to tracimy wszystkie zdobyte w danej kolejce pozycje. Jeśli sami zdecydujemy o zaprzestaniu rzucania, to znaczniki neutralne zostają tam gdzie udało się je przesunąć i zostają zamienione na te w naszym kolorze. W następnej kolejce będą służyły jako punkt startowy dla danego toru. Jeżeli któremuś z graczy uda się dojść do końca jednego z torów i zatrzymać się z własnej woli, to dostaje 1 punkt z wymaganych 3, a dany tor i odpowiadająca mu liczba zostaje wyłączona z gry do końca rozgrywki (znaczniki innych graczy są usuwane).
I to całe zasady, opanować je można błyskawicznie, a cała gra trwa nie dłużej niż 15 minut, nawet przy czterech graczach. „Can’t stop” to tytuł lekki i niewymagający – ot zwykłe turlanie kostek, ale jednak potrafi wciągnąć i dostarczyć wielu emocji. Dodatkowo można sprawdzić jak duże ma się zamiłowanie do hazardu, bo zawsze dobrze wiedzieć kiedy przestać.
powrót; do indeksunastwpna strona

84
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.