powrót; do indeksunastwpna strona

nr 2 (CXXXIV)
marzec 2014

DocPoint 2014: Bohaterki drugiego planu
Morgan Neville ‹20 Feet from Stardom›, ‹DocPoint - Helsinki Documentary Film Festival›
Mają niezaprzeczalny talent, są podporą prawie każdego koncertu, to z nimi nucimy refren, a bez ich głosów ucierpiałoby wiele najsłynniejszych utworów współczesnej muzyki popularnej. Mimo to ich nazwiska pozostają znane tylko ludziom z branży. Artystki śpiewające w chórkach, bo to o nich mowa, latami pozostają w bezpiecznym cieniu. W swoim nominowanym do Oscara dokumencie „20 Feet From Stardom” Morgan Neville wypycha je siłą wprost na sam środek sceny, gdzie mogą wreszcie pokazać, na co je stać.
ZawartoB;k ekstraktu: 60%
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
„She says, Hey, babe,
Take a walk on the wild side.
Said, Hey, babe,
Take a walk on the wild side.
And the colored girls go
Doo do doo do doo do do doo…”
„Walk on the Wild Side”, Lou Reed
W ostatnich latach sporą popularnością cieszyły się dokumenty o muzykach, którym z wielu przyczyn nie do końca się powiodło; „Anvil: The Story of Anvil” opowiadał o świetnie zapowiadającym się zespole heavy metalowym, który przetrwał wyłącznie dzięki wiernym fanom w Niemczech. „Searching for Sugarman” – o zapomnianym pieśniarzu Sixto Rodriguezie, na którego piosenkach wychowały się całe pokolenia w Afryce Południowej, a on sam nie miał o tym pojęcia. Teraz do tej listy można dopisać także „20 Feet From Stardom”.
Morgan Neville realizował wielokrotnie nagradzane filmy o takich gwiazdach jak Johnny Cash, Muddy Waters i Ray Charles, ale to właśnie dokument o nieznanych nikomu chórzystkach okazał się nie tylko największym sukcesem w jego karierze, ale też najpopularniejszym dokumentem roku. Co więcej, zachęcony jego powodzeniem Mick Jagger planuje wyprodukowanie serialu stanowiącego jego kontynuację i Broadwayowskiego show z udziałem bohaterek filmu, którym najraźniej spodobało się granie pierwszych skrzypiec.
W „20 Feet From Stardom” Neville przedstawia sylwetki Afroamerykańskich chórzystek, które poczynając od lat 60-tych wniosły nowe, świeże brzmienie w grzeczną i „białą” muzykę pop. Przyjęta do Rock’N’Roll Hall of Fame Darlene Love, nagrywająca z Michaelem Jacksonem rodzina Watersów, Merry Clayton, Claudia Lennear, Lisa Fischer i Judith Hill pracowały z najlepszymi; bez nich nie byłoby Joe Cockera, The Young Americans Davida Bowie ani porywającego refrenu Gimme Shelter, który Clayton wyśpiewała w środku nocy w jedwabnej piżamie i z wałkami na głowie. Nie udało im się jednak zostać gwiazdami – z powodu niekorzystnego kontraktu, niewystarczająco spektakularnego wyglądu, czy zwykłego pecha ich wkład często był marginalizowany. Zdarzało się nawet, że nagrane przez nie utwory podpisywali swoim nazwiskiem inni wykonawcy.
Neville rozmawia z takimi muzykami jak Bruce Springsteen, Sting, Stevie Wonder, Chris Botti, Sheryl Crow, która sama zaczynała w chórkach, czy wreszcie Mick Jagger. Pomimo tego, że wypowiadają się o śpiewających z nimi w chórkach artystkach z największym uznaniem, ciężko oprzeć się wrażeniu, że nie chcieliby znaleźć się na ich miejscu: „Śpiewanie tych wszystkich achów i ochów może być zabawne przez jakaś minutę, ale nie chciałbym tak zarabiać na życie” – mówi w pewnym momencie lider The Rolling Stones.
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Film Neville’a jest profesjonalnie zrealizowany, łatwy i przyjemny. Nie wnosi nic specjalnie odkrywczego, a wiele wątków, w tym kwestię wpływu technologii na zmiany na rynku pracy w przemyśle muzycznym, pozostawia nierozwiniętych. Jednak dobrze się go ogląda i słucha, a od popadnięcia w nadmierny sentymentalizm ratują go stojące twardo na ziemi bohaterki, szczerze podchodzące do swojej kariery i dokonanych wyborów. To dzięki nim film nie stanowi wyłącznie krytyki bezlitosnych reguł rządzących zepsutym show-businessem udowadniając, że czasem można osiągnąć poczucie spełnienia pozostając w cieniu i świadomie rezygnując z ciągłej walki o zachowanie pozycji na rynku. Jak zauważa Lisa Fischer, laureatka Grammy, której wróżono wielką solową karierę, niektórzy zrobią wszystko, żeby być sławnymi. Inni po prostu chcą śpiewać.



Tytuł: 20 Feet from Stardom
Reżyseria: Morgan Neville
Rok produkcji: 2013
Kraj produkcji: USA
Czas trwania: 91 min
Gatunek: dokument
Wyszukaj w: Kumiko.pl
Wyszukaj w
:
Wyszukaj w: Skąpiec.pl
Wyszukaj w: Amazon.co.uk
Zobacz w:
Ekstrakt: 60%

Miejsce: Helsinki, Finlandia
Od: 28 stycznia 2014
Do: 2 lutego 2014
WWW: Strona
powrót; do indeksunastwpna strona

6
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.