Taka ładna pogoda, na dwór by się poszło, do parku… Ciekawostka: Historia tenisa stołowego sięga lat 80. XIX wieku. Owa gra salonowa, która zyskała wielką popularność wśród angielskiej klasy wyższej, została prawdopodobnie sprowadzona do Anglii przez wojskowych stacjonujących w Indiach lub Afryce. Pierwotnie rozgrywano ją na stole przedzielonym rzędem książek, odbijając piłkę golfową również za pomocą książki. Niekiedy zamiast tego używano korka od szampana i pokrywek od cygarnicy. Pierwsze sporządzone specjalnie na potrzeby gry rakietki zrobione były z pergaminu rozpiętego na ramie. Odgłos, jaki wydawały w trakcie gry, dał początek pierwotnym nazwom gry – wiff-waff lub ping-pong. Tę drugą nazwę szybko zastrzegła firma J. Jacques & Son – rezerwując ją wyłącznie dla swoich produktów (później użyczając również licencji amerykańskiej firmie Parker Brothers). W zaistniałej sytuacji różne związane z grą stowarzyszenia sportowe musiały w swojej nazwie zamienić „ping-pong” na „tenis stołowy”. Gra tymczasem toczyła się dalej – ewoluując dość szybko do znanej po dziś dzień postaci. W 1901 James W. Gibb w trakcie podróży do USA wynalazł celuloidową piłeczkę. W tym samym roku E.C. Goode stworzył drewnianą paletkę z gumową okładziną. |