Zuza, pracowniczka prokuratury zostaje wysłana na przymusowy urlop, który postanawia spędzić w Mokrowie, malowniczo położonej pojezierskiej miejscowość letniskowej.

Życie Zuzy nie układa się najlepiej, jest przepracowana, ma kłopoty z mężczyznami, nie może uwolnić się od toksycznej matki, a w dodatku pewna rzecz nie daje jej spokoju… Rok temu w tajemniczych okolicznościach nad mokrowskimi jeziorami zginęła jej przyjaciółka Baśka. Choć powiedziano jej, że Baśka utonęła, Zuza nie może w to uwierzyć, bo Baśka, była świetną pływaczką. Od momentu przyjazdu Zuzy do Mokrowa, zaczynają się dziać dziwne rzeczy, Zuza nabiera coraz większych podejrzeń, że za śmiercią przyjaciółki stoi jakiś mroczny sekret…

Adolf Hitler budzi się na opuszczonej parceli i ze zdziwieniem konstatuje, że nie jest już w bunkrze, Martin Bormann nie odpowiada na wezwania, a mijający go przechodnie nie odpowiadają na tradycyjne niemieckie przywitanie. Chwilę później zgrozą odkrywa, że jest rok 2011. Próbując oswoić się ze współczesną rzeczywistością, przez przypadek zostaje uznany za komika podszywającego się pod dyktatora i dostaje propozycję wystąpienia w telewizyjnym show… I okazuje się medialnym odkryciem. Odcinki z jego udziałem biją rekordy popularności, zarówno w telewizji, jak i w internecie. Stacje informacyjne, radio i prasa coraz częściej zwracają na niego uwagę. Hitler staje się celebrytą. W wolnych chwilach stara się stworzyć Nową Rzeszę…

Ostra satyra na granicy politycznej poprawności.

Osiem historii, w których poezja miesza się z prozą życia w okolicach małego kanadyjskiego miasteczka Carstairs. Bohaterki Munro to kobiety samotne, zakochane, samodzielne lub bezradne – każda z nich czyni jednak swoją historię wyjątkową. Każda z opowieści przepełniona jest intensywnymi uczuciami i emocjami, a Munro wydobywa je wszystkie z charakterystyczną dla siebie swobodą i melancholią. Kobieta żyjąca pośród górskich plemion, księżna snująca bajkową narrację w zrujnowanej kamienicy czy młoda wdowa, która z własnej woli udaje się do więzienia. Jawne tajemnice to nie tylko wyjątkowe historie, ale również zabawa z literaturą – Munro gra z czytelnikiem, przeplata i łączy rozmaite literackie konwencje, tworząc kompletny i pełny obraz czasów, w których rozgrywa się akcja. Historia rozpięta między listami, opowiadanie w opowiadaniu i narracja zbudowana wokół miejscowej piosenki – to jedynie niektóre z jej literackich zabiegów. A wszystko po to, by pokazać głęboko skrywane kobiece sekrety, które już dawno przestały być tajemnicami.

Lata 40., kanadyjska prowincja. Del Jordan, dziewczynka, później dziewczyna, mieszka na farmie swojego ojca, gdzie jej najczęstszymi towarzyszami są ekscentryczny przyjaciel rodziny i szorstki młodszy brat. Kiedy Del zacznie spędzać więcej czasu w mieście, pojawią się też kobiety: matka agnostyczka sprzedająca farmerom encyklopedie, lubieżna Fern Dogherty i najlepsza przyjaciółka, Naomi.

Dzięki tym nauczycielom i nauczycielkom, a także dzięki własnym doświadczeniom z seksem, narodzinami i śmiercią, Del odkrywa jasne i mroczne strony kobiecości. Problemy dorastania i dojrzewania w scenerii prowincjonalnej miejscowości w Ontario.

Kilkanaście opowiadań to epizody z życia młodej dziewczyny tworzące jedną całość. Główna bohaterka przeistacza się w kobietę, z czasem przenosi się do wielkiego miasta i zaczyna zdobywać nowe doświadczenia. Poznaje życie, wchodzi w nowe relacje z najbliższym otoczeniem. Staje się świadomą siebie i swoich potrzeb kobietą. Autorka dba o detale i psychologiczną głębię postaci.

Czy zastanawiałeś się kiedyś ilu autorów książek o psach, kotach, rybach, papugach czy chomikach rzeczywiście posiada zwierzęta, o których piszą? Którzy z nich przebywają ze swoimi pupilami 24 godziny na dobę? Konrad Lorentz nie tylko hodował i zaspokajał podstawowe potrzeby swoich ulubieńców w postaci choćby kapucynki Glorii, gąsiora Martina i jego towarzyszek, kawki Czok czy ławicy przeróżnych gatunków ryb, ale również czujnie je obserwował. Stopniowo uczył się ich zachowań, a potem bez większych problemów dostrzegał najdrobniejszą zmianę w ubarwieniu ryb, ruchach owadów i wydawanych dźwiękach ptaków.

Ta książka to swoisty raport z kilkunastoletnich, codziennych badań behawiorystyki zwierząt przeprowadzanych przez autora w jego prywatnym gospodarstwie w Altenberg. Zabawne anegdoty połączone z popularnonaukowym omówieniem zachowań domowych pupili tworzy niezwykle barwną i przyjemną lekturę dla wszystkich pasjonatów świata zwierzęcego. Co jest w stanie zrobić mała kapucynka po bohaterskim i w pełni samodzielnym uwolnieniu się z klatki? W jaki sposób kawki wybierają partnerów i okazują sobie miłość? Odpowiedzi na te i na inne nurtujące pytania, które dotyczą spraw twoich najmniejszych domowników znajdziesz w środku.

Znaczące miejsce w bogatym dorobku Jarosława Marka Rymkiewicza zajmuje eseistyka, by wspomnieć choćby o cyklu mickiewiczowskim („Żmut”, „Baket”, „Kilka szczegółów”, „Do Snowia i dalej”, „Głowa owinięta koszulą”). Eseje poświęcone literaturze XIX wieku zachwycają swoistym językiem wyobraźni, kunsztem pisarskim, erudycją oraz dowcipem. Poeta sięga do przeszłości, by zaprosić czytelnika na spotkanie z naszymi Wielkimi Duchami – Adamem Mickiewiczem, Juliuszem Słowackim czy Aleksandrem Fredrą. Im też dedykuje swoje prace.

Do rąk czytelników trafia trzecie, poprawione wydanie książki „Juliusz Słowacki pyta o godzinę”, jak przewrotnie stwierdził sam autor – dygresyjny poemat czy też naukowy poemat poświęcony tzw. okresowi mistycznemu w życiu i twórczości romantyka. Pierwsze wydanie ukazało się w 1982 roku, kolejne w roku 1989. Kilkanaście lat później poeta poświęcił wieszczowi esej biograficzny, powieściową encyklopedię – „Słowacki. Encyklopedia” (Sic! 2004).

W jaki sposób stajemy się mężczyzną?

Na to pytanie – które dziś wydaje się niezbyt politycznie poprawne – odpowiada antropolog, Franco La Cecla, zabierając nas w podróż po różnych kulturach. We wszystkich różnica płciowa jest podstawą społeczności ludzkiej. Tożsamość mężczyzny, podobnie jak tożsamość kobiety, jest kulturowym konstruktem, tak samo jak języki, którymi się posługujemy, Renesans, czy indyjska muzyka. Tożsamość mężczyzny często jest konstruowana z męskiej zazdrości o kobiecą zdolność dawania życia. Podczas gdy kobiety doskonale wiedzą, do czego są zdolne, mężczyźni muszą to cały czas udowadniać, stąd tożsamość męska jest bardziej płynna, niestała, w stanie kruchej równowagi. To z kolei tłumaczy mechanizmy dominacji, które mężczyźni uruchamiają w wielu społeczeństwach.

Wychodząc od najnowszych ustaleń antropologii, ale też opierając się na myśli Foucaulta, Levinasa i Illicha, La Cecla wyjaśnia, że czysto polityczne bądź czysto moralistyczne podejście do kwestii różnic płciowych nie odsłania całego ich bogactwa. Kobiety odpowiadają na męskie strategie innymi strategiami i w ten sposób dialektyka płci nie ustaje. Nawet „trzecie płcie”, queer i homoseksualiści czerpią pełnymi garściami z dorobku różnicy płciowej.

Ta polemiczna książka, o której głośno było we Włoszech, Francji, Stanach Zjednoczonych, jest odpowiedzią na wyzwanie rzucone przez Simone de Beauvoir, która ogłosiła swego czasu, że mężczyźni nie są w stanie mówić o męskiej tożsamości.

Wywiad z Andą Rottenberg to historia emancypacji, która zaczyna się w latach 60. od momentu pierwszych zawodowych kroków Rottenberg w warszawskiej Zachęcie, gdzie oprowadzała wycieczki i pisała protokoły z przyjęcia obrazów. Rozwija się na tle przełomowych momentów w historii Polski: roku 1968, 1976, 1980 i 1989. Każdy z nich inaczej przeplata się tu ze sztuką.

Na początku ustrojowej transformacji, Rottenberg pracowała w departamencie plastyki Ministerstwa Kultury, gdzie mogła obserwować rozmontowywanie starego systemu i tworzenie nowego. Wróciła do Zachęty w latach 90. jako jej dyrektorka i znalazła się w ogniu najważniejszej bitwy o sztukę, jaka się toczyła w Polsce, i w jakiej chodziło o prawo jednostki, czyli artysty, do wolnej wypowiedzi.

Przez wiele lat usiłowała założyć w Warszawie muzeum sztuki nowoczesnej. Dzisiaj korzysta ze sławy autorki wystaw, tekstów o sztuce oraz autobiograficznej książki „Proszę bardzo”. Pracuje nad kolejnymi wystawami, wykłada w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych i jeździ po Warszawie na rowerze.

Wciągająca opowieść w duchu „Służących” i „Sekretnego życia pszczół” o przyjaźni między Mary, ciemnoskórą służącą, i Jubie, trzynastoletnią białą dziewczynką z szanowanej, zamożnej rodziny, która, jak się okazuje, skrywa wiele niewygodnych tajemnic… Poruszająca historia o potrzebie bliskości, szczerości, tolerancji, wyrozumiałości dla inności, niezgody na rasizm i zarazem pasjonujący obraz amerykańskiej rodziny i prowincji Południa Stanów w burzliwych i pełnych napięć latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku.

Siostry Mirabal – tytułowe Motyle – to bohaterki narodowe na Dominikanie. Zaangażowały się w walkę o wolność w czasach krwawej dyktatury Rafaela Trujillo. Trzy z czterech sióstr zapłaciły za to najwyższą cenę. Julia Alvarez pasjonująco odtwarza historię ich życia, świat uczuć i wartości, a także egzotyczne realia Dominikany. Charyzmatyczne, pełne pasji i zaangażowania bohaterki zjednały sobie sympatię i uznanie tysięcy kobiet na całym świecie. Powieść Julii Alvarez stała się światowym bestsellerem i przetłumaczono ją na szesnaście języków. Książka była nominowana do prestiżowej nagrody National Book Critics Circle Award, zyskała też dużą popularność wśród klubów czytelniczych.

W Polsce w latach 1939–1956 dokonała się rewolucja społeczna. Okrutna, brutalna, narzucona z zewnątrz, ale jednak rewolucja. Ta rewolucja niesłychanie głęboko przeorała tkankę polskiego społeczeństwa, tworząc warunki do dzisiejszej ekspansji klasy średniej, czyli mieszczaństwa, do najgłębszej być może od wieków zmiany mentalności Polaków: odejścia od mentalności określonej przez wieś i folwark ku tej zdeterminowanej przez miasto i miejski sposób życia. Ta rewolucja pozostaje jednak nieobecna w świadomości społecznej.

Agnieszka Graff