„Tęsknię za czasem, kiedy byliśmy panami życia”, mówi, krzątając się po kuchni, Lola. Jej dawna egzystencja, pełna marzeń, poświęcona była książkom i dyskusjom w kawiarniach, leniwym sjestom i snuciu wizji lepszej Hiszpanii, która w tamtym okresie powoli uczyła się demokracji. Jednakże przyszedł rok 1936, rok wybuchu hiszpańskiej wojny domowej, i życie zamieniło się w walkę. Teraz, po piętnastu latach, Loli i jej mężowi Matíasowi pozostał jedynie mały antykwariat, na wpół ukryty w jednej ze starych madryckich dzielnic, i sprzedawanie przypadkowym klientom romansów i zapomnianych klasyków. To tutaj, w tej skromnej księgarence, pewnego popołudnia roku 1951 Lola pozna Alice, kobietę, która znalazła w literaturze sens istnienia. We dwie, czytając wspólnie jedną książkę, zabiorą nas do Anglii początków XX wieku, gdzie poznamy pewną dziewczynkę, dorastającą w nieświadomości, kim byli jej rodzice.

Powieść Marian Izaguirre to hołd złożony lekturze, ale również opowieść o dwóch kobietach, które wiedzą o życiu zbyt dużo, by móc o tym mówić.

Biografia jednej z najsłynniejszych angielskich pisarek, autorki m.in. „Rozważnej i romantycznej”.

Opowieść o życiu Jane Austen, jednej z najpopularniejszych angielskich autorek, której książki były wielokrotnie przenoszone na ekran.

Kobieca przyjaźń, nieoczywiste związki, życie jako nieustająca walka – długo oczekiwana nowa powieść Grażyny Plebanek!

Warszawianka Lu, bokserka amatorka, pracuje w polskiej ambasadzie w Brukseli. Sprite, jej sportowa mentorka i powierniczka jest Belgijką pochodzenia kongijskiego. Poznają się w Brukseli, razem walczą na ringu, wspólnie snują opowieść. Ich historia stwarzana jest w trakcie opowiadania powierzonego przyjaciółce. Przyjaźń i boks to źródła siły dla Lu i Sprite. Więź między młodymi kobietami stanowi oś opowieści, w której romanse, miłości i zauroczenia są tłem dla budowania mocnych osobowości, własnej przestrzeni, z której nie strach wyruszać w świat.

Odważna i kontrowersyjna książka Lawrence’a M. Kraussa stanowi dla czytelników zainteresowanych fizyką i kosmologią takie samo wyzwanie, jakim dla zainteresowanych biologią były książki Richarda Dawkinsa. Zbieżność tę podkreśla wyraźnie posłowie, w którym autor „Samolubnego genu” stwierdza, że „Wszechświat z niczego” to w dziedzinie kosmologii ekwiwalent śmiertelnego ciosu, jakim dla supernaturalizmu w biologii było „O powstawaniu gatunków” Darwina. „Tytuł wyraża dokładnie to, co jest napisane. A to, co jest napisane, jest druzgocące” – pisze Dawkins.

Jednak „Wszechświat z niczego” to nie tylko wspaniała polemika, ale przede wszystkim potężna dawka wiedzy na temat przyszłości naszego Wszechświata, opartej na najnowszych osiągnięciach fizyki, z odkryciem pola Higgsa na pierwszym miejscu, i przekazywanej w sposób prosty, niebanalny i z dużą dawką humoru.

W nauce istnieje wiele idei, które na pierwszy rzut oka zdają się przeczyć zdrowemu rozsądkowi. Nazywamy je zazwyczaj paradoksami. Rozwiązanie niektórych z nich stanowiło prawdziwe wyzwanie, a niekiedy zwiastowało narodziny przełomowych teorii.

W swojej książce profesor Jim Al-Khalili skupia się na problemach związanych z naturą czasu, przestrzeni i właściwościami Wszechświata, które na pierwszy rzut oka wydawały się absurdalne, jednak wystarczyło spojrzeć na nie pod odpowiednim kątem, by przekonać się, że nie tylko nie zawierają żadnej sprzeczności, ale kryją także głęboką prawdę o naszej rzeczywistości. Przedstawione w książce w przystępny i niepozbawiony poczucia humoru sposób paradoksy nauki dostarczają czytelnikom nie tylko rzetelnej wiedzy, ale także – a może przede wszystkim – wyśmienitej rozrywki intelektualnej.

„Ćwiartka raz” to zaproszenie do wspólnej podróży sentymentalnej przez wyjątkowe ćwierćwiecze w wolnej Polsce. To subiektywny przegląd tego, jakie zmiany zaszły w popkulturze, świadomości i gustach.

„Ćwiartka raz” to opowieść o ludziach i czasach przez pryzmat ich aktywności, również medialnej. To odkrywanie, jak wolność, technologia i prawa rynku odmieniają sposób myślenia, mówienia i konsumowania. Jak zmieniają się bohaterowie mediów i ich odbiorcy.

„Ćwiartka raz” to wreszcie rachunek zysków i strat. A raczej uświadomienie konsekwencji słów, czynów, wyborów, których w dobie elektronicznych mediów nie da się wymazać albo wymazywać nie wolno.

– Karolina Korwin Piotrowska

U kresu swego życia – w 1195 roku ery chrześcijan, a w 589 roku hidżry – Sara Awenzoar, lekarka i wnuczka słynnego medyka Abu Marwana, wspomina swoje dzieciństwo w średniowiecznej Sewilli. Dorastająca pośród dzieł poezji i medycznych traktatów dziewczynka poznaje swego powracającego z wygnania dziadka, a także samego Awerroesa, wybitnego hispanoarabskiego filozofa. To właśnie oni przyznają Sarze prawo do sprawowania opieki lekarskiej nad kobietami i dziećmi. Po jakimś czasie Sara trafia do Marrakeszu, gdzie ma czuwać nad zdrowiem haremu kalifa. Wplątana zostaje nie tylko w polityczne rozgrywki między dynastiami Almohadów i Almorawidów, ale również w nie mniej groźną sieć kobiecych intryg. Szybko zdaje sobie sprawę, że wstydliwe sekrety mieszkanek haremu mogą ściągnąć na jej głowę nawet śmierć…

„Ta ostatnia noc”, osnuta wokół historycznej postaci Sary Awenzoar, to podróż w głąb XII-wiecznej Andaluzji i imperium arabskiej dynastii Almohadów, których panowanie sięgało od północnej Afryki aż na drugi brzeg Morza Śródziemnego. Powieść przedstawia ten fascynujący świat, w którym przepych rodem z „Baśni tysiąca i jednej nocy” łączy się z niebywałym postępem technicznym i medycznym, widziany oczami jednej z pierwszej kobiet w historii, które pełnoprawnie mogły praktykować medycynę.

Lektura obowiązkowa dla tych, którzy wybierają się do Wielkiej Brytanii, i dla tych, którzy już tam są. Kate Fox interesująco i z dużą dozą angielskiego humoru opisuje, jak Anglicy mówią, jak się ubierają, jak jedzą, piją, pracują, bawią się, robią zakupy, prowadzą samochód, flirtują, kłócą się, stoją w kolejce – i jak na to wszystko narzekają. Z poszczególnych rozdziałów wyłania się obraz kultury dziwnej i fascynującej, rządzącej się zawiłym zestawem niepisanych zasad i niezwykle skomplikowaną etykietą.

Opowiedziana w pierwszej osobie historia morderstwa popełnionego – jeśli tak można rzec – z pobudek artystycznych. Historię tę opowiada niejaki Hermann, fabrykant czekoladek, czujący się w głębi duszy artystą. Podczas wizyty w Pradze spotyka swojego sobowtóra i wpada na pomysł „genialnego dzieła sztuki” – zbrodni doskonałej: zabije włóczęgę, przebrawszy go uprzednio w swoje ubranie.

Opowieść o tym, jak kochające się małżeństwo, dwa koty, dwa psy i trzydzieści osiem tysięcy książek może odmienić życie lokalnej społeczności.

Jack i Wendy Welch zawsze marzyli o prowadzeniu księgarni. Pewnego dnia postanowili, że nie można dłużej zwlekać z realizacją marzeń. Zapragnęli żyć niespiesznie, według własnych zasad. Kupili dom w niewielkiej górskiej miejscowości i zaczęli sprzedawać używane książki. Wiele wskazywało, że przedsięwzięcie nie ma prawa się udać: otwieranie księgarni na końcu świata, w kryzysie, w epoce e-booków, wydaje się co najmniej nierozsądne! Szybko okazało się, że sam optymizm nie wystarczy. Aby księgarnia zaczęła działać, trzeba wokół niej zbudować prawdziwą wspólnotę…

Anaruk, eskimoski chłopiec z Grenlandii, i sprytne pingwiny z „Zaczarowanej zagrody” to najbardziej znani bohaterowie Aliny i Czesława Centkiewiczów. Z podróży do Arktyki i na Antarktydę autorzy przywieźli jednak wiele pasjonujących historii. Zachęcamy miłośników polarnych krain i krajobrazów skutych lodem do zaprzyjaźnienia się także z innymi, równie sympatycznymi postaciami: Piotrkiem i jego oswojonym białym niedźwiadkiem, Giwejem, który zamiast szamanem został pilotem, a także dzielnym Jędrkiem, który uratował tatę przed niedźwiedziem polarnym.

Wydanie jubileuszowe z okazji 80. rocznicy rozpoczęcia twórczości pisarskiej przez Czesława Centkiewicza oraz 110. rocznicy jego urodzin.

Tina, zafascynowana fotografią spokojna nauczycielka, która pracuje w Sort, robi zdjęcie starej szkoły w Torenie tuż przed jej wyburzeniem. Jedno proste kliknięcie i gotowe. Strona po stronie czytelnik odkrywa konsekwencje tego pozornie trywialnego gestu, a przed jego wzrokiem rozciąga się szeroka panorama wspomnień i przekłamań o wydarzeniach, których bohaterami są falangiści i partyzanci, dranie i ludzie przyzwoici, a także ci zwyczajni, żyjący w trudnych, okrutnych czasach. W Pirenejach, w Pallars, regionie potraktowanym przez wojsko generała Franco z niespotykanym bestialstwem, ściera się moralna podłość frankizmu z bohaterstwem i tchórzostwem indywidualnym i grupowym tuż po zakończeniu hiszpańskiej wojny domowej.

Na początku XXI wieku fakty jeszcze ciągle dopominają się o wirtuoza, który po tylu latach zdecyduje się poruszyć strunę Historii. Na szczęście jest Jaume Cabré.

Miłość miewa zaskakujące oblicza, nierozerwalnie powiązana jest ze zdradą, pociąga za sobą nienawiść, a jej odcieni nie sposób zliczyć. Któż inny lepiej umiałby opisać różne barwy miłości, niż ubiegłorocznej noblistki, laureatki Man Booker Prize (2009) – Alice Munro!

Uczucia, relacje międzyludzkie to stały element jej opowiadań, w pisaniu których stała się prawdziwą mistrzynią. Na kilkunastu, kilkudziesięciu stronach autorka „Przyjaciółki z młodości” potrafi przedstawić całe życie i wachlarz emocji, które mu nieodzownie towarzyszą. Właściwie do całej jej twórczości (w ciągu 45 lat, napisała i wydała 14 oryginalnych zbiorów) można zastosować określenie odcienie miłości, ale ona sama nazwała tak swój tom z 1986 roku, który swoją polską premierę będzie miał już we wrześniu

„Dzieci ojczyzny” – zbiór opowiadań dla młodzieży o polskich wydarzeniach historycznych (od czasu Konstytucji 3 Maja 1791 roku, poprzez Powstanie Kościuszkowskie w 1794, Powstania narodowe – Listopadowe 1831 i Styczniowe 1863 aż po Legiony okresu 1914-1918.

W opowiadaniach znajdziemy miniaturowe studia charakterów dziecięcych opisane z liryzmem utraconego i odległego świata, istniejącego już tylko we wspomnieniach.

Cechą charakterystyczną dla literatury młodopolskiej jest obecne w opowiadaniach zacieranie się różnicy między literaturą wysoką, odpowiadającą wymaganiom czytelników dorosłych, a twórczością dla dzieci.

Opowieść o miłości i problemach rasowych skupiona wokół młodego mężczyzny i młodej kobiety z Nigerii, którzy stają przed trudnymi wyborami i wyzwaniami, jakie stawiają im kraje, w których postanowili zamieszkać.

Ifemelu i Obinze zakochują się w sobie, gdy oboje chodzą do liceum w Lagos. Ich Nigeria jest pod rządami wojskowej dyktatury i każdy, kto może ucieka z kraju. Ifemelu – piękna, pewna siebie – wyjeżdża do Ameryki na studia. Odnosi tam porażki i sukcesy, nawiązuje i zrywa związki, znajduje i traci przyjaciół, a wszystko to pod nieznanym wcześniej w ojczystym kraju ciężarem: przynależności rasowej. Obinze – cichy, zamyślony syn profesorki uniwersyteckiej – ma nadzieję do niej dołączyć, ale nie otrzymuje zgody na wjazd do Ameryki po 11 września, wobec czego rzuca się w niebezpieczne życie nielegalnego imigranta w Londynie.

Po latach Obinze jest bogatym człowiekiem w nowej demokratycznej Nigerii, Ifemelu zaś odnosi w Ameryce sukcesy jako autorka bloga obnażającego prawdę o przynależności rasowej. Kiedy jednak Ifemelu wraca do Nigerii, w niej i Obinze ożywa łącząca ich niegdyś namiętność – do siebie nawzajem i do ojczystego kraju – i oboje stają przed najtrudniejszymi wyborami w życiu. Odważna, wciągająca, przesycona mrocznym humorem, ale też delikatna, rozgrywająca się na trzech kontynentach z udziałem licznych postaci, „Amerykaana” to wspaniale opowiedziana historia dziejąca się w dzisiejszym zglobalizowanym świecie: zdumiewająca i jak dotąd najlepsza powieść Chimamandy Ngozi Adichie.

Na Naukę nigdy nie jest za późno…

W Świecie Dysku dojrzewa wszechpotężna awantura i lord Vetinari przewodniczy trybunałowi. Omnianie chcą przejąć kontrolę nad Światem Kuli, którego istnienie stanowi kpinę z ich religii. Jednak magowie z Niewidocznego Uniwersytetu nie bardzo chcą go oddać – w końcu to oni go stworzyli.

Na scenę wkracza bibliotekarka ze Świata Kuli, panna Marjorie Daw. Może to ona – w szpilkach Jimmy’ego Choo i obdarzona analitycznym umysłem – potrafi pomóc? Ponieważ ludzie po obu stronach zaczynają się mocno irytować, padają bardzo ważne pytania i ktoś musi się chyba wytłumaczyć…

W „Dniu sądu”, czwartym tomie cyklu Nauki Świata Dysku, Terry Pratchett, profesor Ian Stewart i doktor Jack Cohen kreują oszałamiającą mieszankę fikcji, najnowszej nauki i filozofii, by znaleźć odpowiedzi na NAPRAWDĘ wielkie pytania, mierząc się z Bogiem, Wszechświatem i – prawdę mówiąc – ze wszystkim.

Walka o kraje bałtyckie podczas II wojny światowej!

Jeśli nie liczyć Polski, żaden kraj nie ucierpiał podczas II wojny światowej tak bardzo jak państwa bałtyckie – Litwa, Łotwa i Estonia. W kleszczach między Związkiem Radzieckim a Niemcami już od 1918 roku były areną walk o wpływy i terenem okupowanym.

„Między mocarstwami” to historia podboju i wyzysku, śmierci i masowych deportacji, a także tragicznych losów ludzi zmuszanych do gorzkich wyborów i walki w szeregach armii okupantów. Prit Buttar, opierając się na licznych źródłach, pracach historycznych, materiałach archiwalnych i relacjach uczestników wydarzeń, szczegółowo opisuje przebieg działań na froncie wschodnim i krwawych walk w Kurlandii. Jego książka stanowi wyczerpującą historię trzech małych państw, które próbowały wybić się na niepodległość.

Autor w niezwykle ciekawy sposób przedstawia wkład Polaków w wysiłek zbrojny aliantów we Francji, północnej Afryce, na Środkowym i Bliskim Wschodzie, we Włoszech i w zachodniej Europie, przede wszystkim jednak przybliża polskie koncepcje strategiczne i plany, kładąc przy tym nacisk na tzw. strategię bałkańską. „Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie 1939-1946” to bowiem głównie rzecz o (geo)polityce i dyplomacji, zwłaszcza zaś o trudnych polskich kontaktach – zwłaszcza z ZSRR, ale również z Wielką Brytanią i USA. Peszke w mistrzowski sposób pokazuje gorzki los Polaków, którzy mimo ogromnego zaangażowania i daniny krwi, począwszy od Teheranu byli coraz bardziej lekceważeni przez sprzymierzeńców i stopniowo przegrywali walkę o swoją przyszłość. To tragiczna historia państwa, które padło ofiarą nie tylko agresorów, ale też sprzymierzeńców i ich wielkiej polityki.

Gdyby Szatan był Bogiem…

Świat po wojnie jądrowej. Na skażonej ziemi rodzą się nie tylko groteskowe rośliny i stworzenia, ale też groteskowe idee. W małej społeczności Charlottesville w Utah dominuje kult Carletona Lufteufla, sprawcy nieszczęść, które spadły na ludzkość. Urodzony bez rąk i nóg Tibor McMasters, twórca wspaniałego fresku w kościele wyznawców Lufteufla, zaprzęga do swego wózka ukochaną krowę i wyrusza na pielgrzymkę, żeby poznać oblicze Boga Gniewu…

Philip K. Dick i Roger Żelazny, dwie znakomitości amerykańskiej science fiction, w „Deus Irae” postanowili dokopać się do korzeni judeochrześcijańskiej religijności. Zamysł ten, zapowiadający się na obrazoburczy, dzięki dobrodusznemu humorowi autorów zaowocował jednak wielce sympatyczną, humanistyczną powieścią.

Niebywała autentyczna historia dwóch pilotów i walk w przestworzach podczas drugiej wojny światowej

Grudzień 1943 roku. Poważnie uszkodzony amerykański bombowiec z trudem utrzymuje się w powietrzu po misji nad terytorium Niemiec. Za sterami siedzi dwudziestojednoletni podporucznik Charlie Brown, na pokładzie są zabici i ranni członkowie załogi. Nagle z tyłu wyłania się charakterystyczna sylwetka messerschmitta, pilot to Franz Stiegler, as myśliwski. To, co wydarzyło się potem, było wręcz niewyobrażalne i zostało określone później jako „najbardziej zdumiewające spotkanie wrogów podczas drugiej wojny światowej”. O tym, co się stało, gdy Charlie i Franz wysoko nad ziemią spojrzeli sobie w oczy, żadnemu z nich długo nie wolno było mówić…

Oto prawdziwa historia dwóch pilotów. Poznajemy równolegle ich życie: wybuch wojny i realia służby w lotnictwie. Nim los zetknął ich tamtego grudniowego dnia, Franz przeszedł całą długą drogę niemieckiego pilota myśliwskiego: latał nad północną Afryką, wspierając Afrika Korps Rommla, stacjonował na Sycylii, osłaniając przeprawę przez Morze Śródziemne, wreszcie miał bronić swego kraju przed nalotami aliantów. Książka przedstawia zarówno barwny, żywy portret dwóch młodych żołnierzy walczących po przeciwnych stronach, jak i świetnie opisuje dramatyczne podniebne pojedynki i przebieg działań wojennych.

Żywe mimo upływu lat wspomnienia Charliego Browna i Franza Stieglera czynią tę książkę tak wyjątkową, a jej lekturę – zapadającym w pamięć, poruszającym przeżyciem.

Wejdź w fantastyczny świat rozbrzmiewający echami salw z muszkietów i szczękiem stali, w którym jednak prawdziwym wrogiem są siły podstępnej i niegodziwej magii…

Pierwszy tom cyklu „Kampanie Cienia”

Kapitan Marcus d’Ivoire, dowódca jednego z garnizonów cesarstwa vordonajskiego w koloniach, został przywódcą zdemoralizowanego oddziału, uparcie broniącego małej fortecy na skraju pustyni. Uciekająca przed przeszłością Winter Ihernglass zaciąga się do kolonialnej armii i zostaje awansowana. Losy obojga tych żołnierzy i wszystkich ich podkomendnych zależą od nowo przybyłego pułkownika Janusa bet Vhalnicha. Jednak lojalność Marcusa i Winter zostanie wystawiona na próbę, kiedy zaczną podejrzewać, że ambicje tajemniczego Janusa sięgają królestwa nieziemskich mocy, mogącego zmienić znany świat.

Lata trzydzieste, Niemcy i śledztwo, które zawiedzie detektywa w kręgi najwyższych sfer – hitlerowskich elit władzy…

Rok 1938, dwa lata po wydarzeniach opisanych w „Marcowych fiołkach”, Bernhard Günther pracuje ze swoim kolegą Stahleckerem, również byłym policjantem. Interes kwitnie, obaj wspólnicy mają mnóstwo zleceń. W czasie pewnej sprawy partner Günthera zostaje zamordowany.

Już następnego dnia po śmierci Brunona Bernhard otrzymuje propozycję nie do odrzucenia – wezwany przed oblicze samego gruppenführera SS Reinharda Heydricha. Bernie ma wyśledzić i ująć szaleńca grasującego w Berlinie, którego ofiarami są nastolatki o blond włosach, w typie aryjskim. Do tej pory zabójca dziewczynek pozostaje nieuchwytny, a cała berlińska policja jest bezradna.

Günther tkwi po uszy w kłopotach i już nikomu nie może ufać. Szuka zabójcy lub zabójców dziewczynek i zarazem oprawcy Brunona Stahleckera. Niebezpieczne śledztwo zaprowadzi go w kręgi najwyższych sfer – hitlerowskich elit władzy…

Drugi tom cyklu kryminalnego z Awim Awrahamem.

W każdym śledztwie dochodzi się do takiego momentu, w którym wydaje się, że obraz nigdy nie stanie się wyraźny. Zbyt wiele szczegółów, niepasujących i dziwnych, oddalonych od siebie, jak ludzie siedzący nad brzegiem morza, wszystko zanurzone jest w mroku lub mgle. Ale po pewnym czasie połączenia się krystalizują, a obraz staje się jasny. Nagle w ciemności pojawia się nowy punkt, który oświetla resztę, szczegóły wydają się inne, nabierają znaczenia, łączą się. To, co wydawało się dalekie, staje się bliskie.

Tym razem mamy małą walizkę z ładunkiem wybuchowym i mężczyznę, który utykając, uciekł z miejsca zbrodni. Telefon z pogróżkami wypowiedzianymi kobiecym głosem: „Walizka to dopiero początek”. Kobietę, która poleciała na Filipiny, ale nie znalazła się na pokładzie samolotu. Ojca dwójki dzieci, który uciekał, mimo że nikt go nie gonił. Oraz inspektora policji zdeterminowanego, by ocalić niewinnych i bezbronnych.

„Możliwość przemocy”, druga książka Drora Mishaniego z odnoszącej bezprecedensowy sukces na arenie międzynarodowej serii kryminalnej, opowiada o próbie inspektora Awrahama przezwyciężenia traumy spowodowanej pierwszym dochodzeniem. Próbie odkupienia poprzez pracę nad sprawą, jeszcze bardziej zwodniczą i ohydną niż poprzednia: sprawą uciekającego ojca, desperacko starającego się uratować swoje dzieci przed czymś, czego nawet nie śmie ujawnić.

Wyśmienity kryminał osadzony w realiach Trzeciej Rzeszy!

Powieść rozpoczyna serię o Bernim Güntherze, byłym oficerze policji kryminalnej, teraz prywatnym detektywie. Trzy lata po dojściu Hitlera do władzy, w przeddzień Igrzysk Olimpijskich w Berlinie, Günther otrzyma zlecenie, które wciągnie go w sieć intryg na najwyższych szczeblach nazistowskiej władzy.

Zwariowana powieść z plejadą postaci rodem z kabaretu: obserwator podglądający rodzinę, saksofonista próbujący uwieść panią domu, zazdrosny syn ślący listy z pogróżkami, brat dozorcy wynajmujący pokój saksofoniście, siostra brata dozorcy – ciekawska intrygantka – a w tle: romanse, tajemnice, ukryty skarb, ucieczka z domu i… wojna etruska! Najważniejszym bohaterem książki, jak zwykle u Queneau, jest język i forma.

Koktajl humoru, absurdu i świetnej zabawy!

Jedna z najbardziej skandalizujących pisarek lat 60. XX wieku stworzyła niebanalną historię o ośmiu Amerykankach, które wkraczają wielkimi krokami w dorosłe i w pełni samodzielne życie.

Kay i jej przyjaciółki miały wszystko to, co każda młoda dama mieć powinna. Były piękne, młode, posiadały odpowiedni status, pieniądze, dobre wykształcenie a świat leżał u ich stóp. Jednak ich wejście w dorosłość przypadło na czasy Wielkiego Kryzysu, w obliczu którego zmieniały się nie tylko światowe rynki finansowe, ale także całe społeczeństwa. Na oczach młodych absolwentek prestiżowej szkoły Vassar dokonywała się rewolucja światopoglądowa. Dobre maniery i odpowiednie otoczenie, które w przeszłości wystarczały w zupełności do odniesienia licznych sukcesów, w obliczu takich zmian nie wystarczały już do rozwiązywania prawdziwych dylematów adeptów dorosłości. „Grupa” to powieść o porzuceniu szkolnych ideałów przez amerykańską klasę średnią lat 30.

Autorka oprócz niezwykle barwnych bohaterek stworzyła doskonały obraz zmieniającej się Ameryki. Z reporterskim zacięciem oddała to o czym mówiły zamożne dzielnice Nowego Jorku w latach 30. i jakimi ludźmi byli ich mieszkańcy.

Najnowsza powieść Ferdynanda von Schiracha!

Ojciec Sebastiana von Eschburg popełnia samobójstwo, kiedy ten jest jeszcze małym chłopcem. Ojciec dawał mu poczucie bezpieczeństwa i oparcie, teraz gdy Sebastian został sam, szuka ocalenia w sztuce, zajmuje się fotografią. Pewnego dnia zostaje oskarżony o zabójstwo młodej kobiety. Jego obrony podejmuje się prawnik Konrad Biegler.

Jedna z najważniejszych pisarek XX wieku w powieści poruszającej bolesne tabu.

Uporządkowany świat Dinah rozpada się na kawałki, gdy z parkingu przy centrum handlowym mężczyzna uprowadza jej ukochanego synka, Robbiego.

Pedofil więzi chłopca, lecz matka nie ustępuje w poszukiwaniach.

Wstrząsająca historia od której nie można się oderwać.

Stanisław Ciosek – urodzony gawędziarz – zdradza kulisy decyzji władz PRL-u, upadku systemu i powstania rządu Tadeusza Mazowieckiego. Opowiada również o naszym wschodnim sąsiedzie, o transformacji Związku Radzieckiego w Rosję i o przyczynach takiej a nie innej mentalności jej obywateli.

Polityczny życiorys narratora sprawił, że podczas misji w Moskwie Ciosek nie narzekał na brak kontaktów, nawet z najważniejszymi osobami na Kremlu. Przychodzono doń, by pomówić po duszam o tamtejszej specyfice i poznać doświadczenia polskich przemian.

Jako jedyny dyplomata poznał w 1991 roku, na kilka tygodni przed tak zwanym puczem Janajewa, szczegóły przewrotu od jego… organizatora. Mocno niedysponowany wiceprezydent ZSRR nie zadawał siebie sprawy, że rozmawia nie z dawnym towarzyszem z organizacji młodzieżowej lecz z ambasadorem niezależnego kraju. Do Warszawy dotarło ostrzeżenie.

Niniejsza książka to nie tylko analiza bardziej i mniej poważnych szeroko rozumianych spraw wschodnich, ale również błyskotliwe anegdoty i mało znane kulisy wydarzeń. Czytelnik po raz pierwszy będzie miał okazję dowiedzieć się, między innymi, kto spowodował słynną niedyspozycję „goleni prawej” Aleksandra Kwaśniewskiego podczas obchodów 59. rocznicy zbrodni katyńskiej.

Przez lata skrywany, czasami tylko reglamentowany Pamiętnik Władysława Broniewskiego zdążył obrosnąć legendą.

Druk fragmentów w latach 60. ubiegłego wieku, najpierw w „Polityce”, później w „Miesięczniku Literackim” i „Poezji”, a nawet ogłoszenie bardzo rozszerzonych zapisów z Pamiętnika w 1984 roku nie zaspokoiły ciekawości czytelników, lecz potwierdziły tylko istnienie kontrowersyjnej części rękopisu. Niewydane fragmenty stały się niejako obietnicą i gwarancją sensacji – obietnicą do dzisiaj niespełnioną, a zarazem obietnicą do dzisiaj potrafiącą wpływać na szczególną recepcję Broniewskiego.

„Zaoczne przesłuchanie”, wywiad-rzeka Karela Hvížd̓ali z legendą czechosłowackiej opozycji demokratycznej Václavem Havlem, to niezwykły dokument schyłku epoki realnego socjalizmu. System nie ma już szans na naprawę, ale nikt nie ma pomysłu, co i jak mogłoby go zastąpić; kapitalizm to tylko niejasne marzenie o pełnych półkach i powszechnym dobrobycie. Havel opowiada o tym, jak pośród politycznego marazmu i społecznego konformizmu możliwe jest zaangażowanie – w niezależną sztukę i etyczną politykę. Opowiada o swoim życiu, krytycznie rozbrajając zarówno komunizm, jak i konsumpcyjną ideologię Zachodu – przede wszystkim jednak zostawia z nadzieją, że świat można i warto zmieniać.

Kiedy Joseph Heller był ojcem, a życie – paragrafem 22

Zabawne, momentami złośliwe, ale i wzruszające wspomnienia Eriki Heller o jej słynnym ojcu.

Czego pisarz, publicysta i wciąż kochający, chociaż raczej niewierny, były mąż może chcieć od ciężko chorej byłej żony? Oczywiście przepisu na doskonałą pieczeń. Joseph Heller nie mógł się pogodzić z myślą, że nie zje jej już nigdy w życiu. Autor „Paragrafu 22” próbował tysiącami dolarów przekupić swoją córkę, by ta wyciągnęła od matki przepis. Bez skutku. Matka na łożu śmierci wymogła na Erice obietnicę, że Heller nigdy przepisu nie pozna.

Sarkastyczna, bezlitosna, doskonała.

Erika Heller napisała książkę na miarę córki wielkiego kpiarza, cynika i pisarza.

Młoda Amerykanka, Isabel Archer, przybywa do Europy żądna przygód i wrażeń. Odziedziczywszy spory majątek, przekonana, że dokładnie rozumie sens ludzkich poczynań, odtrąca trzech konkurentów, aby poślubić czwartego – bezwzględnego obłudnika. Jednak nie tylko perypetie miłosne są treścią książki – najważniejszy jest proces dojrzewania bohaterki w atmosferze findesieclowej Europy, okupiony utratą niewinności i złudzeń.

„Czarne krowy” to ostatnia książka Rolanda Topora, którą napisał krótko przed śmiercią. W tym nieopublikowanym dotąd zbiorze trzydziestu trzech opowiadań znaleźć można wszystkie tematy, które prześladowały autora: wyalienowanie w świecie rzeczy i pieniądza, potworność i starzenie się, lęk przed uciekającym czasem i krążącą wokół śmiercią. A wszystko to zroszone czarnym humorem, wrodzonym poczuciem groteski oraz na przemian sztubacką i niepokojącą fantazją – znakami rozpoznawczymi Topora. Siedemnaście lat po śmierci, Topor wciąż się śmieje!