 | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
10. Jak rozpętałem II wojnę światową(1969, reż. Tadeusz Chmielewski) Marian Kociniak jako Franek Dolas, którego karabin strzela przypadkowo 31 sierpnia 1939, przez co jego właściciel jest przekonany, że wybuch II wojny światowej to jego sprawka, to już postać kanoniczna, jeśli chodzi o polską komedię. Rzucany przez los na wszystkie niemal fronty wojny (no, nie walczy na Pacyfiku) usiłuje jakoś wyratować się z opresji i nie dopuścić, by ktoś odkrył, że wybuch wojny świat zawdzięcza właśnie jemu. Przedsiębierze zatem różne środki zaradcze i nie tylko usiłuje przeżyć, ale też w jakiś sposób chwalebnie zapisać się w historii wojskowości. Na tym zasadniczo schodzi mu podróż przez Jugosławię, Afrykę i Półwysep Apeniński. Na tym i na byciu ściganym przez wojska III Rzeszy, które jakoś zupełnym przypadkiem podążają niemal dokładnie śladami Dolasa. Opowiedzenie II wojny z perspektywy komediowej, zamiast akcentowania martyrologii polskiej, jest jednak fenomenem dość osamotnionym w naszej kinematografii. Może również dlatego „Jak rozpętałem II wojnę światową” cieszy się wciąż niesłabnącą popularnością. Na początku lat dwutysięcznych czarno-biały oryginalny film został cyfrowo pokolorowany i można teraz cieszyć się barwnymi (dosłownie i w przenośni) przygodami Dolasa. Najlepszy żart: próba zakomunikowania po włosku nalotu lotniczego.  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
9. Nie lubię poniedzialku(1971, reż. Tadeusz Chmielewski) „Nie lubię poniedziałku” to niedościgniony wzór na to, jak powinno kręcić się komedie pomyłek. Losy głównych bohaterów, ale nie tylko, są splecione w tak mistrzowski sposób, że nawet najmniej istotne zdarzenie poniedziałkowego poranka, okazuje się mieć kolosalny wpływ na popołudnie (np. mężczyzna kimający w pracy, po porannym roznoszeniu mleka, doprowadza do tego, że jedna z nowo otwartych szkół tysiąclatek otrzyma w darze dodatkową walizkę pieniędzy, a zaopatrzeniowiec Zygmunt Bączek z Sulęcic w poszukiwaniu treblinek do traktorów, zostaje wizjonerem sztuki nowoczesnej). Film przy tym jest bardzo ciepły i w przeciwieństwie do obrazów Stanisława Barei, z sympatią odnosi się do gierkowskiej rzeczywistości. Nie gloryfikuje jej, ale pokazuje, że ludzie wtedy też żyli i jakoś starali sobie radzić z absurdami otaczającego ich świata (jak walka o papier toaletowy). Przede wszystkim jest to jednak opowieść o Warszawie, które może nie jest piękne, ale posiada duszę i niepowtarzalny klimat. Najlepszy żart: Bohdan Łazuka wraca po imprezie w „Sofii” po torach tramwajowych.  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
8. Vabank(1981, reż. Juliusz Machulski) Po grze w tym filmie Jan Machulski wielokrotnie jeździł taksówkami za darmo, bo zadawszy pytanie: „Ile się tam nabiło?”, częstokroć słyszał: „Od kasiarza nie bierzemy ani grosza”. Jedyny bodaj kryminał, który uczy, że muzyka można rozpoznać po ustniku od trąbki. Przedwojenna Warszawa, meloniki i laski z gałką, banknoty wielkie jak liście rabarbaru, zmierzch czasów włamywaczy-dżentelmenów, nowoczesne instalacje alarmowe firmy „Ziegler i Ziegler”, które wszelako daje się dezaktywować „taką małą szajbką”, specjalne stroje zakładane do roboty nawet przez szopenfeldziarzy, bo „to jest skok, a nie sklepik”. No i Murzyn z wielkim, łaciatym psem w roli żelaznego alibi. Najsłynniejsza polska produkcja o napadzie na bank, z niezapomnianymi kreacjami Leonarda Pietraszaka (Gustaw Kramer), Witolda Pyrkosza (Duńczyk), Krzysztofa Kiernszowskiego (Nuta) oraz nieżyjących już Jana Machulskiego (Henryk Kwinto) i Jacka Chmielnika (Moks). A w zasadzie nie tyle o skoku na kasę, co o słodkiej zemście, wymierzonej na zimno, z zachwycającą elegancją i chirurgiczną precyzją. Produkt czasów świetności Juliusza Machulskiego, który nie tylko udanie kierował aktorami, ale i był autorem scenariuszy, wprowadzających zgrabne powiedzonka do języka potocznego w ilościach wręcz przemysłowych. Obecnie wygląda na to, iż utracił ten niezwykły talent i chyba nie ma nikogo, kto, podpatrzywszy w odpowiednim momencie mistrza przy pracy, mógłby teraz tę praktykę godnie kontynuować. „Trzeba było uważać…” Najlepszy żart: „Pod jednym dachem? Z Antychrystem?!”  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
7. Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz(1978, reż. Stanisław Bareja) W centrum satyry na absurdy socjalizmu w „Co mi zrobisz jak mnie złapiesz” znajduje się niejaki dyrektor fabryki Krzakoski (Krzysztof Kowalewski), który dowiaduje się, że zapomniany i szybki romans podczas wyjazdu służbowego do Paryża ma swoje konsekwencje w postaci ciąży. Sprawę komplikuje fakt, iż druga strona romansu – Danusia – to córka ważnego dygnitarza partyjnego. Krzakoski widząc szansę na awans w państwowej hierarchii zamierza się z nią ożenić, problem w tym, iż jedną żonę już ma… Aby wyjść z twarzą, razem ze swoim zausznikiem Dudałą (Stanisław Tym) próbuje zorkiestrować intrygę, która ma zmusić aktualną małżonkę (Ewa Wiśniewska) do zdrady, i całą winę za rozwód przerzucić na jej stronę. Fabuły w komediach Stanisława Barei to wielu przypadkach sprawy drugorzędna a często jej luźny zarys jest jedynie pretekstem to masy zabawnych gagów i scenek z jakimi mamy do czynienia w „Co mi zrobisz jak mi złapiesz”. Jego bohaterzy na każdym kroku lawirują w specyficznej rzeczywistości napotykając na świetnie zainscenizowany ogrom przykładów urody socjalizmu, dlatego ilość żartów sklepowych, milicyjnych, politycznych czy kolejowych, wprost nie sposób zliczyć. Dziś odbiór filmu nic nie stracił na swojej mocy, a co więcej prowadzi do ciekawej konstatacji, ze może i wtedy żyło się nieco ciężej, ale z pewnością o wiele zabawniej… Najlepszy żart: „Ja to proszę Pana mam bardzo dobre połączenie…”  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
6. Rejs(1970, reż. Marek Piwowski) „Poszukujemy ludzi do filmu. Niech przyjdzie każdy, kto umie śpiewać, grać albo robić cokolwiek” – rzeczowe ogłoszenie, zamieszczone w „Ekspresie Wieczornym” było pierwszym znakiem wyjątkowego charakteru mającej powstać produkcji oraz objawem geniuszu jej twórców. Po co bowiem fatygować rzesze profesjonalnych aktorów i kazać im odgrywać apatyczne społeczeństwo, skoro można tę zbiorowość przeszczepić do filmu bezpośrednio z ulic? W ostatecznym kształcie widać, że to właśnie ta przesympatyczna zgraja „umiejących cokolwiek” ustawia cały film – na najwyższym poziomie. Nieczęsto bowiem przydarza się nam dzieło będące jednocześnie: gorzką satyrą na marność polskiej rzeczywistości, znakomitą komedią na nutę czeską oraz jedną z najwybitniejszych filmowych realizacji toposu ojczyzny jako tonącego okrętu (której nawet przy wszystkich mankamentach systemu edukacji, jeszcze i dziś nie wstydzą się przypominać na swoich zajęciach poloniści). Jednak w latach 70. debiut fabularny Marka Piwowskiego nie mógł oczywiście spodobać się władzom. Łaskawie pozwolono mu na rozpowszechnianie „Rejsu” w dwóch kopiach. Twórcy wystosowali wówczas prośbę do ówczesnego szefa kinematografii o zwiększenie ich ilości, lecz została ona uprzejmie zakwalifikowana jako bezsensowna z powodu braku jakiejkolwiek reklamy filmu, a odrzucenie wprost narzucającej się kolejnej prośby – o wsparcie finansowe zabiegów reklamowych, argumentowane było z kolei znikomą ilością kopii. Zapętlić nie dali się jednak widzowie. Jak to zwykle w takich przypadkach bywa – całe zastępy do kin i tak ruszyły, masowo zaprzeczając postawie inżyniera Mamonia: „Ja w ogóle nie chodzę do kina. A szczególnie nie chodzę na filmy polskie”. Najlepszy żart: Rejsowy teleturniej (odgłos paszczowy konia, miasto nad Wisłą)  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
5. Dzień świra(2002, reż. Marek Koterski) Mało kto z taką przenikliwością ujął duszę polskości jak Marek Koterski w „Dniu świra”. No może poza Wojciechem Smarzowskim. Jednak to „Dzień świra” wyłonił bohatera naszych czasów: skrajnie wyczerpanego już o poranku, przytłoczonego śmieciowymi dodatkami do gazet, wiecznie na lekach, nieprzerwanie wściekłego, sfrustrowanego, niedopłacanego, niejadającego kolacji samotnie a w towarzystwie telewizora, będącego właścicielem „racji najmojszej” i na domiar złego – humanistę…Kilka lat od powstania tego filmu życie jeszcze bardziej zbliżyło przerysowanego Adasia Miauczyńskiego do rzeczywistości, a może to rzeczywistość zbliżyła się do Adasia? Tak czy inaczej, Koterski podstawił Polakom lustro i odbicie okazało się, łagodnie rzecz ujmując, nieciekawe i boleśnie szczere. Absurdy polskiej codzienności pojawiają się tu jeden po drugim, z głośnym, odautorskim komentarzem, podszyte skrajną nienawiścią, ale i nieoczywistym smutkiem. Od czasów „Domu wariatów”, los wydaje się od odpuścić Adasiowi żadnej trudności i nie wyleczył go z bezradności wobec jego sytuacji. Uczynił za to jego światopogląd coraz ostrzejszym, a samego bohatera – jeszcze bardziej zgorzkniałym. Najlepszy żart: odmiana czasownika „to be”.  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
4. Piętro wyżej(1937, reż. Leon Trystan) Odmiana doskonale znanej bajki o Pawle i Gawle, choć tutaj mamy do czynienia z Henrykiem i Hipolitem. Żeby było ciekawiej, obaj panowie dzielą wspólne nazwisko (Pączek), choć pokrewieństwa, ani podobieństw nie ma między nimi żadnych. Henryk Pączek (Eugeniusz Bodo), mieszkający na górze, jest znanym spikerem radiowym i wielbicielem jazzu, podczas gdy jego sąsiad z dołu, Hipolit, jest nie tylko podstarzałym i cholerycznym domatorem, ale też miłośnikiem muzyki klasycznej. Obaj panowie toczą ze sobą zacięty bój na słowa i muzykę (parasol najlepszym sposobem obrony przed jazzem), niekiedy nawet udając się w tej sprawie do sądu („Więc pan jest powodem?”). Ale podstawową komplikacją fabularną okazuje się niespodziewane pojawienie się krewnej Hipolita, w której Henryk od razu się zakochuje. I tak rozpoczyna się klasyczna do bólu komedia omyłek, w której pani Lodzia podaje się za kogoś innego, a Henryk za wszelką cenę stara się zdobyć jej względy nie zdając sobie sprawy z tego, że jest ona ulubienicą Hipolita. Na szczególną uwagę zasługuje wykonanie piosenki „Sex appeal” w wydaniu Henryka (Bodo) przebranego za kobietę, a śpiewającego tak przekonująco, że nie tylko udało mu się zdobyć poklask damskiej części publiczności, ale też sprawić, że jego sąsiad się z nim zauroczył. Innym zgoła elementem jest dwóch służących/lokajów obu panów, którzy (wbrew zaciętej walce obu Pączków) pozostają w jak najlepszej komitywie, popijając razem wódeczkę i „polując” na brodaczy (słynna niegdyś zabawa w bibra). Najlepszy żart: Scena w sądzie, czyli kłótnia dwóch Pączków.  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
3. Sami swoi(1967, reż. Sylwester Chęciński) Niewiele przytrafiło się polskiej kinematografii tak złotodajnych kur. Po pierwsze – publiczność sama nawoływała o sequele (które złożyły się na znakomitą trylogię). Po drugie – po latach można było podarować filmowi drugą młodość (i kolejną możliwość zarobku) dzięki koloryzacji. Wreszcie – stacje telewizyjne do dziś obsesyjnie emitują całą serię we wszelkie niedziele i święta. I możemy sobie do woli przewracać oczami wyrażającymi znużone „znowu…?”, a i tak na moment nasze kciuki zawisną nad pilotami, umożliwiając nam odruchowe wypowiedzenie dialogowych kwestii razem z postaciami, zwieńczone mimowolnym uczuciem szczerej uciechy. Filmy Sylwestra Chęcińskiego o Kargulach i Pawlakach, w naszym zestawieniu reprezentowane przez najlepszych „Samych swoich”, bazują na wciąż lubianych w Polsce klimatach rustykalnych (choć dziś wielu usiłuje się od nich odżegnywać), gdzie króluje żart sytuacyjny, mocno przerysowany konflikt oraz quasi-szekspirowski wątek zakazanej miłości. Lecz co najważniejsze, z trylogii wyłania się swoisty portret powojennego Polaka – który przystosowuje się do nowej rzeczywistości, a któremu nigdy się to tak do końca nie uda. Obserwując bowiem bohaterów Chęcińskiego z dzisiejszej perspektywy, widzimy jak wiele z ich przywar przetrwało w nas do dziś – trochę lęku przed nowym, trochę nieufności, mnóstwo zacietrzewienia, oślego uporu i cwaniactwa. A mimo to musimy trochę lubić siebie takich, skoro nie zmieniamy się mimo upływu lat, a Kargulowi i Pawlakowi zakładamy muzea (Lubomierz) i stawiamy spiżowe pomniki (Toruń). Najlepszy żart: – Oj, Kaźmirz, Witia wierzchem jedzie! – Nie może być! Na kocie?! Ewentualnie: Sąd sądem, ale sprawiedliwość musi być po naszej stronie.  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
2. Seksmisja(1983, reż. Juliusz Machulski) „Seksmisja” jawi się dziś nieco jak film z kosmosu (choć była kręcona pod ziemią). Tworzona w dość ponurych czasach aż kipi od energii, humoru (różnej próby, ale przeważnie szlachetnej), lekkości i tempa. Na co dzień pamiętamy żarty i kultowe teksty („A może Curie-Skłodowska też była kobietą?”, „To nas o mało nie wykastrowały, a ty, cyganie, cycki sobie doprawiasz?”), ale przecież film ma bardzo sprawnie skrojony scenariusz, żadnych dłużyzn, zaskakujące zwroty akcji i doskonałe zwieńczenie. Krótko mówiąc – zupełnie nie jak w polskim kinie rozrywkowym. A jak dodamy do tego całkiem niezłą, nadal doskonale broniącą się po latach scenografię, niegłupie antytotalitarne przesłanie, nie zapominając o świetnym aktorstwie (Jerzy Stuhr przed tym filmem nie był uznawany za aktora komediowego), musimy zdać sobie sprawę, że rzeczywiście mamy do czynienia z ewenementem. Oczywiście spojrzenie na temat mężczyzn w świecie opanowanym przez kobiety nie jest polskim wynalazkiem (wspomnijmy choćby „Houston, Houston, czy mnie słyszysz” Jamesa Tiptree, Jr, czy serial „Po tamtej stronie”), ale w wersji zachodniej otrzymujemy nie komedie, lecz wizje mroczne i pesymistyczne. Może więc nie jesteśmy takimi ponurakami, za jakich uchodzimy? Bo „Seksmisja” wciąż śmieszy ogromnie, choć dziś zatarł się ten smaczek antytotalitarny, a zaczyna się podkreślać jej antyfeminizm. Myślę, że możemy jej jednak to nadal wybaczyć. Najlepszy żart: – No choćby Kopernik! – To kłamstwo! Kopernik była kobietą! – Einstein? – Też była kobietą! – A może Curie-Skłodowska też?!
 | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
1. Miś(1980, reż. Stanisław Bareja) „Miś” Stanisława Barei to doskonały pomnik czasów PRLu – mieniących się wszystkimi odcieniami szarości. Zaliczany do nurtu kina moralnego niepokoju i godnie reprezentujący jego komediową frakcję, portretuje ówczesną rzeczywistość w sposób odważnie prawdziwy, dodatkowo uwypuklając co smaczniejsze jej absurdy. Stężenie ówczesnych niedorzeczności jest tu więc niewyobrażalnie wysokie, przez co film staje się źródłem wiedzy o epoce, zawartym w mocno wyskokowej pigułce. Bareja bezlitośnie obśmiał co tylko się dało – marnotrawstwo, krętactwo, bezsens pracy, ubytki w rozsądku władz. Na potrzeby filmu stworzył nowe hasła propagandowe, których nie powstydziliby się ówcześni twórcy tych rzeczywistych: Każdy kilogram obywatela z wyższym wykształceniem szczególnym dobrem narodu (umieszczone na przejściu granicznym) czy choćby Twoje serce przypomina – piechotą zdrowiej (w środkach komunikacji miejskiej, po ich spektakularnej awarii). Napiętnowany został także Bohdan Poręba, zaprzyjaźniony z władzami reżyser filmów pożytecznych, na ekranie znajdujący swoje alter ego w postaci Bogdana Zagajnego, autora takich blockbusterów jak „Nie ma dublera dla sapera”, „Katiusza kaprala Janusza”, „Trzy granaty” czy też „Wspólny karabin”. Największym zuchwalstwem jest jednak sam tytułowy Miś. Bezpieczniej wierzyć, że chodzi tu o Ochódzkiego, którego „Miśkiem” nazywała przyjaciółka. Lecz przede wszystkim w prywatnych rozmowach Polaków „Miś” był określeniem wschodniego sąsiada. I to pewnie dlatego wielka niedźwiedziopodobna figura z impetem rozpada się w finale. W to, że „Miś” jest filmem kultowym, trudno chyba wątpić. Ryś Ochódzki, Wacław Jarząbek czy Wesoły Romek stali się ikonami, ochoczo cytowanymi do dziś. A Polacy wciąż pamiętają o urodzinach „Misia”, któremu 4 maja 2011 stuknęła trzydziestka. Najlepszy żart: „Łubu dubu, łubu dubu, niech nam żyje prezes naszego klubu!” (Przyznajmy jednak, że wybieranie najlepszego żartu z dziesiątek doskonałych to karkołomne zadanie). Czytaj Wielkie Rankingi Esensji:
Tytuł: C.K. Dezerterzy Data premiery: 22 września 1986 Rok produkcji: 1985 Kraj produkcji: Polska, Węgry Czas trwania: 153 min Gatunek: komedia, przygodowy, wojenny
Tytuł: Deja vu Data premiery: 18 kwietnia 1990 Rok produkcji: 1989 Kraj produkcji: Polska, ZSRR Czas trwania: 108 min Gatunek: komedia, sensacja
Tytuł: Wesele Data premiery: 15 października 2004 Obsada: Marian Dziędziel, Tamara Arciuch, Bartłomiej Topa, Wojciech Skibiński, Iwona Bielska, Maciej Stuhr, Lech Dyblik, Paweł Wilczak, Tymon Tymański, Andrzej Mastalerz, Iwona Wszołkówna, Elżbieta Jarosik, Tomasz SaprykRok produkcji: 2004 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 109 min Parametry: Dolby Digital 5.1, DTS 5.1 - polski; format: 16:9 (4:3) Gatunek: dramat, komedia
Tytuł: Piłkarski poker Data premiery: 31 marca 1989 Obsada: Janusz Gajos, Małgorzata Pieczyńska, Edward Linde, Mariusz Benoit, Adrianna Biedrzyńska, Henryk Bista, Józef Kalita, Andrzej Szenajch, Krzysztof Zaleski, Marek Frąckowiak, Mieczysław Hryniewicz, Janusz Zaorski, Dariusz Szpakowski, Piotr Siejka, Grzegorz Warchoł, Dariusz Dziekanowski, Zdzisław Wardejn, Kazimierz Górski, Zdzisław Rychter, Jerzy Bińczycki, Jan Englert, Olaf Lubaszenko, Marian Opania, Bohdan Łazuka, Bronisław PawlikRok produkcji: 1988 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 101 min Gatunek: komedia, sportowy
Tytuł: Sportowiec mimo woli Data premiery: 31 maja 1940 Rok produkcji: 1940 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 64 min Gatunek: komedia
Tytuł: Kogel-mogel Data premiery: 1 października 2004 Rok produkcji: 1988 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 105 min Parametry: Dolby Digital 5.1 Gatunek: komedia
Tytuł: Hydrozagadka Data premiery: 1 stycznia 2002 Rok produkcji: 1970 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 70 min Dźwięk (format): polski Napisy: polskie Gatunek: komedia, kryminał
Tytuł: Człowiek z M-3 Data premiery: 21 lutego 1969 Rok produkcji: 1968 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 92 min Gatunek: komedia
Tytuł: Rzeczpospolita babska Data premiery: 1969 Rok produkcji: 1969 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 96 min Gatunek: komedia
Tytuł: Romeo i Julcia Data premiery: 21 stycznia 1933 Rok produkcji: 1933 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 71 min Gatunek: komedia
Tytuł: Małżeństwo z rozsądku Data premiery: 1 stycznia 1967 Rok produkcji: 1966 Czas trwania: 90 min Gatunek: komedia, melodramat, musical, muzyczny
Tytuł: Konsul Data premiery: 18 sierpnia 1989 Rok produkcji: 1989 Czas trwania: 104 min Gatunek: akcja, komedia
Tytuł: Zapomniana melodia Data premiery: 28 października 1938 Rok produkcji: 1938 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 80 min Gatunek: komedia, melodramat, musical, muzyczny
Tytuł: Upał Data premiery: 2 października 1964 Rok produkcji: 1964 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 85 min Gatunek: komedia, musical, muzyczny
Tytuł: Czy Lucyna to dziewczyna? Data premiery: 19 września 1934 Rok produkcji: 1934 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 80 min Gatunek: komedia
Tytuł: Gangsterzy i filantropi Data premiery: 15 lutego 1963 Rok produkcji: 1963 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 82 min Gatunek: akcja, komedia
Tytuł: Manewry miłosne Data premiery: 23 grudnia 1935 Rok produkcji: 1935 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 62 min Gatunek: komedia, melodramat
Tytuł: Pani minister tańczy Data premiery: 21 stycznia 1937 Rok produkcji: 1937 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 82 min Gatunek: komedia, melodramat, musical, muzyczny
Tytuł: Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ Króla Kasiarzy Data premiery: 16 października 1978 Rok produkcji: 1978 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 94 min Gatunek: komedia, melodramat, musical, muzyczny
Tytuł: Rozmowy kontrolowane Data premiery: 13 grudnia 1991 Rok produkcji: 1991 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 93 min Gatunek: komedia
Tytuł: Paweł i Gaweł Data premiery: 15 września 1938 Rok produkcji: 1938 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 82 min Gatunek: komedia
Tytuł: Skarb Data premiery: 15 lutego 1949 Rok produkcji: 1949 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 102 min Gatunek: komedia, melodramat
Tytuł: Dziewczyny do wzięcia Data premiery: 29 sierpnia 1972 Rok produkcji: 1972 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 45 min Gatunek: dramat, komedia
Tytuł: Włóczęgi Data premiery: 1939 Rok produkcji: 1939 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 91 min Gatunek: komedia, melodramat
Tytuł: Kiler Data premiery: 17 października 1997 Obsada: Cezary Pazura, Małgorzata Kożuchowska, Janusz Rewiński, Katarzyna Figura, Jan Englert, Maciej Kozłowski, Jerzy Stuhr, Krzysztof Kiersznowski, Marek Kondrat, Jan Machulski, Cezary Żak, Mirosław Zbrojewicz, Paweł Deląg, Paweł Wawrzecki, Sławomir Orzechowski, Sławomir Sulej, Władysław Komar, Zbigniew Hołdys, Szymon Majewski, Lech Dyblik, Piotr Zelt, Olaf LubaszenkoRok produkcji: 1997 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 120 min Gatunek: komedia, sensacja
Tytuł: Vabank II czyli riposta Data premiery: 6 maja 1985 Rok produkcji: 1984 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 97 min Gatunek: komedia
Tytuł: Ewa chce spać Data premiery: 17 marca 1958 Rok produkcji: 1957 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 95 min Gatunek: komedia
Tytuł: Kingsajz Data premiery: 2 maja 1988 Rok produkcji: 1987 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 105 min Gatunek: fantasy, komedia, przygodowy
Tytuł: Kochaj albo rzuć Data premiery: 13 czerwca 1977 Rok produkcji: 1977 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 114 min Gatunek: komedia
Tytuł: Nie ma róży bez ognia Data premiery: 25 grudnia 1974 Rok produkcji: 1974 Kraj produkcji: Polska Gatunek: komedia
Tytuł: Brunet wieczorową porą Data premiery: 18 października 1976 Rok produkcji: 1976 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 90 min Gatunek: komedia
Tytuł: Zezowate szczęście Data premiery: 4 kwietnia 1960 Rok produkcji: 1960 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 92 min Gatunek: historyczny, komedia, wojenny
Tytuł: Nic śmiesznego Data premiery: 2 lutego 1996 Obsada: Cezary Pazura, Henryk Bista, Ewa Błaszczyk, Jerzy Bończak, Marek Kondrat, Krzysztof Kowalewski, Maciej Kozłowski, Bronisław Pawlik, Grażyna Trela, Wojciech Wysocki, Bożena Dykiel, Agnieszka Wagner, Piotr Machalica, Piotr Szwedes, Eugeniusz Priwieziencew, Ewa Grabarczyk, Jakub Tolak, Piotr Gąsowski, Jarosław Jakimowicz, Monika Donner-Trelińska, Dorota Chotecka, Anna Powierza, Tomasz Sapryk, Marcin Troński, Zbigniew Buczkowski, Jacek Borcuch, Radosław PazuraRok produkcji: 1996 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 95 min Gatunek: komedia
Tytuł: Giuseppe w Warszawie Data premiery: 7 sierpnia 1964 Rok produkcji: 1964 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 99 min Gatunek: komedia, wojenny
Tytuł: Gdzie jest generał… Data premiery: 3 stycznia 1964 Rok produkcji: 1963 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 92 min Gatunek: komedia, wojenny
Tytuł: Mąż swojej żony Data premiery: 4 kwietnia 1961 Rok produkcji: 1960 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 94 min Gatunek: komedia
Tytuł: Konopielka Data premiery: 13 września 1982 Rok produkcji: 1981 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 92 min Gatunek: dramat, komedia
Tytuł: Nie ma mocnych Data premiery: 28 maja 1974 Rok produkcji: 1974 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 89 min Gatunek: komedia
Tytuł: Sublokator Data premiery: 7 stycznia 1967 Rok produkcji: 1966 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 90 min Gatunek: komedia
Tytuł: Poszukiwany, poszukiwana Data premiery: 22 kwietnia 1973 Rok produkcji: 1972 Kraj produkcji: Polska Gatunek: komedia
Tytuł: Jak rozpętałem II wojnę światową Data premiery: 2 kwietnia 1970 Rok produkcji: 1969 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 236 min Gatunek: komedia, wojenny
Tytuł: Nie lubię poniedzialku Data premiery: 27 sierpnia 1971 Rok produkcji: 1971 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 98 min Gatunek: komedia
Tytuł: Vabank Data premiery: 1 marca 1982 Rok produkcji: 1981 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 108 min Gatunek: komedia
Tytuł: Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz Data premiery: 8 grudnia 1978 Rok produkcji: 1978 Czas trwania: 99 min Gatunek: komedia
Tytuł: Rejs Data premiery: 19 października 1970 Rok produkcji: 1970 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 65 min Gatunek: komedia
Tytuł: Dzień świra Data premiery: 7 czerwca 2002 Obsada: Marek Kondrat, Piotr Machalica, Janina Traczykówna, Joanna Sienkiewicz, Michał Koterski, Andrzej Grabowski, Monika Donner-Trelińska, Anna Przybylska, Maria Ciunelis, Zbigniew Buczkowski, Krystyna Czubówna, Bożena Dykiel, Piotr Fronczewski, Andrzej Mastalerz, Zofia Merle, Krystyna Tkacz, Ewa Ziętek, Cezary Żak, Katarzyna Figura, Cezary Pazura, Dorota ChoteckaRok produkcji: 2002 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 90 min Gatunek: dramat, komedia
Tytuł: Piętro wyżej Data premiery: 18 lutego 1937 Rok produkcji: 1937 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 90 min Gatunek: komedia, melodramat, muzyczny
Tytuł: Sami swoi Data premiery: 15 września 1967 Rok produkcji: 1967 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 81 min Gatunek: komedia
Tytuł: Seksmisja Data premiery: 14 maja 1984 Rok produkcji: 1983 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 116 min Gatunek: komedia, przygodowy, SF
Tytuł: Miś Data premiery: 4 maja 1981 Rok produkcji: 1980 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 111 min Gatunek: komedia, obyczajowy |