 | ‹Co jest grane, Davis?›
|
10. Co jest grane, Davis?(2012, reż. Ethan Coen, Joel Coen) Llewyn (Oscar Isaac) sypia na kanapach u znajomych, taszczy ze sobą cały dobytek i pożycza pieniądze od kogo popadnie; nie dogaduje się ani z przyjaciółmi, ani z rodziną. Bywa arogancki i ordynarny, często wybucha przesadną złością. Nie ma domu, zarówno w sensie materialnym, jak i tym nieco bardziej antropologicznym; zawsze pozostaje sam (nawet wtedy, gdy gra przed niemałą publiką) i przez dwadzieścia cztery godziny na dobę nurza się w melancholii. Na pierwszy rzut oka Llewyn idealnie wpisuje się w bogatą galerię (anty)bohaterów stworzonych przez braci Coen – nieudaczników, krętaczy, „nieprzeciętnych przeciętniaków”, którzy w mniej lub bardziej uczciwym stylu próbują ułożyć sobie życie. Początkowo wydaje się zresztą, że w jakiś masochistyczny sposób Davis lubi swój tryb życia, że z pewną satysfakcją realizuje stereotyp biednego muzyka, który nie ma co włożyć do garnka, ale mimo tego nigdy się nie sprzeda. Bracia Coen szybko burzą te fasadę. W drugim akcie „Inside Llewyn Davis” staje się już filmem o wiele bardziej poważnym, na serio melancholijnym, momentami wręcz mrocznym, a sam Llewyn zaczyna wyraźnie odstawać od bohaterów takich jak Koleś z „Biga Lebowskiego” – jest dużo mniej jaskrawy i zabawny, bardziej przyziemny, wyraźnie zmęczony ciągłą tułaczką od jednego ciasnego mieszkanka do drugiego ciasnego mieszkanka i od jednej wytwórni do innej wytwórni. Zderzenie marzeń i aspiracji Llewyna – zarysowanych w sposób subtelny, ale bardzo sugestywny – z rzeczywistością nie nie jest tu w zasadzie nawet zderzeniem sensu stricto; to raczej zestrój małych upokorzeń i nagłych spostrzeżeń, które składają się na taki a nie inny obraz sytuacji. Braci Coen w ogóle nie interesuje podróż z punktu A do punktu B; o wiele ciekawsze jest dla nich portretowanie bohatera, który nieustannie drepcze w kółko, i co najwyżej przyzwyczaja się do tej sytuacji.  | ‹Scena zbrodni›
|
9. Scena zbrodni(2012, reż. Joshua Oppenheimer, Christine Cynn) Rzecz o banalności zła. W ciągu zaledwie dwóch lat (1965-66) w Indonezji zamordowano ponad pół miliona osób w ramach tzw. walki z komunizmem. Wyroki śmierci zapadały nie tylko na członków partii i jej zwolenników, ale również na osoby, które podejrzewano o skłonność ku czerwieni, m. in. na mniejszość chińską. Sprawcy masowych mordów cieszą się po dziś dzień szacunkiem i uznaniem, a o swoich poczynaniach opowiadają bez skrępowania. W końcu wypełniali patriotyczny obowiązek. Reżyser Joshua Oppenheimer zaproponował uczestnikom tamtych wydarzeń, by odegrali swoje role jeszcze raz. Kręcony przez nich obraz przypomina film sensacyjny najniższych lotów, przepleciony surrealistycznymi wstawkami, w których, oprócz roznegliżowanych tancerek wyłaniających się z pyska wielkiej ryby, pojawiają się ofiary dziękujące za… swoją śmierć. Dla seryjnych morderców (podkreślam: prawdziwych uczestników wydarzeń z lat 60., którzy swoje ofiary torturowali, gwałcili, dusili, pozbawiali głów…) najistotniejszymi okazują się wygląd przed kamerą i oddanie szczegółów egzekucji, z wyeksponowaniem własnych zasług w przyśpieszeniu machiny śmierci. Moralność pozostaje w głębokim cieniu polityki. Udział w filmie (a w rzeczywistości eksperymencie) zachodniego reżysera to dla nich doskonała szansa do zrealizowania swojej pasji: aktorstwa. Oni sami już 50 lat temu, podczas dokonywania morderstw, wzorowali się na amerykańskim kinie gangsterskim. Gangster to dla nich freeman – człowiek wolny, niezatrzymujący się przed nikim i niczym. Właśnie zastosowana przez Oppenheimera technika łączenia czystego dokumentu z fabularną inscenizacją tworzy bulgocący kocioł, z którego przelewa się na zmianę egzotyczna groteska na granicy dobrego smaku i radykalny naturalizm. Tę ryzykowną mieszankę gwarantuje dwóch oprawców (będących makabryczną wersją Flipa i Flapa): Anwar Congo i Herman Koto. Pierwszy – to siwiejący starszy pan, który uwielbia rozbawiać otoczenie i doglądać swoich wnuków, czy aby nie skrzywdzili kaczuszki. Drugi zaś, to otyły imbecyl, którego ambicje sięgają daleko poza własne umiejętności. W żaden sposób nie przypominają urodzonych morderców, do jakich przyzwyczaiła nas popkultura. Stajemy przed obliczem ludzi, którzy dzięki korzystnemu systemowi politycznemu, pozostają nietykalni i niczym nie niepokojeni. Ale czy na pewno?. Arcydzieło, które czuje się głęboko w trzewiach.  | ‹Wielkie piękno›
|
8. Wielkie piękno(2013, reż. Paolo Sorrentino) Bohaterem równie ważnym jak Jep jest w filmie Sorrentino Rzym – piękny i kiczowaty, dostojny, antyczny i na wskroś nowoczesny, nostalgiczny i karykaturalny, pełen niespodzianek, uzależniający. Bez względu na to, jak trudne jest piękno do odnalezienia w rzeczywistym życiu, Sorrentino zadbał o to, aby jego film dostarczył wrażeń estetycznych. Rzadko zdarza się obraz tak dopieszczony pod względem wizualnym, z wycyzelowanymi do granic możliwości kadrami, skoncentrowanymi na szczegółach, pięknie oświetlonymi, ale niepozbawionymi groteskowości i przerysowania. Prowadzona przez reżysera narracja jest fragmentaryczna i poszatkowana, skupia się na epizodach, bo niemożliwe jest, według Sorrentino, opowiedzenie zamkniętej historii, tak jak niemożliwe jest odnalezienie bezwzględnego, wielkiego piękna lub pełne opisanie Rzymu, nowoczesnego świata, wreszcie – życia. Sorrentino stworzył film, który jest znakomitą satyrą na nowoczesne społeczeństwo, postmodernistyczną sztukę, intelektualne pretensje, kulturę chrześcijańską, wreszcie nostalgię pojmowaną jako recepta na całe zło. Stawia przy tym wiele pytań. Czy zostaliśmy stworzeni do pięknych rzeczy? Czy tylko w niektórych miejscach można odnaleźć piękno? Co się stanie, kiedy je odnajdziemy? Padniemy, rażeni jego potęgą? Powracają w toku całego filmu, ale chyba nie ma na nie jednoznacznej odpowiedzi.  | ‹Zaginiona dziewczyna›
|
7. Zaginiona dziewczyna(2014, reż. David Fincher) W „Zaginionej dziewczynie” tylko pozornie idzie o rozwikłanie zagadki kryminalnej – wartość filmu nie sprowadza się jedynie do precyzyjnej narracji i efektownych fabularnych przewrotek. To niby jeden z bardziej przystępnych obrazów Finchera, ale pod elegancką, przezroczystą powłoką kina gatunkowego, kryje fascynację reżysera przewrotnością ludzkiej natury. „Zaginiona dziewczyna” jest filmem o manipulowaniu i udawaniu kogoś kim się nie jest: adwokat od spraw beznadziejnych (wyborny Tyler Perry) przed wywiadem telewizyjnym obrzuca Nicka (świetnie obsadzony Ben Affleck) żelkami, ilekroć ten wychodzi z roli skruszonego i stęsknionego męża; Amy (fantastyczna Rosamund Pike) – której życie służyło rodzicom za inspirację dla popularnej serii książek dla dzieci – stara się prześcignąć ich bohaterkę, „Niezwykłą Amy”, w doskonałości; małżonkowie oszukują siebie nawzajem i wszystkich dokoła; kłamią też media, dla podniesienia oglądalności i klikalności kreując ofiary i czarne charaktery. W dodatku, jak to w świecie Finchera bywa, prawda ani nie wyzwala, ani nie daje nadziei: finał, gdy bohaterowie ostatecznie poddają się perwersji, przypomina wisielczą wariację na temat zakończenia „Dziecka Rosemary”. Niezależnie od pesymistycznej wymowy filmu, seans „Zaginionej dziewczyny” przynosi mnóstwo frajdy: podziwiać można montaż, zdjęcia i umiejętne dozowanie informacji, tak, by bez przerwy wodzić widza za nos – także wtedy, gdy typowy procedural okazuje się… czarną komedią.  | ‹Mandarynki›
|
6. Mandarynki(2013, reż. Zaza Urushadze) Można film Uruszadzego potraktować jako antywojenny moralitet, a w postaci Iva widzieć inkarnację któregoś z biblijnych mędrców. Taka interpretacja nie byłaby daleka od prawdy. Gruziński reżyser stara się jednak nie nadawać swemu dziełu zbyt patetycznego charakteru. Potrafi też powściągnąć naturalne w takim przypadku – vide temat – skłonności do opowiedzenia się po jednej ze stron konfliktu. Tym bardziej że mogłoby się to dla niego zakończyć oskarżeniami o brak obiektywizmu. Zapewne właśnie z tego powodu reżyser (i scenarzysta w jednym) całą dramatyczną opowieść przedstawia z trzeciego punktu widzenia, „wcielając” się w neutralnych Estończyków, którzy wbrew sobie zostają wrzuceni w sam środek Piekła. Dzięki takiemu zabiegowi Uruszadze jest w stanie wyważyć racje historyczne, przy jednoczesnym uniknięciu pokusy emocjonalnego uwikłania. Podobne historie w życiu się zdarzają i rzadko kiedy kończą happy endem. Nie ma go też – bo zwyczajnie być nie ma prawa – w „Mandarynkach”. Dramatyczny finał pozwala natomiast autorowi przytoczyć odwieczną prawdę, z którą w zasadzie nikt nie powinien polemizować – że dana ziemia należy do tych, którzy w niej spoczywają.  | ‹Lego przygoda›
|
5. Lego przygoda(2014, reż. Phil Lord, Chris Miller) Jedno z największych pozytywnych zaskoczeń minionego roku – oto ekranizacja zabawek, która nie tylko nie stara się w prosty sposób wyzyskać popularności marki, ale też zadziwia szaloną liczbą kreatywnych pomysłów i zawiera niegłupie, nieczęsto spotykane w wysokobudżetowych animacjach przesłanie. Trudno zresztą sklasyfikować „Lego Przygodę” jako film dla dzieci – bodaj od czasów pierwszego „Shreka” nie było w kinach takiego wulkanu kreatywności, który przeznaczony byłby raczej dla rodziców niż dla ich małoletnich pociech. Film Christophera Millera i Phila Lorda (duetu odpowiedzialnego za „Klopsiki i inne zjawiska pogodowe” i serię „Jump Street”) może poszczycić się chyba największym stężeniem nawiązań, cytatów i oczek puszczonych do widza na minutę filmu, jakie widziano w kinie. Podczas półtoragodzinnej przygody poznamy między innymi Lego Batmana, Lego Sarumana, załogę Sokoła Millenium w wersji Lego czy nawet Lego Abrahama Lincolna, a żarty związane z tymi postaciami wymagają znajomości materiałów źródłowych, są pomysłowe i nigdy nie zapuszczają się w rejony kloacznego humoru. Ale to nie wszystko – „Lego Przygoda” jest też mądrą, przemyślaną dystopią, w sprytny sposób zachęcającą do tego, by myśleć po swojemu i nie ulegać masowym gustom. Warto dać się porwać tej nieprzeciętnej animacji. I wcale nie trzeba oglądać jej z dziećmi.  | ‹Grand Budapest Hotel›
|
4. Grand Budapest Hotel(2014, reż. Wes Anderson) O niewielu współczesnych reżyserach można powiedzieć, że mają charakterystyczny, rozpoznawalny od pierwszych minut styl. Wes Anderson z pewnością do nich należy. Bawi się kolorem i kompozycją kadrów, nie tyle kręcąc filmy, ile budując światy. „Grand Budapest Hotel” nie stanowi wyjątku od tej reguły. Anderson na każdym kroku podkreśla, że przedstawione przez niego miejsca są tworem, konstrukcją. Wrażenie to potęgują makiety przypominające dziecięce zabawki, przerysowani bohaterowie i komiksowa wręcz przemoc przyprawiająca o trudny do opanowania chichot. Co więcej, tym razem amerykański reżyser stworzył nawet fikcyjny wschodnioeuropejski kraj o swojsko brzmiącej nazwie Zubrowka, tak „rzeczywisty” jak Budapeszt w „Sklepie za rogiem” Lubitscha. Anderson nigdy nie wybiera się w te filmowe podróże sam. Jak zwykle udało mu się zebrać przyprawiającą o zawrót głowy obsadę: w filmie zagrali między innymi Tilda Swinton, Saoirse Ronan, Willem Defoe, Adrien Brody, F. Murray Abraham, Jude Law, Edward Norton i mówiący z szybkością karabinu maszynowego Ralph Fiennes, który dawno już chyba tak dobrze się nie bawił. „Grand Budapest Hotel” to rozkoszne cacko, które tak jak słodycze z pojawiającej się w filmie cukierni Mendla nie stanowi może pełnowartościowego posiłku, ale trudno mu się oprzeć. Jeśli szuka się w kinie głębokich znaczeń, lepiej wybrać się na inny film. Jeśli natomiast ma się ochotę na wysłuchanie szalonej baśni, nie można lepiej trafić.  | ‹Boyhood›
|
3. Boyhood(2014, reż. Richard Linklater) „Boyhood” tylko pozornie wydaje się prostą opowieścią o niełatwym życiu przeciętnej amerykańskiej rodziny. Zrealizowany dzięki pomocy rodziny i zaufanym współpracownikom film powstawał przez…12 lat. Linklater opowiada jednak historię fikcyjną. Dzięki zabiegowi reżysera łatwo o tym zapomnieć; aktorzy starzeją się na naszych oczach bez zastosowania efektów specjalnych lub wielogodzinnej charakteryzacji, a Ellar Coltrane, który na początku filmu jest rozkosznym sześciolatkiem, stopniowo wyrasta na przystojnego osiemnastoletniego mężczyznę. Pod koniec seansu ma się wrażenie, że z tą jakże niedoskonałą rodziną rzeczywiście spędziło się lata. Bardzo trudno się z nimi rozstać. Wydarzenia, w które obfituje „Boyhood”, same w sobie nie są niczym szczególnym; rozwiedzeni rodzice obwiniają się o rozpad rodziny, dzieciom trudno przystosować się do nowych warunków, wszyscy wciąż się kłócą i przekomarzają, podczas gdy w tle przewija się galeria kochanków, partnerów, przyjaciół i… strzelających ze strzelby dziadków. O jego sile świadczy jednak to, że film stanowi nie tylko kronikę dokumentującą losy jednej rodziny, ale też pewnej epoki, której już nie ma. „Boyhood” to wydarzenie; nie tyle się go ogląda, ile doświadcza.  | ‹Lewiatan›
|
2. Lewiatan(2014, reż. Andriej Zwiagincew) Andriej Zwiagincew zabłysnął w genialnym „Powrocie”, później nieco rozczarował „Wygnaniem”, poprawił swe notowania „Eleną”, by znów zachwycić nagrodzonym w Cannes „Lewiatanem”. I jest to nagroda ze wszech miar zasłużona. „Lewiatan” to naprawdę doskonałe kino. Opowieść o rozgrywce o pewną nadmorską posiadłość na dalekiej północy, w której po jednej stronie z początku staje jej właściciel wspierany przez swego kolegę z wojska, obecnie wziętego moskiewskiego prawnika, a z drugiej strony lokalny mer i działające na jego korzyść służby państwowe, sprawdza doskonale jako thriller, jako obraz współczesnej Rosji, jako zawoalowana krytyka Putinowskich rządów, jako swego rodzaju przypowieść. Zwiagicew jest mniej symboliczny niż w „Powrocie” (oprócz przewijającego się co jakiś czas szkieletu tytułowego potwora, będącego dość jasnym symbolem), stawia na konkretną, spójną, współczesną opowieść. Liczba interpretacji jest jednak bardzo szeroka – mamy tu wszak nie tylko krytykę władzy, ale także rosyjskiego zatomizowanego społeczeństwa, działalności Cerkwi, poszukiwanie przyczyn takiego stanu rzeczy… Nie ma zaś w filmie Zwiagincewa krzty nadziei, jego pesymizm jest wręcz przytłaczający. Dodatkowego kontekstu dostarcza fakt, że film wybitnie antyrządowy, bezwzględnie krytyczny wobec Rosji, doczekał się współfinansowania z ministerstwa kultury. Lewiatan jest najwyżej tak potężny, że nie przejmuje się tymi, którzy w jakikolwiek sposób próbują się mu przeciwstawić.  | ‹Strażnicy Galaktyki&rsaquo |
1. Strażnicy Galaktyki(2014, reż. James Gunn) Jeśli rację ma Jim Jarmusch, mówiąc, że w sztuce nic nie jest oryginalne, a twórca powinien kraść ze wszystkiego, co przemawia do jego duszy, reżyser James Gunn okazuje się złodziejem doskonałym. W „Strażnikach Galaktyki” nie ma nic, czego już nie widzielibyśmy wcześniej (no, może z wyjątkiem scen tanecznych w momentach tak kluczowych dla istnienia wszechświata), od Star-Lorda, który przecież jest współczesną inkarnacją postaci granych przez młodego Harrisona Forda, przez fabułę, w której (pozornie) niedobrana grupa wyrzutków okazuje się zdolna do rzeczy wielkich, po kosmiczno-awanturniczy klimat rodem z „Gwiezdnych Wojen” czy „Firefly”. W dodatku Vin Diesel podkłada tu głos pod postać, którą właściwie już kiedyś grał: Groot ma nawet zbliżony zasób słownictwa do Stalowego Giganta z pamiętnej animacji Brada Birda. Gunn lepi z tej kolekcji zapożyczonych motywów i tropów wspaniałą, ekscentryczną (scena po napisach!), cudownie bezpretensjonalną przygodę – tym ciekawszą, że z nieopatrzonymi jeszcze bohaterami, którzy w typowej Marvelowskiej produkcji mogliby liczyć najwyżej na komediowe epizody. Brakuje może w „Strażnikach” porządnego villaina: filmowy Ronan to psychopata opętany żądzą władzy i manią niszczenia – i to chyba wszystko, co można o nim powiedzieć. Bardziej interesujący, choć ledwie naszkicowany, jest wątek jego pomagierki Nebuli – jego rozwinięcie to jeden z wielu powodów, dla których z niecierpliwością będziemy wyglądać sequela.
Tytuł: Tom Tytuł oryginalny: Tom à la ferme Data premiery: 16 maja 2014 Rok produkcji: 2013 Kraj produkcji: Francja, Kanada Czas trwania: 95 min Gatunek: dramat
Tytuł: Zrywa się wiatr Tytuł oryginalny: 風立ちぬ [Kaze tachinu] Data premiery: 29 sierpnia 2014 Rok produkcji: 2013 Kraj produkcji: Japonia Czas trwania: 126 min Gatunek: animacja, biograficzny, dramat, historyczny, melodramat, wojenny
Tytuł: X-Men: Przeszłość, która nadejdzie Tytuł oryginalny: X-Men: Days of Future Past Data premiery: 23 maja 2014 Obsada: Jennifer Lawrence, Nicholas Hoult, Peter Dinklage, Michael Fassbender, Hugh Jackman, James McAvoy, Ellen Page, Anna Paquin, Ian McKellen, Halle Berry, Patrick Stewart, Evan Peters, Shawn Ashmore, Daniel Cudmore, Bingbing Fan, Booboo StewartRok produkcji: 2014 Kraj produkcji: USA Gatunek: akcja, fantasy, przygodowy, SF
Tytuł: Blue Ruin Data premiery: 22 sierpnia 2014 Rok produkcji: 2013 Kraj produkcji: Francja, USA Czas trwania: 90 min Gatunek: thriller
Tytuł: Muppety: Poza prawem Tytuł oryginalny: Muppets Most Wanted Data premiery: 21 marca 2014 Rok produkcji: 2014 Kraj produkcji: USA Gatunek: komedia, musical, przygodowy
Tytuł: Oh Boy Data premiery: 25 kwietnia 2014 Rok produkcji: 2012 Czas trwania: 83 min Gatunek: dramat, komedia
Tytuł: Babadook Tytuł oryginalny: The Babadook Data premiery: 30 maja 2014 Rok produkcji: 2014 Kraj produkcji: Australia Czas trwania: 92 min Gatunek: dramat, groza / horror, thriller
Tytuł: Wolny strzelec Tytuł oryginalny: Nightcrawler Data premiery: 21 listopada 2014 Rok produkcji: 2014 Kraj produkcji: USA Czas trwania: 117 min Gatunek: dramat, thriller
Tytuł: Na skraju jutra Tytuł oryginalny: Edge of Tomorrow Data premiery: 6 czerwca 2014 Rok produkcji: 2014 Kraj produkcji: USA Gatunek: akcja, SF
Tytuł: Nieznajomy nad jeziorem Tytuł oryginalny: L’inconnu du lac Data premiery: 28 lutego 2014 Rok produkcji: 2013 Kraj produkcji: Francja Czas trwania: 100 min Gatunek: dramat
Tytuł: Tylko kochankowie przeżyją Tytuł oryginalny: Only Lovers Left Alive Data premiery: 7 marca 2014 Rok produkcji: 2013 Kraj produkcji: Cypr, Francja, Niemcy, USA, Wielka Brytania Czas trwania: 123 min Gatunek: dramat, groza / horror, melodramat
Tytuł: Bardzo poszukiwany człowiek Tytuł oryginalny: A Most Wanted Man Data premiery: 8 sierpnia 2014 Rok produkcji: 2014 Kraj produkcji: Niemcy, USA, Wielka Brytania Czas trwania: 121 min Gatunek: thriller
Tytuł: Wielka Szóstka Tytuł oryginalny: Big Hero 6 Data premiery: 28 listopada 2014 Rok produkcji: 2014 Kraj produkcji: USA Gatunek: akcja, animacja, komedia
Tytuł: Ocalony Tytuł oryginalny: Lone Survivor Data premiery: 14 marca 2014 Rok produkcji: 2013 Kraj produkcji: USA Czas trwania: 121 min Gatunek: akcja, biograficzny, dramat, thriller, wojenny
Tytuł: 22 Jump Street Data premiery: 13 czerwca 2014 Rok produkcji: 2014 Kraj produkcji: USA Gatunek: akcja, komedia
Tytuł: Mundial. Gra o wszystko Data premiery: 23 maja 2014 Rok produkcji: 2013 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 96 min Gatunek: dokument, sportowy
Tytuł: O krok od sławy Tytuł oryginalny: 20 Feet from Stardom Data premiery: 20 czerwca 2014 Rok produkcji: 2013 Kraj produkcji: USA Czas trwania: 91 min Gatunek: dokument, muzyczny
Tytuł: Obywatel roku Tytuł oryginalny: Kraftidioten Data premiery: 16 maja 2014 Rok produkcji: 2014 Kraj produkcji: Norwegia Czas trwania: 116 min Gatunek: akcja, komedia
Tytuł: Tajemnica Filomeny Tytuł oryginalny: Philomena Data premiery: 21 lutego 2014 Rok produkcji: 2013 Kraj produkcji: Francja, USA, Wielka Brytania Czas trwania: 98 min Gatunek: dramat
Tytuł: Lekcje harmonii Tytuł oryginalny: Асланның сабақтары Data premiery: 2 maja 2014 Rok produkcji: 2013 Kraj produkcji: Francja, Kazachstan, Niemcy Czas trwania: 120 min Gatunek: dramat
Tytuł: Zimowy sen Tytuł oryginalny: Kış Uykusu Data premiery: 24 października 2014 Rok produkcji: 2014 Kraj produkcji: Francja, Niemcy, Turcja Czas trwania: 196 min Gatunek: dramat
Tytuł: Interstellar Data premiery: 7 listopada 2014 Rok produkcji: 2014 Kraj produkcji: USA, Wielka Brytania Gatunek: SF
Tytuł: Pozycja dziecka Tytuł oryginalny: Pozitia copilului Data premiery: 14 marca 2014 Rok produkcji: 2013 Kraj produkcji: Rumunia Czas trwania: 112 min Gatunek: dramat
Tytuł: Geograf przepił globus Tytuł oryginalny: Географ глобус пропил [Gieograf głobus propił] Data premiery: 3 października 2014 Rok produkcji: 2013 Kraj produkcji: Rosja Czas trwania: 120 min Gatunek: dramat, psychologiczny
Tytuł: Ewolucja Planety Małp Tytuł oryginalny: Dawn of the Planet of the Apes Data premiery: 11 lipca 2014 Rok produkcji: 2014 Kraj produkcji: USA Gatunek: akcja, dramat, SF, thriller
Tytuł: Kapitan Ameryka: Zimowy żołnierz Tytuł oryginalny: Captain America: The Winter Soldier Data premiery: 28 marca 2014 Rok produkcji: 2014 Kraj produkcji: USA Gatunek: akcja, przygodowy, SF
Tytuł: Szukając Vivian Maier Tytuł oryginalny: Finding Vivian Maier Data premiery: 9 maja 2014 Rok produkcji: 2013 Kraj produkcji: USA Czas trwania: 83 min Gatunek: dokument
Tytuł: Powstanie Warszawskie Data premiery: 9 maja 2014 Rok produkcji: 2013 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 90 min Gatunek: dramat, wojenny
Tytuł: Jak ojciec i syn Tytuł oryginalny: そして父になる [Soshite chichi ni naru] Data premiery: 13 czerwca 2014 Rok produkcji: 2013 Kraj produkcji: Japonia Czas trwania: 120 min Gatunek: dramat
Tytuł: Locke Data premiery: 11 kwietnia 2014 Rok produkcji: 2013 Kraj produkcji: USA, Wielka Brytania Czas trwania: 85 min Gatunek: dramat, thriller
Tytuł: Zniewolony. 12 Years a Slave Tytuł oryginalny: 12 Years a Slave Data premiery: 31 stycznia 2014 Rok produkcji: 2013 Kraj produkcji: USA, Wielka Brytania Czas trwania: 134 min Gatunek: biograficzny, dramat, historyczny
Tytuł: Ona Tytuł oryginalny: Her Data premiery: 14 lutego 2014 Rok produkcji: 2013 Kraj produkcji: USA Gatunek: komedia, romans, SF
Tytuł: Czy Noam Chomsky jest wysoki czy szczęśliwy? Tytuł oryginalny: Is the Man Who Is Tall Happy? Data premiery: 5 września 2014 Rok produkcji: 2013 Kraj produkcji: Francja Czas trwania: 88 min Gatunek: animacja, dokument
Tytuł: Borgman Data premiery: 28 lutego 2014 Rok produkcji: 2013 Kraj produkcji: Holandia Czas trwania: 113 min Gatunek: dramat, thriller
Tytuł: Droga krzyżowa Tytuł oryginalny: Kreuzweg Data premiery: 26 grudnia 2014 Rok produkcji: 2014 Kraj produkcji: Niemcy Czas trwania: 107 min Gatunek: dramat
Tytuł: Jak wytresować smoka 2 Tytuł oryginalny: How to Train Your Dragon 2 Data premiery: 20 czerwca 2014 Rok produkcji: 2014 Kraj produkcji: USA Gatunek: akcja, animacja, fantasy, komedia, przygodowy
Tytuł: Wilk z Wall Street Tytuł oryginalny: The Wolf of Wall Street Data premiery: 3 stycznia 2014 Rok produkcji: 2013 Gatunek: dramat, kryminał
Tytuł: We are the best! Tytuł oryginalny: Vi är bäst! Data premiery: 24 października 2014 Rok produkcji: 2013 Kraj produkcji: Szwecja Czas trwania: 102 min Gatunek: dramat
Tytuł: Bogowie Data premiery: 10 października 2014 Rok produkcji: 2014 Kraj produkcji: Polska Gatunek: biograficzny, dramat
Tytuł: Mama Tytuł oryginalny: Mommy Data premiery: 17 października 2014 Rok produkcji: 2014 Kraj produkcji: Francja, Kanada Czas trwania: 140 min Gatunek: dramat
Tytuł: Co jest grane, Davis? Tytuł oryginalny: Inside Llewyn Davis Data premiery: 28 lutego 2014 Rok produkcji: 2012 Kraj produkcji: USA Gatunek: dramat
Tytuł: Scena zbrodni Tytuł oryginalny: The Act of Killing Data premiery: 28 lutego 2014 Rok produkcji: 2012 Kraj produkcji: Dania, Norwegia, Wielka Brytania Czas trwania: 115 min Gatunek: dokument, historyczny
Tytuł: Wielkie piękno Tytuł oryginalny: La grande bellezza Data premiery: 7 lutego 2014 Rok produkcji: 2013 Kraj produkcji: Francja, Włochy Czas trwania: 142 min Gatunek: dramat, komedia
Tytuł: Zaginiona dziewczyna Tytuł oryginalny: Gone Girl Data premiery: 10 października 2014 Rok produkcji: 2014 Kraj produkcji: USA Gatunek: dramat, thriller
Tytuł: Mandarynki Tytuł oryginalny: Mandariinid Data premiery: 6 czerwca 2014 Rok produkcji: 2013 Kraj produkcji: Estonia, Gruzja Czas trwania: 90 min Gatunek: dramat, wojenny
Tytuł: Lego przygoda Tytuł oryginalny: The Lego Movie Data premiery: 7 lutego 2014 Rok produkcji: 2014 Gatunek: akcja, animacja, komedia
Tytuł: Grand Budapest Hotel Tytuł oryginalny: The Grand Budapest Hotel Data premiery: 28 marca 2014 Rok produkcji: 2014 Kraj produkcji: Niemcy, USA Gatunek: dramat, komedia
Tytuł: Boyhood Data premiery: 29 sierpnia 2014 Rok produkcji: 2014 Kraj produkcji: USA Czas trwania: 163 min Gatunek: dramat
Tytuł: Lewiatan Tytuł oryginalny: Левиафан [Leviafan] Data premiery: 21 listopada 2014 Obsada: Aleksiej Sieriebriakow, Jelena Liadowa, Władimir Wdowiczenkow, Roman Madianow, Anna Ukołowa, Aleksiej Rozin, Siergiej Pochołajew, Płaton Kamieniew, Siergiej Baczurski, Walerij Griszko, Ałła Jemincewa, Margarita Szubina, Dmitrij Bykowski, Igor SawoczkinRok produkcji: 2014 Kraj produkcji: Rosja Czas trwania: 141 min Gatunek: dramat
Tytuł: Strażnicy Galaktyki Tytuł oryginalny: Guardians of the Galaxy Data premiery: 1 sierpnia 2014 Rok produkcji: 2014 Kraj produkcji: USA Gatunek: akcja, przygodowy, SF |