powrót; do indeksunastwpna strona

nr 8 (CL)
październik 2015

Nie z tej ziemi
Agnieszka Tomczyszyn ‹Ezotero. Córka wiatru›
W powieści „Ezotero córka wiatru” znajdziemy nawiązania do Nocy Walpurgii i seansów spirytystycznych. Zgrabnie łączą się z wątkiem kryminalnym i sympatycznymi scenami obyczajowymi, co – jak na literacki debiut autorki – daje efekt co najmniej obiecujący.
ZawartoB;k ekstraktu: 50%
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Brak ilustracji w tej wersji pisma
Ta książka zawiera wątki fantastyczne (spod znaku paranormal romance), o czym przekonujemy się, stopniowo składając sobie cały obraz sytuacji. Latte, główna bohaterka, dowiaduje się, że jest inna niż reszta rówieśników, ale nie od razu się o tym dowiaduje. I nie chodzi tylko o to, że jej matka Fi izoluje ją od normalnego życia, starając się zastąpić córce cały świat. Jakiś czas później przekazuje jej niezwykły dar, który ujawnia się dopiero, gdy Fi odejdzie na zawsze. Wyjaśnia się także, dokąd matka wyjeżdżała każdego roku 30 kwietnia.
Latte udaje się zaprzyjaźnić z całkiem sympatyczną grupą rówieśników. Mają takie jak wszyscy kłopoty ze szkołą (Gloria), dylematy związane z wyborem dalszej drogi: praca czy studia? Są też oczywiście pierwsze miłosne rozterki, niektórzy (Kornel i Tosia) stawiają pierwsze kroki w małżeńskim życiu. Z pewnością te fragmenty powieści bardzo się spodobają nastoletnim czytelnikom, którzy dostrzegą tutaj odzwierciedlenie swoich własnych życiowych problemów i trosk.
Główna bohaterka musi jednak uporać się jeszcze z inną sferą swojej osobowości, o której nikt z jej przyjaciół nie ma pojęcia. Latte nie może uciec od spraw z przeszłości, które wcześniej trapiły jej matkę. To tajemnice morderstw i minionych miłości. Fi nie zdołała ich rozwikłać i poukładać ich sobie, ale bardzo możliwe, że uda się to jej córce. Latte jest także zainteresowana tym, co wydarzy się w przyszłości. Umie ją przepowiadać. Jak wykorzysta ten niezwykły dar?
Pod względem literackim książka, jak na debiutującą pisarkę, nie rozczarowuje. Dialogi są sprawnie napisane, w powieści znajdziemy niejedną (nawet filozoficzną) refleksję o życiu i naturze człowieka, nieraz podanej z dystansem i bez kreowania się pisarki na jedyną wyrocznię. Autorce udało się uniknąć napuszenia oraz, z drugiej strony, powierzchownego dydaktyzmu i ckliwości, z jakim zwykle te tematy są traktowane. Można też docenić niezłe obserwacje z życia i ciekawe portrety wielu postaci, także epizodycznych, jak na przykład dociekliwa Koko.
Niektóre sceny w powieści wydają się jednak niepotrzebne – jak chociażby te z Oktawianem. Co miałby wnosić do powieści fakt, że Latte nagle z jego powodu staje się osobą medialną, uciekającą od dziennikarzy i błysku fleszy? Zaś ich romans jest niedorzeczny i broni się chyba tylko, jeżeli założymy, że jest to po prostu pastisz wątku o księciu z bajki. Mało zgrabne i „naciągane” są też sceny współpracy Latte z policją.
Cenne jest przesłanie całej powieści „Ezotero córka wiatru”. To swoisty manifest na rzecz życia „pod prąd”, na przekór skomercjalizowanemu i stechnicyzowanemu światu. Pozwala dostrzec zalety rozmyślania o życiu i studiowania filozofii, pomaga zatrzymać się i skupić na swoim wnętrzu, przekonuje o plusach powolnego życia w małych społecznościach. Umożliwia też przybliżenie się do czegoś „nieznanego” – zanurzenie się w surrealistyczny wątek fantasy może być ciekawą inspiracją do przemyśleń na przykład o naturze czasu. Bardzo interesujące i oryginalne jest zakończenie powieści, które wiele wynagradza i za które należą się autorce duże brawa. Aby do niego dotrzeć, trzeba po książkę sięgnąć i doczytać ją do ostatniej strony.



Tytuł: Ezotero. Córka wiatru
Data wydania: 17 czerwca 2015
ISBN: 978-83-7779-280-3
Format: 274s. 145×205mm
Cena: 34,90
Gatunek: obyczajowa
Wyszukaj w: Kumiko.pl
Wyszukaj w
:
Zobacz w:
Ekstrakt: 50%
powrót; do indeksunastwpna strona

38
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.