powrót; do indeksunastwpna strona

nr 5 (CLVII)
czerwiec 2016

Marvel: Superbohaterstwo jako śmiertelna choroba…
Mark Bagley, Brian Michael Bendis, David Lafuente ‹Wielka Kolekcja Komiksów Marvela #82: Ultimate Spider-Man: Śmierć Spider-Mana›
W poprzednim tomie Wielkiej Kolekcji Komiksów Marvela mogliśmy przeczytać przejmującą historię o umieraniu Kapitana Marvela. W osiemdziesiątym drugim pozostajemy w podobnych, żałobnych klimatach, albowiem definitywnie pożegnamy kolejnego superbohatera. Zresztą tytuł „Ultimate Spider-Man: Śmierć Spider-Mana” mówi wszystko.
ZawartoB;k ekstraktu: 70%
‹Wielka Kolekcja Komiksów Marvela #82: Ultimate Spider-Man: Śmierć Spider-Mana›
‹Wielka Kolekcja Komiksów Marvela #82: Ultimate Spider-Man: Śmierć Spider-Mana›
Wkurza mnie to. Wkurza mnie praktyka Marvela, polegająca na tym, że uśmierca się dobrze znanego bohatera tylko po to, by zastąpić go jego nową wersja, najczęściej w innym kolorze skóry lub odmiennej płci. Mam wtedy odczucie, że mnie oszukano, zwłaszcza że kolejne inkarnacje postaci nie dorównują swoim oryginałom. Tak było z Kapitanem Marvelem, którego wzruszające pożegnanie przedstawiono nam w poprzednim odcinku WKKM, a w miejsce którego wskoczyła czarna laska z afro o osobowości ameby. Skoro szefowie Domu Pomysłów chcą być tacy kosmopolityczni, niech wymyślą od podstaw nowego superbohatera, który reprezentowałby mniejszości etniczne lub płciowe parytety. A jednak nie zawsze tego typu zagrania są skazane na porażkę. Przykładem jest właśnie Spider-Man w wersji Ultimate.
Przypomnijmy, że Ultimate to odpryskowa seria, która na początku XXI wieku miała uwspółcześnić klasycznych bohaterów Marvela. Z początku planowano, że ma to być cykl miniserii, które mogłyby zainteresować nowe pokolenia potencjalnych fanów komiksów. Szybko jednak okazało się, że jest popyt na tego typu wznowienia i w tej chwili niektóre serie Ultimates są równie popularne co klasyczne tytuły. Dowodem na to są ekranizacje, które odwołują się bardziej do tego świata niż do klasycznych wzorców.
Pierwszą postacią, która została poddana retuszowi, był Spider-Man. Choć zachowano jego podstawowe cechy, jak to, że wciela się w superbohatera z powodu wyrzutów sumienia, jakie dręczą go po śmierci ukochanego wujka Bena, to jednak całość różniła się w szczegółach, takich jak to, że ciocia May jest bardziej wyluzowana, a Mary Jane nie prezentuje przebojowej bywalczyni dyskotek. Z czasem te różnice zaczęły być coraz bardziej widoczne. To już nie był lekki lifting, polegający na tym, że wrogowie Pająka zyskali nowe kostiumy (chyba jestem tradycjonalistą, ale wolę te stare, zwłaszcza Zielonego Goblina, Electro i Mysterio), ale tak poważne rzeczy, jak to, że May dość szybko dowiedziała się, iż jej bratanek jest Spiderem, Peter umawia się ze znaną z X-Men Kitty Pryde, a w jego domu zamieszkali Iceman i Człowiek Pochodnia. Ponieważ historia Spider-Mana tak ewoluowała, oddalając się od pierwowzoru, trochę nie dziwię się, że wreszcie w którymś momencie zapadła decyzja, że należy go podmienić kimś innym. Najpierw jednak należało uśmiercić Parkera.
Ponieważ za ten odłam Ultimates odpowiadał Brian Michael Bendis, specjalista od mieszania w uniwersum Marvela, jemu powierzono to zadanie. Wyobrażam sobie, jaką frajdę musiało mu sprawić znęcanie się nad biednym nastolatkiem, który od sierpnia 1962 roku umykał objęciom śmierci. Niestety, jak to u tego scenarzysty bywa, początek proponuje o wiele ciekawszy niż koniec.
Ten tom WKKM rozpoczyna się wstępem, który ma nas przygotować na dramatyczne wydarzenia, które zostały zapowiedziane w tytule. Nasz bohater musi stawić czoła Mysterio, by ramię w ramię z Czarną Kotką powalczyć o pewien starożytny, potężny artefakt. Przy okazji dowiadujemy się, że drużyna Ultimates (czyli Avengers) postanowiła zrobić ze Spidera superbohatera z prawdziwego zdarzenia. Za jego szkolenie zabrali się Iron Man (z entuzjazmem) i Kapitan Ameryka (ze sceptycyzmem). Dużo jednak nie byli w stanie mu przekazać, albowiem z więzienia S.H.I.E.L.D. uciekają najzagorzalsi przeciwnicy naszego nastolatka, którzy formują Złowieszczą Szóstkę (w składzie: Zielony Goblin, Dr Octopus, Electro, Vulture, Kraven i Sandman), a ich jedynym celem jest zabicie znienawidzonego wroga.
Jak widać, jest to zupełnie inny rodzaj narracji niż ten znany z komiksu o Kapitanie Marvelu. Dzieje się tu dużo, kreska jest dynamiczna, kolory jaskrawe, a potyczki spektakularne. Gorzej jeśli chodzi o poziom emocjonalny opowieści. Zwłaszcza że bezczelnie zaspojlerowano nam jej koniec. Mnie w każdym razie nie wszystko przekonuje w drastycznych rozwiązaniach Bendisa. Przede wszystkim chyba za dużo nieszczęść zrzucił na barki naszego szesnastoletniego bohatera. A już całkowitym nieporozumieniem jest moment, kiedy ten zupełnie od czapy wplątuje się w walkę między superbohaterami na moście, co zaowocuje spadkiem formy w starcu ze Złowieszczą Szóstką. Wiem, że wątek ten jest szerzej omówiony w miniserii „Ultimate Avengers vs. New Ultimates”, ale z punktu widzenia zaprezentowanego nam materiału wygląda niczym pójście na skróty.
Nie zmienia to faktu, że całość czyta się bardzo dobrze i pomimo licznych minusów, które mogą irytować takiego starego fana Spidera, jak niżej podpisany, jest to pozycja warta polecenia. Tym bardziej że że stanowi także ucztę dla oka. Zeszyty autorstwa Marka Bagleya to kawał dobrze wykonanej roboty. Nie mogę się wprost nadziwić, jak wyrobił się ten rysownik od czasu, kiedy jego prace zaczęły ukazywać się w „The Amazing Spider-Man” w latach 90., wydawanych także u nas przez TM-Semic. Tak więc, choć nie lubię kreskówkowego stylu, jaki prezentują pozostali ilustratorzy w preludium do właściwej historii, to ona sama wypada bardzo atrakcyjnie dla oka.
Chyba nie będzie to zbytnim wybieganiem w przód, jeśli wspomnę o zastępcy Człowieka Pająka. Został nim czarnoskóry chłopiec Miles Morales. I tu znów można rozwodzić się nad wprowadzaniem zbytniej poprawności politycznej w Marvelu, gdyby nie to, że podobno jego przygody są co najmniej tak samo zajmujące jak Parkera. Nie wiem, nie czytałem, ale wyjątkowo nie będę utyskiwał na zmianę koloru skóry jednej z moich ulubionych postaci, ponieważ jednak wersja Pajęczaka w świecie Ultimate tak daleko odbiegła od tego, co znamy z klasycznej serii, że tego typu korekta nie może być traktowana jako złamanie kanonu. Ten bowiem został odrzucony już dawno temu. Po to w końcu wymyślono to alternatywne uniwersum. Jeśli tylko nikt nie będzie robił czegoś podobnego w podstawowej serii, nie mam nic przeciwko.



Tytuł: Wielka Kolekcja Komiksów Marvela #82: Ultimate Spider-Man: Śmierć Spider-Mana
Tytuł oryginalny: Ultimate Spider-Man: Death of Spider-Man
Data wydania: 13 stycznia 2016
Przekład: Marek Starosta
Wydawca: Hachette
Format: 208s. 170×260mm; oprawa twarda
Cena: 39,90
Wyszukaj w: MadBooks.pl
Wyszukaj w: Selkar.pl
Wyszukaj w: Kumiko.pl
Wyszukaj w: Skąpiec.pl
Wyszukaj w: Amazon.co.uk
Zobacz w:
Ekstrakt: 70%
powrót; do indeksunastwpna strona

89
 
Magazyn ESENSJA : http://www.esensja.pl
{ redakcja@esensja.pl }

(c) by magazyn ESENSJA. Wszelkie prawa zastrzeżone
Rozpowszechnianie w jakiejkolwiek formie tylko za pozwoleniem.