 | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
10. Lament(2016, reż. Hong-jin Na) W kontekście polskiego repertuaru kinowego południowokoreański „Lament” jawi się trochę jak jego protagonista – przypadkowy heros podejmujący nierówną walkę z dużo potężniejszymi siłami, cichy bohater roku. „Lament” stanowi poniekąd kontynuację klimatów, do jakich przyzwyczaił nas Na Hong-jin w swoich wcześniejszych brutalnych thrillerach, jak „W pogoni” o alfonsie ścigającym wielokrotnego zabójcę prostytutek czy „Morze Żółte” o taksówkarzu poszukującym zaginionej żony. Zarazem jednak reżyser eksploruje nowe tereny – twardemu realizmowi od początku towarzyszy aura tajemniczości, a w miarę upływu czasu, gdy na fabularnej szachownicy przybywa pionków, jak katolicki ksiądz czy ekscentryczny egzorcysta, klasyczny hitchcockowski suspens coraz mocniej nasiąka metafizyką. Jednocześnie reżyser w pierwszym akcie funduje nam elementy absurdu i slapsticku – i to nie w tonie lekko komediowym, ale takim, który zrywa przeponę, nie burząc gęstej atmosfery niepokoju; symbioza grozy i humoru jest tu niezwykła nawet jak na unikatową w tym względzie specyfikę kinematografii azjatyckich. Wielopoziomowy, niespotykanie sugestywny, wybitnie oryginalny – „Lament” trwa bite dwie i pół godziny, ale warto mu poświęcić każdą minutę. Odpłaci niezapomnianymi wrażeniami.  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
9. Scena ciszy(2014, reż. Joshua Oppenheimer) Po świetnie przyjętej „Scenie zbrodni” Joshua Oppenheimer ponownie ukazuje wciąż odczuwalne skutki krwawego przewrotu dokonanego przez indonezyjskie szwadrony śmierci w 1965-66 roku. Tym razem nie robi tego jednak samodzielnie – w „The Look of Silence” towarzyszy bratu okrutnie zamordowanego człowieka, który postanawia zwrócić się do ludzi bezpośrednio odpowiedzialnych za jego śmierć. Wśród osób wymienionych w napisach końcowych „The Look of Silence” zamiast nazwisk ekipy często widnieje jedno słowo – anonim. Już samo to uwidacznia jak drażliwe tematy porusza pochodzący z Teksasu reżyser. Dla wielu ludzi w Indonezji przetrwanie oznacza ciągłe przebywanie w otoczeniu dawnych katów, z których większość żyje w bogactwie i sprawuje państwowe urzędy, oznacza to więc także zmowę milczenia wokół wydarzeń z tamtych lat. Osoby, z którymi rozmawia przypominają Trzy mądre małpki – nie chcą słyszeć, nie chcą mówić i z całą pewnością nie chcą widzieć nic złego. To, że główny bohater jest… okulistą badającym wzrok zarówno ofiarom, jak i oprawcom wydaje się ponurym żartem. Oppenheimer, obcokrajowiec usiłujący zrozumieć nieznany kraj, tym razem zyskał pomocnika, który na własnej skórze doświadczył piętna tamtego okresu – okulistę Adiego, którego brat Ramli został zamordowany przez członków szwadronów śmierci jeszcze przed jego narodzinami stając się niejako symbolem okrucieństwa „rewolucjonistów”. W „The Look of Silence” Adi ogląda nakręcone przez Oppenheimera materiały dotyczące jego brata, a następnie rusza do domów podstarzałych katów, by z nimi porozmawiać. Słuchając wciąż tych samych odpowiedzi i powtarzanych jak mantra usprawiedliwień zaczyna tracić cierpliwość. Jego dociekliwość szybko zmywa z twarzy uśmiechy – nagle „robi się późno”, rozmówcy wyrzucają filmowców z domu, odrywają przyczepione mikrofony. „Zadajesz głębsze pytania niż Joshua” – powie mu były dowódca jednego ze szwadronów. „To mi się nie podoba.” Warto zaznaczyć, że „The Look of Silence” to nie tylko film o katach, ale też o ofiarach, które żyjąc w ciągłym strachu przed piastującymi urzędy państwowe mordercami nie upominają się o sprawiedliwość i o rodzinach udających przed sobą nawzajem, że przeszłość ojców i dziadków jest im nieznana. Na równi wstrząsający ze „Sceną zbrodni” film wydaje się dzięki temu bardziej wzruszający i bardziej intymny. Sceny przedstawiające schorowanych rodziców Adiego, wciąż żyjących pośród morderców syna i wierzących, że ofiary zemszczą się dopiero na tamtym świecie, lub reakcje rodzin na rewelację, że zniedołężniały ojciec miał w zwyczaju pić krew swoich ofiar, by uchronić się przed szaleństwem to kino najwyższej próby.  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
Chciałoby się napisać, że to dokument, ale jednak nie byłaby to do końca prawda – o zabiegu, jaki zastosował reżyser, aby uniknąć zarzutów o naruszenie zawodowej etyki, informują tu dopiero napisy końcowe i byłoby czymś nieprzyzwoitym zdradzić tę tajemnicę w krótkiej notce. Z czystym sumieniem można napisać za to, że ten film o psychoterapii dwóch kobiet, matki i córki, to jedna z najciekawszych polskich produkcji tego roku. Bohaterki próbują przy pomocy krakowskiego psychologa Bogdana de Barbaro naprawić relację zatrutą przez wzajemne żale, samotność i niezrozumienie. Film składa się z pięciu spotkań kobiet z terapeutą – każdego niezwykle emocjonalnego, obfitującego w łzy, zbyt mocne słowa, ale i mozolny wysiłek służący nie tyle temu, by w finale wreszcie paść sobie w ramiona (na szczęście Łoziński oszczędza nam kiczu łzawego happy endu), co spojrzeć na drugą osobę z innej perspektywy i wypracować odrobinę porozumienia, nad którym najtrudniejsza praca czeka po wyjściu z gabinetu. De Barbaro cierpliwie słucha opowieści swoich pacjentek, czasem hamuje, gdy wydaje się, że słowa „kocham cię” załatwiają sprawę, czasem nakłania do wycofania jakiegoś stwierdzenia, ponownego przemyślenia jakiejś kwestii. Łozińskiemu udaje się w przekonujący sposób pokazać jak „słowa mają znaczenie” – i że wbrew intuicji, czasem pierwsze, co nam ślina na język przyniesie, to, co spontaniczne, wcale nie musi najlepiej trafiać w sedno. W „Nawet nie wiesz, jak bardzo Cię kocham” jest wręcz przeciwnie – wypowiedziane w emocjach myśli bohaterek poddane żmudnej obróbce nie tracą na autentyczności, a i zdają się lepiej ujmować istotę problemu. Chwilami jednak nawet tak udany film budzi wątpliwości: słuchając opowieści pacjentek mamy wrażenie, że zbyt wiele w nich ogólników, a nadmiar emocji ukrywa zaskakujący niedostatek społecznego i ekonomicznego kontekstu. Dzięki temu „Nawet nie wiesz, jak bardzo Cię kocham” niby ułatwia identyfikację z bohaterkami, w końcu każdy był kiedyś trochę samotny i niezrozumiany, ale jednocześnie taki poziom ogólności powoduje, że ostatecznie niewiele wiadomo o samych kobietach i w kilku momentach seansu można sobie zadać pytanie „ale właściwie co takiego się stało?”. Z tego powodu trudno też kupić gładkie zakończenie – nie wiadomo, w którym momencie i dlaczego między matką i córką coś zaskoczyło na tyle, że nad przepaścią nie do zasypania pojawił się jakiś pomost (tu najbardziej widać, że ów koncept, którego ujawnić nie wypada, nie we wszystkim zdaje egzamin).  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
7. Creed. Narodziny legendy(2015, reż. Ryan Coogler) „Creed” burzy status quo już samym tytułem. To film powstały na styku trzech wartości: hollywoodzkiego crowd-pleasera, kina niezależnego oraz nowej fali afroamerykańskiego rewizjonizmu. Symboliczne przekazanie pałeczki przez Sylvestra Stallone’a, który schodzi na drugi plan aktorski, ale także po raz pierwszy nie figuruje jako scenarzysta, nie jest jedynie zmianą warty w obrębie cyklu, lecz również odpowiedzią na przemiany demograficzne w Stanach. Reżyser Ryan Coogler znalazł sposób, by młodego Adonisa Creeda uczynić postacią pasującą zarówno do uniwersum Rocky’ego, jak i do realiów „Fruitvale Station”, swojego głośnego debiutu sprzed trzech lat. Z Oscarem Grantem z tamtego filmu łączy Adonisa nie tylko osoba fantastycznego aktora Michaela B. Jordana, ale cały zestaw kulturowo-społecznych obciążeń, ze samospełniającym się proroctwem na czele.  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
6. Syn Szawła(2015, reż. László Nemes) W jednym z wywiadów udzielonych po otrzymaniu nagrody w Cannes László Nemes wyjawił, że kręcąc swój reżyserski pełnometrażowy debiut, w dużej mierze inspirował się nakręconym trzy dekady wcześniej legendarnym wojennym dramatem Elema Klimowa „Idź i patrz”. I rzeczywiście, jest w „Synu Szawła” przerażająca scena, która jednoznacznie kojarzy się ze wspomnianym arcydziełem kinematografii radzieckiej. Poza tym Węgier oparł swoją historię na faktach. Prawdziwa jest sekwencja, w której więźniowie starają się na zdjęciach udokumentować popełniane przez nazistów zbrodnie (takowe wykonano w sierpniu 1944 roku), jak i bunt w krematorium (do którego doszło dwa miesiące później). O sile dzieła Nemesa decyduje jeszcze jeden element – nietypowy sposób realizacji. Zdjęcia kręcone są z ręki, kamera najczęściej podąża za głównym bohaterem, widzimy więc przede wszystkim jego plecy i kontury głowy. Pole widzenia tego, co dzieje się dokoła niego, zostaje zawężone, na dodatek kadry są nieostre. Dzięki temu węgierski reżyser może uniknąć epatowania obrazami nieludzkich zbrodni, choć są one oczywiście na tyle zarysowane, że wystarczy, aby wrażliwszy widz przeżył traumę. Wybierając się do kina, warto pamiętać, że mamy do czynienia z obrazem znacznie różniącym się od „Pianisty” czy „W ciemności”; w „Synu Szawła” László Nemes postawił bowiem na skrajny naturalizm. Seans może tym samym sprawić potworny ból.  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
5. Zwierzogród(2016, reż. Byron Howard, Rich Moore, Jared Bush) „Zwierzogród” okazuje się nad wyraz mądrą metaforą tak współczesnej Ameryki – zafiksowanej na punkcie równości, a zarazem skonfliktowanej rasowo i klasowo, z perspektywą prezydentury Trumpa – jak i świata w ogóle, nieradzącego sobie z kryzysem migracyjnym, podstawowymi prawami człowieka, problemem ksenofobii. Niekiedy padające z ekranu aluzje tyczą się symultanicznie skali lokalnej i globalnej, jak wtedy gdy bohaterowie trafiają do niebezpiecznej dzielnicy na wzór nowojorski, ale rządzonej przez gang rosyjskich białych niedźwiedzi. Czasem kontekst jest wyłącznie amerykański – w jednej ze scen Judy poucza pokojowo nastawionego drapieżnika, że tylko króliki mogą się wzajemnie nazywać „słodziakami”. Pojawiają się także, co wciąż niezwykłe u Disneya, podteksty o sytuacji mniejszości seksualnych. I już nie tak subtelnie, aczkolwiek nie bez wdzięku podjęte zagadnienie kuriozalnego strachu prawicowców przed „mniejszością rządzącą większością”. Twórcy uwznioślają rolę grup nieuprzywilejowanych, propagują pracę u podstaw i sprawiedliwość ekonomiczną, piętnują biurokrację i nadużycia władzy. Zostawiając już zaś na boku ważkie kwestie polityczne, społeczne, kulturowe, nie można nie zauważyć, że „Zwierzogród” to również świetny… kryminał. Może nie od razu „Chinatown”, do którego w pewnym momencie nawiązuje (jak i do „Ojca chrzestnego” czy „Breaking Bad”), niemniej tak udanego króliczego kina noir nie było przynajmniej od czasu „Kto wrobił królika Rogera?”. Poważnie – są tu sceny zaskakująco mroczne, choć dominuje jednak kolorowy frenetyzm à la „Lego przygoda” i rodzice kilkulatków, o ile nie wyjątkowo nadwrażliwych, nie mają się czego obawiać.  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
4. Nowy początek(2016, reż. Denis Villeneuve) Denis Villeneuve z każdym kolejnym filmem dumnie kroczy ku zapisaniu się w historii kina jako jeden z najbardziej utalentowanych i wrażliwych reżyserów. Autor „Pogorzeliska” czy niedocenionego „Wroga”, swoim najnowszym dziełem, i to w wyjątkowej dla siebie konwencji – science fiction – „Nowym Początkiem”, robi ogromny krok naprzód. Co nie jest aż takim zaskoczeniem, biorąc pod uwagę z jakim reżyserem mamy do czynienia. Denis Villeneuve jak zwykle prowadzi swoich aktorów z wyczuciem na najmniejszą emocję i zwraca uwagę na każde słowo oraz moment ciszy. Po raz kolejny udowadnia jak mistrzowsko opanował sztukę utrzymywania widza w napięciu, o czym świadczą o tym już pierwsze sceny „Nowego początku”. Nie wchodzi z kamerą wprost w spanikowany przybyciem obcych tłum, nie podsyca tych emocji, jedynie z dala obserwuje sytuację. Niespieszna narracja i powolne najazdy kamery, które są już znakiem rozpoznawczym reżysera pozwalają skupić się na niepewności uczuć, które targają bohaterami, a także… obcymi, którzy nie są tacy, do jakich przyzwyczaiło nas Hollywood. Nie jest to inwazja, nie są to też zwykłe odwiedziny. Naukowcy? Za mało ciekawscy. Turyści? Na te pytania próbują odpowiedzieć sobie bohaterowie filmu. Bez wątpienia jest to film tej samej wagi dla naszych czasów, co niegdyś „Bliskie spotkania trzeciego stopnia” Spielberga. „Nowy początek” nawiązuje o wiele bliższy kontakt, niż Jodie Foster w „Kontakcie”, nie aspiruje do naukowego wyjaśniania zjawisk jak „Interstellar”, ale też dużo lepiej radzi sobie z przekazem, że czas jest względny, a uczucia takie jak miłość czy zaufanie, choć nie zawsze łatwe – potrafią oprzeć się jego działaniu. Jest to naprawdę „Nowy początek” i wyjątkowo tym razem polski tytuł oddaje ducha najnowszego filmu Denisa Villeneuve.  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
3. Służąca(2016, reż. Chan-wook Park) Po rozczarowującym „Stokerze” nakręconym w Hollywood, Park Chan-wook wraca na stare śmieci, do klimatów bliższych słynnej trylogii o zemście. Niemniej kontekst zachodni znów się pojawia – „Służącą” zainspirowała powieść Sarah Waters „Złodziejka”, znana u nas również z serialu BBC z Sally Hawkins. Twórca „Oldboya” przenosi akcję książki z wiktoriańskiej Anglii do Korei w czasach japońskiej okupacji lat trzydziestych. Samozwańczy hrabia (Ha Jung-woo) przy pomocy młodziutkiej oszustki Sook-Hee (fantastyczny debiut Kim Tae-ri) próbuje uwieść Lady Hideko (elektryzująca Kim Min-hee), nieco zdziwaczałą dziedziczkę dzielącą posiadłość z sadystycznym wujem. Kryminalny wymiar filmu z początku zdaje się powielać wiele utartych schematów, np. z „M jak morderstwo” Hitchocka, jednak w miarę upływu czasu opowieść – podzielona na trzy rozdziały, każdy z innej perspektywy – robi się coraz bardziej zniuansowana tudzież, jak to u Parka, coraz bardziej perwersyjna. W części środkowej intryga ustępuje miejsca mocno eksponowanego erotyzmowi, by w finale powrócić ze zdwojoną siłą. W swych zagmatwanych relacjach Hideko i Sook-Hee przypominają po trosze Bette Davis i Joan Crawford, po trosze parę kochanek z niedocenianego „Duke of Burgundy” – z tą różnicą, że sceny erotyczne w „Służącej” są bardziej intensywne, a fetysze – dużo bardziej osobliwe, by przywołać choćby symulowanie seksu z drewnianym manekinem lub zaspokajanie poprzez… spiłowywanie zęba. Nawet jednak w tych najbardziej „kinky” momentach, miłość lesbijska/kobieca pozostaje ukazywana zmysłowo i zaskakująco subtelnie. Stanowi zarazem kontrapunkt dla seksualnych zachowań mężczyzn – żałosnych, groteskowych, odrażających. Ostatecznie „Służąca” okazuje się fascynującym thrillerem erotycznym o silnie feministycznym wydźwięku, ale też – a może: przede wszystkim – jednym z najpiękniejszych romansów ostatnich lat.  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
2. Mustang(2015, reż. Deniz Gamze Ergüven) W pełnometrażowym debiucie, reżyserka Deniz Gamze Erqüven pewną ręką kreśli przejrzysty i bezpośredni portret ograniczenia ludzkiej woli, z którym w „Mustangu” ma się do czynienia na co dzień. W znakomicie wyważonym dramacie umiejętnie dawkuje proporcje gatunków, mieszając młode bohaterki, pasujące bardziej do kina młodzieżowego ze społecznym dramatem. Nie ma tu jednakże ucieczki do zawoalowanych metafor, stąd przed widzem kładzie się obrazki desperacji – jedna z sióstr woli przespać się z przypadkowym chłopakiem pod nieobecność wuja, by stracić tak cenione przed ślubem dziewictwo. Inna planuje czym prędzej czmychnąć do Stambułu samochodem, nawet jeśli nie wie, jak je prowadzić. „Mustang” nie jest jednakże kinem osadzonym w czarno-białych emocjach. To pełna panorama zmieniającej się Turcji: od tej nowoczesnej, goniącej za zachodnimi standardami, do funkcjonującej z nią na równej płaszczyźnie krainy przykrytej płaszczykiem poszanowania tradycji, w rzeczywistości dalej tkwiącej w wielu miejscach w conajmniej XIX wieku. Jednakże w swojej ocenie nie tyle atakuje i zwalcza skostniałe zwyczaje, co staje w obronie tych, którzy chcą prowadzić swoje życie po swojemu, a nie tylko je po prostu przeżyć.  | Brak ilustracji w tej wersji pisma |
1. Paterson(2016, reż. Jim Jarmusch) Jak to w typowych amerykańskich snujach, którym Jarmusch nieformalnie patronuje, nie dzieje się nic i dzieje się wszystko. Paterson codziennie przedziera się przez, jak sam to określa, „tryliony molekuł”, podczas gdy inne tryliony pozostają z boku, nietknięte, dopiero czekając na odkrycie (lub nie). Molekuły, z którymi Paterson wchodzi w interakcje, to miejsca, przedmioty, a nade wszystko ludzie. Pasażerowie, których podsłuchuje niby mimowolnie, a jednak z autentycznym zaciekawieniem, podobnie jak bohater „Taxi” Panahiego. Raper (Method Man) ćwiczący w pralni nowe zwrotki. Barman (Barry Shabaka Henley) sypiący anegdotami o sławach pochodzących z Paterson, od Allena Ginsberga przez Lou Costello po Fetty’ego Wapa. Jarmusch pozostaje jednak zbyt inteligentnym twórcą tudzież zbyt bystrym obserwatorem, by zadowalać się li tylko serwowaniem pięknych banałów rodem z piosenki Sylwii Grzeszczak o cie-sze-niu-się-z-ma-łych-rze-czy. Jego bohater lubi swoją rutynę, ale bywa też nią rozczarowany. Bezsprzecznie kocha żonę, ale bywa też zmęczony jej bezustannym entuzjazmem. Driver wspaniale wygrywa te niuanse. Nigdy nie wiemy, jak głęboka frustracja siedzi w Patersonie, niemniej postać często balansuje na granicy wybuchu. I jeśli nie eksploduje, to dlatego, że szczerze docenia swoje „obiektywnie” dobre życie – oddaną żonę, przyzwoitą pracę, dzięki której może służyć własnej społeczności, wreszcie poezję, w której znajduje wytchnienie od zapętlonego Dnia Świstaka. To nic innego, jak szczęśliwe sprzężenie tych wszystkich elementów daje bohaterowi siłę, wewnętrzny spokój zen niczym u drobnomieszczańskiej, pacyfistycznej wersji Ghost Doga. Wszyscy jesteśmy Patersonami – zdaje się ostatecznie mówić Jarmusch – a nasz obraz w społeczeństwie tworzymy nie tyle my sami, ile molekuły miejsc, przedmiotów, ludzi, jakimi się otaczamy. I oby to były dobre molekuły. Zestawienie przygotowali: Marta Bałaga, Karolina Ćwiek-Rogalska, Agnieszka Szady, Piotr Dobry, Grzegorz Fortuna, Gabriel Krawczyk, Karol Kućmierz, Jarek Robak, Krzysztof Spór, Konrad Wągrowski, Kamil Witek. Zwycięzcy plebiscytu „Esensji” w minionych latach: - 2015 – Mad Max. Na drodze gniewu
- 2014 – Strażnicy Galaktyki
- 2013 – Django
- 2012 – Mistrz
- 2011 – Drive
- 2010 – Incepcja
- 2009 – Avatar
- 2008 – Mroczny Rycerz
- 2007 – Prestiż
- 2006 – Tajemnica Brokeback Mountain
- 2005 – Historia przemocy
- 2004 – Władca Pierścieni: Powrót Króla
- 2003 – Godziny
- 2002 – Władca Pierścieni: Drużyna pierścienia
- 2001 – Magnolia
Tytuł: Nienasyceni Tytuł oryginalny: A Bigger Splash Data premiery: 20 maja 2016 Rok produkcji: 2015 Kraj produkcji: Francja, Włochy Czas trwania: 124 min Gatunek: dramat, kryminał
Tytuł: Brooklyn Data premiery: 19 lutego 2016 Rok produkcji: 2015 Kraj produkcji: Irlandia, Kanada, Wielka Brytania Gatunek: dramat, melodramat
Tytuł: Serce psa Tytuł oryginalny: Heart of a Dog Data premiery: 30 września 2016 Rok produkcji: 2015 Kraj produkcji: Francja, USA Czas trwania: 75 min Gatunek: dokument
Tytuł: Fúsi Data premiery: 19 lutego 2016 Rok produkcji: 2015 Kraj produkcji: Dania, Islandia Czas trwania: 94 min Gatunek: dramat
Tytuł: Nawet góry przeminą Tytuł oryginalny: 山河故人 [Shan he gu ren] Data premiery: 4 marca 2016 Rok produkcji: 2015 Kraj produkcji: Chiny, Francja, Japonia Czas trwania: 131 min Gatunek: dramat
Tytuł: Skarb Tytuł oryginalny: Comoara Data premiery: 3 czerwca 2016 Rok produkcji: 2015 Kraj produkcji: Francja, Rumunia Czas trwania: 89 min Gatunek: komedia
Tytuł: Egzamin Tytuł oryginalny: Baccalauréat Data premiery: 25 listopada 2016 Rok produkcji: 2016 Kraj produkcji: Belgia, Francja, Rumunia Czas trwania: 128 min Gatunek: dramat
Tytuł: Mów mi Marianna Data premiery: 29 stycznia 2016 Rok produkcji: 2015 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 75 min Gatunek: dokument, dramat
Tytuł: Anomalisa Data premiery: 22 stycznia 2016 Rok produkcji: 2015 Kraj produkcji: USA Czas trwania: 90 min Gatunek: animacja, fantasy, komedia
Tytuł: Doktor Strange Tytuł oryginalny: Doktor Strange Data premiery: 26 października 2016 Rok produkcji: 2016 Kraj produkcji: USA Gatunek: akcja, fantasy, przygodowy
Tytuł: Kapitan Ameryka: Wojna bohaterów Tytuł oryginalny: Captain America: Civil War Data premiery: 6 maja 2016 Rok produkcji: 2016 Kraj produkcji: USA Gatunek: akcja, SF, thriller
Tytuł: Zwierzęta nocy Tytuł oryginalny: Nocturnal Animals Data premiery: 18 listopada 2016 Rok produkcji: 2016 Czas trwania: 117 min Gatunek: dramat, thriller
Tytuł: Jestem mordercą Data premiery: 4 listopada 2016 Rok produkcji: 2016 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 117 min Gatunek: kryminał, thriller
Tytuł: Dope Data premiery: 1 kwietnia 2016 Rok produkcji: 2015 Kraj produkcji: USA Czas trwania: 103 min Gatunek: dramat, komedia
Tytuł: Barany. Islandzka opowieść Tytuł oryginalny: Hrútar Data premiery: 12 lutego 2016 Rok produkcji: 2015 Kraj produkcji: Dania, Islandia, Norwegia, Polska Czas trwania: 93 min Gatunek: dramat
Tytuł: Lobster Tytuł oryginalny: The Lobster Data premiery: 26 lutego 2016 Rok produkcji: 2015 Kraj produkcji: Francja, Grecja, Holandia, Irlandia, Wielka Brytania Czas trwania: 118 min Gatunek: komedia, melodramat, SF
Tytuł: Bone Tomahawk Data premiery: 29 kwietnia 2016 Rok produkcji: 2015 Kraj produkcji: USA, Wielka Brytania Czas trwania: 132 min Gatunek: dramat, groza / horror, przygodowy, western
Tytuł: Nie oddychaj Tytuł oryginalny: Don't Breathe Data premiery: 2 września 2016 Rok produkcji: 2016 Kraj produkcji: USA Czas trwania: 88 min Gatunek: groza / horror, thriller
Tytuł: Ostatnia Rodzina Data premiery: 30 września 2016 Kraj produkcji: Polska Gatunek: biograficzny
Tytuł: Big Short Tytuł oryginalny: The Big Short Data premiery: 1 stycznia 2016 Rok produkcji: 2015 Kraj produkcji: USA Czas trwania: 130 min Gatunek: dramat
Tytuł: Babka Tytuł oryginalny: Grandma Data premiery: 29 kwietnia 2016 Rok produkcji: 2015 Kraj produkcji: USA Czas trwania: 79 min Gatunek: dramat, komedia
Tytuł: Cloverfield Lane 10 Tytuł oryginalny: 10 Cloverfield Lane Data premiery: 22 kwietnia 2016 Rok produkcji: 2016 Kraj produkcji: USA Gatunek: dramat, kryminał, SF
Tytuł: Nice Guys. Równi goście Tytuł oryginalny: The Nice Guys Data premiery: 20 maja 2016 Rok produkcji: 2016 Kraj produkcji: USA Gatunek: kryminał, thriller
Tytuł: Miara człowieka Tytuł oryginalny: La loi du marché Data premiery: 22 stycznia 2016 Rok produkcji: 2015 Kraj produkcji: Francja Czas trwania: 93 min Gatunek: dramat
Tytuł: Przyjaźń czy kochanie? Tytuł oryginalny: Love & Friendship Data premiery: 24 czerwca 2016 Rok produkcji: 2016 Kraj produkcji: Francja, Holandia, Irlandia, USA Czas trwania: 92 min Gatunek: dramat, komedia, melodramat
Tytuł: Kubo i dwie struny Tytuł oryginalny: Kubo and the Two Strings Data premiery: 2 grudnia 2016 Rok produkcji: 2016 Kraj produkcji: USA Czas trwania: 101 min Gatunek: animacja, familijny, przygodowy
Tytuł: Spotlight Data premiery: 5 lutego 2015 Rok produkcji: 2015 Kraj produkcji: USA Czas trwania: 128 min Gatunek: biograficzny, dramat, historyczny
Tytuł: Wołyń Data premiery: 7 października 2016 Rok produkcji: 2016 Kraj produkcji: Polska
Tytuł: Nienawistna ósemka Tytuł oryginalny: The Hateful Eight Data premiery: 15 stycznia 2016 Rok produkcji: 2015 Kraj produkcji: USA Czas trwania: 187 min Gatunek: western
Tytuł: Aż do piekła Tytuł oryginalny: Hell or High Water Data premiery: 2 września 2016 Rok produkcji: 2016 Kraj produkcji: USA Czas trwania: 102 min Gatunek: dramat
Tytuł: Komunia Data premiery: 25 listopada 2016 Rok produkcji: 2016 Czas trwania: 72 min Gatunek: dokument
Tytuł: Łotr 1. Gwiezdne wojny - historie Tytuł oryginalny: Rogue One: A Star Wars Story Data premiery: 15 grudnia 2016 Rok produkcji: 2016 Kraj produkcji: USA Gatunek: akcja, fantasy, przygodowy
Tytuł: Vaiana: Skarb oceanu Tytuł oryginalny: Moana Data premiery: 25 listopada 2016 Rok produkcji: 2016 Czas trwania: 103 min Gatunek: animacja, komedia, przygodowy
Tytuł: Ave, Cezar! Tytuł oryginalny: Hail, Caesar! Data premiery: 19 lutego 2016 Rok produkcji: 2016 Kraj produkcji: USA, Wielka Brytania Czas trwania: 100 min Gatunek: dramat, komedia, musical, muzyczny
Tytuł: Ja, Daniel Blake Tytuł oryginalny: I, Daniel Blake Data premiery: 21 października 2016 Rok produkcji: 2016 Kraj produkcji: Francja, Wielka Brytania Czas trwania: 100 min Gatunek: dramat
Tytuł: Pokój Tytuł oryginalny: Room Data premiery: 26 lutego 2016 Rok produkcji: 2015 Kraj produkcji: Irlandia, Kanada Czas trwania: 118 min Gatunek: dramat
Tytuł: Carol Data premiery: 4 marca 2016 Rok produkcji: 2015 Kraj produkcji: Francja, USA, Wielka Brytania Czas trwania: 118 min Gatunek: dramat, melodramat
Tytuł: Nasza młodsza siostra Tytuł oryginalny: 海街diary [Umimachi Diary] Data premiery: 13 maja 2016 Rok produkcji: 2015 Kraj produkcji: Japonia Czas trwania: 128 min Gatunek: dramat
Tytuł: Opiekun Tytuł oryginalny: Chronic Data premiery: 29 kwietnia 2016 Rok produkcji: 2015 Kraj produkcji: Francja, Meksyk Czas trwania: 93 min Gatunek: dramat
Tytuł: Fuocoammare. Ogień na morzu Tytuł oryginalny: Fuocoammare Data premiery: 2 września 2016 Rok produkcji: 2016 Kraj produkcji: Francja, Włochy Czas trwania: 114 min Gatunek: dokument
Tytuł: Lament Tytuł oryginalny: 곡성 [Gokseong] Data premiery: 2 grudnia 2016 Rok produkcji: 2016 Kraj produkcji: Korea Południowa Czas trwania: 156 min Gatunek: dramat, fantasy, groza / horror
Tytuł: Scena ciszy Tytuł oryginalny: The Look of Silence Data premiery: 22 kwietnia 2016 Rok produkcji: 2014 Kraj produkcji: Dania, Finlandia, Norwegia, Wielka Brytania Czas trwania: 90 min Gatunek: dokument
Tytuł: Nawet nie wiesz, jak bardzo Cię kocham Data premiery: 23 września 2016 Rok produkcji: 2016 Kraj produkcji: Polska Czas trwania: 80 min Gatunek: dokument
Tytuł: Creed. Narodziny legendy Tytuł oryginalny: Creed Data premiery: 6 stycznia 2016 Rok produkcji: 2015 Kraj produkcji: USA Czas trwania: 95 min Gatunek: dramat
Tytuł: Syn Szawła Tytuł oryginalny: Saul fia Data premiery: 22 stycznia 2016 Rok produkcji: 2015 Kraj produkcji: Węgry Czas trwania: 107 min Gatunek: dramat
Tytuł: Zwierzogród Tytuł oryginalny: Zootopia Data premiery: 19 lutego 2016 Rok produkcji: 2016 Kraj produkcji: USA Czas trwania: 108 min Gatunek: akcja, animacja, przygodowy
Tytuł: Nowy początek Tytuł oryginalny: Arrival Data premiery: 11 listopada 2016 Rok produkcji: 2016 Kraj produkcji: USA Czas trwania: 116 min Gatunek: SF
Tytuł: Służąca Tytuł oryginalny: 아가씨 [Ah-ga-ssi] Data premiery: 4 listopada 2016 Rok produkcji: 2016 Kraj produkcji: Korea Południowa Czas trwania: 144 min Gatunek: dramat, melodramat
Tytuł: Mustang Data premiery: 8 kwietnia 2016 Rok produkcji: 2015 Kraj produkcji: Francja, Katar, Niemcy, Turcja Czas trwania: 97 min Gatunek: dramat
Tytuł: Paterson Data premiery: 30 grudnia 2016 Rok produkcji: 2016 Kraj produkcji: USA Czas trwania: 113 min Gatunek: dramat, komedia |